o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

pozwolili jej wyjść z domu. W końcu niedługo miał się odbyć ślub
i przecież mieszkalibyśmy razem. Byliśmy w teatrze, potem
pojechaliśmy do mnie. Piła wino do kolacji… Może jej to zaszkodziło.
– Może tak miało być? – zasugerowałam. Kelnerka wzięła od nas
naczynia i zapytała, czy życzymy sobie deser. Grzegorz zamówił sernik
i kawę, ja herbatę.
– Może… – powątpiewał. – Jej rodzice oskarżali mnie o jakiś
błąd… Niepotrzebnie przyznałem się do tego, że piliśmy wino.
Twierdzili, że jej leki zmieszane z alkoholem ją zabiły. Ona wypiła jeden
mały kieliszek…
– A nie zaszkodziło jej… wiesz co?
– Na pewno nie – zamilkł, ponieważ kelnerka przyniosła trójkącik
sernika, kawę i herbatę. – Bo nic nie było…
– Przykro mi – powiedziałam.
– No i jestem taki niby wdowiec od trzech lat – podsumował.
– Jedyna kobieta, z którą spędziłem noc, bez konsumowania zresztą,
umarła u mego boku… Żałosne…
– Okropne raczej… – skrzywiłam się. – Przynajmniej byłeś
przygotowany na to, że ona umrze. Bo ja nie byłam. Przejechał go pijany
kierowca na pasach. Najpierw odratowali go w szpitalu, ale potem coś
pękło i…
– Przykro mi bardzo. – Tym razem on współczuł mojej tragicznej
historii.
– Nigdy się z tym nie pogodziłam i nie pogodzę… – powiedziałam
wprost. – Dlatego szkoda czasu na spotykanie się ze mną. Nigdy już
z nikim się nie zwiążę…
– Jesteś pewna?
Patrzył na mnie bardzo uważnie. Sama zadałam sobie to pytanie.
Byłam więcej niż pewna, że nie będę już z żadnym mężczyzną.
– Zdecydowanie pewna – potwierdziłam. – My bardzo…
kochaliśmy się ze Sławkiem.
Chyba żadnemu człowiekowi wcześniej nie powiedziałam
o naszym związku takimi słowami.
– Wiem, że to głupio brzmi. – Pochyliłam się w jego kierunku.
– Może wszyscy idealizują swoich partnerów po rozstaniu, ale u nas tak