www.pulsam.pl

www.pulsam.pl 

Gazeta Studentów Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu Nr 88 kwiecień 2006

Foto: z archiwum fundacji ,,mam marzenie”

Drodzy 

Czytelnicy! 

W tym miesi¹cu 

s³oñce ju¿ w koñcu coraz 

czêœciej wychodzi zza 

chmur. Nareszcie! Wszystko 

budzi siê do ¿ycia. 

Nie wiem jak Wy, ale ja 

ju¿ nie mogê siê doczekaæ 

lata. Zw³aszcza teraz, gdy 

zbli¿a siê gor¹cy okres 

zaliczeñ i egzaminów, tym 

bardziej têskno mi do b³ogich chwil lenistwa. 

Postanowiliœmy zaproponowaæ Wam kilka propozycji, 

jak mo¿ecie po¿ytecznie wykorzystaæ budz¹c¹ siê w Was 

energiê ;0) Na pocz¹tek zobaczcie, jak I rok WF definitywnie 

po¿egna³ zimê. Potem zapraszam do odwiedzenia 

z Asi¹ „podró¿niczk¹” Lwowa (nie tak dawno pisa³a o 

Londynie!). 

Jeœli pamiêtacie, w poprzednim numerze zamieœciliœmy 

tekst o dogoterapii. Teraz przedstawimy Wam szerzej 

wolontariat. Zachêcamy do dzielenia siê z innymi tym, co 

macie najcenniejszego - swoim czasem. Gwarantujê, ¿e da 

Wam to wiele satysfakcji. Wiêcej mo¿ecie siê dowiedzieæ z 

artyku³ów Maæka i Doroty. 

Nie zabraknie tak¿e czêœci bogato rozrywkowej. Jak 

zwykle krzy¿ówka i zagadki. Do tego tekst Oli o tym, czego 

pragnie przysz³y pediatra, Michalina da nam lekcjê historii 

z Bonapartem, zaœ Marta zwróci uwagê na lekcjê dobrego 

wychowania w Coll. Anatomicum. Ciekawe, co Wy na to? 

Oczywiœcie na zabraknie te¿ sta³ych rubryk: recenzja ksi¹¿ki, 

muzyki filmowej... 

Na koniec zostawi³am najwa¿niejsz¹ dla nas kwestiê. 

Dziêkujemy wszystkim, którzy wype³nili nasz¹ ankietê. Jej 

podsumowanie znajdziecie w œrodku. 

Redaktor Naczelna: 

Dorota Karmowska, karmowska@tlen.pl 

Z-ca Redaktor Naczelnej: 

Piotr Chomiak, piotr.chomiak@yahoo.pl 

Sekretarz: 

Asia Stanis³awiak, stanisl@interia.pl 

Red. techniczny: 

Maciej Tomczak, czamuko@gmail.com 

Dorota Karmowska 

P u l s A M 

SPIS TREŒCI 

MIKROSKOP...................................................................4 

- Po¿yteczna kofeina 

- Podwa¿ony dogmat 

- Uwaga palacze! 

- Rodziæ, czy nie rodziæ? 

Jubileuszowa Ankieta........................................................5 

- jak nas ocenialiœcie 

Fundacja Mam Marzenie..................................................6 

Bury Miœ...........................................................................7 

Lednica - og³oszenie.........................................................7 

Szpital Pluszowego Misia.................................................8 

- czy jak sprawiæ, by szpital by³ przyjazny dzieciom 

Migaæ ka¿dy mo¿e..........................................................10 

Panowaæ nad sob¹, to najwy¿sza w³adza.........................11 

Da³ nam przyk³ad Bonaparte...........................................12 

O powstawaniu gatunków metod¹ walki o byt...................13 

Na ongiœ polskiej ziemii..................................................14 

- zwiedzamy Lwów 

Definicja snu w interpretacji m³odego pediatry...............17 

Wiosno przyjdŸ! Zimo odejdŸ.........................................18 

- jak Farmacja topi³a Marzannê 

„Mach point” („Wszystko gra”)......................................20 

- recenzja filmu 

Amicus Studentorum.......................................................21 

- podaj swojego kandydata 

Juwenalia 2006.................................................................21 

Komunikaty UKW..........................................................22 

Du¿ury RUSS..................................................................23 

Portal RUSS....................................................................23 

„Marker” - recenzja..........................................................24 

„ANGEL-A” - muzyka filmowa .....................................26 

Forum..............................................................................28 

Komix..............................................................................29 

Humor.............................................................................30 

Krzy¿ówka......................................................................32 

Puls AM Gazeta Studentów Akademii Medycznej w Poznaniu 

Grafik: Przemek Ko¿uch 

Fotograf: Karolina Dwornik 

Kolegium Redakcyjne: 

£ukasz Knap, Katarzyna Kosicka, Hubert Kowalewski, 

Maciej M¹czyñski, Marta Mozol, Iza Skibiñska, 

Aleksandra Suchecka, £ukasz Waligórski 

Wspó³pracownicy: Michalina Kazyjaka, Tomasz 

Kuszczak, Daria £ugowska, Witold Pawelczak 

Adres Redakcji: ul. Przybyszewskiego 39, DS. „Eskulap”, pok. 3 (obok administracji), 60 - 356 Poznañ, tel. (061) 658-44-35, 

e-mail: pulsam@amp.edu.pl, www.pulsam.pl 

Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i audiustacji tekstów oraz zmiany ich tytu³ów. 

Redakcja nie ponosi odpowiedzialnoœci za fantazjê reporterów. Nades³anych tekstów nie zwracamy. 

Druk: Wydawnictwo Uczelniane Akademii Medycznej w Poznaniu, nak³ad 2000 egz. Numer zamkniêto 21.04.2006 

Projekt ok³adki: Maciej Chojnacki Foto: Maciej Chojnacki Sk³ad: Maciej Tomczak 

3

G a z e t a S t u d e n t ó w 

MIKROSKOP 

czyli porcja interesuj¹cych 

nowinek 

ze œwiata nauki 

specjalnie dla Was!!! 

4 

Po¿yteczna kofeina 

Dawka kofeiny w postaci fili¿anki kawy korzystnie 

wp³ywa na zdrowie, tym korzystniej, im kawa 

mocniejsza, dlatego nale¿y piæ espresso, a nie kawê 

rozpuszczaln¹ - tak twierdzi dr Chiara Trombetti z 

W³oskiego Instytutu Humanitas Gavazzeni w Bergamo. 

Kawa zawiera taninê i przeciwutleniacze korzystne dla 

pracy serca i uk³adu kr¹¿enia. Kawa mo¿e zmniejszyæ ból 

g³owy, dobrze wp³ywa na w¹trobê, zapobiega powstawaniu 

kamieni ¿ó³ciowych. Z kolei kofeina zmniejsza ryzyko 

wyst¹pienia astmy. Jednak zbyt du¿o kawy nadmiernie 

pobudza uk³ad nerwowy, dlatego nie nale¿y wypijaæ jej 

wiêcej ni¿ trzy fili¿anki dziennie. 

Uwaga palacze! 

Zakaz palenia w miejscach publicznych zmniejsza liczbê 

ataków serca o 40 proc.; dzielenie mieszkania z osob¹ pal¹c¹ 

wyraŸnie skraca ¿ycie; dym tytoniowy przeszkadza w gojeniu 

siê ran - oto wyniki najnowszych badañ, które pokazuj¹, ¿e 

bierne palenie rzeczywiœcie jest szkodliwe. 

Naukowcy z Akademii Medycznej w Wellington (Nowa 

Zelandia) ustalili, ¿e prawdopodobieñstwo przedwczesnej 

œmierci osoby niepal¹cej, która mieszka z na³ogowym 

palaczem, jest podwy¿szone o 15 proc. 

Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego dowiedli, 

¿e zakaz u¿ywania tytoniu w miejscach pracy i miejscach 

publicznych zmniejsza liczbê ataków serca o 40 proc. 

Brytyjscy naukowcy z Uniwersytetu Walijskiego 

wykazali, ¿e poddane dzia³aniu tytoniowego dymu 

fibroblasty staj¹ siê bardziej lepkie. Po pierwsze utrudnia 

to gojenie siê ran, a po drugie powoduje powstawanie 

niepotrzebnych blizn. 

Duñscy lekarze udowodnili, ¿e palenie ma bardzo z³y 

wp³yw na efekt chirurgicznych operacji. Palacze szeœæ razy 

czêœciej skar¿yli siê na ból i k³opoty z gojeniem siê ran. 

Prawie trzy razy wy¿sze by³o u nich ryzyko powik³añ i d³u¿ej 

musieli przebywaæ w szpitalu. 

Podwa¿ony dogmat 

Dotychczas panowa³o przekonanie, ¿e w odró¿nieniu 

od mê¿czyzn, którzy po osi¹gniêciu dojrza³oœci p³ciowej 

bez przerwy wytwarzaj¹ nowe plemniki, kobiety dysponuj¹ 

sta³¹ iloœci¹ komórek jajowych, które wyczerpuj¹ siê w 

miarê up³ywu czasu. W okresie menopauzy braknie ich 

zupe³nie i wówczas kobiety staj¹ siê bezp³odne. Najnowsze 

badania naukowców z Massachusetts General Hospital, 

przeprowadzone na myszach, wskazuj¹, ¿e doros³e samice 

tych ssaków wytwarzaj¹ w ci¹gu ¿ycia nowe komórki 

jajowe. Na razie nie wiadomo, czy zjawisko to zachodzi 

tak¿e u kobiet. Gdyby tak by³o, otworzy³aby siê droga do 

opóŸniania menopauzy i tym samych przed³u¿ania okresu 

p³odnoœci. 

Rodziæ, czy nie rodziæ? 

Urodzenie dziecka dramatycznie wp³ywa na ¿ycie 

seksualne kobiety - wynika z sonda¿u przeprowadzonego 

przez magazyn Prima Baby 

Z ankiety, w której wziê³o udzia³ 500 kobiet wynika, ¿e 

w czasie ci¹¿y czêstotliwoœæ kontaktów seksualnych miêdzy 

mê¿em a ¿on¹ spada o po³owê, a po przyjœciu dziecka na 

œwiat jeszcze bardziej. 

O ile przed zajœciem w ci¹¿ê ankietowane panie 

odbywa³y przeciêtnie 10 stosunków miesiêcznie, w czasie 

ci¹¿y ju¿ tylko piêæ, a po urodzeniu dziecka cztery. 

Dwie trzecie respondentek twierdzi, ¿e po urodzeniu 

dziecka by³y zbyt zmêczone lub zestresowane, by mieæ 

ochotê na seks. 

Niemal po³owa kobiet mówi, ¿e po urodzeniu dziecka 

mia³y depresjê, co nie pozosta³o bez wp³ywu na ich ¿ycie 

uczuciowe. 

Co trzecia podejrzewa³a, ¿e partner zdradza j¹ w czasie, 

gdy ona jest w ci¹¿y. Ponad dwie trzecie uwa¿a, ¿e po 

urodzeniu dziecka seks nigdy ju¿ nie by³ taki jak przedtem. 

Niemniej jednak, trzy czwarte ankietowanych pañ 

u¿y³oby wobec siebie okreœlenia „zmêczona, ale bardzo 

szczêœliwa”. 

Opracowanie: A.S. na podstawie „Rzeczpospolita.pl”

P u l s A M 

Jubileuszowa ankieta - wyniki 

W styczniowym numerze „Pulsu AM” zamieœciliœmy 

Jubileuszow¹ Ankietê. Na pocz¹tku serdecznie dziêkujemy 

wszystkim, którzy poœwiêcili chwil kilka i postanowili na 

ni¹ odpowiedzieæ. Dziêki niej dowiedzieliœmy siê, jakie 

jest Wasze zdanie na nasz temat, co Wam siê podoba, a 

nad czym jeszcze musimy popracowaæ. Ale doœæ gadania. 

Czas przejœæ do wyników. 

Ogromnie ucieszy³a nas czêstotliwoœæ, z jak¹ czytacie 

„Puls AM”. Prawie 77% z Was odpowiedzia³o, ¿e czyta 

ka¿dy numer naszej gazetki, a pozosta³e 23% 

zadeklarowa³o ¿e czyta j¹ czêsto. Najczêœciej „Puls AM” 

zabieracie z DS. Eskulap lub z Coll. Anatomicum, a 

jednoczeœnie 20% z Was podkreœla, ¿e za ma³o numerów 

dostarczanych jest do WNoZ przy ulicy Smoluchowskiego, 

natomiast 11.5% z Was zwróci³o nam uwagê, ¿e wiêcej 

numerów powinniœmy zostawiaæ w Anatomicum, na ulicy 

Fredry oraz w Stomatologicum i szpitalach klinicznych. 

Zwróciliœcie tak¿e uwagê na to, ¿e numery „Pulsu AM” 

powinny byæ wyk³adane na ulicy Œwiêcickiego 4 – 

przepraszamy za nasze niedopatrzenie. Zastanawiamy siê 

tylko, czy dostosowanie siê do Waszych rad nie bêdzie 

oznaczaæ, ¿e bêdziemy musieli zwiêkszyæ nak³ad gazetki. 

Ponadto czasem ciê¿ko nam dotrzeæ wszêdzie tam, gdzie 

nikt z nas nie ma zajêæ. Mamy jednak dobr¹ wiadomoœæ. 

Zawsze mo¿ecie dostaæ numer u nas w redakcji lub zajrzeæ 

na stronê internetow¹ ;) 

A jak ogólnie oceniacie „Puls AM”? Dostaliœmy od 

Was 6.6 pkt/10 pkt. 

W styczniowy numerze „Pulsu AM” najbardziej 

przypad³ Wam do gustu artyku³ „Wspomnienia Pluszowego 

Misia” 38.5%, WOPR 15.4% a tak¿e 

„Redakcyjna Gromadka” 11.5%. Autorom artyku³ów 

gratulujemy ? Wspomniany styczniowy numer otrzyma³ 

od Was nastêpuj¹c¹ punktacjê: ok³adka zamieszczona w 

numerze: 4.6 pkt/6pkt, zdjêcia: 3.8pkt/6pkt, szata graficzna 

zosta³a oceniona na 4.5pkt/6pkt, a treœæ artyku³ów na 

4.0pkt/6pkt. •le nie jest, ale mamy jeszcze nad czym 

popracowaæ ?. Dziêki Wam wiemy, ¿e nasze artyku³y dla 

80% z Was s¹ ciekawe, nieca³e 35% uwa¿a ¿e mo¿na siê 

czasem poœmiaæ (musimy postaraæ siê, abyœcie czêœciej 

siê uœmiechali), a tylko 7.8% z Was stwierdzi³o, ¿e nasze 

artyku³y s¹ nudne. Zastanawia nas tylko jedno… Skoro s¹ 

nudne, to dlaczego nikt z Was nie zaznaczy³, ¿e gazetkê 

czyta rzadko… Poza tym ca³y czas czekamy na propozycje 

dotycz¹ce tego, o czym chcielibyœcie przeczytaæ. 

88.5% naszych czytelników dowiaduje siê istotnych 

faktów z ¿ycia naszej Alma Mater, ale zaznaczyliœcie tak¿e, 

¿e powinniœmy wiêcej miejsca poœwiêciæ na wywiady 

(53.8%), dzia³alnoœæ organizacji studenckich (50%) oraz 

artyku³y rozrywkowe (34.6%). Postaramy siê sprostaæ 

Waszym wymaganiom. Zaœ co do wywiadów – czy jest na 

uczelni ktoœ, z kim wed³ug Was powinniœmy porozmawiaæ? 

I czego chcielibyœcie siê o nim dowiedzieæ? 

Czas teraz odpowiedzieæ na pytanie: co siê dzieje z 

„Pulsem AM” po tym, jak go przeczytacie? 46.1% z 

Was kolekcjonuje „Puls AM” w domowym archiwum – 

Cieszy nas to ogromnie, bo mo¿e przysz³e pokolenia bêd¹ 

mia³y okazjê zagl¹daæ do archiwalnych numerów; 26.9% 

z Was zostawia numery w widocznym miejscu, aby inne 

osoby mog³y potem z nich skorzystaæ; 23.0% z Was 

przekazuje znajomym, tak aby grono naszych czytelników 

mog³o siê powiêkszaæ i obejmowaæ nie tylko osoby zwi¹zane 

z Akademi¹ Medyczn¹; a tylko 7.7% wyrzuca numery do 

kosza lub oddaje na makulaturê. SUPER! No to przynajmniej 

nie przyczyniamy siê do zaœmiecania œrodowiska, 

jak niektóre ulotki masowo zasypuj¹ce ulice ;) 

Martwi¹ nas natomiast wyniki ankiety zwi¹zane z 

nasz¹ stron¹ internetow¹ www.pulsam.pl. Tylko 50% z 

Was odwiedzi³o j¹, a a¿ 34.6% nie wiedzia³o w ogóle, ¿e 

taka strona istnieje. Podobne wyniki pojawi³y siê przy 

pytaniu o nasze forum internetowe www.pulsam.fora.pl. 

A przecie¿ zamieszczamy og³oszenia o nich ju¿ od kilku 

numerów… Ci, którzy jeszcze nie byli, niech przy 

najbli¿szej okazji nas odwiedz¹, zaœ ci, którzy ju¿ o nas 

wiedz¹, niech przeka¿¹ dobre wieœci znajomym ? 

Ponad 80% z Was cieszy siê, ¿e jesteœmy, bo dziêki 

nam mo¿e siê rozerwaæ miedzy zajêciami i zachêca nas: 

„Oby tak dalej!” A co powiecie na wspó³pracê? Mo¿e 

znajdziecie woln¹ chwilkê, aby podzieliæ siê z innymi 

swoimi przemyœleniami czy pomys³ami. Serdecznie 

wszystkich zapraszamy, a tym bardziej osoby, które w 

ankiecie zadeklarowa³y, ¿e chcia³yby zostaæ cz³onkami 

naszej Redakcji ? 

Na koniec kilka s³ów o osobach, które zdecydowa³y siê 

wype³niæ nasz¹ Jubileuszow¹ Ankietê. 34.5% ankietowanych 

by³o z Wydzia³u Lekarskiego I, 19.2% z Wydzia³u 

Farmaceutycznego, 42.4% z Wydzia³u Nauk o Zdrowiu. 

Niestety tylko jedna osoba z Wydzia³u Lekarskiego II 

zdecydowa³a siê na wype³nienie naszej ankiety. Najliczniejsza 

grupê stanowili studenci IV roku, bo a¿ 34.6%, II roku – 

26.9% oraz III roku – niespe³na 20%. 

Jeszcze raz Wszystkim: SERDECZNIE DZIÊKU- 

JEMY za wziêcie udzia³u w ankiecie. 

Redakcja „Pulsu AM” 

Poœród osób, które dostarczy³y ankiety do naszej 

redakcji rozlosowaliœmy nagrody: 

- ksi¹¿kê wydan¹ przez PZWL wylosowa³/a: Ewa 

Kacalska 

- nagroda pocieszenia dla: Ma³gorzaty Kalenicz, 

Karola Buszkiewicza i Blanki Bogdanow 

5

6 


Wolontariuszem byæ czy nie byæ? 

- oto jest pytanie. 

Stawiam je nie tylko sobie. 

Co powoduje, ¿e tak wielu chce pomagaæ ciê¿ko 

doœwiadczonym przez los? Co sprawia, ¿e mimo ci¹g³ego 

zabiegania, bardziej lub mniej œwiadomego uczestnictwa 

w pogoni za szczêœciem, mo¿na siê zainteresowaæ drug¹ 

osob¹, zrobiæ coœ dla niej, byæ przy niej…? 

Choæ na nadmiar wolnego czasu student medycyny 

narzekaæ nie mo¿e, to jednak mo¿e zrobiæ wiele, by uczyniæ 

go wartoœciowszym. 

Moim pierwszym Marzycielem by³ Mateusz, który by³ 

tak¿e moim pierwszym podopiecznym na zajêciach 

klinicznych z pediatrii. Chory na mukowiscydozê, do ³atwych 

pacjentów nie nale¿a³ – badany przez wielu studentów nie 

by³ chêtny do „wspó³pracy”. Z czasem jednak uda³o mi siê 

zdobyæ jego zaufanie. Po zg³oszeniu ch³opca do programu 

Fundacji „Mam Marzenie” rozpoczê³a siê ¿mudna droga 

prowadz¹ca do spe³nienia jego najwiêkszego marzenia: 

wizyty na planie filmowym serialu „M jak Mi³oœæ”. 

Fundacji „Mam Marzenie” potrzeba ludzkiej 

wra¿liwoœci. Czasem nie³atwo dotrzeæ do potencjalnych 

sponsorów. Sukcesy okupione s¹ nierzadko ma³o 

przyjemnymi epizodami, g³uchymi telefonami, mailami bez 

odpowiedzi, listami z proœb¹ o pomoc, których nie 

otwarto… Trzeba „po³kn¹æ nie jedn¹ ¿abê”… Czy wywiesiæ 

bia³¹ flagê, gdy Marzyciel nerwowo i niecierpliwie czeka 

na spe³nienie swojego marzenia? Gdy czuje siê wielkim 

szczêœciarzem i kimœ wyj¹tkowo wa¿nym, bo przecie¿ dla 

niego obca osoba poœwiêca swój wolny czas? Po³¹czenie 

umiejêtnoœci negocjacji, subtelnoœci i silnej woli czêsto 

czyni cuda. 

Mateusz tam by³! Sfotografowa³ siê z g³ównymi 

bohaterami, zjad³ z nimi obiad i zauroczy³ siê Kasi¹ 

Cichopek i Ani¹ Much¹, spêdzi³ parê chwil z Ambasadorem 

FMM - Kasi¹ Figur¹, zwiedzi³ stolicê, obejrza³ spektakl w 

Teatrze Lalek… Mateusz spe³ni³ swoje marzenie. 

Wolontariusze Fundacji „Mam Marzenie” pracuj¹ dla 

dzieci cierpi¹cych na choroby zagra¿aj¹ce ich ¿yciu. Realizuj¹ 

marzenia dzieci, czêsto w trudnych momentach ich walki o 

zdrowie. Razem z nimi staj¹ w obliczu sytuacji, na które 

trudno siê przygotowaæ. Pytania o sens ¿ycia, o sens 

cierpienia i te, które zapieraj¹ dech: „Dlaczego?”… 

Co daje praca w FMM? Uczy pokory, tego, jak byæ 

silnym, gdy nie jest ³atwo, jak pozostaæ pogodnym, jak 

walczyæ choæ czasami brakuje si³. 

Dzieci, którym udaje siê spe³niæ marzenia, s¹ 

niesamowite pod ka¿dym wzglêdem. Jakub, spêdzi³ w 

szpitalu wiêkszoœæ swojego ¿ycia. Sam prze¿y³ wiele 

podczas wieloletniej terapii i mimo to, a mo¿e w³aœnie 

dlatego, marzy³, by zostaæ 

chirurgiem. Na prawdziwym 

bloku operacyjnym, 

wœród asystentów, 

instrumentariuszek, 

ubrany w komplet odzie¿y 

chirurgicznej, za³o¿y³ 

dojœcie centralne swojemu 

pacjentowi (fantom Edward). 

Zaopatrzy³ w gips „z³aman¹” rêkê pacjenta 

(wolontariusz Tomek). Otrzyma³ Dyplom (za perfekcyjnie 

przeprowadzone zabiegi) dla Kuby - Chirurga Specjalisty. 

Mo¿e to spe³nione marzenie poprowadzi Go w ¿yciu 

doros³ym œcie¿k¹ medycyny. 

Wolontariusze spe³niaj¹ marzenia zarówno bardzo 

proste w realizacji jak i te, wymagaj¹ce wielu zabiegów 

natury logistycznej i finansowej. Wierz¹, ¿e nie ma rzeczy 

niemo¿liwych... Spe³ni³o siê wiêc marzenie o mundurze na 

miarê i wizycie na poligonie, sesja fotomodelki w markowej 

odzie¿y sportowej wykonana przez profesjonalistów 

obs³uguj¹cych Justynê Steczkowsk¹ i Kasiê Klich, rozmowa 

z „Zizou” i obecnoœæ na meczu „Realu Madryt”, wyjazd do 

Watykanu i kameralne spotkanie z Janem Paw³em II. 

Wolontariusze pracuj¹ za uœmiech – spe³niaj¹ marzenia 

za uœcisk d³oni, ca³us w policzek, za okrzyk radoœci, za ten 

niesamowity b³ysk w oku. Za chwile wzruszeñ, kiedy 

rodzice Marzyciela s¹ szczêœliwi, widz¹c w swoich dzieciach 

niezwyk³¹, uskrzydlaj¹c¹ energiê. 

Nie uda siê pomóc wszystkim, to oczywiste, ale ... 

Mê¿czyzna szed³ brzegiem pla¿y... Podziwia³ piêkno 

tego miejsca... W oddali zauwa¿y³ Starca, który co chwilê 

nachyla³ siê, siêgaj¹c po coœ, co wrzuca³ do morza... 

- Có¿ czynisz, dobry cz³owieku? 

- Wrzucam rozgwiazdy do morza, tam, gdzie ich 

miejsce. Przyp³yw wyrzuci³ je na brzeg, tu czeka je 

niechybna œmieræ... 

- Starcze, nie widzisz, ¿e rozgwiazd s¹ setki na tej pla¿y, 

która ci¹gnie siê przez wiele kilometrów, a pla¿ takich jak 

ta, tak wiele... Nie uratujesz wszystkich, jest ich zbyt du¿o... 

Dla kogo ma to znaczenie?... 

Starzec chwyci³ kolejn¹ rozgwiazdê w d³oñ i wrzucaj¹c 

do morza powiedzia³: 

- Dla niej w³aœnie… 

/historia zaczerpniêta z Internetu/ 

Maciej Chojnacki 

wolontariusz FMM 

www.mammarzenie.org

P u l s A M 

Witajcie, 

Lednica 2006 

Służby Medyczne 

Już 3 czerwca 2006 ponad sto tysięcy osób przybędzie na Pole Lednickie, 

by uczestniczyć w kolejnym Ogólnopolskim Spotkaniu Młodych, 

któremu w tym roku patronuje hasło: Chrystus drogą. 

Tak wielkie przedsięwzięcie wymaga profesjonalnego zabezpieczenia medycznego. 

Na polu, co roku, pełnią służbę lekarze, pielęgniarki, ratownicy i studenci medycyny. 

Właśnie – studenci – potrzebujemy Was! 

W 2005 roku służbę medyczną na Lednicy pełniło ponad 50 studentów naszej Akademii. 

Dołącz do Nas! 

Byæ mo¿e dla wielu z Was otoczonych tomami ksi¹¿ek jest jeszcze za 

wczeœnie, by wspominaæ o wakacjach, ale mimo to pozwolicie, i¿ podejmê to 

ryzykowne wyzwanie. Gdybym mia³a opisaæ swoje najpiêkniejsze wakacje bez 

wahania by³a by to opowieœæ o Obozie Burego Misia. Dlaczego? Gdy¿ tam w³aœnie tak wyraŸnie 

zobaczy³am co znaczy PrzyjaŸñ i odpowiedzialnoœæ za Przyjaciela, doœwiadczy³am prawdziwej radoœci 

i poczucia wiêzi, wspólnoty z przeró¿nymi osobami, niejednokrotnie obarczonymi ogromnym 

cierpieniem. 

Wspólnoty Burego Misia, o której piszê, istnieje od 1983 roku i skupia osoby niepe³nosprawne 

umys³owo i fizycznie – Bure Misie, ich rodziny i m³odych przyjació³ – Bure NiedŸwiedzie. Dla nich co 

roku w urokliwym zak¹tku Kaszub organizowany jest letni obóz rekreacyjno – rehabilitacyjny. W tym 

roku odbêdzie siê 24.06. – 5.08.br. (dwa turnusy), skupiaj¹c oko³o 500 osób, 250 osób 

niepe³nosprawnych i tyle samo wolontariuszy. Jak nie trudno sobie wyobraziæ tego typu przedsiêwziêcie 

wymaga ogromnego nak³adu pracy i zaanga¿owania bardzo wielu osób. Przyda s¹ ka¿da para r¹k i 

wszelkie talenty, s³owem ka¿dy, kto chce doœwiadczyæ radoœci i zobaczyæ uœmiech na twarzy Burego 

Misia. Poszukujemy szczególnie towarzysza dla Burego Misia lub osoby, która chcia³aby pojechac na 

obóz 3-tygodniowy jako pomoc medyczna. 

Po szczegó³owe informacje proszê zg³aszaæ siê do Milki 880 514 666. 

Dorota W. 

Kontakt: 

Bartosz Żuchowski 

e-mail: bartek@med.net.pl, tel: 608-313-863 

7


Szpital Pluszowego Misia 

czyli o niezwyk³ym dniu w zwyk³ym przedszkolu 

Przedszkola maj¹ to do siebie, ¿e gdy przychodzi pora 

popo³udniowa i zapracowani rodzice ruszaj¹ przez 

zakorkowane ulice, by odebraæ swe pociechy, tamtejsze sale, 

które jeszcze niedawno wype³nia³ gwar bawi¹cych siê dzieci, 

zaczynaj¹ szybko pustoszeæ. P³acz po¿egnañ, radoœæ 

powitañ, dyskretne spojrzenia m³odych podrywaczy do 

wzdychaj¹cych 6 latek, daj¹ce im nadziejê, ¿e nastêpnego 

dnia znów zobacz¹ swego wybranka… 

Tak, tak jest zazwyczaj. Ale ten dzieñ wcale nie pasowa³ 

do owego oklepanego schematu. Zreszt¹ ju¿ od rana coœ 

zapowiada³o zmiany, to siê czu³o. 

Wszystko by³o inaczej. Dzieci, zamiast bawiæ siê w 

bez³adzie na pod³odze, zosta³y usadzone przy stolikach, a 

przestrzeñ powy¿ej 1,5 m nad pod³og¹, zwykle zajmowana 

jedynie przez pani¹ przedszkolankê, by³a dziwnie 

zat³oczona. Ten ca³y t³um wielkoludów po chwili dosiad³ 

siê do dzieci, zmagaj¹c siê z odwiecznym problemem 

cz³owieka, czyli jak siê zmieœciæ - w tym wypadku wszystko 

rozchodzi³o siê o to, ¿e wiêkszoœæ odzwyczai³a siê ju¿ od 

20 centymetrowych krzese³ek i niewiele wy¿szych stolików, 

¿ywcem wziêtych z krainy liliputów. 

Niby wszystko mia³o ju¿ wracaæ do 

normy, „Bajka o chorym kotku” Stanis³awa 

Jachowicza pasowa³a idealnie do 

przedszkolnej atmosfery, a kiedy dzieci 

poproszono o narysowanie „Pana Doktora” 

wszelkie obawy, ¿e ów dzieñ bêdzie inny 

od wszystkich praktycznie siê rozwia³y. 

Potem jednak zdarzenia potoczy³y siê 

lawinowo. Goœcie, którzy okazali siê 

studentami medycyny, rozpoczêli z dzieæmi 

rozmowê o zdrowiu, prawid³owym stylu 

¿ycia, od¿ywianiu siê, o ich organizmach i 

podstawach budowy cia³a. Rozmowa by³a 

8 

przeplatana pytaniami dotycz¹cymi rysunków dzieci i tego, 

kim jest w ich oczach lekarz. Entuzjazm przedszkolaków 

by³ ogromny, wrêcz przekrzykiwa³y siê, by pochwaliæ siê 

swoj¹ wiedz¹ i wra¿eniami. Studenci jednoczeœnie uczyli 

dzieci higieny, regularnego spo¿ywania zdrowych posi³ków, 

wskazywali im, gdzie maj¹ serduszka, p³uca itp. 

Natomiast wszelkie granice normalnoœci przekroczy³a 

zapowiedŸ dnia kolejnego. Otó¿ przedszkole, którego 

zasadniczym celem jest zabawa, edukacja oraz syzyfowa 

walka z nad wyraz rozwiniêtym instynktem odkrywcy 

zakorzenionym w dzieciach, mia³o zamieniæ siê w szpital. 

Ha! I to nie taki zwyk³y szpital! Mia³ to byæ Szpital 

Pluszowego Misia! 

Wróæmy jednak do owego popo³udnia, gdy owe kochane 

szkraby rzuca³y siê na szyje odbieraj¹cym je rodzicom, 

nieœwiadomie przyczyniaj¹c siê do ich póŸniejszej choroby 

zwyrodnieniowej. 

W jednej z przedszkolnych sal, zamkniêtej przed oczyma 

gapiów, dzia³a siê wówczas magiczna przemiana. Za spraw¹ 

kilkunastu studentów procent udzia³u koloru bia³ego w 

wystroju sali wzrasta³ wyk³adniczo. Ale ¿eby tylko! Z ka¿d¹ 

chwil¹ okreœlenie „sala w przedszkolu” pasowa³o do tego 

miejsca coraz mniej. Bo kto widzia³ kiedykolwiek, ¿eby w 

przedszkolu zamiast klocków, kredek, lalek i kosmicznego 

samochodzika, o pierwszeñstwo do którego toczy siê 

codzienna walka na z¹bki i pazurki, znajdowa³ siê tomograf, 

aparat do USG, RTG, karetka, nosze, ¿e o gabinetach 

lekarskich, tonach opatrunków i sali operacyjnej nie 

wspomnê? 

Tak, pewn¹ zmianê da³o siê odczuæ. 

Szczytem tego wszystkiego, opisywanym w zale¿noœci 

od autora, celu i miejsca publikacji, jako godzina W, godzina 

0, dzieñ próby, s¹du lub niepodleg³oœci, by³ drugi dzieñ akcji. 

Poinstruowane dzieñ wczeœniej przedszkolaki 

przynios³y ze sob¹ swoje ukochane maskotki, tylko na pozór 

prawdziwe okazy zdrowia. W rzeczywistoœci 

ka¿dej zabawce coœ dolega³o. Bóle brzuszków 

czy z³amane nó¿ki by³y równie powszechne, 

co solidna opalenizna u ludnoœci republiki 

Kongo, lecz do szpitala dociera³y równie¿ 

przypadki nietypowe. I tak studenci wcieleni 

w rolê lekarzy musieli poradziæ sobie z 

chorymi oczyma Blimba z planety Jojo, które 

uszkodzi³ podczas zderzenia czo³owego z 

misiem czy te¿ z k³aczkami lwiego futra 

wykrytymi w p³ucach tygryska, który to 

tygrysek broni³ siê przed atakiem króla 

zwierz¹t w czasie spaceru w zoo. 

Wszystkie chore pluszaki otrzyma³y

profesjonaln¹ opiekê. Na ca³ej drodze, pocz¹wszy od 

rejestracji, przez gabinet lekarski, badania dodatkowe w 

pomieszczeniach diagnostycznych, a¿ do ostatecznego 

wyleczenia, towarzyszyli im ich opiekunowie – dzieci, a 

im z kolei przewodnicy w postaci przyjaznych duszyczek 

studenckich. Wszyscy m³odzi medycy, z pominiêciem 

owych przewodników, wcielili siê w sw¹ przysz³¹ zawodow¹ 

rolê. Ubrani w bia³e fartuchy, z s³uchawkami na szyi i 

obowi¹zkowym d³ugopisem w kieszonce, dwoili siê i troili, 

by wcieliæ w ¿ycie znane wszystkim „Bene dignoscitur, bene 

curatur”. Mierzyli, wa¿yli pluszaki, banda¿owali i 

opatrywali rany futerka, sk³adali z³amane nó¿ki, szyli r¹czki, 

a czêsto wykonywali bardzo skomplikowane operacje, 

wyci¹gaj¹c na przyk³ad piórka kurczaka wbite w œcianê 

¿o³¹dka. 

P u l s A M 

Mo¿e to zas³uga braku NFZ, mo¿e kwestia m³odego 

wieku medyków, ale wszystkie przypadki zosta³y 

perfekcyjnie zdiagnozowane i wyleczone. Dla ka¿dego 

pluszowego pacjenta medycy znaleŸli czas, a kilkuletni 

opiekunowie zostali dok³adnie poinformowani, jak na 

przysz³oœæ unikn¹æ podobnych schorzeñ. 

Celem tego ca³ego zamieszania jest 

próba zmierzenia siê ze strachem dzieci 

przed wizyt¹ u lekarza. Poprzez zabawê 

– najbardziej naturaln¹ czynnoœæ dzieci – 

ukazujemy im, jak wygl¹da wizyta w 

szpitalu, u pana doktora. Dziêki temu 

udaje siê nam zminimalizowaæ „strach 

przed nieznanym” – a jednoczeœnie 

zwracamy uwagê dzieci na cele oraz 

efekty wizyt u lekarza. 

Akcja „Szpital Pluszowego Misia” 

realizowana przez Oddzia³ Poznañ 

Miêdzynarodowego Stowarzyszenia 

Studentów Medycyny IFMSA-Poland 

odby³a siê w tym roku akademickim ju¿ 

dwukrotnie. W dniach 1-2 grudnia 2005 

byliœmy w przedszkolu nr 70 na ul. 

Skarbka, a w dniach 11-12 kwietnia 

odwiedziliœmy przedszkole nr 69 na ul. Chopina. 

Dotychczas (od 2003 roku) studenci zrzeszeni w IFMSA- 

Poland zorganizowali 6 takich akcji na terenie Poznania i 

okolic. I na pewno na tym nie poprzestaniemy! 

Zachêcamy do œledzenia informacji na stronie 

internetowej www.ifmsa.amp.edu.pl oraz udzia³u w 

organizowanych akcjach. 

Bartosz ¯uchowski 

IFMSA-Poland 

Do wszystkich studentów kierujemy APEL o poparcie ustawy 

zmieniaj¹cej wysokoœæ zarobków lekarzy 

By sejm podj¹³ siê nowelizacji ustawy o zawodzie lekarza i lekarza 

dentysty, mówi¹cej o zarobkach lekarzy, potrzeba nam 100.000 podpisów 

osób pe³noletnich (NIE TYLKO LEKARZY).Jeœli solidaryzujecie siê z 

lekarzami w walce o wy¿sze pensje, prosimy o wpisanie swoich danych 

do tabeli. 

Tabelê wraz ze zmienionym tekstem ustawy znajdziecie w recepcji 

Eskulapa. 

DZIÊKUJEMY!!! 

We¿ z sob¹ dowód ,bêdzie potrzebny PESEL. 

9


MIGAÆ ka¿dy mo¿e… 

Przekonali siê o tym uczestnicy kolejnego ju¿ kursu 

jêzyka migowego zorganizowanego przez Poznañski 

Oddzia³ IFMSA dzia³aj¹cy na naszej uczelni. By³a to 

kontynuacja nauki dla osób, które zdoby³y umiejêtnoœci 

z zakresu „podstawowego kursu dla pracowników s³u¿b 

medycznych”. 

Zajêcia odbywa³y siê od 6 stycznia do 10 lutego w 

ka¿dy pi¹tek po po³udniu i sobotnie przedpo³udnia, a 

prowadzone by³y przez pañstwo Mariê i Stanis³awa 

Kowalskich. 

Grupa nie by³a liczna, co da³o bardzo komfortowe 

warunki pracy i pozwoli³o nam lepiej siê poznaæ. 

Stanowi³y j¹ (z nieodgadnionych przyczyn) same 

dziewczyny, ale za to reprezentantki ró¿nych kierunków 

Akademii Medycznej, a tak¿e przysz³a pani psycholog. 

Choæ czêsto jedynie termosy z kaw¹ pozwala³y nam 

siê skupiæ i dawa³y si³ê do poruszania rêkami to z 

pewnoœci¹ wszystkie zgodz¹ siê, ¿e by³a to dla nas przede 

wszystkim œwietna zabawa. 

No bo jak inaczej nazwaæ opowiadanie (oczywiœcie 

migaj¹c) u³o¿onych przez siebie bajek lub zdañ w stylu: 

„Leczenie bêdzie d³ugie i bolesne, ale bezp³atne!”? 

Istnieje wiele znaków, które bardzo ³atwo zapamiêtaæ, 

bo s¹ u¿ywane tak¿e przez s³ysz¹cych np. alkohol. 

Niektóre jednak wygl¹daj¹, jak te stosowane przez nas 

na co dzieñ, a oznaczaj¹ co innego np. gest, którym 

¿o³nierze salutuj¹ w jêzyku migowym oznacza toaletê! 

Podobieñstwo kilku znaków do siebie by³o te¿ dla nas 

Ÿród³em wielu pomy³ek i st¹d zabawnych sytuacji np. 

gdy zamiast zdania „Kobiety s¹ delikatne” miga³am: 

„Kobiety s¹ okropne”. 

Jêzyk migowy jest bez w¹tpienia specyficzn¹ form¹ 

porozumiewania siê. Nie istnieje tu gramatyka i czêsto z 

ruchu warg trzeba siê po prostu domyœlaæ, co rozmówca 

chce powiedzieæ. Dlatego te¿ niezbêdne jest, aby podczas 

migania równie¿ g³oœno i wyraŸnie mówiæ! 

Jednak nie jest to, jak s¹dzi wielu ludzi, jêzyk 

„prymitywny”. Ma on ju¿ ponad 200 lat, jest jak inne 

¿ywy i ci¹gle siê rozwija. Ludzie g³usi potrafi¹ nie tylko 

siê porozumiewaæ, ale tak¿e tañczyæ, tworzyæ teatr czy 

poezjê. Jak wielka jest ich potrzeba akceptacji przez 

otaczaj¹cy, czêsto obcy, œwiat niech zaœwiadczy wiersz 

Jerzego Orczykowskiego zamieszczony w wydawanym 

przez PZG magazynie „Œwiat Ciszy”… 

*** 

Tak mi³o z Twej strony 

Tak z Twych Ÿrenic ogieñ pa³a 

Jestem omamiony 

Parê gestów parê s³ów 

Rozumiem Ciê ju¿ 

Mo¿e to innym siê nie podoba 

Mo¿e inni wyra¿aj¹ w s³owach wiêcej 

Ja Ciê lubiê i ceniê 

Widzê w Twych oczach têczê 

Nikt wœród niektórych ludzi Ciê nie rozumie 

Ja Twoje gesty prze³o¿ê na s³owa 

¯e tak samo myœlisz tak samo czujesz 

A czasami jeszcze piêkniej 

Serdeczne podziêkowania dla pañstwa Kowalskich 

oraz organizatorki kursu Magdy Maj. 

Ewa WoŸnicka, WL I, rok III 

10

P u l s A M 

„Panowaæ nad sob¹ to najwy¿sza w³adza” 

/Seneka M³odszy/ 

W lutowym numerze „Pulsu AM” ukaza³ siê artyku³ 

„Po drugiej stronie lady”, w którym cz³onkowie 

„M³odej Farmacji” wykazuj¹ czytelnikom, i¿ praca 

farmaceuty nie polega bynajmniej na „staniu za lad¹”. 

Mo¿na by rzec, ¿e s¹ to truizmy, których nie trzeba, 

czy wrêcz nie wypada, powtarzaæ w œwiat³ych krêgach 

studentów AM. Okazuje siê jednak, ¿e autorzy artyku³u 

nie zarzucaj¹ nam, przysz³ym lekarzom, ignorancji 

bezpodstawnie. Staraj¹ siê jedynie rozwiaæ w¹tpliwoœci 

co do znaczenia studiów farmaceutycznych, które 

przedstawi³a w dalece bulwersuj¹cej wypowiedzi 

Przewodnicz¹ca Zarz¹du Studenckiego Towarzystwa 

Naukowego. 

Jako studentka Wydzia³u Lekarskiego, a tak¿e 

cz³onek STN, poczu³am siê g³êboko za¿enowana tak 

skandalicznym zachowaniem Pani, która publicznie 

wyg³aszaj¹c tego typu tezy, prezentuje nie tylko w³asn¹ 

pogardliw¹ postawê, ale równie¿ rzuca cieñ na 

wszystkich, których z racji zajmowanego stanowiska 

reprezentuje. Z tego powodu pozwolê sobie 

przypomnieæ, dla wielu oczywist¹, prawdê, i¿ zaszczyt 

przewodniczenia ka¿dej instytucji obliguje do 

wypowiadania siê w sposób wywa¿ony i pe³en 

szacunku dla innych. Nie zawsze wypada wyg³osiæ 

publicznie to, co siê uwa¿a prywatnie. Próba 

wywalczenia jak najwiêkszego bud¿etu dla swojej 

organizacji i zwi¹zane z tym niew¹tpliwie emocje nie 

mog¹ usprawiedliwiaæ obra¿ania pozosta³ych osób. Ot, 

ca³a trudnoœæ dyplomacji: nawet diametralnie siê z kimœ 

nie zgadzaj¹c, trzeba umieæ uœcisn¹æ mu d³oñ, a czêsto 

te¿ przemilczeæ swoje osobiste zdanie na temat naszego 

rozmówcy. 

Warto tak¿e mieæ na uwadze, i¿ ranga STN wynika 

przede wszystkim z osi¹gniêæ naukowych skupionych 

w niej osób, a nie z przepychu wydawanych przez tê 

organizacjê bankietów. Naturalnie na osi¹gniêcia te nie 

ma w ¿adnym razie monopolu Wydzia³ Lekarski. 

Niezrozumia³e jest dla mnie wobec tego, dlaczego w 

kongresach STN nie ma miejsca na sesje 

farmaceutyczne? (Podobno od tego siê wszystko 

zaczê³o.) W koñcu studenci wszystkich wydzia³ów 

powinni mieæ mo¿liwoœæ naukowego rozwijania siê, a 

co za tym idzie przedstawienia wyników swojej pracy. 

Zastanawia mnie, jakie priorytety stawia sobie Pani 

Przewodnicz¹ca w swojej dzia³alnoœci? Czy nie jest to 

przypadkiem próba autoprezentacji i zdobycia (wszak¿e 

Ÿle rozumianej) popularnoœci? 

Nie kwestionujê tym samym zaanga¿owania Pani 

Przewodnicz¹cej w prace Zarz¹du, a jedynie zadajê 

sobie (ale i innym cz³onkom STN) pytanie, czy w tej 

sytuacji dalsze powierzanie tej Pani funkcji 

reprezentacyjnej, w której – w moim przekonaniu – 

sobie nie radzi, jest zasadne? 

„Gdzie umiera œwiadomoœæ obowi¹zku, umiera 

równie¿ kultura”- twierdzi³ niemiecki filozof, Eduard 

Spranger. Czy i jak bardzo niegodne zajmowania tak 

zaszczytnych stanowisk w organizacjach studenckich 

AM s¹ takie „niedoci¹gniêcia” w zakresie kulturalnej 

wymiany pogl¹dów, nie mnie oceniaæ. 

Poniewa¿ mam podstawy przypuszczaæ, i¿ Pani 

Przewodnicz¹ca mo¿e nie poczuæ siê powo³ana do 

przeproszenia studentów farmacji za swoje 

kontrowersyjne komentarze, pozwolê sobie uczyniæ to 

ja, jako cz³onek STN. Podkreœlam zarazem, i¿ 

zdecydowana wiêkszoœæ z nas ma œwiadomoœæ, jak 

wymagaj¹ca i wa¿na jest praca farmaceuty i nie 

podziela pogl¹du Pani Przewodnicz¹cej. Zdajemy sobie 

tak¿e sprawê z tego, ¿e STN nie jest i nigdy nie bêdzie 

w³asnoœci¹ jednego wydzia³u, ma bowiem obowi¹zek 

wspierania d¹¿eñ naukowych studentów ca³ej Akademii 

Medycznej. 

Arogancja cz³owieka œwiadczy zawsze wy³¹cznie 

o nim samym. Pozostaje zatem mieæ nadziejê, i¿ 

zuchwa³e opinie reprezentantów organizacji 

studenckich nie bêd¹ identyfikowane ze zdaniem 

innych osób w nich skupionych. 

Anonim 

Od Redakcji: 

Prezentujemy Wam wypowiedŸ, jaka 

dotar³a do nas po wydrukowaniu 

pewnego tekstu, a której, niestety, nie 

uda³o siê nam zamieœciæ w poprzednim 

numerze. Mamy obowi¹zek prezentowaæ 

ró¿ne punkty widzenia, ró¿ne pogl¹dy. 

Zachêcamy do zajêcia w³asnego 

stanowiska, nie tylko w tym temacie. 

11


„Da³ nam przyk³ad Bonaparte” 

A¿ wierzyæ siê nie chce, jak w tej Francji musi byæ Ÿle 

zwyk³ym ludziom. Dopiero co skoñczy³y siê awantury 

mniejszoœci narodowych, a znów mamy wybuchy 

niezadowolenia. Tym razem buntuj¹ siê studenci. Buntuj¹ siê, 

mo¿na by powiedzieæ, na zapas. Nie godz¹ siê bowiem ze 

zmianami w prawie pracy dotycz¹cymi mo¿liwoœci zwolnieñ 

m³odych pracowników. Nie godz¹ siê wiêc z tym, co ich czeka 

po skoñczeniu studiów. Walcz¹ przy tym o swoje niczym lwy. 

A co z nami? Milczymy, nie wiem, ze wstydu? Czy mo¿e 

jest nam wszystko jedno? Czy¿byœmy byli bogatsi od nich, lepiej 

sytuowani? Przysz³oœæ przed nami œwietlana? Mo¿na by odnieœæ 

wra¿enie, ¿e „wszystko to byæ mo¿e, lecz pozwólcie, ¿e ja to 

miêdzy bajki w³o¿ê”... 

Jaka bowiem czeka nas przysz³oœæ po skoñczeniu studiów? 

Otó¿ mamy dwa wyjœcia: albo wegetowaæ w kraju za marne 

grosze, byæ na starcie klientem Urzêdu Pracy, albo tu³aczka za 

chlebem. Tylko gdzie tu siê tu³aæ? Ameryka nas ju¿ nie potrzebuje. 

A Europa? Jesteœmy przecie¿ w Europie! Dziewiêtnasty wiek, 

jak by nie patrzeæ. U nas, nie we Francji. 

Nielicznym siê powiedzie tutaj na miejscu, tym, którzy maj¹ 

ju¿ tak zwane przyczó³ki, czyli koneksje, powi¹zania rodzinne 

i tym podobne, i paru pozosta³ym, dla których znajdzie siê jeszcze 

jakieœ przyzwoite miejsce. A reszta? Jedni wyjad¹. Na marginesie: 

gdziekolwiek wyjad¹, bêd¹ „anglojêzycznymi”, tak, jak ci u nas 

(chyba?). Inni zostan¹, naiwnie licz¹c, ¿e mo¿e coœ siê zmieni, 

¿e mo¿e wreszcie bêdzie lepiej. 

A figa z makiem! Samo siê nie zrobi. Jeœli sami nie zadbamy 

o swoj¹ przysz³oœæ, nikt o ni¹ siê nie zatroszczy. Mam na myœli 

oczywiœcie troskê w³adzy i „robi¹cych w niej” polityków. 

Kto by siê martwi³, na przyk³ad, losem Leppera, gdyby on 

sam nie postanowi³ wzi¹æ spraw w swoje rêce? Nikt, mo¿e 

poza prokuratorem. Lepper wiedzia³, jak zadbaæ o siebie. „IdŸcie 

przez zbo¿e, we wsi Lepper stoi” - ostrzegali ludzie pytani o 

drogê w czasach blokad. Blokad dróg jako orê¿a walki o lepsze 

jutro, jak siê okaza³o - o lepsz¹ przysz³oœæ Leppera. I proszê, kto 

ma byæ wicepremierem Polskiego rz¹du? Ano Lepper, 

oczywiœcie. 

Nie musicie wiêc iœæ przez zbo¿e, we wsi Lepper ju¿ nie 

stoi. Lepper poszed³ na salony. Pamiêtam, jak tata niejeden raz 

dzwoni³ do domu informuj¹c, ¿e wróci póŸniej, bo musi szukaæ 

objazdów, poniewa¿ na trasie jest blokada. Op³aci³o siê? Na 

pewno nie tacie, lecz Lepperowi! 

Nawet najgorzej uposa¿ony cz³onek mniejszoœci arabskiej 

we Francji jest wiêkszym paniskiem, ni¿ Polski nauczyciel czy 

lekarz. Co ja mówiê? Bezrobotny Arab we Francji ¿yje lepiej, 

ni¿ wielu pracuj¹cych u nas nauczycieli czy lekarzy. O 

bezrobotnych w Polsce nie mówiê, bo trudno mi znaleŸæ 

porównanie. 

O co wiêc im chodzi? Im, czyli najpierw mniejszoœciom, 

teraz studentom. Otó¿ chodzi im o to, ¿eby nie musieli wyje¿d¿aæ 

za chlebem. Chodzi o to, ¿eby we w³asnym kraju byli traktowani 

na równi z innymi, a jeœli zdecyduj¹ siê wyjechaæ, to z w³asnej 

woli, niczym nie przymuszani. 

12 

A my? A¿ ¿al mówiæ. Od pocz¹tku roku jesteœmy œwiadkami 

¿enuj¹cych widowisk w wykonaniu naszych „wybrañców”. 

Tylko co zdobyli w³adzê, a ju¿ jej nie chc¹. Chc¹ nowych 

wyborów. Jedni, bo drudzy ju¿ nie. ¯enada goni ¿enadê. 

Mo¿e w ogóle nie koñczyæ studiów? - zastanawiam siê. Mo¿e 

zaczynaæ kolejne kierunki, aby jak najpóŸniej wejœæ w ten ca³y 

cyrk. Kiedyœ jednak bêdzie trzeba zmierzyæ siê z rzeczywistoœci¹. 

A¿ strach pomyœleæ, co nas czeka, kiedy ju¿ opuœcimy opiekuñcze 

skrzyd³a naszej Alma Mater. 

Nie powinniœmy wiêc spokojnie przygl¹daæ siê francuskiej 

m³odzie¿y walcz¹cej z systemem niesprawiedliwym, 

dyskryminuj¹cym g³ównie m³odzie¿, nie tylko we Francji. Nie 

mo¿emy udawaæ, ¿e nic siê nie dzieje, ¿e to nas nie dotyczy, ¿e 

to ich sprawa. Nie mo¿emy bezwstydnie czekaæ, a¿ oni wywalcz¹ 

lepsze warunki, z których my póŸniej bêdziemy obficie korzystaæ, 

jad¹c tam po pracê. Nie nawo³ujê przy tym do wychodzenia na 

ulice, do bójek z policj¹ itp. Wystarczy, ¿e g³oœno wyrazimy swoje 

poparcie dla m³odych Francuzów. Po to, aby ich wesprzeæ 

duchowo, ale te¿ po to, aby naszej w³adzy pokazaæ, ¿e polska 

m³odzie¿ te¿ potrafi dostrzegaæ problemy jej dotycz¹ce. ¯e nie 

jesteœmy piêknoduchami myœl¹cymi tylko o sobie i w³asnych 

karierach. Jak ju¿ wspomnia³am, nielicznym siê powiedzie. 

Tak, jak rolnicy Unii, wzajemnie siê popieraj¹c, potrafi¹ 

wywalczyæ to, co chc¹, tak my, studenci Unii, powinniœmy 

solidarnie poprzeæ walkê studentów francuskich. Poprzez 

powszechne poparcie sprawiæ, aby ich walka sta³a siê walk¹ 

o lepsz¹ przysz³oœæ wszystkich m³odych ludzi, obywateli Unii. 

Nie przejmujmy siê, ¿e znów Francuzi daj¹ nam przyk³ad. 

Nawet jeœli sami nie jesteœmy smakoszami ¿ab czy œlimaków, 

powinniœmy odrzuciæ bezpodstawne uprzedzenia (Jeœli im to 

smakuje, to niech jedz¹. Na zdrowie!) i œmia³o powiedzieæ: 

„Jesteœmy z wami i popieramy was”. Jeden z nich (nie œlimak, 

lecz Francuz) trafi³ nawet do naszego hymnu narodowego, jako 

przyk³ad zwyciêstwa. Zawsze lepsze to, ni¿ przyk³ad Leppera. 

Chocia¿, jak mówi¹: „Cel uœwiêca œrodki”. 

Apel mój jest tym bardziej zasadny w obliczu 

rozpoczynaj¹cych siê protestów pracowników naszej s³u¿by 

zdrowia z lekarzami na czele. O co im chodzi? Oczywiœcie 

o byt. Prêdzej czy póŸniej, jak widaæ, przyjdzie nam protestowaæ. 

Uczmy siê wiêc tego zawczasu. 

I znowu nic o planie na po³o¿nictwie. Jak d³u¿ej bêdê zwlekaæ 

to przestanie to kogokolwiek obchodziæ. A chcia³am wykreowaæ 

go na wydarzenie artystyczne sezonu. Nastêpnym razem nie 

odpuszczê. Zdajê sobie bowiem sprawê, ¿e to ostatni dzwonek. 

Albo zacznê go kreowaæ, albo zamilknê na jego temat na zawsze. 

W ka¿dym razie - polecam odwiedzanie korytarzy Dziekanatu 

na Smoluchowskiego i podziwianie graficznej wizji naszego 

planu. Czujcie siê jak w galerii, mo¿e ktoœ za mnie zrecenzuje 

owe dzie³o. Radzê przy tym poprosiæ w administracji o ksero 

wy¿ej wspomnianego. Doznania w tej formie graficznej s¹ jeszcze 

g³êbsze. 

Jeszcze raz zapraszam. 

Michalina Kazyjaka

P u l s A M 

„O powstawaniu gatunków 

metod¹ walki o byt”, 

czyli o tym, ¿e o wszystko mo¿na, ale nie o wszystko warto 

Jest taka teoria filozoficzna, ¿e istniej¹ 

zawieszone gdzieœ w przestrzeni s³owa, które d¹¿¹ 

do tego, aby zostaæ zapisanymi. Te s³owa, które 

czytacie d³ugo k³êbi³y siê i przepycha³y, by nadaæ 

sobie nawzajem sens i w³aœciw¹ kolejnoœæ. Tym, 

co w koñcu sprawi³o, ¿e lawin¹ przela³y siê na 

papier by³o moje zamyœlenie na temat... szatni. 

Bo w naszej szatni w Anatomicum walka o 

kurtki to alegoria pierwotnej walki o przetrwanie, 

zaprzeczenie wielu uwarunkowañ spo³ecznych i 

kulturowych. Czemu w³aœnie w tej kolejce 

zapominamy o wszystkich manierach, które od lat 

nam wpajano? Mo¿e dlatego, ¿e stres prze¿ywany 

na zajêciach z anatomii budzi w nas uœpione 

pok³ady adrenaliny – hormonu walki i ucieczki? 

Tak czy inaczej – tylko o nas to œwiadczy. 

Zastanowi³y mnie w tym kontekœcie s³owa, 

które powiedzia³ Muniek Staszczyk w wywiadzie 

dla „Eurostudenta”: „My chodziliœmy na zadymy. 

(...) Byliœmy zwi¹zani z opozycj¹ demokratyczn¹. 

Mieliœmy zupe³nie inne pokoleniowe prze¿ycia. 

Ale studenci zawsze czegoœ poszukuj¹.” Ja okreœli³abym 

to dobitniej. Nie tylko poszukuj¹, ale i 

buntuj¹ siê, walcz¹ o to, co znaleŸli, co dla nich 

wa¿ne. 

I tak sobie myœlê, ¿e jeœli my walczymy ju¿ 

tylko o szatnie, to albo œwiat sta³ siê miejscem 

idealnym (a tak chyba nie jest, co?), albo my po 

trosze straciliœmy ducha. Mo¿e dlatego, ¿e te 

wa¿ne i straszne sprawy, na które cz³owiek 

wra¿liwy absolutnie zgodziæ siê nie mo¿e, wydaj¹ 

siê nam bardziej odleg³e i mniej namacalne, ni¿ 

te, o których mówi³ Muniek Staszczyk. 

Ale dziej¹ siê. I to nie tylko w Sudanie, gdzie 

tysi¹com kobiet wycina siê ich organy p³ciowe 

tym co jest pod rêka (tak¿e kamieniami i zêbami!), 

ale te¿ w polskich szpitalach, gdzie nie ma 

osobnych sal dla kobiet, które poroni³y, wiec le¿¹ 

one z matkami, dostaj¹cymi co pewien czas 

zdrowe dzieci do karmienia. A w Stoczni 

Gdañskiej pracuj¹ koreañscy niewolnicy po 

kilkanaœcie godzin dziennie za 60 z³ miesiêcznie. 

A s¹ te¿ sprawy mniejsze, takie tu¿ za rogiem. 

Kole¿anka, która ma dwa ko³a z anatomii „w 

plecy” i tak siê tym przejmuje, ¿e przesta³a dobrze 

sypiaæ, prawie nic nie je i nie wierzy ju¿, ¿e sobie 

poradzi. Albo brak odpowiedniego po³¹czenia 

komunikacji miejskiej, które mog³oby woziæ 

Ciebie i Twoich znajomych na uczelniê. 

Jest przecie¿ tyle rzeczy, które mo¿na jeszcze 

na tym œwiecie zmieniæ. Nie warto energii, któr¹ 

mo¿na by do tego wykorzystaæ, marnowaæ na 

przepychanie siê ³okciami, bo muszê byæ w szatni 

pierwszy, pierwszy na schodach... 

¯eby zacz¹æ naprawdê dzia³aæ, nie wystarczy 

siê tylko zbulwersowaæ. To rodzi s³omiany zapa³, 

który mo¿na podsyciæ tylko wiar¹ w to, ¿e 

potrafimy coœ zmieniæ. I w to, ¿e warto. 

A skoro „w szczêœciu wszystkiego, s¹ 

wszystkich cele”, to warto znaleŸæ sobie parê 

osób, które myœl¹ podobnie jak my. Razem da 

siê zajœæ wy¿ej. Tak, jak kobietom z biednej 

afrykañskiej wioski, które za³o¿y³y grupê 

wsparcia i sk³ada³y co miesi¹c bardzo drobne 

sumy, aby finalnie wzi¹æ po¿yczkê z banku i 

za³o¿yæ warsztat tkacki, który pomóg³ im 

przezwyciê¿yæ nêdzê (zainteresowanych 

tematem odsy³am do któregoœ z marcowych 

numerów „Wysokich Obcasów”). 

Zmianê œwiata zawsze zaczyna siê od rzeczy 

ma³ych. I czasem na nich w³aœnie siê koñczy. Ale 

przynajmniej jest co opowiadaæ wnukom. 

Marta Mozol 

(publicystyczna - ni mniej, ni wiêcej) 

P.S. Rzucam w przestrzeñ pewn¹ propozycjê. 

Chcê postaraæ siê o to, ¿eby w naszej uczelnianej 

bibliotece pojawi³o siê chocia¿ kilka pozycji 

beletrystycznych. Jeœli i Wam ich brakuje, to 

zapraszam do wziêcia udzia³u w tym 

przedsiêwziêciu. Piszcie: adelajna@tlen.pl 

13

14 


Na ongiœ polskiej ziemi… 

Siedzi sobie cz³owiek w domku, czyta kolejn¹ ksi¹¿kê, 

a tu dzwoni kumpel i zaczyna opowiadaæ o tym, ¿e za 

dni kilka jedzie do Lwowa. I jak tu nie zazdroœciæ? 

Pytam wiec: „ A dla mnie miejsca nie bêdzie?” I 

ju¿ za chwilkê dowiadujê siê, ¿e jest 

miejsce! Mogê jechaæ! Zaraz biorê przewodnik 

w rêce, aby przeczytaæ choæ 

najwa¿niejsze informacje: 

Lwów (po ukraiñsku – ¼wiw) jest 

g³ównym miastem Ukrainy Zachodniej, 

obecnie liczy 830 tys. mieszkañców. To tak 

wa¿ne dla polskiej kultury miasto ma 

ukraiñski rodowód. Zosta³o za³o¿one w XIII 

wieku za panowania ksiêcia halickow³odzimierskiego 

Daniela i nazwane 

imieniem jego syna Lwa. Pod panowanie 

polskie Lwów przeszed³ wraz z ca³¹ Ziemi¹ 

Halick¹ za Kazimierza Wielkiego. Ju¿ w XV 

wieku by³ najwa¿niejszym – obok Przemyœla – miastem 

ówczesnego województwa ruskiego i na d³ugie lata 

przypad³a mu rola wa¿nego centrum kulturalnego i 

naukowego – z pocz¹tku ruskiego, a nastêpnie równie¿ 

polskiego. We Lwowie wydano pierwsz¹ drukowan¹ ksi¹¿kê 

w jêzyku ukraiñskim (w roku 1574) i tutaj te¿ dzia³a³o, 

zas³u¿one dla ruskiej spo³ecznoœci, Bractwo Uspieñskie. Z 

kolei w 1661 roku przez polskich jezuitów zosta³a za³o¿ona 

Akademia, poprzedniczka Uniwersytetu Lwowskiego (w 

okresie miêdzywojennym Uniwersytetu Jana Kazimierza, 

a obecnie Uniwersytetu Iwana Franki). Za czasów austrowêgierskich 

(od 1867 roku) Lwów – jako Lemberg – by³ 

stolic¹ Królestwa Galicji i Lodomerii oraz siedzib¹ Sejmu 

„Lwowska ekipa” 

Krajowego tej prowincji. Austriacy nie zdo³ali niestety 

doprowadziæ do ucywilizowania stosunków miêdzy 

oboma narodami, popieraj¹c to jednych, to znów 

drugich. Zaowocowa³o to s³ynnymi 

walkami o Lwów, rozpoczêtymi 

31.X.1918 r, które Ukraiñcy nazywaj¹ 

Powstaniem Listopadowym, zaœ Polacy 

– obron¹ Lwowa. Po wygranej 

Polaków, Lwów sta³ siê jednym z 

najwa¿niejszych miast II Rzeczypospolitej, 

przy czym zachowa³ swoje 

wielkie znaczenie dla obu narodów. 

Lwowskie szko³y wy¿sze nale¿a³y do 

najlepszych w kraju; to w³aœnie we 

Lwowie rozwija³a siê s³ynna polska 

szko³a matematyków, ze Stefanem 

Banachem i Hugonem Steinhausem na 

czele. Pozycja Lwowa nieco os³ab³a z chwil¹ 

scalenia ziem ukraiñskich w wyniku II wojny œwiatowej 

– wiêkszoœæ Polaków repatriowa³a siê. Warto dodaæ, 

¿e centrum Lwowa szczêœliwie niewiele ucierpia³o od 

dzia³añ wojennych i zachowa³o swój historyczny uk³ad. W 

1998 roku zosta³o wpisane na listê œwiatowego dziedzictwa 

kultury UNESCO. 

Od razu rysuje mi siê plan co chcê zobaczyæ. Pierwszego 

dnia, zaraz po zostawieniu baga¿y w schronisku, ruszamy na 

podbój Lwowa. Ju¿ na pocz¹tku mo¿na zobaczyæ ró¿nice: 

po mieœcie je¿d¿¹ g³ownie trolejbusy, a w ka¿dym z nich, w 

niebieskim fartuszku, stoi pani, która pe³ni rolê zarówno 

sprzedawcy biletów, informacji, jak i kontrolera. Wszyscy 

zastanawiamy siê, jak Pani daje sobie radê ze wszystkimi 

pasa¿erami w godzinie szczytu. Przez okno podziwiamy 

krajobraz Lwowa i podsumowujemy, ¿e dziury na ulicach s¹ 

wiêksze ni¿ w Polsce, a sam Lwów porównaæ mo¿na do 

Muzeum Motoryzacji na wolnym powietrzu, bo mo¿na tu 

spotkaæ zarówno nowoczesne samochody, jak i takie, które 

dawno powinny byæ ju¿ w muzeum. Z trolejbusu wysiadamy 

przy nowym budynku Uniwersytetu, w którym dawniej 

mieœci³ siê Sejm Galicyjski i ruszamy w kierunku Starego 

Miasta. Chodzimy po rynku, ca³y czas patrz¹c pod nogi, bo 

w³aœnie odbywa siê zmiana torowiska. Staramy siê zapamiêtaæ 

wszystkie 44 stare kamienice na tym jednym niewielkim 

placu, bo s¹ to 44 pomniki sztuki z XV – XVIII wieku. Dom 

numer 4 to zwana potocznie „Czarna Kamienica”, któr¹, jak 

g³osi historia, w 1645 roku naby³ Marcin Nikator Anczowski, 

lekarz i kupiec – dworzanin, a tak¿e sekretarz Jana 

Sobieskiego. O jeden dom dalej od Czarnej Kamienicy, tzn. 

pod numerem 6, wznosi siê inna renesansowa budowla, która 

w 1640 roku zosta³a zakupiona przez wojewodê Jakuba 

Sobieskiego, ojca króla Jana III Sobieskiego i gdzie w 1686 

zosta³ podpisany uk³ad o „ wiecznym pokoju”.

Po obejœciu Rynku zbli¿amy siê do gmachu by³ego 

Ratusza, który znajdujê siê w œrodku Rynku i jest najm³odsz¹ 

budowl¹ na placu rynkowym. 

Z Rynku kierujemy siê do koœció³a katedralnego pw. 

Wniebowziêcia Najœwiêtszej Maryi Panny, który by³ 

wznoszony w ci¹gu dwóch wieków: fundamenty po³o¿y³ w 

latach 1360-1368 król Polski Kazimierz Wielki, 

Opera Lwowska wczoraj... 

poœwiêcenia czêœci koœcio³a dokona³ bp Maciej z Przemyœla 

w 1405r., natomiast arcybiskup lwowski Jan Strzelecki 

dokona³ konsekracji w 1481r. W 1765r. w g³ównym o³tarzu 

umieszczono obraz Matki Bo¿ej £askawej - „Œlicznej 

Gwiazdy miasta Lwowa”, namalowany w 1598r., 

koronowany w roku 1776 przez metropolitê Sierakowskiego 

i rekoronowany w 1983r. przez Jana Paw³a II. Przed tym 

obrazem, król Polski Jan Kazimierz z³o¿y³ w 1656r. s³ynne 

œluby narodowe, obieraj¹c Maryjê za Królow¹ Korony 

Polskiej. 

Dawniej na okalaj¹cym katedrê cmentarzu wybudowano 

kilka wolnostoj¹cych kaplic. Najs³ynniejsza z nich, stoj¹ca 

do dziœ - kaplica Boimów, ufundowana zosta³a przez 

patrycjuszowski ród Jerzego Boima i jego ¿ony Jadwigi 

Ni¿niowskiej dla uczczenia Mêki Pañskiej. Prace trwa³y 

od 1609 do 1615 roku. Wnêtrze, a zw³aszcza czasza kopu³y, 

przypomina Kaplice Zygmuntowskie Katedry Wawelskiej. 

Za autora kaplicy uwa¿a siê Andrzeja Bemera. 

Z katedry przenosimy siê na g³ówny 

plac miasta, który nosi imiê wielkiego 

polskiego poety, Adama Mickiewicza. Na 

œrodku stoi pomnik wieszcza (jako jedyny 

monument w mieœcie podpisany jest tylko 

w jêzyku polskim) ods³oniêty w 1905 

roku , w zwi¹zku z 50-t¹ rocznic¹ œmierci 

wielkiego Polaka. Na placu Mickiewicza 

znajduj¹ siê jeszcze dwa, warte 

wspomnienia obiekty. Jeden to gmach 

hotelu George, który uchodzi za najlepszy 

hotel w mieœcie. Noclegi nie s¹ 

najdro¿sze, a sam budynek znany jest z 

tego, ¿e z jednego z balkonów œpiewa³ 

Kiepura, a w jednym z apartamentów spa³ 

sam Balzac (w rzeczywistoœci Balzac spa³ 

w gospodzie, która wiele lat wczeœniej 

... i dziœ 

P u l s A M 

sta³a na miejscu dzisiejszego hotelu George). Mówi¹c o placu 

Mickiewicza, warto jeszcze wspomnieæ o figurze NMP, przy 

której o ka¿dej porze dnia i nocy mo¿na spotkaæ modl¹cych 

siê ludzi. Od niewielu lat figura jest na swoim miejscu, 

jako ¿e wczeœniej by³a przechowywana przez Bolszewików 

w jednym z magazynów i dopiero po odzyskaniu 

niepodleg³oœci przez Ukrainê wróci³a na swoje miejsce. Dalej 

przewodnik, Prospektem Szewczenki, prowadzi nas do Opery 

Lwowskiej – wg mnie najpiêkniejszej budowli w mieœcie. 

Uwagê turysty przykuwa po³udniowa, g³ówna fasada 

gmachu, silnie rozcz³onkowana i bogato dekorowana, 

zwieñczona br¹zowymi, uskrzydlonymi postaciami 

Geniuszu, Dramatu i Muzyki. Elewacjê parteru zdobi rustyka, 

a do wnêtrza prowadzi troje dêbowych drzwi dwumetrowej 

szerokoœci. Po obu stronach loggi, w niszach dwie kamienne 

rzeŸby niewiast symbolizuj¹ce: Tragediê (z mieczem w rêku) 

i Komediê (z mask¹). Odsuniêty nieco w g³¹b naczó³ek 

dwuspadowego dachu zdobi koryncki tympanom, który 

wype³niaj¹ piêkne, nadnaturalnej wielkoœci, alegoryczne 

rzeŸby. Wyobra¿aj¹ one swoiste przes³anie sztuki 

scenicznej, ow¹ „lekcjê ¿ycia”, której m³odemu ch³opcu 

udziela siedz¹cy na Sfinksie starzec. Weso³e strony ¿ycia 

(po prawej) wyra¿aj¹: tañcz¹ca para, bachanalia i oswojona 

pantera, jako symbol kultury, ³agodz¹cej dzik¹ naturê. Lewa 

strona wyra¿a ludzkie dramaty: porwanie i uwiedzenie 

dziewicy, œmieræ na polu bitwy (umieraj¹cy ¿o³nierz i 

op³akuj¹ca go niewiasta). Orze³, tarcza i miecz symbolizuj¹ 

cnoty mêstwa i ofiary ¿ycia za Ojczyznê. Niestety, nie udaje 

nam siê wejœæ do œrodka opery. 

Kolejnym obiektami naszej wêdrówki staj¹ siê: Katedra 

Ormiañska, gdzie prawdziwym skarbem s¹ malowid³a 

œcienne autorstwa Jana Henryka Rosena i Koœció³ 

Dominikanów, którego charakterystyczna zielona kopu³a 

wpisa³a siê nierozerwalnie w pejza¿ Lwowa i obok wie¿y 

Korniakta, he³mu Katedry, stanowi jeden z charakterystycznych 

elementów panoramy miasta. Po II wojnie 

œwiatowej budynek klasztorny zamieniono na muzeum 

ateizmu i religii. W koœciele jeszcze 

kilkanaœcie lat temu by³ magazyn cementu. 

Oko³o 10 lat temu z nazwy muzeum 

wykreœlono s³owo ateizm, a obecnie 

koœció³ pe³ni funkcjê greckokatolickiej 

cerkwi pw. Najœwiêtszej Eucharystii. 

Zbli¿a siê pora obiadowa, wiêc 

zagl¹damy do pobliskich restauracji. Serce 

nam siê raduje, jak widzimy ceny i za 

odpowiednik 10 z³otych zamawiamy 

barszcz ukraiñski, wareniki (pierogi) 

w sosie grzybowym oraz kieliszek 

koniaku zakopiañskiego. 

Popo³udniu ruszamy do kolejnego 

miejsca mocno zwi¹zanego z kultur¹ 

i tradycj¹ polsk¹. Mowa oczywiœcie o 

Cmentarzu £yczakowskim za³o¿onym 

15


w 1786 roku - jednej z najstarszych istniej¹cych do dziœ w 

Europie nekropolii. 

Miejsce jak¿e chwalebne, dumne, a jednoczeœnie 

smutne i pe³ne nostalgii. Wspania³e grobowce, rzeŸby 

nagrobne, dostojne kaplice, bujna i dzika dziœ zieleñ 

przykrywaj¹ca dzie³o zniszczenia, jakiemu ludzka rêka, czas 

i opuszczenie umar³ych przez tych, którzy w normalnej 

sytuacji opiekowaliby siê miejscem wiecznego spoczynku 

„Jeden z panteonów polskiej chwa³y” 

swoich bliskich, ratowali przed zniszczeniem i upadkiem 

to wspania³e miejsce. Wêdrujemy po alejkach cmentarnych, 

czytaj¹c nazwiska - w zdecydowanej wiêkszoœci polskie – 

w koñcu to jeden z panteonów polskiej chwa³y. Niedaleko 

od bramy wejœciowej pierwsze znane nazwisko: Gabriela 

Zapolska, nieco dalej kolejne: Maria Konopnicka. Po drodze 

góruj¹cy obelisk z lwem, tak charakterystycznym dla tego 

miasta - czytamy inskrypcjê: Ordon. „Redutê Ordona” - tak 

wspania³y wiersz recytowa³o siê w szkole; zdziwienie wiêc 

- Ordon tutaj? Niedaleko Konopnickiej Artur Grottger, tu¿ 

obok - Stefan Banach, w niedalekim s¹siedztwie znany 

lwowski architekt, którego dzie³o - Operê Lwowsk¹ 

podziwiaj¹ kolejne pokolenia - Zygmunt Gorgolewski. 

Wracaj¹c do g³ównej alei napotykamy grób - pomnik 

Seweryna Goszczyñskiego, w innym zaœ miejscu historyka 

i pisarza - W³adys³awa Be³zy... Wêdruj¹c dalej, na wzgórzu, 

pomnik powstañca z flag¹ w rêku: to kwatera powstañców 

styczniowych. Metalowe, charakterystyczne krzy¿e 

z pó³kolist¹ os³on¹ na mogi³ach powstañców, a 

wœród nich granitowy pomnik sêdziwego 

powstañca, zes³añca, Sybiraka - Benedykta 

Dybowskiego, który prze¿ywszy 97 lat, ws³awi³ siê 

nie tylko walk¹ o Polskê, ale rozleg³ymi badaniami 

flory i fauny Syberii (jezioro Bajka³), a zmar³ w 

1930 roku we Lwowie. 

Wêdruj¹c dalej, wchodzimy na niedawno 

oficjalnie otwarty cmentarz Orl¹t. „MORTUI SUNT 

UT LIBERI VIVAMUS” - „Umarli, abyœmy ¿yli 

wolni” przypomina o ofierze ¿ycia m³odych 

lwowskich bohaterów roku 1918-19. Bezimienny 

bohater z cmentarza Orl¹t spoczywa w Grobie 

Nieznanego ¯o³nierza w Warszawie. Wracamy ku 

wyjœciu - po drodze ekspresyjna rzeŸba poety 

ukraiñskiego Iwana Franko, a w lewo - kwatera 

powstañców listopadowych. 

To zaledwie kilka miejsc, które uda³o nam 

siê zobaczyæ w ci¹gu tych niewielu dni. Ka¿dy, 

bêd¹c we Lwowie, powinien zobaczyæ 

Uniwersytet Lwowski, Katedrê œwiêtego Jury, miejsce 

rozstrzelania profesorów lwowskich w 1941 roku, 

Ossolineum, a tak¿e przepiêkne koœcio³y miasta. Polecam 

tak¿e galerie lwowsk¹, gdzie za op³at¹ 3 z³otych mo¿na 

podziwiaæ dzie³a wielkich Polaków m.in. Matejki, 

Malczewskiego, Boznañskiej. 

Jak¿e ¿al, ¿e Lwów, mimo ¿e taki polski, ju¿ do Polski 

nie nale¿y… 

Asia Stanis³awiak 

16 

Panorama polskiego Lwowa

P u l s A M 

Definicja snu w interpretacji m³odego pediatry 

[„Sen to stan funkcjonalny uk³adu nerwowego, 

przeciwny do stanu czuwania, którego istot¹ jest zanik 

œwiadomoœci”] Œwiadomoœæ odzyskujê zwykle 

punktualnie o 5.30. Stosunkowo bezboleœnie, choæ 

wibruj¹ca i popiskuj¹ca pod poduszk¹ komórka raczej 

nie nastraja mnie optymistycznie. To jednak moje 

pierwsze (i byæ mo¿e ostatnie) tak spektakularne tego 

dnia zwyciêstwo nad snem. Kiedy siadam przy 

kuchennym stole, na myœl przychodzi mi nawet doœæ 

zuchwa³e stwierdzenie, ¿e „chyba siê wyspa³am”... 

Poranna jasnoœæ umys³u zwykle m¹ci siê ju¿ w œrodkach 

komunikacji masowej, w drodze na zajêcia. [„Ptakom 

wêdrownym zdarza siê spaæ w ci¹gu lotu”...] Gdyby 

nie niedosypiaj¹cy najwyraŸniej i hiperaktywni w 

godzinach porannych kontrolerzy biletów, pewnie 

zasnê³abym ju¿ nie raz. Nigdy jeszcze nie spotyka³am 

ich z tak¹ czêstotliwoœci¹ jak teraz, w tramwajach PST, 

krótko po 6.30 rano. 

Seminarium z pediatrii (o 7.15) to zwykle kolejna 

ciê¿ka próba dla mojego, sk³onnego do spontanicznych 

„zaników œwiadomoœci” organizmu. Nietrudno 

zauwa¿yæ, ¿e podobn¹ walkê toczy te¿ spora czeœæ 

mojej grupy. Zaobserwowane techniki podsypiania na 

seminariach s¹ rozmaite. Dominuje spanie z otwartymi 

oczami lub jednooczne. [„U niektórych zwierz¹t - 

pingwiny, foki, delfiny - pó³kule mózgowe œpi¹ na 

zmianê, co objawia siê zamkniêciem oka przez œpi¹c¹ 

pó³kulê”] Nadal nie posiad³am tej skomplikowanej 

umiejêtnoœci. Zdarzaj¹ siê jednak zaœniêcia „z twarz¹ 

na blacie” (vis a vis prowadz¹cego!), pod ³awk¹ 

(imitowanie poszukiwania czegoœ w torbie, 

przed³u¿aj¹ce siê nieraz do pó³ godziny) oraz z 

opuszczon¹ niewinnie g³ow¹ na piersi. Niektórym nie 

pomaga nawet ochocze notowanie, i tak zasypiaj¹ w 

po³owie zapisywanego s³owa... Do przydatnych 

technik podtrzymywania œwiadomoœci nale¿y kawa z 

automatu lub jedzenie oraz czêste, rozpaczliwe 

mruganie i ruchy ga³ek ocznych, gdy wy¿ej 

wymienionych produktów nie ma w pobli¿u. 

[„Charakterystycznym objawem snu paradoksalnego 

s¹ szybkie ruchy ga³ek ocznych. W fazie 

tej wystêpuj¹ ju¿ marzenia senne...”] 

Zajêcia kliniczne wymagaj¹ce pewnej aktywnoœci 

fizycznej (os³uchiwanie, udzia³ w wizycie) z zasady 

utrudniaj¹ podsypianie i umo¿liwiaj¹ trwalsze 

przebudzenie i d³u¿szy okres czuwania. [„Sen wystêpuje 

na przemian z czuwaniem u doros³ych w charakterystycznym 

rytmie dobowym, a u noworodków 

policyklicznie z wieloma sekwencjami snu i czuwania 

w ci¹gu doby”] Jeœli wspomniany okres czuwania 

przed³u¿yæ nale¿y do 17.00 lub 18.00, mog¹ pojawiæ 

siê oczywiœcie spore problemy. 

Kiedy punktualnie o 18.00 koñczy siê powoli 

farmakologia, w grupie mo¿na zauwa¿yæ skrajne i czêsto 

niewyt³umaczalne reakcje i zachowania. Najtrudniejsze 

do opanowania okazuj¹ siê napady histerycznego 

œmiechu, który nie doœæ, ¿e wyczerpuj¹cy, bywa jeszcze 

okropnie zaraŸliwy. [„Brak snu przez d³u¿szy czas 

powoduje szereg negatywnych efektów psychicznych i 

fizjologicznych...”] Ca³e szczêœcie, ¿e podatna na 

zara¿enie bywa równie¿ pani doktor prowadz¹ca zajêcia, 

co chroni nas przed ewentualnymi konsekwencjami 

niepowa¿nego zachowania. 

Wieczór to oczywiœcie koniecznoœæ zg³êbienia 

kolejnej porcji materia³u na najbli¿sze kolokwium. Z 

powodu dalszych problemów z utrzymywaniem 

pionowej pozycji cia³a nad ksi¹¿k¹, nale¿a³oby siêgn¹æ 

po œrodki delikatnie wspomagaj¹ce. Tu jednak sprawa 

nieco siê komplikuje, poniewa¿ z moich ostatnich 

obserwacji wynika, ¿e zarówno kawa, jak i herbata, ma 

dzia³anie usypiaj¹ce. Nie wspominaj¹c o rzekomo 

podnosz¹cych IQ musuj¹cych tabletkach... Po 

przebudzeniu z odciskiem Robbinsa na twarzy pozostaje 

mi tylko naiwnie wierzyæ, ¿e mo¿e choæ przez tak¹ formê 

bliskiego kontaktu czêœæ materia³u wt³oczy³am do g³owy. 

[„Niestety nie udowodniono, ¿e nauka przez sen jest 

mo¿liwa…”] 

Decyzjê o udaniu siê na spoczynek podejmujê 

zwykle doœæ spontanicznie, gdy œwiadomoœæ cudownie 

miêkkiego ³ó¿ka, czekaj¹cego za œcian¹, staje siê nie 

do zniesienia. Nigdy nie wiem, dlaczego dochodzê do 

tego dopiero oko³o 24.00. Nastawiam budzik na 5.30 i 

tu¿ po tym tracê przytomnoœæ na ca³e 5 godzin... 

[„Wiêkszoœæ osób œpi 8-9 godzin na dobê”] 

Niewykluczone. Nale¿y jednak pamiêtaæ, ¿e zawsze 

znajdzie siê ktoœ, kto œpi krócej od nas. [„D³ugoœæ snu 

u zwierz¹t znacznie siê ró¿ni. U ¿yraf wynosi ona np. 2 

godziny na dobê”] Kto wie, mo¿e 5 godzin to zatem 

ca³kiem niez³y wynik? 

Ola 

Cytowane fragmenty pochodz¹ z definicji 

encyklopedycznych i tekstów popularnonaukowych 

dotycz¹cych snu. 

17


Wiosno przyjdŸ! Zimo odejdŸ! 

czyli jak I rok Farmacji odpêdzi³ mróz! 

Klimat Polski pozwala wyró¿niæ cztery pory roku, 

czasami mówi siê, ¿e w naszym kraju wyliczyæ mo¿na 

nawet i pi¹t¹, zwan¹ przedwioœniem, lecz my, zdesperowani 

zalegaj¹cym œniegiem, szarug¹ i nieprzeciêtnie niskimi 

temperaturami postanowiliœmy wzi¹æ sprawê we w³asne 

rêce… 

Wraz z naszym wspólnym dzie³em 

zapa³u i nadziei na lepsz¹ pogodê, skierowa³a siê nad 

Wartê. Nie brakowa³o nam nic, poza ubrankiem dla 

naszej Marzanny, dlatego pod¹¿aj¹c na miejsce 

egzekucji odwiedziliœmy kilka sklepów z gatunku „zwa¿ 

i zap³aæ” lub „tani Armani” i w jednym z nich 

wybraliœmy zgrabn¹ czerwon¹ sukienkê w groszki 

(koszt: 2 z³). Kuk³ê wypchaliœmy sianem (nie jesteœmy 

zbytnio zamo¿ni wiêc zamiast papierami wartoœciowymi 

pos³u¿yliœmy siê ³odygami zbó¿), g³owa wraz z w³osami 

przygotowana by³a wczeœniej, a rêce w ciekawy sposób 

umodelowaliœmy z gazet. Z uwagi na s³u¿by porz¹dkowe 

i z obawy przed srogimi mandatami, tradycji nie sta³o siê 

zadoœæ, poniewa¿ zrezygnowaliœmy z pochodu z Marzann¹ 

na czele. Dlatego w konspiracyjnej i tajemniczej 

atmosferze, ukryci pod mostem œw. Rocha, konstruowaliœmy 

Marzannê. Po finiszu pozosta³a jedynie chwila 

westchnieñ, czas dla fotoreporterów - pami¹tkowe zdjêcia, 

s³owa po¿egnania i nim siê obejrza³em, nasza paskudna 

„zima”, okryta p³omieniami ognia, odp³ywa³a ju¿ wartkim 

biegiem rzeki. Dalej sprawna ewakuacja spod mostu 

„Rocha” i po krzyku!!! Oby zima nie wróci³a!!! 

Pogañski obrz¹dek palenia i topienia kuk³y zwanej 

Marzaniokiem, Œmietk¹, b¹dŸ ówczeœnie Marzann¹ znano 

ju¿ od wielu wieków. Rytualny pochód ze s³omian¹ kuk³¹ 

odzian¹ w p³ótno mia³ podczas œwiêta Jarego (obecnie 

21 marca ) przywo³aæ upragnion¹ wiosnê. Otó¿ ten 

pierwszy dzieñ nie nale¿a³ do udanych, gdy¿ tradycyjny 

rytua³ obchodzony by³ widocznie na opak! Tego roku, ani 

przedszkolaki, ani pierwszoklasiœci czy gimnazjaliœci, 

swoimi kuk³ami nie odpêdzili œniegów, dlatego do gry 

musieli wkroczyæ studenci… 

Znamy siê raptem od paŸdziernika, tote¿ z wielk¹ 

aprobat¹ popieramy ka¿d¹, nawet niecodzienn¹ inicjatywê 

integracji. O „Topieniu Marzanny” pierwsza wspomnia³a 

Asia z grupy III , a w zorganizowaniu materia³ów pomóg³ 

równie¿ apel naszej staroœciny Magdy Cerbin. Te dwie 

b³yskotliwe osoby potrafi³y zmobilizowaæ prawie dwie ca³e 

grupy i sprawi³y, ¿e ponury i œnie¿ny dzieñ zaiskrzy³ 

œmiechem i radoœci¹. Muszê dodaæ, ¿e nie mamy problemów 

natury organizacyjnej. Nie bacz¹c na utrudnienia ¿ycia 

studenckiego typu „ko³a” i zajêcia, zawsze znajdujemy czas 

na wspólne przedsiêwziêcia – w tej dziedzinie niezmiernie 

prym wiedzie grupa III i brawa dla nich! 

W odezwie na apel, nastêpnego „wiosennego” 

popo³udnia ( 22 marca ), doœæ liczn¹ gromadk¹ spotkaliœmy 

siê na ul. Œw. Marii Magdaleny i przyst¹piliœmy do 

dzia³ania. Oko³o trzydziestoosobowa grupa pe³na chêci, 

18 

No to chlup, do wody! 

Nasza akcja by³a widocznie udana, poniewa¿ 

nazajutrz obudzi³y mnie promienie s³oñca, znienawidzone 

czapki i szaliki pozosta³y w szafach, i nawet gdzieniegdzie 

s³ychaæ by³o œwiergotanie ptaków. W przysz³ym roku 

zapowiadamy powtórkê. Mam nadzieje, ¿e zwyczaj 

topienia Marzanioka zainteresuje tak¿e inne wydzia³y i 

zapadnie w zwyczajach studenckich jako kolejny luŸny 

dzieñ i okazja na wspólne wypicie „herbatki”. 

Dariusz Antkowiak 

WF I, gr. II

20 


„Mach point” („Wszystko gra”) 

czyli najnowsza produkcja Woody’ego Allen’a 

Czy wszystko w naszym ¿yciu jest 

zaplanowane? Czy mamy wp³yw na to, 

co nas spotyka? Czy mo¿e wszystko jest 

kwesti¹ czystego przypadku? Nowe 

spojrzenie na tê kwestiê pozwala nam 

zdobyæ Wody Allen w swojej najnowszej, 

bardzo przewrotnej produkcji, która ju¿ 

zdoby³a sobie wœród krytyków filmowych 

miano „powrotu mistrza do œwietnej 

formy”. 

WyobraŸcie sobie scenê: pi³ka 

szybuj¹ca nad siatk¹ na korcie tenisowym 

to w jedn¹, to w drug¹ stronê, a¿ do chwili, 

gdy obije siê o jej kant (net) i w tym 

jednym, jedynym u³amku sekundy nie 

wiadomo, na któr¹ po³owê kortu spadnie. 

Do tego weŸcie pod uwagê fakt, ¿e jest to 

tzw. match ball. Tu wa¿y siê wasze ¿ycie... 

Tak zaczyna siê ca³a opowieœæ... 

Pokrótce opowiem, o czym jest film. 

M³ody Irlandczyk - Chris (Jonatan Rhys Meyers), 

pochodz¹cy z ubogiej raczej rodziny, by³ dobrze 

zapowiadaj¹cym siê tenisist¹. Mia³ okazjê graæ z 

najwiêkszymi. Jednak nie opuszcza³ go pech. W 

decyduj¹cych momentach pi³ka zawsze spada³a na jego 

po³owê boiska... W koñcu zniechêcony podejmuje pracê 

trenera. Tu³a siê po œwiecie, by w koñcu osi¹œæ w Londynie. 

Tam zarabia na ¿ycie jako trener w klubie dla tzw. „highsociety”. 

A ¿e jest m³ody i (stosunkowo) 

przystojny (osobiœcie dra¿ni³y mnie jego 

wiecznie przekrwione oczy), na brak 

klientów nie mo¿e narzekaæ. Tak te¿ 

poznaje swojego nowego, bardzo 

wp³ywowego przyjaciela - Toma (Matthew 

Goode). Tu ¿ycie Chrisa zaczyna siê 

toczyæ jak z bajki, bowiem Chloe (Emily 

Mortimer) – siostra Toma – zakochuje siê 

w nim od pierwszego wejrzenia, a na 

dodatek ojciec Toma jest brytyjskim 

milionerem. Tak Chris pnie siê po 

stopniach kariery, z powodzeniem 

wykorzystuj¹c nowe znajomoœci. 

Przyznam siê szczerze, nie przypad³ mi 

on do gustu ju¿ od samego pocz¹tku, ale 

jedno muszê mu przyznaæ – by³ ambitny: 

czyta³ du¿o, lubi³ operê, chodzi³ na 

wystawy i wykorzysta³ mo¿liwoœæ 

dokszta³cania siê na kursach, któr¹ 

stworzy³ mu teœæ... Ale u Wood’ego Allen’a nic nie jest takie 

proste. Wszystko jest bardziej skomplikowane, jak u 

Dostojewskiego. Czy ktoœ z Was pamiêta jeszcze „Zbrodniê 

i karê”? Jak bêdziecie ogl¹daæ ten film, spróbujcie doszukaæ 

siê pewnych podobieñstw... Kole¿anka, z któr¹ by³am w 

kinie, pocz¹tkowo nie zwróci³a uwagi na pewne zbie¿noœci 

;0) 

S³owo jeszcze wypada napisaæ o Scarlett Johansson, 

która wcieli³a siê w rolê Noli Rice, 

amerykañskiej, niespe³nionej aktorki, 

która wyruszy³a na podbój europejskiego 

kina. I mówiê tu o bohaterce, któr¹ gra 

Johansson. Poniewa¿ jednak u Allen’a nie 

mo¿e byæ nic ³atwe i proste, wiêc Nola 

jest narzeczon¹ Toma i staje siê obiektem 

po¿¹dania Chrisa. Zniewalaj¹ca famme 

fatale, zmys³owa, seksowna i... Co z tego 

wynik³o, nie bêdê Wam zdradzaæ, by nie 

uszczkn¹æ ani odrobiny z przyjemnoœci 

ogl¹dania tego filmu (a naprawdê 

WARTO!) Wspomnê tylko, ¿e dochodzi 

do takiego momentu, jak ze wspomnian¹ 

wczeœniej pi³k¹... Ale wiêcej nie pisnê ju¿ 

s³owa ;0) Sama Johansson zosta³a uznana 

za now¹ muzê Allen’a. Ponoæ nie mia³ on 

¿adnych w¹tpliwoœci, co do obsadzenia 

g³ównej roli ¿eñskiej. W Johannson ujê³o 

go jej bezpretensjonalne podejœcie do

pracy: „Ju¿ pierwszego dnia zdjêæ, po 

ca³onocnej podró¿y samolotem, od samego 

rana gra³a jedn¹ z najtrudniejszych scen - 

pierwsz¹ rozmowê z Jonathanem Rhys 

Meyers i by³a znakomita” - wspomina 

Allen. Zaœ ona sama mówi: „Scenariusz 

bardzo odbiega³ od jego wczeœniejszych 

filmów. By³ bardzo, bardzo mroczny, co 

mnie osobiœcie ujê³o. Nie mog³am odrzuciæ 

takiej propozycji”. Jej zdaniem grana przez 

ni¹ bohaterka jest fascynuj¹ca i intryguj¹ca: 

„Nola jest postaci¹ niezwykle neurotyczn¹. 

Przez dwadzieœcia lat swego ¿ycia bardzo 

wiele zd¹¿y³a doœwiadczyæ. Jest 

wymagaj¹ca i wra¿liwa, taki typ 

twardziela”. 

W recenzjach mo¿na przeczytaæ: 

„Scarlett Johansson gra osza³amiaj¹co. To 

jest najlepsza Scarlett, jak¹ widzieliœmy. 

Nokautuje!” (ABC Radio); „Film bogaty w humor i ironiê, 

ma w sobie coœ z Hotchcoca. Napiêcie wibruje pod 

powierzchni¹” (Chiccago Sun Times); „Ju¿ od d³u¿szego 

czasu ¿aden film film Woody Allen’a nie wywo³a³ tak 

soczystej dyskusji. Zas³uguje na to!” (RollingStone); 

„Najlepszy film Woody Allen’a od lat, imponuj¹cy triumf 

wybornej rozrywki. Sexy, zniewalaj¹cy i dynamiczny thriller 

z Oskarowymi ambicjami.” (Dark Horizon) 

P u l s A M 

Woody Allen, znany z bardzo 

krytycznego stosunku do swoich 

poprzednich filmów, w przypadku 

„Wszystko gra”, nie boi siê uznaæ go za 

jedno ze swoich najlepszych dzie³: „Lubiê 

ten film i to jest dziwne jak na mnie, 

poniewa¿ robiê filmy i zazwyczaj jestem 

zawiedziony. Kiedy obejrza³em „Wszystko 

gra”, powiedzia³em sobie – „Bo¿e, uda³o 

siê.” Re¿yser przyznaje, ¿e jednym z 

powodów udanego filmu jest fakt, i¿ on 

sam nie wystêpuje w filmie i nie ma w nim 

nawi¹zañ autobiograficznych. 

D³ugo myœla³am, co mog³abym 

napisaæ, by zachêciæ Was do obejrzenia 

tego filmu... Moim zdaniem samo 

nazwisko re¿ysera ju¿ wystarczy. Do tego 

jeszcze opinie krytyków i chyba przede 

wszystkim znajomych, którzy ju¿ 

wiedzieli film, powinny mówiæ same za siebie. Mam 

nadziejê, ¿e mimo wszystko Was choæ trochê 

zaintrygowa³am. Przyznam siê szczerze, ¿e jak 

wychodziliœmy z kina, wszyscy mieliœmy uœmiech 

niedowierzania na twarzach – ostatnie sekwencje filmu 

wywar³y na wszystkich ogromne wra¿enie. Jestem ciekawa, 

jakie emocje i przemyœlenia wzbudzi w Was. Zapraszam 

do kin! :0) 

Dorota Karmowska 

STUDENCI!!! 

Chcecie uhonorowaæ wybitnych nauczycieli akademickich 

tytu³em „Amicus Studentorum”? 

Zg³oszenia kandydatów wraz z uzasadnieniem do dnia 12 maja 

2006 przyjmujemy w biurze RUSS, DS. Medyk, pok. 018 w godz. 

18-19 lub e-mailem: samorzad@amp.edu.pl 

Zapraszamy na JUWENALIA 2006 

W dniach 15 – 16 maja 2006 bêdziemy siê bawiæ 

wspólnie ze studentami poznañskich uczelni. 

Wiêcej informacji na plakatach i stronie: 

www.samorzad.amp.edu.pl 

21


KOMUNIKAT NR 1 

Rada Uczelniana Samorz¹du Studenckiego Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego 

w Poznaniu powo³a³a Uczelnian¹ Komisjê Wyborcz¹ Samorz¹du Studenckiego w sk³adzie: 

- Kinga Krzysztoñ – przewodnicz¹ca, 

- Patrycja Marciniak, 

- Pawe³ Uruski, 

Poznañ, dnia 20 kwietnia 2006 r. 

Kinga Krzysztoñ 

Przewodnicz¹ca 

Komisji Wyborczej 

KOMUNIKAT NR 2 

Uczelniana Komisja Wyborcza Samorz¹du Studenckiego og³asza harmonogram oraz warunki 

zg³oszenia kandydatów w wyborach do Rady Uczelnianej Samorz¹du Studenckiego Akademii 

Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (RUSS): 

Harmonogram 

8-12 maja 2006 r. przyjmowanie kandydatur na cz³onków RUSS w biurze Rady w DS. Medyk, 

pok. 018, w godzinach 18.00-19.00. 

16 maja 2006 r. og³oszenie list kandydatów oraz szczegó³owego planu miejsc i czasu 

przeprowadzenia g³osowania. 

23-25 maja 2006 r. przeprowadzenie wyborów. 

26 maja 2006 og³oszenie wyników g³osowania. 

Do 9 czerwca 2006 r. zg³aszanie odwo³añ do wyników i sposobu przeprowadzenia wyborów. 

Warunki zg³oszenia kandydatów: 

1. Imiê i nazwisko kandydata, wydzia³, kierunek i rok studiów oraz telefon kontaktowy. 

2. Zgoda kandydata na udzia³ w wyborach. 

3. 20 podpisów studentów, z tego samego wydzia³u, popieraj¹cych kandydaturê (imiê i nazwisko, 

numer indeksu, podpis). 

Poznañ, dnia 20 kwietnia 2006 r. 

Kinga Krzysztoñ 

Przewodnicz¹ca 

Komisji Wyborczej 

22

P u l s A M 

Studentko!!! Studencie!!! 

Potrzebujesz pomocy? 

Nie wiesz, do kogo siê zwróciæ? 

Czekamy na Ciebie w biurze RUSS 

D.S. Medyk, ul. Rokietnicka 4, pok.018 

Od poniedzia³ku do czwartku w godzinach 18.00-19.00 

!!! PrzyjdŸ do nas !!! 

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia odœwie¿onego portalu 

internetowego RUSS, na którym: 

- znajdziecie bie¿¹ce informacje o tym, co siê dzieje na naszej 

Uczelni oraz wœród studentów; 

- zg³osicie gryz¹ce Was problemy; 

- wymienicie uwagi z innymi studentami; 

- znajdziecie wiele praktycznych rad i wskazówek. 

Wystarczy tylko siê zalogowaæ. 

Sami mo¿ecie tworzyæ tê stronê! 

WejdŸ na: 

www.samorzad.amp.edu.pl 

23

24 


Marker - klucz do „ksiêgi ¿ycia”, 

czy klucz do „klatki œmierci”? 

Zastanawialiœcie siê kiedyœ, co ³¹czy sen z ksi¹¿k¹? Czy 

zdarzy³o Wam siê zasn¹æ przy lekturze? A mo¿e cierpicie 

na „ksi¹¿kow¹ narkolepsjê”? Wykorzystujecie ksi¹¿kê jako 

œrodek nasenny? Nic nie jestem w stanie w Was zmieniæ. 

Mogê tylko ukazaæ, czym ró¿ni siê sen wywo³any nudn¹ 

ksi¹¿k¹, od „snu, w który wprowadza czytelnika dobra 

fabu³a” - dziêki niej mo¿na 

uwolniæ siê na chwilê od 

codziennych spraw. Nie jest to 

hipnoza, ani ¿aden inny stan, 

w którym zacieraj¹ siê granice 

logicznoœci i prawdziwoœci. 

To zjawisko rozbudza m¹droœæ 

i intelekt. Czytaj¹c ksi¹¿- 

kê Cooka, otrzymujemy zastrzyk, 

który uœmierca wszelk¹ 

chandrê. 

Pozostaj¹c przy iniekcjach, 

chcia³bym nawi¹zaæ do 

historii przedstawionej w 

„Markerze”. Zaczepia siê ona 

w³aœnie o tê rutynow¹ czynnoœæ 

pielêgniarsk¹. Codziennoœci¹ 

powoli staj¹ siê 

œmiertelne zgony, niemaj¹ce 

¿adnego prawdopodobnego 

uzasadnienia dla patologów. 

Cook przedstawia œmiertelne 

¿niwo, jakie zbiera dzia³anie 

³akomej na spore finansowe 

profity pielêgniarki, która 

u¿ywa strzykawki w „nieco” 

innym celu, ni¿ jej kole¿anki 

po fachu... Paradoksalnie, 

wykszta³cenie po³¹czone z 

wiedz¹, zdobyt¹ dziêki 

wprowadzeniu w ¿ycie 

najnowszych badañ genetycznych, 

pod¿ega pewne 

osoby do niezwykle drastycznych 

dla bezbronnych pacjentów przedsiêwziêæ. 

Powstaje pajêczyna zale¿noœci miêdzy ludŸmi, których 

umys³ami steruje zysk. Dzia³ania pewnych osób ze œwiata 

medycyny godz¹ w podstawowe cele, jakie medycyna sobie 

postawi³a. Godz¹ równie¿ w prawo do ¿ycia i podmiotowego 

traktowania ka¿dego cz³owieka. Wydawaæ by siê mog³o, 

¿e inflacja niezaprzeczalnych zasad etyki nie mo¿e mieæ 

miejsca w takim œrodowisku, jak s³u¿ba zdrowia, a jednak 

istnieje ogromne ryzyko, i¿ t¹ sfer¹ ¿ycia spo³ecznego mo¿e 

rz¹dziæ pieni¹dz! Strefa, w któr¹ wprowadza nas „Marker”, 

jest miejscem, gdzie ludzie ceni¹ sobie pieni¹dz bardziej 

od czyjegoœ ¿ycia. Naginaj¹ podstawowe, niepodwa¿alne 

zasady etyki dla w³asnych pseudo-korzyœci. 

„Marker” pokazuje równolegle, ¿e s¹ jednak jednostki, 

których g³ównym celem staje 

siê wychwycenie i zlikwidowanie 

ezoterycznego 

zarzewia z³a, które daje o 

sobie znaæ w najgorszy z 

mo¿liwych sposobów. Na 

Laurie spoczywa zadanie 

rozszyfrowania rosn¹cej serii 

dziwnych zgonów. Ka¿da 

sekunda jest niezwykle cenna, 

gdy pani patolog staje siê 

idealnym celem, ca³kowicie 

podobnym pod wzglêdem 

niektórych cech do ofiar, 

których sekcji dokona³a 

w³asnym skalpelem. G³ównym 

celem rozumowania jest 

docieranie do prawdy rzeczy. 

Czêsto okazuje siê to 

¿mudnym zadaniem, niekiedy 

prawda bywa boleœnie 

nieuchwytna. Tak sytuacja 

rysuje siê w „Markerze”. 

Niedorzecznoœci¹ by³oby nie 

pod¹¿aæ za prawd¹, bo tylko 

ona nadaje sens wszystkim 

naszym przedsiêwziêciom. 

Równie absurdalne by³oby 

przypuszczaæ, i¿ prawda jest 

czymœ, do czego wiecznie siê 

d¹¿y, jednak nie osi¹ga, bo to 

czyni³oby nasze dzia³ania 

bezcelowym, irracjonalnym. 

Zamienia³oby nasze dzia³anie 

w walkê z wiatrakami. Z tego wszystkiego zdaje sobie 

sprawê wykreowana przez Cooka bohaterka, która w pe³ni 

zas³uguje na to miano. Mimo przeciwnoœci losu, mimo 

wiadomoœci o wykryciu u niej markera zmutowanego genu 

BRCA1, a tak¿e koniecznoœci usuniêcia d³ugo oczekiwanej 

ci¹¿y, mimo ¿e niewiele osób z jej otoczenia przychyla³o 

siê ku jej podejrzeniom odnoœnie enigmatycznej serii, 

wiedzia³a, i¿ logika doprowadzi j¹ do prawdy. Psychice

cz³owieka towarzyszy bowiem pewna podstawowa 

zale¿noœæ. Im bardziej intensywny jest nasz stan 

emocjonalny, tym trudniej myœleæ jasno i zachowywaæ siê 

w sposób zrównowa¿ony. W wirze gwa³townych uczuæ 

rzadko bywamy wzorem racjonalnoœci. Musimy czyniæ 

œwiadomy wysi³ek, by utrzymaæ emocje poza 

wnioskowaniem. Robin Cook, poprzez opis zachowania 

Laurie, chce uœwiadomiæ czytelnikowi, ¿e mo¿na po³o¿yæ 

nacisk na rozum, nie podejmuj¹c próby ca³kowitego 

odseparowania, wyciszenia emocji. Zaznacza w ten sposób, 

¿e jesteœmy istotami z natury emocjonalnymi. Uwolnienie 

od nich, gdy anga¿ujemy siê w myœlenie, jest nierealne. 

Z ka¿dej stronicy wyp³ywa esencja, od której szybko 

mo¿na siê uzale¿niæ. Kiedy powieœæ Cooka zbli¿a siê do 

koñca, dobrze mieæ nastêpn¹ pod rêk¹. Trudno uwolniæ siê 

bowiem od charakterystycznego dla tego pisarza sposobu 

przedstawiania wydarzeñ, sprytu, wyrazistoœci jego pióra. 

Poddajmy siê operacji, któr¹, poprzez swoj¹ twórczoœæ, chce 

na nas przeprowadziæ ten „chirurg”. Zabiegowi na otwartym 

umyœle, jednak¿e ca³kowicie bezinwazyjnemu i 

bezpiecznemu. Poddajmy siê tej specyficznej „narkozie” 

i… otwórzmy oczy umys³u. 

Cook ³¹czy w swojej twórczoœci œwiat medycyny ze 

œwiatem literackim. Okazuje siê to zgodnym 

„ma³¿eñstwem”, którego „potomstwo”, w postaci niezwykle 

P u l s A M 

interesuj¹cych powieœci, odciska swoje piêtno i pozostawia 

œlad w naszej psychice i intelekcie! Podro¿ po stronicach 

ksi¹¿ki jest niesamowit¹ przygod¹, wypraw¹ w g³¹b umys³u, 

zadum¹, wreszcie specyficznym snem, z którego nie 

bêdziecie chcieli siê wyrwaæ, mimo i¿ jest to powieœæ 

sensacyjna, okreœlana jako medyczny thriller. 

Cook uwidacznia swoistymi markerami czystych, 

prawid³owych myœli bardzo istotne kwestie. Te literackie 

znaczniki sprawiaj¹, ¿e mapa, któr¹ jest w tej podró¿y 

ksi¹¿ka, staje siê niezwykle barwna i dziêki temu, ³atwa w 

odczytaniu. Wydawaæ by siê mog³o, ¿e autor chce 

wykorzystaæ wiedzê medyczn¹, pragn¹c poprzez ni¹ nadaæ 

powieœci wiêksz¹ wartoœæ. Jednak na ni¹ najwiêkszy wp³yw 

ma twórcza inteligencja dr. Cooka, która wysuwa siê na 

prowadzenie w wyœcigu z prezentowan¹ w ksi¹¿ce wiedz¹. 

Trzeba jednak pamiêtaæ, ¿e jest to jednak utwór kierowany 

do zwyk³ego czytelnika, nie mo¿e wiêc, rzecz jasna, mieœciæ 

siê w ramach literatury fachowej. Prawd¹ jest natomiast to, 

¿e medyczny laik mo¿e w pewnych momentach zareagowaæ 

nieco bojaŸliwie wobec terminów, którymi pos³uguje siê 

Cook. Z tak¹ precyzj¹ i zdecydowaniem, z jakim dr Cook 

pos³uguje siê na co dzieñ skalpelem, potrafi wykorzystaæ 

pióro do przelania na papier swoich przemyœleñ i historii 

jako niekwestionowany mistrz thrillera medycznego. 

Micha³ Górski 

B¹dŸ s³awny z „Pulsem AM” ;)! 

Dobrze wiemy (sprawdza³ to nasz redakcyjny detektyw), ¿e wiele osób na 

naszej uczelni siêga po d³ugopis nie tylko po to, ¿eby zrobiæ notatki z 

patomorfologii... 

Jeœli i Ty piszesz z natchnienia, emocji, potrzeby serca, albo po prostu dla 

zabicia czasu, podziel siê tym i z nami. 

Czekamy na poezjê oraz krótkie formy prozatorskie. D³u¿sze utwory 

przeczytamy, ale publikacji (w ca³oœci) nie obiecujemy, ze wzglêdu na 

ograniczon¹ objêtoœæ gazety. 

Twoje myœli s¹ cenniejsze ni¿ s¹dzisz - to dla nas jedyna i niepowtarzalna 

okazja, ¿eby spojrzeæ na ró¿ne sytuacje z Twojej perspektywy. Teksty nale¿y 

przesy³aæ na adres redakcji widoczny w stopce. 

Dla wszystkich, którzy bêd¹ zainteresowani, w nastêpnym numerze og³osimy 

wakacyjny konkurs na opowiadanie zwi¹zane z tematyk¹ medyczn¹. Forma 

dowolna. Do wygrania bêd¹ ciekawe nagrody ;) Zachêcamy!!! Kto wie, mo¿e 

odkryjemy nowego Robina Cooka czy Janusza L. Wiœniewskiego... Czekamy 

w³aœnie na twoj¹ twórczoœæ!!! 

25

26 


„ANGEL-A” 

– MUZYCZNY ZWROT W TWÓRCZOŒCI 

LUCA BESSONA 

Luc Besson – to nazwisko od kilkunastu lat wywo³uje 

poruszenie w œwiecie filmu. Producent, scenarzysta i w 

koñcu re¿yser, który da³ ludzkoœci takie kultowe obrazy, 

jak „Wielki B³êkit”, „Leon Zawodowiec” czy „Nikita”, 

tym razem pragnie zachwyciæ wszystkich swoim 

najnowszym filmem – „Angel-A”. To opowiedziana w 

czarno-bia³ej kolorystyce historia cz³owieka, który na swej 

drodze spotyka tajemnicz¹ kobietê-anio³a. Krytykom 

najnowszy film Bessona nie przypad³ do gustu, ale 

publicznoœci – wrêcz przeciwnie. Scenariusze tego re¿ysera 

nigdy nie osza³amia³y b³yskotliwoœci¹ czy oryginalnoœci¹, 

jednak w jego filmach nie to by³o najistotniejsze. 

Najwa¿niejszy by³ przede wszystkim obraz i magiczny 

klimat, który z niego emanowa³. Wystarczy sobie tutaj 

przypomnieæ tylko „Wielki B³êkit” z piêknymi zdjêciami 

Carlo Virini i nieziemsk¹ muzyk¹ Erica Serra (i czêœciowo 

tak¿e Billa Conti, który napisa³ muzykê do amerykañskiej 

wersji filmu). Podobnie jest z „Angel-A”. To w³aœnie 

scenariusz jest piêt¹ achillesow¹ tego filmu, co jednak nie 

przeszkadza mu w oczarowaniu widza nadzwyczaj 

oryginaln¹ wizj¹ i atmosfer¹. Wielka w tym zas³uga 

niezwyk³ych, czarno-bia³ych, niemal pocztówkowych 

zdjêæ Pary¿a i hipnotycznej muzyki Anji Garbarek... 

Film „Angel-A” to, pod wzglêdem muzycznym, pewien 

zwrot w twórczoœci Luca Bessona. Przy wszystkich 

poprzednich (dziewiêciu) filmach, które re¿yserowa³, 

towarzyszy³ mu jeden kompozytor – Eric Serra. 

Czy to by³ kultowy „Wielki B³êkit”, „Leon 

Zawodowiec”, czy nie do koñca udana „Joanna 

D’Arc”, to w³aœnie ten kompozytor by³ 

odpowiedzialny za muzykê. Tak¿e kolejny film 

Bessona, którym bêdzie „Arthur and the 

Minimoys” otrzyma muzykê francuskiego 

artysty. Jednak w przypadku „Angel-A” œcie¿k¹ 

dŸwiêkow¹ zaj¹³ siê kto inny... Anja Garbarek 

– bo o niej mowa – znana jest w naszym kraju 

przede wszystkim z tego, ¿e jest córk¹ s³ynnego 

jazzowego saksofonisty Jana Garbarka. 

Urodzona w Norwegii, Anja ma na swoim 

koncie cztery solowe p³yty, utrzymane w 

jazzowo-elektronicznej stylistyce. Jej muzyka 

jest naprawdê niezwyk³a, a po³¹czenie jej ze 

specyficznym, czarno-bia³ym obrazem w „Angel-A”, 

zdaje siê byæ jednym z najlepszych 

posuniêæ Luca Bessona... 

Muzyka Anji Garbarek z „Angel-A” 

odbiega od tego, co prezentowa³ Eric Serra. 

Przede wszystkim Norweska wokalistka 

postawi³a g³ównie na piosenki. Znajdziemy 

tutaj oczywiœcie kilka utworów instrumentalnych, 

w których mo¿na nawet us³yszeæ 

œwietny saksofon ojca kompozytorki (Jana 

Garbarka), jednak s¹ one tak krótkie, ¿e trudno je zauwa¿yæ, 

przemykaj¹ce miêdzy poszczególnymi wokalami Garbarek. 

Wszystkie one s¹ utrzymane w doœæ mrocznej i miejscami 

schizoidalnej konwencji, przywodz¹cej na myœl chocia¿by 

soundtrack z filmu „The Million Dollar Hotel”. 

Zasadniczo to poszczególne, pojawiaj¹ce siê tutaj 

popisy wokalne Garbarek, dalekie s¹ od piosenek, których 

mo¿emy pos³uchaæ w radiu. Nie s¹ to przeboje, przy których 

mo¿na by tañczyæ czy chocia¿by podrygiwaæ. Bez w¹tpienia 

jest to muzyka bardzo refleksyjna i wymagaj¹ca du¿ej 

tolerancji i skupienia. Anja serwuje nam spokojne i doœæ 

wymyœlne melodie, które wprowadzaj¹ s³uchacza w inny 

œwiat. Wszystko to jest oparte na doœæ swobodnej jazzowej 

konwencji, wspomaganej elektronicznymi samplami i

zadziwiaj¹cymi modyfikacjami g³osu piosenkarki. 

Wielokrotnie w trakcie trwania utworów, jesteœmy 

zaskakiwani niespodziewanymi dŸwiêkami czy zmianami 

tempa. Sprawia to, ¿e Anja Garbarek nie pozwala siê 

s³uchaczowi nudziæ, mimo ¿e ca³a p³yta ma doœæ spokojny 

i usypiaj¹cy charakter. Te nieliczne kompozycje 

instrumentalne, które siê tutaj pojawiaj¹, bazuj¹ g³ównie 

na elektronice ³udz¹co podobnej do dokonañ Asche & Spencer 

w filmie „Stay” (patrz: poprzedni „Puls AM”). S¹ to 

przewa¿nie krótkie utwory pe³ni¹ce role takich wype³niaczy 

i muzycznych, ambientowych kola¿y, nieposiadaj¹cych 

¿adnego konkretnego kszta³tu. 

P³yty s³ucha siê bardzo przyjemnie i równie dobrze 

mog³aby to byæ kolejna solowa p³yta Anji Garbarek, 

Anja Garbarek 

kompletnie odseparowana od obrazu. Wydaje mi siê, ¿e jest 

to du¿y plus tej muzyki. Oczywiœcie trzeba sobie zdaæ 

sprawê z tego, jak inna jest ta muzyka od otaczaj¹cych nas 

zewsz¹d hollywoodzkich produkcji filmowych. Osoby 

przyzwyczajone do monstrualnych, symfonicznych partytur 

mog¹ stwierdziæ, ¿e daleko Anji Garbarek do geniuszu Johna 

Williamsa czy Danny’ego Elfmana. Ale z drugiej strony, 

trudno sobie wyobraziæ inn¹ muzykê w tym filmie... Jak 

ju¿ wspomnia³em, krytycy od dawna s¹ zgodni, ¿e to nie 

scenariusze, ale niezwyk³a realizacja jest kluczem do 

powodzenia Luca Bessona. Œwietnym tego przyk³adem jest 

P u l s A M 

w³aœnie „Angel-A”, utrzymana w tajemniczej, czarno-bia³ej 

kolorystyce. Nadaje to ca³emu obrazowi nieco poetyckiego 

wydŸwiêku, z którym doskonale wspó³gra nieszablonowa, 

oparta na piosenkach muzyka Anji Garbarek. Nie sposób 

sobie wyobraziæ inn¹, która równie dobrze potrafi³aby 

wykreowaæ niezwyk³y klimat filmu, a jej umiejêtnoœæ 

radzenia sobie poza obrazem te¿ zas³uguje na uznanie. 

Zatrudnianie piosenkarzy do komponowania muzyki 

filmowej jest coraz czêstszym zjawiskiem, którego nie mo¿na 

nie zauwa¿aæ. Szczególnie nasilone jest ono w naszym kraju, 

gdzie muzyk¹ filmow¹ zajmuj¹ siê tacy artyœci, jak Grzegorz 

Turnau („Zakochany Anio³”), Doniu („Czas Surferów”), 

Kazik („Rozdro¿e Cafe”) czy D¿em („Skazany na bluesa” – 

choæ tutaj sytuacja by³a nieco inna). Muzyka takich twórców 

czêsto oparta jest na piosenkach, co jednak nie 

przeszkadza jej w odpowiednim spe³nianiu 

swojej funkcji w filmie. Zagorzali zwolennicy 

instrumentalnej muzyki filmowej na pewno 

stwierdz¹, ¿e nic nie jest w stanie wywo³aæ emocji 

takich, jak œwietna partytura i kilka tematów 

autorstwa uznanego kompozytora. Jak siê jednak 

okazuje, istniej¹ filmy, które nie potrzebuj¹ 

wiêkszych lub mniejszych instrumentalnych 

partytur. Obrazy takie jak „Angel-A”, 

dostarczaj¹ce niezwyk³ych wizualnych i 

estetycznych doznañ, wymagaj¹ wrêcz tak 

specyficznych œcie¿ek dŸwiêkowych, jak¹ 

stworzy³a Anja Garbarek - opartych niemal 

wy³¹cznie o piosenki. 

Gdy s³ucha³em muzyki z filmu „Angel-A”, 

do g³owy przysz³o mi jeszcze skojarzenie z 

„Marszem Pingwinów” i Emilie Simon 

(patrz: „Puls AM” 11/2005). Podobieñstwo 

miêdzy twórczoœci¹ tych dwóch artystek jest 

naprawdê zadziwiaj¹ce. Obie one balansuj¹ 

miêdzy muzyk¹ elektroniczn¹ i jazzem, 

jednoczeœnie w konwencji filmowej sprzeciwiaj¹c 

siê wszelkim schematom. Obie tak¿e 

w przypadku wy¿ej wymienionych filmów s¹ 

debiutantkami. Jednak o ile muzyka Simon 

w swoim awangardowym brzmieniu nie do 

koñca wpasowa³a siê w film „Marsz Pingwinów”, 

o tyle Anja Garbarek dope³ni³a 

niezwyk³ej wizji Luca Bessona nadaj¹c „Angel-A” 

specyficznego i magicznego charakteru. Tak wiêc 

ostatecznie, debiut w muzyce filmowej uda³ siê Norwe¿ce 

bardziej ni¿ Francuzce. Dlatego, doœæ ostro¿nie, ale jednak, 

polecam tê p³ytê wszystkim tym, którzy s¹ zmêczeni 

tradycyjn¹ i opart¹ na szablonach, instrumentaln¹ muzyk¹ 

filmow¹. Ta p³yta odbiega doœæ znacz¹co od innych wydañ 

tego typu, ale w koñcu i sam film jest dzie³em nietypowym... 

£ukasz Waligórski 

www.muzykafilmowa.pl 

27

28 


Zas³yszane na forum „Pulsu AM” 

Dominik: „Wydaje mi siê ¿e w dzisiejszych czasach 

kobiety przestaj¹ byæ kruche i niewinne a staraj¹ siê byæ coraz 

bardziej „twarde” i chc¹ce pokazaæ facetom czego oto one nie 

potrafi¹ i w sumie nic w tym z³ego tylko ¿e takie naturalne, 

delikatne i kruche (ale nie do przesady) dziewczyny s¹ 

najfajniejsze a jeœli do tego jest jeszcze ³adna i inteligentna to 

mamy do czynienia z idea³em.” 

Czama: „Po pi¹tkowych zajêciach z anatomii, 31 marca 

2006 roku, chcia³em odebraæ kurtkê z szatni. T³ok by³ jak 

zawsze. Nawet nie pomóg³ tzw. „ma³y sprint”, czyli szybkie 

wybiegniêcie z sali równo z dzwonkiem, potem slalom miêdzy 

innymi studentami, a potem zbieg po schodach (bardziej 

zaawansowani uprawiaj¹ nawet biatlon - czyli sprint po³¹czony 

z myciem r¹k - w praktyce jednak - ma³o przydatny). 

Przed przybyciem studentów w kolejce do szatni sta³y 2 

panie. Pierwszy ich komentarz brzmia³ mniej wiêcej tak: „czy 

tutaj nie obowi¹zuje kolejka?”. Ktoœ odpowiedzia³, ¿e tak jest 

zawsze i ¿e dominuje zasada: „kto pierwszy, ten lepszy”. 

Panie sta³y nadal w œcisku, nie mniejszym jednak, ni¿ my 

wszyscy. Po jakimœ czasie pojawi³ siê drugi komentarz: „jak 

to s¹ przyszli lekarze, to ja wspó³czujê pacjentom”...” 

Pola: „Lubiê ten dzia³.... i znowu siê œmiejê, jak bêdê mia³a 

d³ugi okres „stabilizacji” to dla poprawy humoru wejdê na forum:)” 

Chomiak: „(...) przez 6 lat uczymy siê wszystkiego, 

nawet jak nie bêdziemy nigdy z tego korzystali potem 

przychodzi smutny z pozoru czas sta¿u (pozornie, bo na 

pocz¹tek bêdziemy dostawali wyp³atê z kasy pañstwowej, a 

potem jak zatrudnimy siê w szpitalu, to wyp³atê dostaniemy 

od danej placówki s³u¿by zdrowia, czyt. mniej) po sta¿u czeka 

nas ewenement na skalê europy czyli LEP...” 

Nemezis: „obecnie jak ktoœ mnie pyta ile mam lat - zawsze 

zajmuje mi dobr¹ chwilê ustalenie, ze to nie jest 17” 

Chomiak: „mam apel do wszystkich czuj¹cych siê jeszcze 

ludzmi: na przekór wszystkiemu poka¿my, ¿e jesteœmy nimi 

(jeszcze)” 

Dawid: „(...) Wed³ug stereotypu jaki panuje w 

spo³eczeñstwie one s¹ spokojniejsze (mo¿e to niew³aœciwe 

s³owo, ale myœlê ¿e wiecie o co mi chodzi) a ja ju¿ od jakiegoœ 

czasu spotykam dziewczyny, które mnie zaskakuj¹ 

zachowaniem (niestety nie zawsze pozytywnie...) Tak wiêc 

podsumowuj¹c: ka¿dy jest inny i myœlê ¿e nie uda nam siê 

stworzyæ „obrazu mê¿czyzny i kobiety”, ale zawsze warto 

wymieniæ siê doœwiadczeniami.” 

Nemezis: „(...) mam wra¿enie, ze my siê ostatnio trochê 

„rozbestwiamy”; odkrywamy, ¿e mo¿emy wszystko, nie dla 

nas ¿adnych barier, impossible is nothing... - taka druga 

rewolucja seksualna - i tu pojawia siê problem, bo niektórzy 

ch³opacy przyzwyczajeni do dominuj¹cej roli faceta nie 

bardzo wiedz¹ jak siê odnaleŸæ wœród tej eksploduj¹cej „girlpower” 

- s¹ ni¹ zafascynowani, a jednoczeœnie 

onieœmieleni...” 

Dominik: „A propos cenzury to nie wiem czy 

zauwa¿yliœcie ale teraz nawet reklamê Sprit'a ocenzurowali 

wygl¹da na to ¿e teraz to Kaczyñski jest Sprite a spo³eczeñstwo 

to „pragnienie”. 

Forum dyskusyjne „Pulsu AM” 

Znacznie szybszym sposobem komunikacji jest nasze 

forum internetowe: www.pulsam.pl/forum. Powsta³o ono 

stosunkowo niedawno. Poniewa¿ uruchomione we wrzeœniu 

forum (www.pulsam.fora.pl) sprawdzi³o siê, utworzona 

zosta³a jego nowsza wersja, na któr¹ zapraszamy!!! Jest ono 

bardzo przejrzyste i nie powinniœcie mieæ problemów ze 

znalezieniem dzia³ów, które Was zainteresuj¹. Forum bêdzie 

w trakcie ulepszane, ale ju¿ dzia³a œwietnie. Mo¿ecie siê 

sami o tym przekonaæ. Znajdziecie tam nastêpuj¹ce 

kategorie: 

1) „Puls AM” 

2) „Wydzia³y” 

3) „Rozrywka” 

4) „Rozmaitoœci” 

W nich znajdziecie kolejne podkategorie dotycz¹ce 

poszczególnych wydzia³ów, hobby, humoru, naszej gazety 

i wiele innych. Oczywiœcie powy¿szy podzia³ mo¿e byæ 

modyfikowany, jeœli tylko zajdzie taka potrzeba. 

Zachêcamy do dzielenia siê swoimi sugestiami, 

spostrze¿eniami i uwagami. Z pewnoœci¹ wywi¹¿e siê 

niejedna burzliwa dyskusja tak, jak na naszym „starym” 

forum ;) Mo¿ecie zajrzeæ i sami siê przekonaæ. 

Zapraszamy!!! 

Redakcja „Pulsu AM” 

www.pulsam.pl/forum

30 


Mam nadziejê, ¿e zarówno Szanowni Czytelnicy jak i 

Cz³onkowie Redakcji, wybacz¹ mi odrobinê prywaty - w 

mojej grupie w³aœnie „posypa³ siê” œlub. Kole¿anka zmieni³a 

nazwisko. Z tej okazji chcia³bym zadedykowaæ Tobie, Droga 

Kole¿anko i Twojemu Mê¿owi poni¿sze dowcipy. Tematyka 

wiadoma... 

*** 

Pewnego razu ch³opak zapyta³ dziewczynê: 

- Wyjdziesz za mnie? 

Ona odpowiedzia³a: 

- Nie. 

I odt¹d ch³opak ¿y³ d³ugo i szczêœliwie… 

*** 

Rozmowa w pracy: 

- Moja ¿ona jest cudowna. Wieczorem, gdy wracam z pracy, 

ona ca³uje mnie, pomaga siê rozebraæ, zdejmuje mi buty, 

zak³ada kapcie i gumowe rêkawiczki. 

- A po co te gumowe rêkawiczki? 

- No, ¿eby wygodniej mi siê my³o naczynia. 

*** 

Moje 22-gie urodziny. M¹¿: „Tak ma³o, a jednoczeœnie: tak 

wiele...” 

*** 

Tata z 6-letnim synkiem robi zakupy w supermarkecie. 

Kiedy przechodz¹ obok pó³ki z prezerwatywami, synek pyta: 

- Tato, a co to jest? 

- To s¹ prezerwatywy, synu - odrzek³ ojciec. 

- A po co one s¹? - kontynuuje malec. 

- Prezerwatywy s¹ po to, ¿eby mê¿czyzna mia³ bezpieczny 

seks z kobiet¹ - odpowiada ojciec. 

- Tato, tato, a dlaczego w tym opakowaniu s¹ 3 sztuki? - nie 

daje za wygran¹ ch³opczyk. 

- Widzisz synu, bo to jest zestaw dla m³odzie¿y ucz¹cej siê: 

raz w pi¹tek, raz w sobotê, raz w niedzielê. 

- Tato, tato, a dlaczego w tym opakowaniu jest 6? - pyta 

synek 

- Widzisz synu, to jest zestaw dla studentów: dwa razy w 

pi¹tek, dwa razy w sobotê, dwa razy w niedzielê - 

odpowiedzia³ ojciec. 

- Tata, tato, a dlaczego w tym opakowaniu jest 12? - 

kontynuuje malec. 

- Hmm... widzisz synu, bo to jest zestaw dla dojrza³ych, 

¿onatych mê¿czyzn. Raz w styczniu, raz w lutym, raz w 

marcu... 

*** 

Kondukt pogrzebowy. Do mê¿czyzny id¹cego za trumn¹ 

podchodzi znajomy: 

- ¯ona?? 

- Nie, teœciowa. 

- Te¿ piêknie… 

*** 

Humor 

Hrabia po d³u¿szym pobycie za granic¹ wraca do swoich 

posiad³oœci. Na dworcu czeka na niego zaprzêg koni i wierny 

s³uga Jan. 

- No i có¿ tam zdarzy³o siê nowego we dworze podczas 

mojej nieobecnoœci, Janie? 

- Nic nowego Jaœnie Panie... No mo¿e tylko to, ¿e Azorek 

zdech³. 

- Azorek?! Mój ulubiony pies? Jak to siê sta³o? 

- Ano na¿ar³ siê koñskiej padliny, to i zdech³. 

- A sk¹d we dworze koñska padlina? 

- Konie siê poparzy³y, to zdech³y. 

- Jak to konie siê poparzy³y?! Od czego? 

- Od ognia, Panie, jak siê stajnia pali³a. 

- A kto podpali³ stajniê? 

- Nikt, od p³on¹cego dworu siê zajê³a. 

- Na mi³oœæ bosk¹, to i dwór sp³on¹³? Jakim sposobem? 

- Ano po prostu. Œwieczka przy trumnie teœcia Pana 

Hrabiego siê przewróci³a i firany siê zajê³y. 

- Och! A czemu mój teœæ umar³? 

- Bo Jaœnie Pani uciek³a z tym oficerem, co siê z nim od 

trzech lat spotyka³a. 

- Spotyka³a siê od trzech lat?! To przecie¿ nic nowego! 

- W³aœnie mówi³em, Jaœnie Panie, ¿e nie zdarzy³o siê nic 

nowego. 

*** 

Wieczór w parku. Ch³opak czule szepcze dziewczynie do 

ucha: 

- Kochana, wypowiedz te s³owa, które po³¹cz¹ nas na wieki. 

- Jestem w ci¹¿y!!! 

*** 

Do baru wchodzi mê¿czyzna. Siada na sto³ku i zamawia 

piwo. Wypija je, zagl¹da do swojej kieszeni, krzywi siê i 

zamawia nastêpny kufel. £yka piwo, znowu zagl¹da do 

kieszeni, krzywi siê i zamawia jeszcze raz. Powtarza 

operacjê kilkakrotnie. Zaintrygowany barman pyta: 

- Dlaczego za ka¿dym razem po wypiciu piwa zagl¹da pan 

do kieszeni? 

- Mam tam zdjêcie ¿ony. Je¿eli patrzê na ni¹ i zaczyna mi 

siê podobaæ, to jest to znak, ¿e czas ju¿ do domu. 

*** 

Do komisariatu wchodzi mê¿czyzna i zg³asza zaginiêcie 

teœciowej. 

- Kiedy zaginê³a? 

- Trzy tygodnie temu. 

- I dopiero teraz zg³asza pan zaginiêcie? 

- Tak, bo nie mog³em uwierzyæ w to szczêœcie. 

*** 

Jaka jest prawdziwa kobieta? 

- Nigdy nie ma: czasu, pieniêdzy, w co siê ubraæ. 

- Zawsze ma: racjê, genialne dzieci, mê¿a idiotê. 

- Z niczego potrafi zrobiæ: sa³atkê, kapelusz, awanturê ma³¿eñsk¹...

Starszy pan dzwoni z Warszawy do swojego syna w NY i 

mówi: 

- Pawe³, przykro mi, jeœli zepsujê Ci dzieñ, ale muszê Ci 

coœ powiedzieæ: twoja matka i ja postanowiliœmy siê 

rozwieœæ. Doszliœmy wspólnie do wniosku, ¿e 45 lat to 

wystarczaj¹ca iloœæ czasu i nie ma co siê wiêcej ze sob¹ 

mêczyæ. 

- Ale tato! Co Ty opowiadasz!? 

- No niestety, ale ju¿ nawet patrzeæ na siebie nie mo¿emy, a 

zreszt¹ nie chce mi siê nawet o tym gadaæ, wiêc mo¿e Ty 

zadzwoñ do swojej siostry do Chicago i jej o tym powiesz 

- stwierdzi³ ojciec i od³o¿y³ s³uchawkê. 

Syn ca³y przejêty dzwoni szybko do siostry i wo³a: 

- Marta, nasi starzy chc¹ siê rozwieœæ! 

- Co?? O nie, nie pozwolê na to! Dzwoniê do nich! 

Odk³ada s³uchawkê i dzwoni do Warszawy. Odbiera jej 

ojciec, ale Marta nie dopuszcza go do g³osu tylko wo³a: 

- Tato! Nie mo¿ecie siê rozwieœæ! Nie róbcie nic dopóki 

mnie tam nie ma. Zaraz dzwoniê do Paw³a i jutro u was 

jesteœmy. Wszystko wspólnie sobie wyjaœnimy i na pewno 

bêdzie dobrze. TYLKO NIC NIE RÓBCIE BEZ NAS! - 

po czym siê roz³¹cza. 

Ojciec odk³ada s³uchawkê, po czym odwraca siê do swojej 

¿ony i mówi: 

- Zrobione, bêd¹ na Wielkanoc, tylko co wymyœlimy na Bo¿e 

Narodzenie? 

tkuszczak@wp.pl 

P.S. Niektórzy z nas maj¹ jeszcze wybór, Kole¿anka ju¿ 

nie… 

*** 

Wchodzi ch³opak do ¿eñskiego akademika: 

- A ty do kogo m³ody cz³owieku - pyta portierka. 

- A kogo by mi pani poleci³a? 

*** 

Trwa egzamin na studia prawnicze. Przewodnicz¹cy komisji 

egzaminacyjnej zadaje pierwsze pytanie kandydatowi: 

- Dlaczego chce pan zostaæ prawnikiem? 

- Tato, nie wyg³upiaj siê... 

*** 

- Tato mogê skoczyæ na bungi? 

- Lepiej nie synu, wypadki z gum¹ przeœladowa³y Ciê od 

pocz¹tku 

*** 

Wróci³ póŸno w nocy do domu nar¹bany goœæ. Zjad³ 

czerstwy jak diabli tort stoj¹cy na stole i po³o¿y³ siê do 

³ó¿ka. Rano szarpie go za rêkê synek: 

- Tato nie widzia³eœ mojego bêbenka? 

*** 

- Tato, co to znaczy wirtulanie? 

- Wyt³umaczê Ci to na przyk³¹dzie - mówi tato i idzie do 

¿ony. 

- Kochanie, przespa³abyœ siê z Murzynem za 100 dolców? 

- Za sto dolców... raczej tak, kupa kasy to jest. 

Facet pyta o to samo córkê, która te¿ mówi, ¿e by siê 

P u l s A M 

przespa³a. 

Potem pyta syna, czy by siê przespa³ z Murzynem za 100 

dolców. 

- wiesz tato, chyba tak. 

- Widzisz synu: wirtualnie mamy 300 dolców, a w praktce 

dwie dziwki i geja. 

*** 

Przychodzi Maciuœ do domu: 

- Mamo, ¿eniê siê! 

- Jak ona ma na imiê? 

- Roman. 

- Maciuœ, Roman to przecie¿ ch³opiec! 

- Kur*a, coœcie siê wszyscy uparli - w przysz³ym tygodniu 

Romuœ koñczy czterdzieœci lat, a wszyscy w kó³ko ch³opiec 

i ch³opiec! 

*** 

Jasiu k¹pie siê z mam¹ i wskazuj¹c na jej ³ono pyta siê: 

- Mamo, co to jest? 

- Szczoteczka - odpowiada mama. 

- Tato ma lepsz¹, bo z uchwytem - rzuci³ Jaœ. 

- Sk¹d wiesz?! - Pyta mama. 

- Widzia³em jak s¹siadce czyœci³ zêby... 

*** 

Pewien m³ody proboszcz podczas spotkania z biskupem 

poprosi³ o rade, jak prawiæ kazanie, aby nie by³o nudne. 

Biskup rzek³: Zacznij tak: „Zakocha³em siê...”. Zrób krótk¹ 

przerwê i kontynuuj: „...w mê¿atce...”. Poczekaj, a¿ ludzie 

poszemraj¹ i dodaj: „...z dzieckiem”. Po chwili dokoñcz: 

„Na imiê jej Maryja”. Tym przyci¹gniesz ich uwagê. 

Proboszcz zastosowa³ siê do rady biskupa i w niedziele 

na mszy z ambony mówi: „Biskup siê zakocha³... w 

mê¿atce... z dzieckiem... Mówi³, jak ma na imiê, ale 

zapomnia³em”. 

*** 

Smutny 

- Dlaczego masz tak¹ nieszczêœliw¹ minê? 

- Moja ¿ona wyje¿d¿a na tydzieñ do swojej matki. 

- I z tego powodu jesteœ taki ponury? 

- Muszê, bo inaczej nie wyjedzie. 

*** 

Rozmawiaj¹ dwie blondynki: 

- Podobno by³aœ na urlopie? 

- Tak. 

- A gdzie? 

- Nie wiem, jeszcze nie wywo³a³am zdjêæ... 

*** 

Rodzinna ostra awantura. ¯ona ca³a czerwona ze z³oœci: 

- Mam doœc ¿ycia z tob¹! 

M¹¿ doœæ spokojnie: 

-To siê wyprowadŸ do matki. 

- Przecie¿ wiesz, ze moja mama dwa lata temu umar³a. 

- Dok³adnie. 

Marta & Maciej 

31


Krzy¿ówka 

z Wydawnictwem Lekarskim PZWL 

Rozwi¹zanie 

Imiê i nazwisko…….....................................................................................……………………….. 

Tel./e-mail:.......................................................................................................................................... 

Zgadzam siê na wykorzystanie moich danych osobowych przez Redakcjê „Pulsu AM”, zastrzegaj¹c sobie 

prawo do ich sprawdzania i poprawiania. Podpis............................................................................... 

32

Poziomo: 

1. Jednow³adztwo 

5. Wch³anianie gazu 

9. Piastunka 

10. Zak³ad przemys³owy buduj¹cy lub remontuj¹cy statki 

12. Kulawiec, osoba kulawa 

13. Bohater Homera(jeden z wodzów greckich) 

15. Decyzja jury 

16. Cz³on 

17. Cia³o niebieskie, py³ki lub bry³y obiegaj¹ce S³oñce 

18. Mieszka w chlewie 

20. Wystawa handlowa 

22. Port w Szwecji z promem do Œwinoujœcia 

24. Ca³us 

27. Os³ona z ozdobnej tkaniny umocowanej nad tronem, 

³o¿em 

30. Sposobnoœæ 

31. Bia³e wino wytrawne produkowane w Szampanii 

32. Filia, placówka 

33. Napój otrzymywany z pasteryzowanego, odt³uszczonego 

mleka 

34. Rewers 

35. Schronisko dla psów 

37. Izba parlamentu Niemiec 

38. Rodzaj g³êbokiego talerza do podawania sa³aty, owoców, 

jarzyn 

39. Pan, który ma klasê 

P u l s A M 

Pionowo: 

1. Przedp³ata, op³acone z góry prawo do korzystania z 

telefonu 

2. Magazyn zbo¿owy 

3. Obawa 

4. Piêtno, stygmat 

6. Szef 

7. Setna czêœæ metra 

8. Zawadiaka 

11. Jednostka aktywnoœci promieniotwórczej 

14. Cienki, pleciony sznur 

19. Wietrzna lub czarna 

20. Uraz 

21. Kompas elektromechaniczny 

23. Osoba twarda, nieustêpliwa 

25. Nakaz 

26. Nauka o psach 

27. Podhalañski gospodarz 

28. Rozk³ad 

29. G³ówne nabo¿eñstwo liturgiczne 

34. Mo¿na go nadstawiaæ 

36. Obrz¹dek 

UWAGA!!! 

W tym miesi¹cu do wygrania ksi¹¿ka z Wydawnictwa Lekarskiego PZWL! Jest o co walczyæ :) 

Has³o poznacie uk³adaj¹c litery od 1 do 17. Rozwi¹zanie krzy¿ówki mo¿na dostarczyæ do 

Redakcji (dy¿ur w poniedzia³ki 18.00 - 20.00), zostawiæ w portierni w „Eskulapie” lub przes³aæ 

sms-em z has³em i swoimi danymi pod numer: 667 108 055, czekamy do 14 maja! 

Uwaga! Wprowadzamy nowe zasady. Prosimy podaæ z rozwi¹zaniem tytu³ ksi¹¿ki, która Was interesuje. 

Wasze zg³oszenie bêdzie wtedy bra³o udzia³ w losowaniu tylko tej ksi¹¿ki. Ponadto, jeœli 

nagroda nie zostanie odebrana w ci¹gu dwóch miesiêcy od dnia powiadomienia, przepada i przechodzi 

na kolejne konkursy. 

UWAGA! 

JEDNA OSOBA - JEDNO ZG£OSZENIE!!! 

WIÊKSZA ILOŒÆ ZG£OSZEÑ NIE ZWIÊKSZA SZANSY NA WYGRAN¥! 

Zwyciêzcami konkursu z poprzedniego miesi¹ca s¹: Justyna Rogoziñska („Psychiatria Repetytorium” 

- A. Bilikiewicz, J. Landowski i P. Radziwi³³owicz), Piotr Olbromski („Atlas Anatomii Cz³owieka” 

- C. Yokochi, J. Rohen i E. Weinreb). 

Informujemy, ¿e nikomu nie uda³o siê poprawnie rozwi¹zaæ zagadki. Nagroda ksi¹¿kowa przechodzi 

wiêc do kolejnych numerów. 

Gratulujemy!!! 

33

www.pulsam.pl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?