"Gazeta dla Lekarzy" 4/2014

Ta moja młodość...
Pan Włodek bardzo lubił pana Krzysztofa i często
razem rozmawiali – o rzeczach ważnych i istotnych.
Raz odwiedzający pana Krzysztofa szwagier czy kuzyn
przemycił na oddział dla niego „świerszczyka” (dla
ludzi nieobeznanych – pisemko pornograficzne, wtedy
zagraniczne, głównie niemieckie) i stan pana Włodka
znacznie się pogorszył. Pan Włodek zaczął zdejmować
grzechy nie tylko z ludzi, ale i z przedmiotów, a jego ręce
wyglądały okropnie. Świerszczyk znaleziono, usunięto
z oddziału, pan Krzysztof dostał stosowną reprymendę,
grzechów znowu ubyło do ilości akceptowalnej i wszystko
wróciło do normy.
Nowy
Co poniedziałek odbywał się krąg – wszyscy
siadali razem, pacjenci, lekarze, terapeuci, pielęgniarki
w kole i rozmawialiśmy o minionym tygodniu: co się
zdarzyło, kto co nabroił, kogo należy pochwalić; przedstawiali
się nowi pacjenci, żegnaliśmy tych wypisywanych.
Potem pacjenci szli na śniadanie, a my (już w gronie
medycznym) planowaliśmy terapię. Przy okazji były
omawiane terapie, spisywane obserwacje etc.
Na kręgu pojawił się nowo przyjęty pacjent –
siedział nieco na uboczu, odwrócony do wszystkich
bokiem, i coś mamrotał. Jednocześnie inni pacjenci
jakby się od niego odsuwali, izolowali i byli nastawieni
nieco nieprzyjaźnie. Nie to, żeby ktoś coś robił, skądże
znowu – ale trzymali dystans.
Po kręgu i omówieniu pacjentów ordynator wysłał
mnie, abym porozmawiała z „nowym”, zebrała wywiad
itd.; zabrałam więc historię choroby i poszłam do niego.
Ale nie dotarłam. Zatrzymał mnie bowiem pan Krzysztof.
– Pani do niego nie idzie – powiedział.
– Dlaczego mam nie iść? – spytałam.
– Pani nie idzie – powtórzył – myśmy już z nim
gadali, nie warto z nim rozmawiać, szkoda czasu, to
KOMPLETNY WARIAT!!! Ty wiesz, że jemu się Matka
Boska ukazuje?
Monika Jezierska-Kazberuk
specjalista medycyny rodzinnej
Rys. Zen
26 4_2014 kwiecień