pobierz pdf - Prestiz Magazyn trójmiejski

Kultura
Prestiżowe książki
Wśród gąszczu nowych pisarzy i wydawnictw może zagubić się niejeden miłośnik literatury. Aby ułatwić życie czytelnikom w cyklu „Prestiżowe
książki” pokazujemy pozycje warte zapamietania. Subiektywnej oceny dokona Rafał Podraza, autor książek o rodzinie Kossaków.
Spojrzy na nie okiem autora, a zarazem dziennikarza i czytelnika.
Ocena Ocena 6.5
W 2006 roku to właśnie Mariola Pryzwan, autorka między innymi
książek o German, Kownackiej, Cybulskim czy Broniewskim,
zdopingowała mnie do zebrania wspomnień o Magdalenie Samozwaniec.
Tak więc dziś, nie odpuściłbym sobie napisaniu kilku słów
o książce, która z racji siostrzanych więzów Madzi i Lilki jest mi
bliska.
Czytając „Lilkę. Wspomnienia o Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej”
wydanej w maju 2010 roku nakładem Państwowego Instytutu
Wydawniczego ujrzałem zupełnie inną „Polską Safo”, jak nazywa
się powszechnie Marię Pawlikowską-Jasnorzewską. „Polską Safo”
obdartą z lukru i różu w jaki spowiła ją przed laty w swoich książkach
Magdalena Samozwaniec. Wspomnienia przyjaciół, znajomych,
najbliższej rodziny zebrane w „Lilce” pełne są ciekawostek
i odkrywczych wiadomości. Nagle ta „poetka miłości” okazuje się,
że potrafiła być chimeryczna, złośliwa i zawistna, że po uszy była
zakochana w filozofii i przyrodzie, że funkcjonowała w zupełnie
odrealnionym świecie.
Mariola Pryzwan oddając głos ludziom, którzy Pawlikowską-Jasnorzewską
dobrze znali (m.in.: Iłłakowiczównie, Słonimskiemu,
Lechoniowi) pozwala Czytelnikom na wyrobienie sobie własnego
zdania o starszej córce Wojciecha Kossaka.
Dla mnie brylantami są publikowane po raz pierwszy w „Lilce”
wspomnienia męża poetki – Stefana Jasnorzewskiego czy niezbyt
pochlebny wspominek Krystyny Lisowskiej oraz unikatowe zdjęcia.
Uzupełnieniem zebranych przez Mariolę Pryzwan wspomnień są listy
Marii do męża, siostry, przyjaciół. Przebija z nich ból i nietajona
tęsknota za domem rodzinnym i bliskimi.
„Lilka” to książka, która – moim zdaniem – nie pozwala o sobie zapomnieć
wraz z zamknięciem ostatniej strony… Wielki żal, że PIW
nie potrafił jej należycie wypromować.
„Obsoletki” Justyny Bargielskiej są… dziwne. Nie ukrywam, że
książki kompletnie nie pojąłem. Może jestem zbyt głupi na dosadne
pojmowanie kobiecej psychiki? A może tak bardzo zmienił się styl
i trend w polskiej literaturze, że coś mi umknęło. Ni to pamiętnik, ni
to dziennik, ni zbiór opowiadań… Może właśnie w tym braku konkretnego
oznaczenia gatunku tkwi sukces tej pozycji? Podejrzewam,
że to książka bardziej dla kobiet, niż dla nas – gruboskórnych mężczyzn.
Cieszy mnie jednak fakt, że nominacja do Paszportu „Polityki”
dla „Obsoletek”, to żywe zaprzeczenie twierdzenia, że książka musi
mieć przynajmniej 200 stron, by zdobyć prestiżową nagrodę literacką
lub nominację. Dzieło Bargielskiej, to zaledwie albo aż 98 stron. Prywatnie
wolę Justynę Bargielską-poetkę. Ale może Bargielska-pisarka
będzie objawieniem na miarę… Anny Jantar?
Zapytacie, co do Bargielskiej, ma Jantar?! Już odpowiadam. Gdy piosenkarka
nagrała pierwszą piosenkę, recenzenci (czyli tacy panowie
jak ja) zgodnym chórem uznali, że nie powinna śpiewać… Kim byli
ci recenzenci? Dziś nie pamiętamy, ale wiemy kim była i jest do dzisiaj
Anna Jantar. Tego samego życzę Autorce „Obsoletek”.
Konkurs
Wejdź na
www.magazynprestiz.com.pl
Weź udział w konkursie i wygraj „Prestiżowe książki”
Do wygrania
„lilka” Marioli Pryzwan ufundowana przez wydawnictwo „piw”
„obsoletki” justyny bargielskiej ufundowane przez wydawnictwo „Czarne”
„ku słońcu” ingi iwasiów ufundowane przez „Świat książki”
„pamiętnik brzyduli” Juli kamińskiej ufundowany przez wydawnictwo WAB
Pytanie konkursowe i regulamin na www.magazynprestiz.com.pl.
Konkurs trwa do 28 lutego.
46 / PRESTIŻ / MARZEC 2011