pobierz pdf - Prestiz Magazyn trójmiejski

Styl życia
I
zabela Małkowska:
Jak się zaczęła wasza
przygoda z fireshow?
Monika: To był zupełny przypadek.
Ja i moja siostra Ania
przyjaźnimy się z Kingą od wielu
lat i kiedyś na wyjeździe wakacyjnym
zobaczyłyśmy jedną
z pierwszych w Polsce grup, która
się tym zajmowała. Strasznie się
to nam spodobało. Postanowiłyśmy,
że spróbujemy dla zabawy.
Później wspólnie się motywując
starałyśmy się rozwijać tę pasję.
A jeszcze później poznałyśmy
Mirę, która niezależnie od nas
zetknęła się z fireshow.
Mira: Pierwszy raz zobaczyłam
fireshow na turnieju
rycerskim. Pomyślałam wtedy:
O Boże! Muszę koniecznie zacząć
to robić! Na pierwszej Konwencji
Ogniowej w Ostródzie
poznałam Kingę i Anię. Zgadałyśmy
się, że jesteśmy z Trójmiasta
i stwierdziłyśmy, że fajnie
byłoby się spotkać i cos wspólnie
porobić.
Jak widać udało się. Macie
jakieś pomysły na swoje przedstawienia?
Są np. tematyczne?
Kinga: Tak, choć nie wszystkie.
Ważne jest dla nas, aby
fireshow było show. Żeby nie
koncentrować się tylko na ogniu,
ale na tym, jak go pokazać, w co
„ubrać”, żeby było inaczej, niebanalnie.
I jak go pokazujecie?
Kinga: Staramy się robić to
w sposób zabawny. Większość
grup skupia się na mistycznym
pokazaniu ognia. Na podkreśleniu,
że jest to żywioł, który się
okiełznuje. My chciałyśmy, aby
było to show rozrywkowe, zrobione
na wesoło, z pozytywną
energią. I to się przyjęło.
Monika: Nie chciałyśmy kopiować
tego, co już było. A kojarzenie
ognia z mistycyzmem jest
bardzo popularne i wiele grup
idzie tym torem.
Ania: To też wynika z nas samych.
Miałyśmy jedno podejście
do pokazu mistycznego i żadna
z nas się w tym nie odnalazła.
Wtedy jeszcze bardziej utwierdziłyśmy
się w przekonaniu, że
pójdziemy w swoją stronę, bo
to jest coś, co wynika z nas. Nie
chcemy pokazywać się jako mistyczne
istoty. Ta powaga nam
nie pasuje.
Mira: Wystarczy na nas spojrzeć.
Jesteśmy takie żywiołowe
i kolorowe w codziennym życiu,
tak samo jak w fireshow. Pełne
kolorów, uśmiechnięte i ciągle
żartujące. Nie jesteśmy mroczne
w żadnym momencie.
Kinga: Pytałaś o tematy. Nie
jesteśmy aktorkami. Fireshow
w naszym wykonaniu nie jest do
końca ani teatrem ani tańcem.
Oczywiście jest tak, że nadajemy
temat i klimat konkretnemu
pokazowi, a w każdym show są
zarówno elementy teatralne jak
i taneczne, ale to, czym się zajmujemy
znajduje się raczej na
pograniczu tych sztuk.
Jak widać udało się. Tylko
czy fireshow to nie ryzyko?
Mira: To właśnie bliskość
„groźnego ognia” przyciąga widzów,
a ryzyko zawsze istnieje,
jednak wraz z doświadczeniem
maleje. Czasem zdarzają nam się
niegroźne wypadki, kiedy w grę
wchodzą czynniki czysto losowe,
jak mocny wiatr, ale jak widać
wszystko z nami w porządku.
Ania: W fireshow, tak samo,
jak w każdej dziedzinie, która
wymaga sprawności fizycznej,
nietrudno o kontuzję. Nasze ryzyko
to poparzenia. Dlatego tak
ważne są dla nas treningi i same
pokazy, bo im bardziej jesteśmy
pewne naszych umiejętności,
tym mniejsze jest ryzyko, że coś
pójdzie nie tak.
To jak jest z tymi poparzeniami?
Ania: Kiedyś maznęłam sobie
ogniem w kilka miejsc na głowie.
Kiedy wyczesałam włosy, okazało
się, że dość dużo ich straciłam.
Musiałam zmienić fryzurę, zrobić
grzywkę. Było to dość bolesne,
ale każda z nas ma modne
podgolenia. Lansujemy nowe
trendy.
Jak daleko jesteście więc
w stanie posunąć się w ryzyku?
Monika: Dzisiaj to ryzyko jest
znacznie mniejsze, a wiąże się to
głównie ze zdobytym doświadczeniem.
Myślę, że dużo więcej
ryzykowałyśmy wprowadzając
nasze niekonwencjonalne gadżety,
czy eksperymentując ze strojami
na samym początku naszej
przygody z ogniem. Teraz dużo
bardziej świadomie określamy
granice tego, co jest rzeczywiście
wykonalne z ogniem, a tego, co
Czerwiec 2010 / PRESTIŻ / 37