Ï„ÎµÏ Ï‡Î¿Ï‚ 537

τέτοιου είδους, δηλαδή «σκηνή µπαρόκ».
Είτε βάλουν µπρούντζινη µπογιά
στις υπέροχες ανάγλυφες διακοσµήσεις
του για λόγους αυθεντικότητας,
όπως υποστηρίζει η ∆ιεύθυνση
Συντήρησης του υπουργείου Πολιτισµού,
είτε χρυσάφι, όπως ζητάει η ∆ιεύθυνση
Αναστήλωσης Νεότερων και
Σύγχρονων Μνηµείων, το σηµαντικό
είναι ότι έπειτα από καθυστερήσεις
και πισωγυρίσµατα ετών τώρα το ∆η-
µοτικό Θέατρο Πειραιά βρίσκεται
στην τελική ευθεία.
«Ως το τέλος του χρόνου
θα έχει παραδοθεί στο
ράµπας λειτουργούσαν αρχικά µε
κεριά κι έπειτα µε γκάζι.
Τα φωτάκια αυτά τα εντόπισε η
αναστηλωτική οµάδα κατά την αποξήλωση
της σκηνής, η οποία αποτέλεσε
και το µεγάλο «εύρηµα» της επέµβασης.
∆ιαστάσεων 20x14 µ., µε προσκήνιο
και χώρο για µικρή ορχήστρα,
είναι ξύλινη, τριώροφη, και λειτουργεί
∆ήµο Πειραιά», µας είπε ο προϊστά-
µενος της ∆ιεύθυνσης Αναστήλωσης
Νεότερων και Σύγχρονων Μνηµείων,
Νικόλαος Χαρκιολάκης, ο οποίος είχε
την καλοσύνη να µας ξεναγήσει µαζί
µε τον µηχανικό-εργοταξιάρχη του
έργου, Γιώργο Χαλδαίο, σε όλους
τους χώρους του θεάτρου. Από την
πλατεία, όπου οι µοκέτες περιµένουν
να ολοκληρωθούν τα βαψίµατα για να
στρωθούν, όπως και οι αµπαλαρισµένες
καρέκλες, ώς το δώµα, πάνω από
την ξύλινη θόλο της πλατείας, που
προορίζεται για βιβλιοθήκη.
Αυτός ο αθέατος για το κοινό
χώρος είναι πραγµατικά µαγικός,
γιατί σου επιτρέπει να δεις την εκπληκτική
τεχνολογία ενός θεάτρου
του 19ου αιώνα. Η θόλος σχηµατίζεται
από ένα σύστηµα κεκλιµένων δοκαριών
–σαν ανεστραµµένη στρογγυλή
καρίνα πλοίου– ενώ στο πλάι
υπάρχει ένα χειροκίνητο βαρούλκο,
που θα χρησιµοποιηθεί και πάλι για
το ανεβοκατέβασµα του τεράστιου
πολυελαίου της πλατείας, που λειτουργούσε
µε γκάζι. Και τα φώτα της
ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 • ΠΕΙΡΑΙΑΣ • 27