nowe w£adze... nowe wyzwania... - Politechnika Łódzka - Urząd ...
nowe w£adze... nowe wyzwania... - Politechnika Łódzka - Urząd ...
nowe w£adze... nowe wyzwania... - Politechnika Łódzka - Urząd ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
KONFERENCJE<br />
Goście Sesji<br />
foto:<br />
Jacek Szabela<br />
letnich szkołach stereochemii oraz<br />
syntezy związków organicznych.<br />
Był wielokrotnie nagradzany i odznaczany.<br />
Za wybitne osiągnięcia<br />
w dziedzinie chemii organicznej<br />
otrzymał w 1992 r. Medal Stanisława<br />
Kostaneckiego przyznawany przez<br />
PTChem.<br />
Profesor Andrzej Frankowski<br />
Urodził się w 1930 r. w Łodzi.<br />
Dyplom magistra inżyniera uzyskał<br />
w 1954 r. na Wydziale Chemicznym<br />
PŁ. W 1953 r. rozpoczął pracę<br />
w Katedrze Chemii Organicznej.<br />
Jego rozwój naukowy rozpoczął<br />
się i był kształtowany w pierwszym<br />
okresie w wyniku współpracy<br />
z prof. Bolesławem Bochwicem, pod<br />
którego kierunkiem przygotował<br />
i w 1963 r. obronił pracę doktorską.<br />
W latach 1968-69 przebywał<br />
na stażu naukowym w College<br />
Scientifique Universitaire de<br />
Mulhouse w laboratorium kierowanym<br />
przez prof. Jacquesa Streitha.<br />
Badania nad syntezą i właściwościami<br />
1,2-diazepin – układu odkrytego<br />
w tym laboratorium – stały się na<br />
najbliższe lata przedmiotem zainteresowań<br />
Andrzeja Frankowskiego<br />
i były podstawą jego rozprawy habilitacyjnej<br />
w 1987 r. Pobyt w laboratorium<br />
prof. Streitha zapoczątkował<br />
ścisłą współpracę trwającą aż do zakończenia<br />
działalności zawodowej<br />
obydwu profesorów. Prof. Andrzej<br />
Frankowski był promotorem czterech<br />
rozpraw doktorskich. Jego dorobek<br />
naukowy to 30 publikacji i 10<br />
patentów.<br />
Od 1983 r. przez wiele lat był<br />
zastępcą dyrektora ds. dydaktycznych<br />
Instytutu Chemii Organicznej.<br />
Pełnił także funkcję Opiekuna<br />
Naukowego Biblioteki Chemicznej<br />
PŁ im. O. Achmatowicza. Za działalność<br />
naukowo-dydaktyczną był<br />
wielokrotnie wyróżniany i nagradzany.<br />
Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi,<br />
Odznakę Zasłużonego dla PŁ. Za zasługi<br />
dla kultury francuskiej i dla rozwoju<br />
stosunków francusko-polskich<br />
otrzymał w 2000 r. tytuł Kawalera<br />
Orderu Palm Akademickich.<br />
Profesor Andrzej Zwierzak<br />
Urodził się w 1931 r. w Warszawie.<br />
Z Politechniką Łódzką jest związany<br />
od 1953 r., od początku swego<br />
dojrzałego, „chemicznego” życia.<br />
Tytuł magistra inżyniera otrzymał<br />
w 1955 r., a w roku 1963 uzyskał<br />
stopień doktora nauk technicznych.<br />
Jego promotorem był prof.<br />
Osman Achmatowicz. Stopień<br />
doktora habilitowanego uzyskał<br />
w 1964 r., tytuł profesora nadzwyczajnego<br />
w 1972 r., a tytuł<br />
profesora zwyczajnego w 1980 r.<br />
W latach 1961-62 przebywał na<br />
stażu naukowym w Northwestern<br />
University, Evanston, Illinois (USA).<br />
Był zapraszany jako wykładowca do<br />
zagranicznych uczelni. Przebywał<br />
w University of Sussex w Brighton<br />
(1973), University of Texas<br />
w Darlington (1983), University<br />
of Pretoria w RPA (1990). W latach<br />
1970-1980 i 1992-1997 był zastępcą<br />
dyrektora ds. naukowych Instytutu<br />
Chemii Organicznej.<br />
Jego rozległe zainteresowania<br />
naukowe koncentrowały się na organicznej<br />
chemii fosforu, w szczególności<br />
na aplikacji związków fosforoorganicznych<br />
w syntezie oraz<br />
na zastosowaniu katalizy przeniesienia<br />
międzyfazowego i technik<br />
pokrewnych w syntezie organicznej.<br />
Dorobek naukowy obejmuje<br />
149 publikacji oryginalnych (w tym<br />
135 w czasopismach z listy filadelfijskiej)<br />
oraz 40 patentów i wdrożenie.<br />
Jest współautorem dwóch skryptów<br />
i autorem dwutomowego podręcznika<br />
akademickiego z chemii<br />
organicznej. Prace prof. Zwierzaka<br />
należą do często cytowanych prac<br />
polskich chemików organików<br />
(1159 cytowań, bez autocytowań).<br />
Wypromował siedmiu doktorów,<br />
a jeden z jego współpracowników<br />
uzyskał stopień doktora habilitowanego.<br />
Przez wiele lat prof. Zwierzak<br />
współpracował z Pabianickimi Zakładami<br />
Farmaceutycznymi „Polfa”,<br />
z Instytutem Przemysłu Organicznego<br />
w Warszawie i Zakładami Chemicznymi<br />
„Azot” w Jaworznie.<br />
Był wielokrotnie nagradzany. Za<br />
osiągnięcia w zakresie chemii otrzymał<br />
m.in. Nagrodę Wydziału Nauk<br />
Matematyczno-Fizycznych i Chemicznych<br />
PAN (1969) oraz Medal<br />
Kostaneckiego (1980). Jest odznaczony<br />
Medalem Komisji Edukacji<br />
Narodowej (1982) oraz Krzyżem<br />
Kawalerskim Orderu Odrodzenia<br />
Polski (1973). Od 1954 r. jest członkiem<br />
Polskiego Towarzystwa Chemicznego.<br />
n Tomasz Janecki<br />
n Aleksandra Olma<br />
Życie Uczelni nr 121<br />
49
Change language