SUKCES W BRANżY BUDOWLANEj - EUROSTYL Nowe Spojrzenie

Postaci
Indiańskie dzieci pochłaniają je łapczywie jak
czekoladki. Ja miałem z tym trochę kłopotów,
ale przełknąłem...
A pieczone mrówki?
Jadam, ale niezbyt chętnie. Dla Indian to tyle, co
nasze chrupki, a ponieważ za żadnymi chrupkami
nie przepadam, więc i tych mrówczanych
unikam. Uwielbiam ryby i kiedy płyniemy łodzią,
mam w każdej chwili posiłek, nawet bez zatrzymywania
się. Gorzej, jak kilka dni pada. U nas
się mówi, że jak pada, to ryby biorą. Tam jest na
odwrót. Jak pada, to z brzegów rzeki wpada do
głównego koryta mnóstwo błota, mętnej wody,
ryby głupieją, chowają się po kątach i czekają,
aż się woda ustoi. Wtedy musimy polować na
przykład na małpy.
Pisze Pan na swojej stronie internetowej, że
zabiera na wyprawy biznesmenów, również
tych z dużymi brzuchami. Dają sobie radę?
O, tak, choć niektórym jest naprawdę trudno się
przestawić, że w dżungli to ja jestem ich szefem.
Jednego z biznesmenów, który nie miał czasu
na męczącą podróż w głąb dżungli łódką, spuszczaliśmy
na linie z helikoptera. Poza biznesmenami
zdarzało mi się brać do dżungli ubogich
pasjonatów albo naukowców (co na jedno wychodzi),
którzy sprzedawali lodówkę i telewizor,
aby tam się znaleźć. Wystarczy dwa, trzy tysiące
dolarów, aby przeżyć przygodę życia.
Czy istnieje ulubione miejsce, do którego
Pan wraca?
Do Meksyku! Polska to moja Matka – ziemia
ojczysta, a Meksyk to moja żona – kraina w
której się zakochałem i związałem z nią już
chyba na zawsze. Matki się nie wybiera, a kocha
do śmierci. Natomiast, kiedy człowiek podrośnie
zakochuje się w jakiejś pięknej kobiecie
i idzie za nią, ba nawet żeni się z nią. Wtedy
najczęściej przenosi się do innego domu.
Meksyk pokochałem sercem dorosłego mężczyzny.
Ma on w sobie coś, co mnie porywa.
Uwielbiam meksykańską kuchnię, piękną kolorystykę,
bardzo dobry klimat i ludzi, których
cechuje ułańska fantazja i stosunek do pracy
w stylu „maniana”, tzn. że gdy jest praca należy
pracować, ale gdy dom odwiedza dawno
niewidziany przyjaciel, rzuca się robotę w kąt
i idzie w tzw. tango z kumplem. To niezwykle
odpowiada mojemu sercu. Mojemu sercu nie
jest obojętna również Amazonia, uwielbiam
dzikie miejsca. Z kolei nie cierpię gór, dlatego
mnie Państwo nie znajdą w Andach, chyba żebym
musiał przez nie gdzieś dojechać.
Czy są jeszcze takie miejsca, gdzie chciałby
Pan pojechać?
Marzenie życia – dojść piechotą do źródeł Orinoko.
Od 50 lat nie było tam żadnej wyprawy.
A zaraz obok są takie góry stołowe nazywają
się Tepui. Korki skalne, które coś wypchnęło
ponad poziom równiny. Góry – wyspy pośród
pustej płaskiej przestrzeni. Na czubku tych gór
są rozległe płaszczyzny, pokryte roślinnością
inną niż ta na dole. Człowiek może tam złapać
motyla, którego nie ma nigdzie indziej na kuli
ziemskiej, albo mysz. A tych gór jest ze sto. •
18