UNIWERSYTET SZCZECIÅSKI

1 

Spis treści 

UNIWERSYTET SZCZECIŃSKI 

WYDZIAŁ MATEMATYCZNO – FIZYCZNY 

INSTYTUT FIZYKI 

PAKIET INFORMACYJNY KIERUNKU STUDIÓW FIZYKA 

ROK AKADEMICKI 2008/2009 

1. Wydział Matematyczno – Fizyczny……………………………… 2 

2. Instytut Fizyki…………………………………………………….. 5 

3. Plany studiów i kody przedmiotów……………………………… 9 

3.1. Fizyka i Zastosowania Komputerów………………………… 9 

3.2. Fizyka Biomedyczna…………………………........................ 13 

3.3. Fizyka Środowiska z Ekonomią………………….................. 17 

3.4. Fizyka Medyczna – studia zaoczne…………………………… 21 

4. Treści programowe……………………………………………….. 24 

4.1. Fizyka i Zastosowania Komputerów – semestr 1. ………… 24 



4.4. Fizyka i Zastosowania Komputerów – semestr 4………….. 32 

4.5. Fizyka Biomedyczna – semestr 1. ………………………….. 37 




4.9. Fizyka Środowiska z Ekonomią – semestr 1……………….. 50 




4.13. Fizyka Medyczna, zaoczne – rok 1. ………………………. 63 

4.14. Fizyka Medyczna, zaoczne – rok 2. ………………………. 67

2 

Dziekanat 

Ul. Wielkopolska 15, 70 451 Szczecin 

tel. +48(0 91) 444 12 15 

+48(0 91) 444 12 16 

+48(0 91) 444 12 17 

Dziekan 

Dr hab. Prof. US Piotr Krasoń 

tel. +48(91)4441218 

Prodziekan ds. naukowych 

Dr hab. Prof. US Ewa Szuszkiewicz 

+48(91)4441299 

Prodziekan ds. studenckich 

Dr hab. Prof. US Jacek Styszyński 

+48(91)4441299 

Wydział Matematyczno-Fizyczny 

Koordynatorzy Europejskiego Systemu Transferu Punktów (ECTS) 

Koordynator Wydziałowy 

Dr hab. Prof. US Adam Bechler 

Instytut Fizyki 

ul. Wielkopolska 15, 70 451 Szczecin 

tel. (0 91) 444 12 28 

email: adamb@univ.szczecin.pl 

Koordynator kierunku studiów Matematyka 

Dr Andrzej Wisniewski 

Instytut Matematyki 


tel. (+48 91) 444-1296 

email: Andrzej.Wisniewski@univ.szczecin.pl 

Koordynator kierunku studiów Fizyka 

Dr hab. Prof. US Adam Bechler 



tel. (0 91) 444 12 28 

email: adamb@univ.szczecin.pl 

Koordynator kierunku studiów Wychowanie Techniczne 

dr inż. Piotr Frączak – 

Katedra Edukacji Technicznej, 

ul Wielkopolska 15, tel. 444 12 92; 

e-mail: pfraczak@ketlin.univ.szczecin.pl

3 

Informacje ogólne o Wydziale 

Wydział Matematyczno-Fizyczny dzieli się na następujące jednostki dydaktyczne: 

Instytut Matematyki 


Katedra Edukacji Technicznej i Informatycznej. 

Na Wydziale Matematyczno - Fizycznym prowadzone są trzy kierunki studiów: 

Matematyka 

Fizyka 

Wychowanie Techniczne. 

Podstawową formą studiowania są studia stacjonarne. Wszystkie trzy kierunki można też studiować 

zaocznie. Prowadzone są również dwusemestralne studia podyplomowe dla nauczycieli matematyki i 

nauczycieli fizyki. Wydział posiada trzy nowocześnie wyposażone pracownie komputerowe. Do 

dyspozycji studentów jest też biblioteka wydziałowa. 

Wydział Matematyczno-Fizyczny został powołany w 1985 r. w ramach Uniwersytetu 

Szczecińskiego na bazie Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Wyższej Szkoły Pedagogicznej. .W 

jego skład weszły: Instytut Matematyki, Katedra Fizyki i Katedra Wychowania Technicznego. Na 

Wydziale było zatrudnionych wówczas 59 pracowników naukowych, w tym 5 pracowników 

samodzielnych. Obecnie kadra naukowo - dydaktyczna liczy 91 nauczycieli akademickich, w tym 24 

osób ze stopniem naukowym doktora habilitowanego lub z tytułem profesora. 

Struktura studiów 

Fizyka 

Studia dzienne 

Studia pierwszego stopnia 

Fizyka i zastosowania komputerów 

Fizyka biomedyczna 

Fizyka środowiska z ekonomia 

Studia drugiego stopnia 

Fizyka biomedyczna 

Fizyka doświadczalna i teoretyczna 

Studia zaoczne 


Fizyka medyczna 

Matematyka 

Studia dzienne 


Matematyka z Fizyką - specjalizacja nauczycielska 

Matematyka z Informatyką - specjalizacja nauczycielska 

Zastosowania Matematyki 



Matematyka - specjalizacja nauczycielska 


Studia zaoczne

4 



Matematyka z Informatyką - specjalizacja nauczycielska 




Matematyka - specjalizacja nauczycielska 


Wychowanie Techniczne 

Trzyletnie dzienne studia zawodowe (licencjackie) o specjalności Techniki Komputerowe. 

Trzyletnie zaoczne studia zawodowe (licencjackie) o specjalności Techniki Komputerowe. 

Skala ocen 

Przy zaliczeniach i egzaminach obowiązuje następująca skala ocen 

Ocena Nazwa Ocena 

ECTS 

5.0 bardzo dobra A 

4.5 dobra plus B 

4.0 dobra C 

3.5 dostateczna plus D 

3.0 dostateczna E 

2.0 niedostateczna FX, F 

Ocena niedostateczna oznacza nieukończenie (niezaliczenie) zajęć.

5 


Dyrektor Instytutu Fizyki 

Koordynator kierunku studiów Fizyka ds. ECTS 

Dr hab. Adam Bechler, prof. US 


Uniwersytetu Szczecińskiego 

Wielkopolska 15 

70-451 Szczecin 

Tel. 0-91-444 12 27 

0-91-444 12 28 

Fax: 0-91-444 12 26 

e-mail: 

adamb@ univ.szczecin.pl 

Zastępca dyrektora Instytutu Fizyki 

Dr Witold Dullak 


Uniwersytetu Szczecińskiego 

Wielkopolska 15 

70 451 Szczecin 

Tel. 0-91-444 12 37 

Fax: 0-91-444 12 26 

e-mail: 

wit_du@tlen.pl

6 

Organizacja . 

W skład Instytutu Fizyki wchodzi siedem zakładów i jedna pracownia. Kadra naukowo - 

dydaktyczna Instytutu składa się z trzynastu samodzielnych pracowników naukowych, w tym 

dwóch profesorów z tytułem naukowym, dziesięciu pracowników ze stopniem naukowym 

doktora i siedmiu pracowników ze stopniem magistra zatrudnionych na stanowiskch 

asystenta. Instytut zatrudnia ponadto siedmiu pracowników technicznych i jednego 

pracownika administracyjnego. 

Kierunki studiów. 

Od roku akademickiego 2007/2008 Instytut Fizyki prowadzi studia stacjonarne 

pierwszego stopnia Fizyka o trzech specjalnościach: Fizyka i Zastosowania Komputerów, 

Fizyka Środowiska z Ekonomią i Fizyka Biomedyczna. Kształcenie na wszystkich 

specjalnościach odbywa się z rekrutacją na specjalności, tzn. kandydat na studia deklaruje, 

którą specjalność zamierza wybrać. Instytut Fizyki prowadzi także rekrutację na trzyletnie 

studia zaoczne pierwszego stopnia o specjalności Fizyka Biomedyczna. 

W ramach specjalności Fizyka i Zastosowania Komputerów, student zapozna 

się z podstawowymi zagadnieniami fizyki współczesnej, nowoczesnymi metodami w 

badaniach naukowych oraz z elementami informatyki. Program studiów zawiera elementy 

fizyki doświadczalnej i teoretycznej oraz matematyki i informatyki. Od pierwszego roku 

położony jest nacisk na stosowanie współczesnych narzędzi informatycznych ułatwiających 

pracę fizyka we współczesnym świecie. Oprócz zajęć z podstaw informatyki, w trakcie 

których student zapoznaje się z edytorami tekstu, arkuszem kalkulacyjnym, z pracą w 

Internecie oraz systemami operacyjnymi w zakresie pozwalającym posługiwać się nimi biegle 

jako użytkownikowi, student poznaje niektóre języki programowania, podstawowe metody 

numeryczne stosowane w fizyce i ich oprogramowanie. 

Podstawy z matematyki, fizyki i technik obliczeniowych uzyskane podczas dwóch 

pierwszych lat studiów zostaną następnie pogłębione i rozszerzone, zgodnie z 

zainteresowaniami indywidualnymi studenta, na wykładach z tych dziedzin naukowych, które 

są głównymi kierunkami badań w Instytucie Fizyki: 

- fizyka molekularna, chemia kwantowa, fizyka polimerów; 

- astronomia, astrofizyka i kosmologia; 

- elektrodynamika i optyka; 

- fizyka ciała stałego. 

Instytut Fizyki ma silny potencjał badawczy w dziedzinie symulacji numerycznych w fizyce 

molekularnej, kosmologii i astrofizyce. Zdobywanie umiejętności i doświadczenia w zakresie 

zaawansowanych technik obliczeniowych, analizy danych i grafiki komputerowej odbywa się 

pod okiem wyspecjalizowanej kadry naukowej. 

W ciągu trzech lat studiów na tej specjalności zaplanowanych jest łącznie 390 

godzin zajęć związanych z informatyką. Absolwenci tej specjalności są przygotowani do 

podjęcia pracy wszędzie tam, gdzie podstawowym narzędziem pracy jest komputer: przemysł, 

banki, giełdy, ubezpieczenia. Na tych, którzy wolą karierę naukową czekają instytuty 

badawcze i wyższe uczelnie. 

W związku z utworzeniem od 1. października 2000 r. Zakładu Astronomii i 

Astrofizyki prowadzone jest kształcenie studentów również w dziedzinie astronomii 

obserwacyjnej w celu przygotowania przyszłych absolwentów do pracy w obserwatoriach 

astronomicznych oraz innych instytutach naukowych prowadzących badania w dziedzinie 

astronomii i astrofizyki. 

Również niedawno powstała nowa grupa badawcza w dziedzinie chemii kwantowej, a

7 

zwłaszcza fullerenów, tak więc na starszych latach studiów będą również wykłady z tej 

awangardowej dziedziny. 

W ramach specjalności Fizyka Środowiska z Ekonomią, kształcenie obok 

przedmiotów ogólnych (istniejących również na specjalności Fizyka i Zastosowania 

Komputerów) takich jak historia filozofii, lektorat języka obcego, obejmuje dwa bloki 

przedmiotowe, tj. blok fizyki i blok nauk ekonomicznych. Pierwszy z wymienionych bloków 

obejmuje przedmioty z zakresu fizyki doświadczalnej, pracownie fizyczne, podstawy fizyki 

teoretycznej, metodyki nauczania fizyki i informatyki oraz obsługi komputera i 

programowania. Ponadto występują przedmioty specjalizacyjne jak fizyka środowiska oraz 

związane z nim pracownie. 

Studenci tej specjalności będą przygotowani do określania stopnia zagrożenia środowiska, 

jego stanu oraz wpływu czynników fizycznych na przyrodę ożywioną, a równocześnie do 

oceny wpływu zjawisk zachodzących w środowisku naturalnym na procesy ekonomiczne. 

Absolwenci będą mogli znaleźć zatrudnienie w administracji, przemyśle, służbie zdrowia oraz 

ochronie środowiska. 

Student wybierający specjalność Fizyka Biomedyczna w bloku nauk medycznych (360 

godzin) napotka zarówno przedmioty czysto medyczne dające mu podstawową wiedzę z 

zakresu medycyny (np. anatomia, fizjologia, podstawy onkologii), jak i przedmioty 

omawiające stosowanie aparatury fizycznej w medycynie. Absolwent tej specjalności będzie 

miał ogólne przygotowanie z zakresu fizyki i nauk medycznych. Będzie przygotowany do 

wstępnej analizy zjawisk medycznych z punktu widzenia. Równocześnie będzie 

przygotowany do obsługi aparatury medycznej, do zestawiania różnych urządzeń i aparatur w 

kompleksy pomiarowe i obserwacyjne. Będzie pomocny w diagnostyce medycznej i 

opracowywaniu danych pomiarowych z wykorzystaniem technik komputerowych. Może być 

zatrudniony zarówno w przedsiębiorstwach produkujących instrumenty medyczne, jak i w 

szpitalach, klinikach i sanatoriach. 

Instytut Fizyki prowadzi także studia pierwszego stopnia Fizyka Medyczna w systemie 

zaocznym o podobnym profilu jak stacjonarne studia Fizyka Biomedyczna 

Rozliczanie studentów odbywa się w systemie rocznym. 

Inne informacje. 

Z myślą o wymianie studentów opracowany został w Instytucie Fizyki system punktów 

kredytowych ECTS (European Credit Transfer System) na zasadach przewidzianych w 

ramach europejskiego programu SOCRATES. Stwarza on możliwości porównywania 

osiągnięć w studiach w różnych uczelniach, otwierając drogę do uznawania studiów (części 

studiów) i kontynuacji nauki w innej uczelni. 

Punkty ECTS przypisane są poszczególnym przedmiotom w ramach programu 

studiów i stanowią miarę wkładu pracy, jaki student musi włożyć w zaliczenie przedmiotu. 

Stanowią one względną miarę wkładu pracy, w stosunku do pełnego wkładu pracy 

niezbędnego do zaliczenia semestru lub roku studiów. Całkowita liczba punktów wynosi 60 w 

skali roku akademickiego, z podziałem po 30 na semestr. Student otrzymuje za zaliczenie 

przedmiotu tę samą liczbę punktów niezależnie od uzyskanej oceny. Wykaz przedmiotów w 

ramach planów studiów wraz z punktami ECTS znajduje się w dalszej części pakietu. 

Przedmioty dydaktyczne nie są objęte systemem punktowym ECTS, a ich realizacja odbywa 

się według przepisów odrębnych w stosunku do podstaw programowych studiów fizyki. 

Niektóre wybrane wykłady na starszych latach studiów mogą być prowadzone w języku 

angielskim zarówno przez polskich jak i zagranicznych wykładowców.

8 

Instytut Fizyki współpracuje w zakresie wymiany studentów z Wydziałem Fizyki 

Uniwersytetu w Rostocku w Niemczech. 

Skala ocen. 

Przy egzaminach i zaliczeniach obowiązują następujące oceny 

Ocena Nazwa Ocena 

ECTS 

5.0 bardzo dobra A 

4.5 dobra plus B 

4.0 dobra C 

3.5 dostateczna plus D 

3.0 dostateczna E 

2.0 niedostateczna FX, F 

Skala ocen ECTS ma na celu porównywanie jakości pracy studenta przy różnych systemach 

oceniania, podczas gdy punkty ECTS są miernikiem ilości pracy koniecznej do zaliczenia 

przedmiotu. 

Kody przedmiotów 

Każdemu przedmiotowi w ramach planu studiów przypisany jest kod, składający się z cyfr i 

liter. Kody te utworzone zostały według następującej zasady: 

· Pierwsze trzy cyfry, przedzielone kropką (00.0) odnoszą się do merytorycznej zawartości 

przedmiotu zgodnie z wykazem projektu SOCRATES. 

· Czwarta cyfra (rzymska) określa wydział, na którym przedmiot jest realizowany. 

Wydziałowi Matematyczno - Fizycznemu odpowiada rzymska cyfra II. 

· Piąta i szósta cyfra określają kierunek, na którym przedmiot jest realizowany. Kierunkowi 

studiów Fizyka odpowiada 16. 

· Siódma pozycja kodu zawiera kod określający blok, w skład którego wchodzi przedmiot. 

Dla studiów stacjonarnych: A – przedmioty kształcenia ogólnego, B – przedmioty 

podstawowe, C – przedmioty kierunkowe. Przedmioty specjalistyczne oznaczone są 

kodami dwuliterowymi: DA – specjalność Fizyka i zastosowania komputerów, DB – 

specjalność Fizyka biomedyczna, DC – Fizyka środowiska z ekonomią. 

Przedmioty specjalistyczne dla studiów zaocznych Fizyka medyczna oznaczone są literą 

D. 

· Ostatnia pozycja kodu (dwu lub trzycyfrowa) odpowiada nazwie przedmiotu w bloku. 

Kody przedmiotów podane są w części pakietu zawierającej informacje szczegółowe o 

specjalnościach.

9 

Plany studiów i kody przedmiotów 

Fizyka i zastosowania komputerów - Program studiów 1. stopnia 

Obowiązuje od 1 października 2008. 

W - wykład, C - ćwiczenia lub konwersatorium, seminarium, L - laboratorium. ZO – zaliczenie na ocenę, 

Z-zaliczenie, E - egzamin. 

Semestr 1 

Przedmiot 

Liczba godzin w tygodniu 

Sposób 

ECTS 

zaliczenia 

Razem W C L 

Przedmioty kształcenia ogólnego 

Technologia informacyjna 2 - - 2 2 ZO 

Przedmioty podstawowe 

Wstęp do fizyki 2 - 2 - 1 Z 

Podstawy fizyki I 6 3 3 - 12 E 

Matematyka wyższa I 6 3 3 - 12 E 

Podstawy chemii 2 1 1 - 3 ZO 

- 18 7 9 2 30 - 

Semestr 2 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 

Język angielski 2 - 2 - 1 ZO 


Podstawy fizyki II 6 3 3 - 12 E 

Matematyka wyższa II 6 3 3 - 12 E 

Statystyka i analiza danych 

pomiarowych 

3 1 - 2 2 ZO 

Przedmioty specjalistyczne 

Podstawy działania komputerów 2 1 - 1 3 E 

- 19 8 8 3 30 - 

Semestr 3 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 


Wychowanie fizyczne 2 - 2 - - Z 


Podstawy fizyki III 6 3 3 - 9 E

10 

Matematyka Wyższa III 6 3 3 - 9 E 

Podstawy elektroniki 3 3 - - 2 ZO 

Programowanie strukturalne 3 1 - 2 2 ZO 

Przedmioty kierunkowe 

Pracownia fizyczna I 3 - - 3 4 ZO 


Podstawy systemów operacyjnych 2 1 - 1 3 E 

- 27 11 10 6 30 - 

Semestr 4 

Przedmiot 


Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 


Historia filozofii 2 2 - - 2 ZO 




Astronomia 3 2 1 - 3 E 

Podstawy elektroniki 3 - - 3 2 ZO 

Algorytmy numeryczne 1 - - 1 2 ZO 

Programowanie obiektowe I 3 1 - 2 3 E 


Metody matematyczne fizyki 4 2 2 - 4 E 


Mechanika klasyczna i relatywistyczna 5 3 2 - 7 E 


Podstawy sieci komputerowych 2 1 - 1 2 ZO 

- 30 11 9 10 30 - 

Po 4. Semestrze obowiązuje 2 –tygodniowa praktyka w instytucji (lub przedsiębiorstwie) 

Semestr 5 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 



Tworzenie i obsługa baz danych 2 - - 2 1 ZO 


Elektrodynamika 5 3 2 - 7 E 

Fizyka kwantowa I 5 3 2 - 7 E 

Wstęp do fizyki atomowej i 

cząsteczkowej* 

3 2 1 - 3 E

11 

Astrofizyka* 3 2 1 - 3 E 

Wstęp do fizyki fazy skondensowanej* 3 2 1 - 3 E 


Programowanie obiektowe II 3 - - 3 2 ZO 

Metody numeryczne I 3 1 - 2 3 ZO 

- 29 13 9 7 31 - 


Semestr 6 

Przedmiot 


Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 


Historia fizyki i odkryć naukowych 2 2 - - 2 ZO 

Ochrona własności intelektualnej 1 1 - - 1 Z 


Termodynamika i fizyka statystyczna 5 3 2 - 7 E 

Wstęp do fizyki jądra i cząstek 

elementarnych* 

3 2 1 - 3 E 

Astrobiologia* 3 2 1 - 3 ZO 


Systemy kontrolno-pomiarowe 3 1 - 2 2 ZO 

Aplikacje internetowe 3 1 - 2 2 ZO 

Fizyczne podstawy mikroelektroniki 3 2 1 - 3 E 

Egzamin dyplomowy - - - - 10 E 

- 23 14 5 4 33 - 

*Spośród przedmiotów oznaczonych gwiazdką w semestrach 5. i 6. student wybiera trzy. 

Za każdą zaliczoną praktykę zawodową student otrzymuje 1 punkt ECTS. 

W ramach studiów jest wymagane zaliczenie jednego przedmiotu zawierającego treści 

humanistyczne, z zakresu ekonomii lub inne poszerzające wiedzę humanistyczną w wym. 30 

godz., któremu przypisuje się 2 punkty ECTS. 

Wymagane jest zaliczenie 5 godz. zajęć z zakresu ochrony własności intelektualnej, 

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii

12 


Nazwy przedmiotów (alfabetycznie) 

Algorytmy numeryczne 

Aplikacje internetowe 

Astrobiologia 

Astrofizyka 

Astronomia 

Elektrodynamika 

Fizyczne podstawy mikroelektroniki 

Fizyka kwantowa I 

Historia filozofii 

Historia fizyki i odkryć naukowych 

Język angielski 

Matematyka wyższa 

Mechanika klasyczna i relatywistyczna 

Metody matematyczne fizyki 

Metody numeryczne I 

Ochrona własności intelektualnej 

Podstawy chemii 

Podstawy działania komputerów 

Podstawy elektroniki 

Podstawy Fizyki 

Podstawy sieci komputerowych 

Podstawy systemów operacyjnych 

Pracownia fizyczna I 

Programowanie obiektowe I 

Programowanie obiektowe II 

Programowanie strukturalne 

Statystyka i analiza danych pomiarowych 

Systemy kontrolno pomiarowe 

Technologia informacyjna 

Termodynamika i fizyka statystyczna 

Tworzenie i obsługa baz danych 

Wstęp do fizyki 

Wstęp do fizyki atomowej i cząsteczkowej 

Wstęp do fizyki fazy skondensowanej 


elementarnych 

Wychowanie fizyczne 

Kody 

11.3II16B110 

11.3II16DA07 

13.7II16.C205 

13.7II16C204 

13.3II16B105 

13.2II16C104 

13.2II16DA08 

13.2II16C105 

08.1II16A103 

08.3II16A104 

09.1II16A102 

11.1II16B103 

13.2II16C102 

13.2II16C106 

11.3II16DA05 

10.9II16A105 

13.3II16B104 

11.3II16DA01 

06.5II16B106 

13.2II16B102 

11.3II16DA03 

11.3II16DA02 

13.2II16C101 

11.3II16B111 

11.3II16DA06 

11.3II16B109 

11.2II16B108 

11.3II16DA04 

11.3II16A101 

13.2II16C103 

11.3II16B107 

13.2II16O101 

13.2II16C201 

13.2II16C203 

13.5II16C202 

16.1II16A106

13 

Fizyka biomedyczna - Program studiów 1. stopnia 




Semestr 1 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 







- 18 7 9 2 30 - 

Semestr 2 

Przedmiot 


Sposób 

ECTS 

zaliczenia 

Razem W C L 


Język angielski 2 - 2 - - ZO 




Statystyka i analiza danych pomiarowych 3 1 - 2 2 ZO 


Anatomia człowieka 5 3 2 - 3 E 

- 22 10 10 2 30 - 

Semestr 3 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 




Podstawy fizyki III 6 3 3 - 9 E 

Matematyka Wyższa III 6 3 3 - 9 E

14 

Podstawy elektroniki 3 3 - - 2 ZO 





Fizjologia człowieka 5 3 2 - 3 E 

- 30 13 12 5 30 - 

Semestr 4 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 








Programowanie obiektowe I 3 1 - 2 3 Z 






Biochemia 2 2 - - 2 E 

30 12 9 9 30 - 


Semestr 5 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 









3 2 1 - 3 E 

Astrofizyka* 3 2 1 - 3 E

15 

Wstęp do fizyki fazy skondensowanej* 3 2 1 - 3 E 


Biofizyka 3 3 - - 3 ZO 

Metody diagnostyki medycznej 2 2 - - 2 ZO 

- 28 17 9 2 30 - 


Semestr 6 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 







3 2 1 - 3 E 



Kliniczne zastosowania aparatury 

medycznej 3 2 - 1 ZO 

Podstawy onkologii 4 3 - 1 4 E 

Egzamin dyplomowy - - - - 10 E 

- 21 15 4 2 33 - 








16 




Anatomia człowieka 

Astrobiologia 

Astrofizyka 

Astronomia 

Biochemia 

Biofizyka 


Fizjologia człowieka 





Kliniczne zastosowania aparatury medycznej 



Metody diagnostyki medycznej 






Podstawy onkologii 












elementarnych 


Kody 

11.3II16B110 

12.1II16DB01 

13.7II16.C205 

13.7II16C204 

13.3II16B105 

13.6II16DB04 

13.4II16DB03 

13.2II16C104 

12.1II16DB02 

13.2II16C105 

08.1II16A103 

08.3II16A104 

09.1II16A102 

12.0II16DB06 

11.1II16B103 

13.2II16C102 

12.0II16DB05 

13.2II16C106 

10.9II16A105 

13.3II16B104 

06.5II16B106 

13.2II16B102 

12.1II16DB07 

13.2II16C101 

11.3II16B111 

11.3II16B109 

11.2II16B108 

11.3II16A101 

13.2II16C103 

11.3II16B107 

13.2II16O101 

13.2II16C201 

13.2II16C203 

13.5II16C202 

16.1II16A106

17 

Fizyka Środowiska z Ekonomią - Program studiów 1. stopnia 




Semestr 1 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 







- 18 7 9 2 30 - 

Semestr 2 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 





Statystyka i analiza danych pomiarowych 3 1 - 2 2 ZO 


Ekonomia 4 2 2 - 3 E 

- 21 9 10 2 30 - 

Semestr 3 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 




Podstawy fizyki III 6 3 3 - 9 E 

Matematyka Wyższa III 6 3 3 - 9 E 

Podstawy elektroniki 3 3 - - 2 ZO

18 





Fizyka środowiska 3 3 - - 3 E 

- 28 13 10 5 30 - 

Semestr 4 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 








Programowanie obiektowe I 3 1 - 2 3 E 






Fizyka morza 2 2 - - 2 E 

- 30 12 9 9 30 - 


Semestr 5 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 









3 2 1 - 3 E 

Astrofizyka* 3 2 1 - 3 E 

Wstęp do fizyki fazy skondensowanej* 3 2 1 - 3 E

19 


Fizyczne metody badania zanieczyszczeń 3 2 1 - 2 ZO 

Rachunkowość i analiza ekonomiczna 4 2 2 - 3 E 

- 27 14 11 2 31 - 


Semestr 6 

Przedmiot 


Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 








3 2 1 - 3 E 



Pracownia ochrony środowiska 4 - - 4 2 ZO 

Finanse i rachunkowość 3 1 2 - 3 ZO 

Biznes plan przedsięwzięć gospodarczych 2 1 1 - 2 ZO 

Egzamin dyplomowy 10 E 

- 23 12 7 4 33 - 








20 




Astrobiologia 

Astrofizyka 

Astronomia 

Biznes plan przedsięwzięć gospodarczych 

Ekonomia 


Finanse i rachunkowość 

Fizyczne metody badania zanieczyszczeń 


Fizyka morza 

Fizyka środowiska 












Pracownia ochrony środowiska 



Rachunkowość i analiza ekonomiczna 









elementarnych 


Kody 

11.3II16B110 

13.7II16.C205 

13.7II16C204 

13.3II16B105 

14.2II16DC08 

14.3II16DC05 

13.2II16C104 

14.3II16DC06 

13.2II16DC04 

13.2II16C105 

13.2II16DC03 

13.2II16.DC01 

08.1II16A103 

08.3II16A104 

09.1II16A102 

11.1II16B103 

13.2II16C102 

13.2II16C106 

10.9II16A105 

13.3II16B104 

06.5II16B106 

13.2II16B102 

13.2II16C101 

13.2II16DC02 

11.3II16B111 

11.3II16B109 

14.3II16DC07 

11.2II16B108 

11.3II16A101 

13.2II16C103 

11.3II16B107 

13.2II16O101 

13.2II16C201 

13.2II16C203 

13.5II16C202 

16.1II16A106

21 

Fizyka medyczna - Program zaocznych studiów 1. stopnia 


Uwaga: na studiach zaocznych nie ma podziału na semestry 

W - wykład, C - ćwiczenia lub konwersatorium, seminarium, L - laboratorium. 

Z - zaliczenie, ZO – zaliczenie z ocena E - egzamin. 

Rok 1 

Przedmiot 


Liczba godzin w roku 

Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 

Informatyka i techniki obliczeniowe 40 20 - 20 3 ZO 



Podstawy fizyki 105 60 45 - 16 E 

Matematyka wyższa 120 60 60 - 18 E 

Statystyka i analiza danych pomiarowych 30 15 15 - 4 ZO 


Anatomia człowieka 55 40 15 - 6 E 

Fizjologia człowieka 55 40 15 - 6 E 

Biofizyka 45 30 15 - 6 E 

- 468 265 183 20 60 - 

Rok 2 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 

Informatyka i techniki obliczeniowe 40 20 - 20 3 ZO 



Podstawy fizyki 75 45 30 - 13 E 

Matematyka wyższa 50 30 20 - 12 E 

Astronomia 30 30 - - 4 ZO 





Biochemia 30 30 - - 5 E 

Metody diagnostyki medycznej 45 30 - 15 4 ZO 


medycznej 

45 30 - 15 4 ZO 

- 476 245 121 110 60 -

22 

Rok 3 

Przedmiot 



Razem W C L 

ECTS 

Sposób 

zaliczenia 





Podstawy elektroniki 40 20 - 20 3 ZO 





Fizyka kwantowa 50 30 20 - 7 E 

Wstęp do fizyki atomu, cząsteczki i ciała 

stałego 

30 20 10 - 3 E 

Wstęp do fizyki jądrowej i cząstek 

elementarnych 

20 10 10 - 3 E 



Metody diagnostyki medycznej 30 15 - 15 3 ZO 


medycznej 

30 15 - 15 3 ZO 


438 235 118 85 48 - 

1) Studentów obowiązuje szkolenie BHP w wymiarze 4 godzin efektywnych w 1 

semestrze. 

2) Studentów obowiązuje przysposobienie biblioteczne w wymiarze 2 godzin 

efektywnych w 1 semestrze (w dniach adaptacyjnych). 

3) Za zdany egzamin dyplomowy student otrzymuje 10 punktów ECTS po 6-tym 

semestrze. 

Dwutygodniowa praktyka w instytucji (lub przedsiębiorstwie) - 80 godzin po 4 semestrze. 

( 2 punkty ECTS). 

Jednotygodniowa praktyka w instytucji (lub przedsiębiorstwie) - 40 godzin po 5 semestrze. 

(1 punkt ECTS).

23 

Okresem zaliczeniowym jest rok akademicki. Zaliczenie odbywa się po uzyskaniu zaliczeń 

zajęć dydaktycznych przewidzianych w planie studiów. 

Okresem zaliczeniowym jest rok akademicki. Zaliczenie odbywa się po uzyskaniu zaliczeń 

zajęć dydaktycznych przewidzianych w planie studiów. (Regulamin Studiów US paragraf 32 

p. 5-8). 




Astronomia 

Biochemia 

Biofizyka 



Fizyka kwantowa 


Informatyka i techniki obliczeniowe 









Podstawy onkologii 




Wstęp do fizyki atomu, cząsteczki i ciała 

stałego 


elementarnych 


Kody 

12.1II16D101 

13.3II16B105 

13.6II16D104 

13.4II16D103 

13.2II16C104 

12.1II16D102 

13.2II16C105 

08.1II16A103 

11.3II16A101 

09.1II16A102 

12.0II16D106 

11.1II16B103 

13.2II16C102 

12.0II16D105 

10.9II16A104 

06.5II16B106 

13.2II16B102 

12.1II16D107 

13.2II16C101 

11.2II16B108 

13.2II16C103 

13.2II16C106 

13.5II16C107 

16.1II16A106

24 

Treści programowe. 

Fizyka i Zastosowania komputerów, semestr 1 

Fizyka środowiska z ekonomią, pierwszy rok 


Semestr: zimowy, ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:1,Kod:13.2II6O101 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki i fizyki w zakresie szkoły średniej 

WYKŁADOWCA: mgr Ewa Grzebielucha 

RODZAJ KURSU: Ćwiczenia 

TREŚCI PROGRAMOWE: Wielkości fizyczne, wzorce i jednostki. Pomiar. Rachunek wektorowy: dodawanie i 

odejmowanie wektorów, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy. Pochodna funkcji w punkcie. Interpretacja 

fizyczna pochodnej w punkcie. Pochodna jako funkcja. Pochodna funkcji jednej zmiennej. Pochodna funkcji 

złożonej- reguła łańcuchowa. Pochodne cząstkowe funkcji wielu zmiennych. Całki nieoznaczone. Podstawowe 

wzory rachunku całkowego. Własności całek nieoznaczonych. Całkowanie przez podstawianie. Całkowanie 

przez części. Całki oznaczone. Interpretacja geometryczna całki oznaczonej. Własności całek oznaczonych. 

LITERATURA: 

1. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, PWN 2002. 

2. R. Resnick, D. Halliday, Podstawy fizyki t.1, PWN 2007. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Kolokwium pisemne na zaliczenie obejmujące materiał przedmiotu. 

Fizyka i zastosowania komputerów, , pierwszy rok 

Podstawy Fizyki I 

Semestr zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tygodniowo, ECTS:11, kod: 13.2II16B102 


WYKŁADOWCA: dr hab. prof. US Konrad Czerski 

RODZAJ KURSU: Wykład i ćwiczenia 

TREŚCI PROGRAMOWE: Miejsce fizyki wśród nauk ścisłych i jej metody badawcze. Podstawowe wielkości 

fizyczne i międzynarodowy układ jednostek SI. Wektory i wielkości wektorowe w fizyce. Kinematyka ruchu 

prostoliniowego oraz ruchu w dwóch i trzech wymiarach. Siła i ruch. Zasady dynamiki Newtona. Transformacja 

Galileusza, inercjalne i nieinercjalne układy odniesienia. Energia kinetyczna, praca. Energia potencjalna i zasada 

zachowania energii. Zderzenia. Ruch obrotowy brył sztywnych. Warunki równowagi. Oddziaływanie 

grawitacyjne, pole grawitacyjne. Statyka i dynamika płynów. Sprężystość. Drgania mechaniczne i fale. 

LITERATURA 

1. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy fizyki, tom 1 i 2, PWN Warszawa 2005 

2. J. Orear, Fizyka, tom 1, WNT Warszawa 1994. 

3. A. Wróblewski, J. Zakrzewski, Wstęp do fizyki, tom1, PWN, Warszawa 1976 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne ćwiczeń na ocenę, egzamin z materiału wykładowego, zaliczenie 

ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu. 

Fizyka i zastosowania komputerów, pierwszy rok 

Matematyka wyższa I 

Semestr zimowy,wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tygodniowo, ECTS:11, kod: 11.1II16B103 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki w zakresie szkoły średniej 

WYKŁADOWCA: Dr Katerina. Sklyar 


TREŚCI PROGRAMOWE Liczby zespolone. Działania na liczbach zespolonych. Postać trygonometryczna. 

Wzory de Moivre'a. Wielomiany i równania algebraiczne. Wzory Eulera. Macierze i wyznaczniki. Macierz 

kwadratowa. Definicja wyznacznika. Własności wyznaczników. Układ równań liniowych. Wzory Cramera. 

Działania na macierzach. Twierdzenie Kroneckera - Capelliego. Algebra wektorów. Kombinacja liniowa 

wektorów. Iloczyn skalarny. Iloczyn wektorowy. Iloczyn mieszany. Rachunek różniczkowy funkcji jednej 

zmiennej. Granica ciągu, twierdzenia o ciągach. Granica funkcji. Ciągłość funkcji. Pochodna funkcji, obliczanie 

pochodnych. Różniczka funkcji i jej zastosowania. Pochodne i różniczki wyższych rzędów. Podstawowe

25 

twierdzenia rachunku różniczkowego. Ekstremum funkcji. Badanie przebiegu zmienności funkcji. Twierdzenie i 

wzór Taylora. Wzór Maclaurina. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej. Funkcja pierwotna. Całka 

nieoznaczona. Wzory całkowania. Całkowanie przez podstawienie i przez części. Całka Riemanna. Podstawowe 

własności całki. Podstawowe twierdzenia rachunku całkowego. Zastosowania geometryczne i fizyczne całki 

oznaczonej. 

LITERATURA 

1. G. M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy, tom 1, PWN, Warszawa 1994 

2. F.Leja, Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, Warszawa 1973. 

3. W. Krysicki, A. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, PWN, Warszawa 1987 

4. J. Kubala, E. Smaga, T. Stanisz, Elementy algrbry liniowej 

5. H. Arodż, K. Rościszewski, Zbiór zadań z algebry i geometrii dla fizyków 





Semestr zimowy, wykład 2 godz. tygodniowo, ćwiczenia 1 godz. Tygodniowo, ECTS:4, kod: 13.3II16B104 

WYMAGANIA WSTĘPNE: znajomość podstaw chemii 

WYKŁADOWCA: Dr Barbara Mazur 

RODZAJ KURSU: wykład i laboratorium 

TREŚCI PROGRAMOWE: Chemia i materia (rodzaje materii, właściwości fizyczne substancji, właściwości 

chemiczne substancji, energia temperatura, ciśnienie, ciała stałe, ciecze i gazy). Atomowa i cząsteczkowa 

struktura materii (teoria atomistyczna, metody badań atomów i cząsteczek, układy atomów w kryształach, 

cząsteczkowa budowa materii). Elektron i jądra atomów (elektron, proton, neutron, budowa jąder atomowych, 

odkrycie promieni rentgenowskich i promieniotwórczości, odkrycie jąder atomowych, kwantowa teoria światła, 

foton, falowy charakter elektronu, zasada nieoznaczoności). Pierwiastki i związki chemiczne (pierwiastki i 

reakcje chemiczne, liczba masowa i atomowa, Liczba Avogadra, mol, oznaczanie mas atomowych i mas 

nuklidów, prawo Avogadra, prawo gazu doskonałego). Pierwiastki chemiczne, układ okresowy i struktura 

elektronowa atomów (prawo okresowości, układ okresowy, gazy szlachetne, teoria Bohra, energia jonizacji i 

wzbudzenia). Kowalencyjność a struktura elektronowa (cząsteczki kowalencyjne, struktura związków 

kowalencyjnych, orbitale ,σ,П, orbitale wiążące z udziałem orbitali typu p, rezonans, wartościowość jonowa, 

promienie jonowe, skala elektroujemności, wielkości atomów i cząsteczek, promienie atomowe i Van der 

Waalsa, stopnie utlenienia). Pierwiastki niemetaliczne i ich związki (wodorki niemetali, węglowodory, 

węglowodory aromatyczne, benzen, hydrazyna, nadtlenek wodoru, amoniak i związki amonowe, inne związki 

niemetali, DDT i inne chlorowane związki aromatyczne). Związki tlenowe pierwiastków niemetalicznych 

(związki tlenowe chlorowców, siarki, selenu, fosforu, arsenu, związki tlenowe azotu i węgla). Woda i roztwory 

(skład wody, dysocjacja jonowa, właściwości fizyczne wody, wiązania wodorowe, woda jako rozpuszczalnik, 

rozpuszczalność, roztwory koloidalne i układy dyspersyjne). Równowaga chemiczna i szybkość reakcji 

chemicznej (szybkość reakcji pierwszego rzędu, reakcje wyższego rzędu, zależność szybkości reakcji od 

temperatury, kataliza, równowaga chemiczna, reguła przekory). Reakcje redukcji i utleniania. Elektroliza 

(elektroliza wodnego roztworu soli, reakcje redukcji i utleniania, szereg napięciowy pierwiastków, ogniwa 

galwaniczne i akumulatory, elektrolityczne otrzymywanie pierwiastków). Kwasy, zasady i roztwory buforowe 

(pH, wskaźniki, słabe kwasy i zasady, roztwory buforowe, moc kwasów tlenowych). Chemia organiczna ( zakres 

chemii organicznej, ropa naftowa i węglowodory, alkohole i fenole, aldehydy i ketony, kwasy organiczne i ich 

estry, cukry, aminy i inne zw. Azotu, włókna i tworzywa sztuczne). Biochemia (istota życia, budowa 

organizmów żywych, aminokwasy i białka, enzymy, polisacharydy, fotosynteza i ATP, lipidy, witaminy, 

hormony, chemia a medycyna), Biologia molekularna (struktury drugiego rzędu białek, białka włókienkowe, 

budowa mięśni i mechanizm ich skurczu, antygeny i przeciwciała, kwasy nukleinowe, chemia procesów 

dziedziczenia, choroby molekularne). 

LITERATURA 

Pauling L., Pauling P.: Chemia, PWN, Warszawa 1983. 

Gałamon T.: Chemia ogólna dla studentów medycyny, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 

1988.

26 

SPOSÓB ZALICZENIA: Egzamin. 

Fizyka i Zastosowania Komputerów, pierwszy rok 


Semestr zimowy, laboratorium komputerowe - 2 godz. tygodniowo, ECTS:2, kod: 11.3II16A101 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość podstaw systemu operacyjnego Windows 

WYKŁADOWCA: dr Stanisław Prajsnar 

RODZAJ KURSU: Laboratorium komputerowe 

TREŚCI PROGRAMOWE: 

Część I. Edytor tekstów: 

pisanie tekstu, formatowanie akapitu, formatowanie dokumentu, umieszczanie tekstu w kolumnach, budowanie 

tabel, wstawianie obiektów tekstowych i graficznych, edycja prostych wyrażeń matematycznych, 

korespondencja seryjna, 

Część II. Arkusz kalkulacyjny: 

wprowadzanie danych do arkusza, pisanie formuł, formatowanie arkusza, sporządzanie i modyfikowanie 

wykresów, budowanie tabeli (listy) danych, przygotowywanie raportów, 

Część III. Prezentacje multimedialne: 

tworzenie prezentacji, szablony, schematy kolorów, obiekty graficzne, schematy organizacyjne, tabele i 

wykresy, pokaz slajdów, prezentacje w Internecie, 

Część IV. Internet; 

podstawowe pojęcia (sieci komputerowe, TCP/IP, adresowanie), protokoły zdalnego łączenia komputerów i 

transferu plików, poczta elektroniczna, nawigacja w Internecie 

LITERATURA 

1. J. Calabria, D. Burke, R. Kirkland, Poznaj Word 2000 PL, Mikom 2000. 

2. M. Langer, Po prostu Word 2003 PL, HELION 2004. 

3. A. Tomaszewska-Adamarek, ABC Word 2007 PL, HELION 2007. 

4. J. Walkenbach, Excel 2003 PL Biblia, HELION 2004. 

5. M. Dodge, C, Stinson, Podręcznik: Excel 2000, RM 1999. 

6. C.D. Frye, Microsoft Excel 2007. Krok po kroku + CD, RM 2007. 

7. T. Górny, Microsoft Office PowerPoint 2007, Videograf Edukacja 2008. 

8. R. Altman, R. Altman, Po prostu PowerPoint 2003 PL, HELION 2004. 

9. Praca zbiorowa, PowerPoint 2002 – wersja polska, RM 2001. 

10. M. Miller, ABC komputera i Internetu, HELION 2002. 

11. K. Pikoń, ABC Internetu. Wydanie IV, HELION 2003. 

12. B. Leś, ABC 2005 Internetu, Edition 2000 2005. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Samodzielne utworzenie dokumentu tekstowego, arkusza kalkulacyjnego, pokazu 

multimedialnego.

27 



Podstawy Fizyki II 

Semestr letni, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tygodniowo, ECTS:11, kod: 13.2II16B102 


WYKŁADOWCA: dr hab. prof. US Jerzy Stelmach 


TREŚCI PROGRAMOWE: Elektryczność i magnetyzm (cz. I). Ładunki elektryczne, ładunek elementarny. 

Prawo zachowania ładunku. Prawo Coulomba. Pole elektrostatyczne. Strumień pola. Prawo Gaussa. Potencjał. 

Przewodniki w polu elektrostatycznym. Kondensatory. Energia pola elektrycznego. Dielektryki. Prąd 

elektryczny. Prawo Ohma. Prawo Joule'a - Lenza. Siła elektromotoryczna. Prawa Kirchhoffa. Oddziaływanie 

wzajemne przewodników z prądem. Pole magnetyczne. Prawo Ampere'a. Siła Lorentza. Magnetyczne własnosci 

materii. Indukcja elektromagnetyczna, prawo Faradaya. Indukcja wzajemna i własna. Prądy zmienne. Energia 

pola magetycznego. Fale. Rodzaje fal. Opis matematyczny fali. Fale harmoniczne. Długość fali. Prędkość 

fazowa. Interferencja. Dudnienia. Paczki fal i prędkość grupowa. Zjawisko Dopplera. 

LITERATURA 

1. R. Resnick, D. Halliday, Fizyka, tom 2, PWN Warszawa 1973 


3. A. Wróblewski, J. Zakrzewski, Wstęp do fizyki, tom 2, części 1 i 2, PWN, Warszawa 1989 




Matematyka wyższa II 


WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki w zakresie materiału semestru zimowego 1. roku 

WYKŁADOWCA: Dr Katerina Sklyar . 


TREŚCI PROGRAMOWE: Równania różniczkowe zwyczajne. Równania o zmiennych rozdzielonych. 

Równania liniowe I rzędu. Metoda uzmienniania stałej. Równanie Bernoulliego. Równanie zupełne, czynnik 

całkujący. Równania liniowe o stałych współczynnikach. Równanie Eulera II rzędu. Układy równań 

różniczkowych. Funkcje wielu zmiennych. Granica funkcji dwóch zmiennych. Ciągłość funkcji dwóch 

zmiennych. Pochodna cząstkowa. Różniczka funkcji dwóch zmiennych. Funkcja uwikłana, pochodna funkcji 

uwikłanej. Wzory Taylora i Maclaurina. Ekstrema funkcji dwóch zmiennych. Całka podwójna i potrójna, 

własności i podstawowe twierdzenia. 

LITERATURA 


2. F. Leja, Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, Warszawa 1973. 



ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu.

28 



Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:4, Kod: 11.2II16B108 


WYKŁADOWCA: dr Bożena Mikłaszewicz 


TREŚCI PROGRAMOWE: Statystyka jako narzędzie do pozyskiwania, prezentacji i analizy danych. 

Statystyczne metody analizy struktury jednowymiarowego rozkładu empirycznego. Miary : przeciętne, 

zmienności, asymetrii, koncentracji. Zmienne losowe, rozkłady zmiennych losowych skokowych 

(dwupunktowy, dwumianowy, Poissona) i ciągłych (rozkład normalny, t- Studenta, c 2 , F Snedecora), parametry 

rozkładu zmiennych losowych. Wnioskowanie statystyczne - estymacja przedziałowa i hipotezy statystyczne. 

Weryfikacja (testowanie) hipotez statystycznych. Parametryczne i nieparametryczne testy istotności (test 

zgodności chi - kwadrat, test losowości próby). Cel i zadania teorii błędów. Podstawowe pojęcia : wielkość 

fizyczna i jej miara, pomiary bezpośrednie i pośrednie. Klasyfikacja niepewności pomiarowych (przypadkowe, 

systematyczne, grube). Zapis wyników pomiarowych. Przenoszenie niepewności : sumy i różnicy, iloczynu i 

ilorazu, potęgowe. Wielkości charakteryzujące serię pomiarów obarczonych błędami przypadkowymi. 

Graficzna prezentacja wyników. Tworzenie i rodzaje tabel. Histogramy. Wykresy. Metoda najmniejszych 

kwadratów. Korelacja i regresja liniowa. 

LITERATURA 

1. A.K. Wróblewski, J.A. Zakrzewski, Wstęp do Fizyki, t.1, PWN, Warszawa, 1984. 

2. S. Brandt, Metody statystyczne i obliczeniowe analizy danych, PWN, Warszawa, 1974. 

3. W.T. Eadie, D. Drijard, F.E. James, M. Roos, B. Sadoulet, Metody statystyczne w fizyce doświadczalnej, 

PWN, Warszawa, 1989. 

4. H. Szydłowski, Niepewności w pomiarach – międzynarodowe standardy w praktyce, Wyd. UAM, Poznań, 

2001. 

5. H. Abramowicz, Jak analizować wyniki pomiarów?, PWN, Warszawa 1992. 

6. R. Nowak, Statystyka dla fizyków, PWN, Warszawa 2002 

7. H. Szydłowski (red), Teoria pomiarów, PWN, Warszawa 1981 

8. M. Sobczyk, Statystyka, Wyd. UMCS, Lublin, 1998. 

9. R. Bielski, B. Ciuryło, Podstawy opracowania pomiarów, Wyd. UMK, Toruń, 2001. 

10. J. Jóźwik, J. Podgórski, Statystyka od podstaw, PWE, Warszawa, 2006. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne ćwiczeń na ocenę, zaliczenie ustne materiału wykładowego. 


Podstawy działania komputerów 

Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 1 godz. tygodniowo, ECTS:4, kod11.3II16DA01 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Matematyka i fizyka w zakresie szkoły średniej 

WYKŁADOWCA: Dr Witold Dullak 

RODZAJ KURSU: Wykład i laboratorium 

TREŚCI PROGRAMOWE: Podstawowe pojęcia informatyczne. Architektura współczesnego komputera klasy 

PC; podstawowe bloki funkcjonalne. Porty. Hardware i software; BIOS, system operacyjny, aplikacja. 

Realizacja programu przez komputer. Budowa płyt głównych komputerów typu PC. Budowa i działanie 

mikroprocesorów. Rodzaje i działanie pamięci półprzewodnikowych RAM i CACHE. Rodzaje, budowa i 

działanie kart graficznych, kart sieciowych, dysków twardych, CDROM. Sterowniki. Standardy Plug and Play. 

Rodzaje, budowa i zasada działania urządzeń peryferyjnych. 

Laboratorium: Elementy matematyki dyskretnej. Lokalizacja bloków na płycie głównej, portów oraz kart 

rozszerzeń. Demontaż i montaż komputera. Konfiguracja BIOSa. Instalacja systemów operacyjnych. Instalacja i 

konfiguracja kart rozszerzeń oraz urządzeń peryferyjnych; rola sterowników. Optymalizacja wydajności 

komputera. 

LITERATURA 

1. K. Wojtuszkiewicz, Urządzenia Techniki Komputerowej, PWN 2006 

2. A. Skorupski, Podstawy budowy i działania komputerów, WKŁ 2004 

3. Czasopisma komputerowe 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie - egzamin

29 


Fizyka i zastosowania komputerów, drugi rok 

Podstawy Fizyki III 

Semestr: zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tygodniowo,ECTS:9, Kod: 13.2II16B102 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki i fizyki w zakresie pierwszego roku studiów na kierunku 

Fizyka 

WYKŁADOWCA: prof.,dr hab. Mykola Serheiev 


TREŚCI PROGRAMOWE: Podstawy szczególnej teorii względności. Dylatacja czasu i skrócenie długości. 

Transformacja Lorentza. Relatywistyczne dodawanie prędkości. Związek między masą i energią. 

Promieniowanie termiczne. Ciało doskonale czarne. Teoria Plancka promieniowania ciała doskonale czarnego. 

Elementy optyki kwantowej. Widma atomowe. Model atomu według Bohra. Elementy mechaniki kwantowej. 

Atomy wieloelektronowe. Zasada Pauliego. Spin elektronu. Atom w polu zewnętrznym. Model wektorowy 

atomu. Promieniowanie atomów. Współczynniki Einsteina. Dynamika przejścia spektroskopowego. Wiązania 

chemiczne cząstek. Widma molekuł. Przybliżenie abiabatyczne (Borna-Oppenheimera). Rozpraszanie światła 

Ramana i luminescencja. Lasery i emisja wymuszona. Elementy fizyki ciała stałego. Właściwości jąder 

atomowych. Defekt masy. Reakcja łańcuchowa i reaktory jądrowe.. Modele budowy jąder. Prawo rozpadu 

promieniotwórczego. Rodziny promieniotwórcze. Klasyfikacja cząstek elementarnych. Antymateria. Budowa 

hadronów w modelu kwarkowym. Teorii wielkiej unifikacji. 

LITERATURA 

1. D.Halliday, R.Resnik, j.Walker, Podstawy fizyki, T.4 i T.5, PWN, Warszawa, 2005. 

2. I.W.Sawieliew, Kurs fizyki, T.3, PWN, Warszawa, 1989. 

3. A.Wróblewski, J.Zakrzewski, Wstęp do fizyki,T.2, cz.2, PWN, Warszawa, 1991. 

4. M.Serheiev, Podstawy Fizyki. Fizyka III, Uniwersytet Sszczeciński: 

http://sergeev.fiz.univ.szczecin.pl/Dydaktyka/Wyklady/Podstawy Fizyki-Studia oczne/spis.html 




Matematyka wyższa III 


WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki w zakresie materiału 1. roku 

WYKŁADOWCA: Dr Katerina Sklyar 


TREŚCI PROGRAMOWE: Całka krzywoliniowa nieskierowana na płaszczyźnie i w przestrzeni. Całka 

skierowana. Twierdzenie Greena i jego zastosowania. Elementy teorii pola. Całka powierzchniowa 

niezorientowana. Całka powierzchniowa zorientowana. Twierdzenie Gaussa - Ostrogradzkiego. Twierdzenie 

Stokesa. Geometryczne i fizyczne zastosowania całek wielokrotnych. 

Szeregi funkcyjne. Szeregi Fouriera. Transformata Fouriera. 

LITERATURA 

1. G. M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy, tom 2 i 3 PWN, Warszawa 1994 


3. W. Krysicki, A. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, PWN, Warszawa 1987. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie ćwiczeń na ocenę, egzamin z materiału wykładowego.

30 



Semestr zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, , ECTS:3, kod: 06.5II16B106 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość fizyki i matematyki wyższej w zakresie podstawowym 


RODZAJ KURSU: Wykład i laboratorium w 4. semestrze. 

TREŚCI PROGRAMOWE: Analiza obwodów elektrycznych: źródła prądu, elementy R, C, L, transformatory, 

prawa Kirchhoffa, Ohma, obwody prądu stałego i zmiennego, analiza czasowa. Dzielnik napięcia. Twierdzenie 

Thevenina. Przyrządy półprzewodnikowe: diody, tranzystory bipolarne i unipolarne (MOS i FET), 

optoelementy. Zasada działania elementów półprzewodnikowych. Prostowniki i stabilizatory napięcia, 

stabilizatory natężenia prądu. Modele czwórnikowe elementów elektronicznych. Modele wzmacniaczy 

małosygnałowych WE, WC, WB tranzystorów bipolarnych oraz WS, WG, WD dla unipolarnych. Sprzężenie 

zwrotne. Wzmacniacze prądu stałego i sygnałów wolnozmiennych (różnicowe i operacyjne). Zastosowania 

wzmacniaczy operacyjnych w układach przetwarzania sygnałów (komparatory napięcia, filtry aktywne, 

mnożniki, układy sumujące, różniczkujące, całkujące). Układy cyfrowe. Funktory logiczne. Parametry bramek 

TTL, CMOS. Układy sekwencyjne. Przetworniki a/c i c/a. Mikroprocesory. 

LITERATURA 

1. P. Horowitz, W. Hill, Sztuka elektroniki, WKŁ 2006 

2. M. Nadachowski, Z. Kulka, Analogowe układy scalone, WKŁ 1979 

3. J. Kalisz, Podstawy elektroniki cyfrowej, WKŁ 2008 

4. J. Boksa, Analogowe układy elektroniczne, BTC 2007 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie wykładu na ocenę - test, zaliczenie laboratorium – wykonanie 10 

zadań 


I Pracownia Fizyczna 

Semestr zimowy, laboratorium, 3 godz. tygodniowo, ECTS:4, Kod: 13.2II16C101 


PROWADZĄCY: dr Bożena Mikłaszewicz 

RODZAJ KURSU: ćwiczenia laboratoryjne 

CEL :Ugruntowanie znajomości praw fizycznych i powiązanie ich z zastosowaniami praktycznymi. Zapoznanie 

studentów z metodami pomiarów wielkości fizycznych oraz wyrobienie umiejętności sprawnego posługiwania 

się przyrządami i aparaturą badawczą. Wykształcenie umiejętności prawidłowego opracowywania wyników 

pomiarów, oceny niepewności pomiarowych. 

TREŚCI PROGRAMOWE: W ciągu 3. semestrów student wykonuje 12 ćwiczeń. 

I MECHANIKA I CIEPŁO 

Wyznaczanie gęstości cieczy i ciał stałych. Pomiar napięcia powierzchniowego za pomocą kapilary 

oraz metodą pęcherzykową. Wyznaczanie współczynnika lepkości cieczy. Sprawdzenie twierdzenia Steinera 

za pomocą wahadła fizycznego. Badanie prędkości przepływu cieczy i gazów. Wyznaczanie 

przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego. Wyznaczanie siły Coriolisa w ruchu obrotowym. 

Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą ostygania. Badanie drgań struny. Badanie zderzeń sprężystych i 

niesprężystych za pomocą wahadeł. Wyznaczanie współczynnika sztywności metodą dynamiczną. Badanie 

drgań tłumionych. Wyznaczanie stosunku C p / C v . Badanie rezonansu mechanicznego. Badanie drgań wahadeł 

sprzężonych. Badanie ruchu obrotowego bryły - zależność e(m). Badanie ruchu brotowego bryły - zależność 

e(I). Wyznaczanie momentu bezwładności za pomocą platformy. 

LITERATURA 

1. K. Fulińska, Opisy i instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z fizyki , cz. 1.Mechanika i ciepło. 

2. T. Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki . 

3. T. Rewaj, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki na politechnice . 

4. B. Kędzia, Materiały do ćwiczeń z biofizyki . 

5. Sz. Szczeniowski, Fizyka doświadczalna , t. 1 - 4 . 

6. H. Szydłowski, Teoria pomiarów . 

7. H. Szydłowski, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki . 

8. Nozdriewa, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki ogólnej .

31 

9. F.Kohlrausch, Fizyka laboratoryjna , t. 1 - 2 . 

10. J. Karniewicz, T. Sokołowski, Podstawy fizyki laboratoryjnej. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Wykonanie 12 (minimum 10) ćwiczeń w ciągu jednego semestru, złożenie 

sprawozdań z ćwiczeń, pozytywne zaliczenie kolokwium sprawdzającego. 


Podstawy systemów operacyjnych 

Semestr zimowy, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 1 godz. ECTS:3, Kod: 11.3II16DA02 

WYMAGANIA WSTĘPNE:, podstawowe umiejętności w zakresie obsługi komputera na poziomie szkoły 

średniej 

WYKŁADOWCA: Dr Janusz Kozłowski 

RODZAJ KURSU: Wykład i ćwiczenia laboratoryjne 

TREŚCI PROGRAMOWE: Poruszanie się w systemie - logowanie, pomoc systemowa (man,), programy 

pomocnicze - whatis, whereis, apropos, atrybuty plik , logiczny i fizyczny obraz pliku, metody dostępu do 

plików , operacje na plikach , logiczna organizacja systemu plików , typy plików, struktura plików, dostęp 

sekwencyjny, dostęp bezpośredni, dostęp indeksowy, strefa, katalog, obsługa plików i katalogów — pwd, ls, cd, 

mv, rm, cp, ln, find, locate, mkdir, rmdir, obsługa procesów - ps, pstree, pgrep, nice, renice, kill, &, fg, bg, 

potoki i filtry —: cat, head, tail, grep, wc, tr, cut, sort, uniq, skrypty powłoki — zmienne lokalne i 

środowiskowe powłoki, tworzenie skryptów i przekazywanie parametrów, konstrukcje strukturalne w skryptach 

pętle i instrukcje, zmienne środowiskowe oraz ich eksportowanie –set,env,echo,export, pętlewhile 

orazfor, pobieranie wartości w trakcie wykonywania skryptów, uruchamianie skryptów z debugowaniem. 

LITERATURA 

1. J. Brzeziński, D. Wawrzyniak, http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=Systemy_operacyjne 

http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=O_nas 

2. A. Southerton, E.C. Perkins Jr., Słownik poleceń systemów UNIX i X, WNT, Warszawa 1995 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych na podstawie sprawdzianu praktycznego, egzamin 

z materiału wykładowego 


Programowanie Strukturalne 

Semestr zimowy,wykład1 godz. tygodniowo, laboratorium 2 godz. tygodniowo, ECTS:2, Kod: 11.3II16B109 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy użytkowania komputera 

PROWADZĄCY: mgr inż. Marcin Olszewski 


CEL ZAJĘĆ: Zapoznanie studentów z ideami programowania strukturalnego na przykładzie języka C/C++ 

FORMA REALIZACJI: Praca z komputerem. 

TREŚCI PROGRAMOWE: Ogólna postać programu. Podstawowe operacje wejścia/wyjścia – elementarna 

komunikacja programu z użytkownikiem. Najważniejsze, niestrukturalne typy danych, rzutowanie typów. 

Instrukcje warunkowe, instrukcja złożona. Operacje logiczne i priorytety operatorów w C. Pętle programowe 

while, do-while i for. Deklaracja, definicja i wywołanie funkcji. Tablice i wskaźniki. Wskaźniki do funkcji, 

przeładowanie funkcji. Inne typy strukturalne. Łańcuchy tekstowe. Obsługa operacji dyskowych. Wykonywanie 

poleceń systemowych, współpraca z zewnętrznymi programami, argumenty linii poleceń. Tworzenie własnego 

modułu. Obsługa wyjątków, szukanie błędów w programie, debugging. 

LITERATURA 

1. B. Overland, C++ bez obaw, Helion Gliwice 2006 

2. J. Grębosz, Symfonia C++ standard, Editions 2000 Kraków 2005 

3. A. Majczak, C++ przykłady praktyczne, Mikom Warszawa 2003 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę, na podstawie samodzielnie napisanych programów.

32 




Semestr letni, wykład 2 godz. tygodniowo, ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:5, kod: 13.2II16C106 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki i fizyki w zakresie semestrów 1, 2 i 3. 

WYKŁADOWCA: Dr hab. Prof. US Franco Ferrari 


TREŚCI PROGRAMOWE: Ciało liczb zespolonych. Płaszczyzna zespolona. Rzut stereograficzny. Sfera 

Riemanna liczb zespolonych. Funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej. Funkcje zespolone zmiennej zespolonej. 

Funkcje holomorficzne. Całkowanie w dziedzinie zespolonej. Szereg Taylora i szereg Laurenta. Punkty osobliwe 

i ich klasyfikacje. Residuum funkcji zespolonej. 

Przestrzeń funkcyjna L 2 . Ciągi i szeregi ortogonalne. Norma i zbieżność w sensie normy. Układy zupełne. 

Przestrzeń Banacha. Przestrzeń Hilberta. Operatory liniowe. Operatory hermitowskie. Operatory unitarne. 

Wektory i wartości własne. Dystrybucje i delta Diraca. Struktura matematyczna mechaniki kwantowej. 

LITERATURA 

1. W. I. Smirnow, Matematyka wyższa, tom III, część 2, PWN, Warszawa 1962. 

2. F. Leja, Funkcje zespolone, PWN, Warszawa 1971. 

3. X. Kącki, L. Siewierski, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami, PWN, Warszawa 1993. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie ćwiczeń na ocenę na podstawie kolokwium, egzamin z materiału 

wykładowego. 



Semestr letni, ćwiczenia laboratoryjne 3 godz. tygodniowo, ECTS: 4, Kod: 13.2II16C101 








TREŚCI PROGRAMOWE: W ciągu 4. semestrów student wykonuje 12 ćwiczeń 

II ELEKTRYCZNOŚĆ, MAGNETYZM I OPTYKA. 

Wyznaczanie parametrów soczewek przy wykorzystaniu metody Bessla i sferometru. Wyznaczanie kąta 

skręcenia płaszczyzny polaryzacji w roztworach cukru za pomocą sacharymetru . Pomiar współczynnika 

załamania światła przy użyciu refraktometru Abbego. Badanie zjawiska fotoelektrycznego zewnętrznego. 

Drgania relaksacyjne. Wyznaczanie rezystancji przy wykorzystaniu praw rządzących przepływem prądu 

stałego. Badanie zależności rezystancji elementów elektronicznych od temperatury. Pierścienie Newtona. 

Badanie i wykorzystanie mikroskopu. Badanie pętli histerezy magnetycznej. Wyznaczanie samoindukcji i 

pojemności w obwodach prądu zmiennego. Wyznaczanie równoważnika elektrochemicznego i stałej Faradaya. 

Wyznaczanie szerokości przerwy energetycznej półprzewodników. 

LITERATURA 



3. T. Rewaj, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki w politechnice . 





8. Nozdriewa, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki ogólnej . 


10. J. Karniewicz, T. Sokołowski, Podstawy fizyki laboratoryjnej.

33 




Mechanika Klasyczna i Relatywistyczna 

Semestr: 4, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:4,Kod: 13.2II16C102 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy Fizyki 

WYKŁADOWCA: Dr hab. Franco Ferrari, prof. US 


TREŚCI PROGRAMOWE: Podejście Newtona - Kinematyka punktów materialnych, praca, siły zachowawcze, 

centralne, wewnętrzne, zewnętrzne, tarcie, prawa zachowania. Uzupełnienia analizy matematycznej: pochodne, 

pochodne cząstkowe, różniczki w fizyce; układy współrzędnych uogólnionych. Zasady zachowania. Ciała 

sztywne - Ruch w układach nieinercjalnych, siła Coriolisa, kinematyka i dynamika brył sztywnych, równania 

Lagrange'a dla brył sztywnych. Ruchy Poinsota, żyroskop. Elementy teorii względności. Wstęp do mechaniki 

relatywistycznej. Drgania wymuszone i tłumione, teoria małych drgań wokół położenia równowagi, mody 

normalne; Sformułowanie Lagrange'a - Więzy, zasada prac wirtualnych, zasada d'Alemberta, równania 

Lagrange'a. Układy jednowymiarowy (wahadło, oscylator harmoniczny), ruch cząstek w polu sił centralnych, 

zagadnienie dwóch ciał, ruch w polu magnetycznym. Zderzenia cząstek. 

LITERATURA 

1. W. Rubinowicz i W. Królikowski, Mechanika Teoretyczna, Wydanie ósme, PWN, Warszawa 1998. 

2. L. D. Landau, E. M. Lifszyc, Mechanika, PWN, Warszawa 2007. 

3. H. Goldstein, Classical Mechanics, Addison-Wesley, 1980. 




Podstawy Elektroniki 

Semestr zimowy, ćwiczenia laboratoryjne, 3 godz. tygodniowo, ECTS:2, Kod: 06.5II16B106 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawowe wiadomości z elektrotechniki zdobyte w ramach Podstaw Fizyki 


RODZAJ KURSU: Ćwiczenia laboratoryjne 

CEL PRACOWNI: Zapoznanie studentów z podstawowymi elementami i układami elektroniki 

WYKAZ ĆWICZEŃ: 

1. Pomiar podstawowych wielkości elektrycznych 

2. Badanie diody półprzewodnikowej 

3. Pomiar parametrów tranzystorów 

4. Badanie lampy oscyloskopowej 

5. Pomiar podstawowych parametrów liniowych układów scalonych 

6. Bierne układy różniczkujące i całkujące typu RC 

7. Pomiar charakterystyk transoptora 

8. Pomiar podstawowych parametrów układów logicznych 

9. Badanie wzmacniacza niskiej częstotliwości 

10. Badanie przebiegów prądów w odbiorniku radiowym 

LITERATURA 

1. P. Horwitz, W. Hill, Sztuka elektroniki, tom 1 i 2, WKŁ Warszawa 1997 

2. S. Bolkowski, Elektrotechnika, WSiP Warszawa 2005 

3. J. Dyszyński, R. Hagel, Miernictwo elektryczne, WSiP Warszawa 1986 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę, na podstawie oddanych sprawozdań.

34 

Fizyka i zastosowania komputerów, 2 rok 


Semestr zimowy, laboratorium komputerowe, 1 godz. tygodniowo, ECTS:2, Kod: 11.3II16B110 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość elementów języka Fortran 

WYKŁADOWCA: mgr Adam Balcerzak 

RODZAJ KURSU: Laboratorium komputerowe. 

TREŚCI PROGRAMOWE: Interpolacja funkcji. Zagadnienie interpolacji.Wielomian interpolacyjny Lagrange’a. 

Wzór Lagrange’a dla węzłów dowolnych, dla węzłów równoodległych. Różniczkowanie numeryczne. Wzory 

oparte o wzór interpolacyjny Lagrange’a. Wyznaczanie 1-ej pochodnej w węzłach. Wyznaczanie optymalnego 

kroku. Całkowanie numeryczne metodami Newtona-Cotesa. Kwadratury zamknięte Newtona-Cotesa, wzór 

trapezów, wzór Simpsona, drugi wzór Simpsona, Kwadratury otwarte Newtona-Cotesa wzór prostokątów. 

Algebra macierzy. Podstawowe definicje. Działania na macierzach. Typy macierzy. Macierze równoważne. 

Rozwiązywanie układu równań liniowych – metody bezpośrednie. Metoda odwracania macierzy. Algorytm 

Gaussa. Wybór elementu podstawowego. Algorytm Gaussa-Jordana. Aproksymacja funkcji. Zagadnienie 

aproksymacji średniokwadratowej. Aproksymacja wielomianem potęgowym. Metoda najmniejszych kwadratów. 

Wyznaczanie pierwiastków równań. Metoda połowienia (bisekcji). Metoda „regula falsi”. Metoda siecznych. 

Metoda stycznych (Newtona-Raphsona). Rozwiązywanie układu równań liniowych – metody iteracyjne. Metoda 

Jacobiego. Metoda Seidla. Metoda nadrelaksacji. Metoda LRE (Linear Reduced Equation). Rozwiązywanie 

układu równań nieliniowych. Metoda Newtona-Raphsona. Metoda Jacobiego. Metoda Seidla. Metoda 

nadrelaksacji. Metoda LRE (Linear Reduced Equation). Wartości i wektory własne macierzy. Metody 

diagonalizacji macierzy symetrycznych, metoda Jacobiego, metoda Givensa, Metody diagonalizacji macierzy 

niesymetrycznych. Rozwiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych. Metody różnicowe. Metoda łamanych. 

Metoda Eulera. Ulepszona metoda Eulera. Metoda Eulera-Cauchy’ego. Ogólny schemat metody różnicowej. 

Metody Rungego-Kutty -metody 1-go i 2-go rzędu, metody 3-go i 4-go rzędu. 

LITERATURA 

1. W. H. Press, S. A. Teukolsky, W. T. Vetterling, B. P. Flannery, Numerical Recipes in FORTRAN 

2. G. Dahlquist, A. Bjork, Metody numeryczne, PWN, Warszawa 1983 

3 J. i M. Jankowscy, Przegląd metod i algorytmów numerycznych, t.1 i 2, WNT, Warszawa 1982 

4. J. Stoer, R. Burlisch, Wstęp do analizy numerycznej, PWN, Warszawa 1987, 

FORMA ZALICZENIA: zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium pisemnego. 

Fizyka i zastosowania komputerów, fizyka biomedyczna, fizyka z ekonomią; drugi rok 


Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 2 godz. tygodniowo, ECTS:3, kod11.3II16B111 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość i umiejętność programowania w języku C++ 



TREŚCI PROGRAMOWE: Struktury, unie. Wskaźniki, referencje. Klasy i obiekty – instancje klasy. Struktura 

klasy. Abstrakcja, hermetyzacja, dziedziczenie, polimorfizm. Pola i metody. Definicje i deklaracje funkcji. 

Konstruktor i destruktor klasy. Przykłady klas i obiektów. Zarządzanie pamięcią - operatory new i delete. Duże 

projekty – inżynieria oprogramowania. 

Laboratorium: Liczne małe programy ilustrujące cechy programowania orientowanego obiektowo. Tworzenie 

dużego projektu na bazie klas przygotowanych przez różnych studentów. 

LITERATURA 

4. B. Stroustrup, Język C++, WNT W-wa 1995. 

5. J. Grębosz, Symfonia C++ standard, E2000 Kraków 2006. 

SPSSPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie wykładu na ocenę - test, zaliczenie laboratorium - program

35 


Podstawy sieci komputerowych 

Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 1 godz. tygodniowo, ECTS:3, kod: 11.3II16DA03 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy użytkowania komputera. 

WYKŁADOWCA: mgr inż. Marcin Olszewski 

RODZAJ KURSU: Laboratorium 

TREŚCI PROGRAMOWE: Cel tworzenia i charakterystyka sieci komputerowych. Struktura fizyczna sieci: 

serwer, stacja robocza, karta sieciowa, okablowanie, urządzenia peryferyjne. Sieć Microsoft Windows Network: 

konfiguracja sieci, karta sieciowa i protokoły, usługi sieciowe. Sieć Novell: konfiguracja sieci, ustawianie karty 

sieciowej, konfigurowanie serwera, konfigurowanie stacji roboczych. Administrowanie siecią Novell: komendy i 

programy podstawowe, system zabezpieczeń i uprawnień. 

LITERATURA 

1. W. Rash, P. R. Stephenson, Novell od A do Z, Intersoftland, Warszawa 1992. 

2. Microsoft Corporation, Podręcznik użtkownika systemu sieciowego Microsoft Windows. 

3 Administrator systemu NetWare 4, podręcznik słuchacza kursu nr 520, Novell. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium. 

Fizyka i zastosowania komputerów drugi rok 

Astronomia 

Semestr zimowy, wykład 2 godz. tygodniowo, ćwiczenia 1 godz. tygodniowo, ECTS:3,Kod: 13.3II16B105 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość matematyki i fizyki na poziomie drugiego roku studiów na kierunku 

fizyka 

WYKŁADOWCA: dr hab. Ewa Szuszkiewicz, prof. US 


TREŚCI PROGRAMOWE: Instrumenty astronomiczne XXI wieku. Układ Słoneczny: eksploracja planet i ich 

satelitów, powstawanie i ewolucja układów planetarnych, planety pozasłoneczne. Gwiazdy: Słońce jako 

gwiazda, energia jądrowa i synteza pierwiastków, ewolucja gwiazd, końcowe stadia ewolucji gwiazdowej, 

gromady gwiazd i wykres Hertzsprunga-Russella, gwiazdy podwójne. Materia międzygwiazdowa. Nasza 

Galaktyka: Droga Mleczna. Astronomia pozagalaktyczna: galaktyki spokojne i aktywne, gromady galaktyk i 

rozszerzanie się Wszechświata. Elementy kosmologii. 

Ćwiczenia prowadzone przez mgr Edytę Podlewską mają na celu zilustrowanie na przykładach zagadnień 

poruszanych na wykładzie. Podczas zajeć studenci pozyskują umiejętność posługiwania się terminologią 

astronomiczną, pogłębiają rozumienie zjawisk astronomicznych i praw nimi rządzących. 

LITERATURA 

1. Frank H. Shu, “Galaktyki Gwiazdy Życie, fizyka Wszechświata” Prószyński i S-ka, Warszawa 2003 

2. „An Atlas of the Universe” http://www.atlasoftheuniverse.com 

3. “A map of the Universe”, Gott i inni 2005 http://www.astro.princeton.edu/~mjuric/universe/ 

oraz teksty źródłowe podawane na wykładzie. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne ćwiczeń na ocenę. Egzamin.

36 



Semestr letni, wykład 2 godz. tygodniowo, ECTS:2, kod: 08.1II16A103 

WYKŁADOWCA: Dr Jerzy Kochan 

RODZAJ KURSU: wykład i ćwiczenia 

TREŚCI PROGRAMOWE: Przedmiot filozofii i jej podstawowe działy. Filozofia a nauka. Filozofia a religia. 

Podstawowe pojęcia filozoficzne (np. prawda, wolność, empiryzm, racjonalizm, materializm, idealizm). 

Przegląd głównych koncepcji filozoficznych od starożytności do współczesności 

LITERATURA 

1. W. Tatarkiewicz, Historia filozofii. 

2. A. Kuderowicz, Filozofia nowożytnej Europy. 

3. W. Mackiewicz, Filozofia współczesna w zarysie. 

4. A. Mis, Filozofia współczesna-główne nurty. 

A. J. Ayer, Filozofia w XX wieku. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium.

37 

Fizyka Biomedyczna, semestr 1 













LITERATURA: 




Fizyka biomedyczna, , pierwszy rok 


Semestr zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tyg., ECTS:11, kod: 13.2II16B102 










LITERATURA 






Fizyka biomedyczna, pierwszy rok 













38 





oznaczonej. 

LITERATURA 










































dziedziczenia, choroby molekularne).

39 

LITERATURA 



1988. 






















LITERATURA 














multimedialnego.

40 
















LITERATURA 



















LITERATURA 






41 



















LITERATURA 






2001. 










Semestr letni, wykład 3 godz. tyg., ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:3,kod: 12.1II16DB01 

WYMAGANIA WSTĘPNE : Znajomość podstawowej budowy morfologicznej najważniejszych układów i 

narządów ciała ludzkiego. 

WYKŁADOWCA: Dr Brygida Więcław 


TREŚCI PROGRAMOWE: Najważniejsze okresy nauk o budowie człowieka. Znaczenie rozwoju anatomii 

człowieka dla innych gałęzi nauk przyrodniczych. Zmienność morfologiczna człowieka. Charakterystyka 

biernego i czynnego układu ruchu. Układy narządów wewnętrznych: układ oddechowy, układ krwionośny i 

chłonny, układ pokarmowy. Podstawowe metody badawcze stosowane w anatomii człowieka. 

Cechy paleogeniczne, mammalogeniczne, antropogeniczne i eugeniczne w budowie anatomicznej człowieka. 

Budowa szkieletu człowieka. Budowa układu mięśniowego człowieka. Metody badania przyżyciowego 

niektórych mięśni powierzchniowych. Układ rozrodczy-etapy dojrzewania płciowego. Ocena wieku 

biologicznego z zastosowaniem testów antropologicznych. 

LITERATURA: 

W. Sylwanowicz (red.), Anatomia człowieka, PZWL, Warszawa 1970. 

A. Michajlik, W. Romantowski, Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa 1994. 

A. Krechowiecki, F. Czerwiński, Zarys anatomii człowieka, PZWL, Warszawa 1997. 

SPOSÓB ZALICZENIA: zaliczenie ćwiczeń na ocenę na podstawie kolokwium, egzamin z materiału

42 

wykładowego. Zaliczenie ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu. 


Fizyka biomedyczna, drugi rok 




Fizyka 














LITERATURA 



















LITERATURA 





43 

















LITERATURA 






zadań 






















LITERATURA 





5. Sz. Szczeniowski, Fizyka doświadczalna , t. 1 - 4 .

44 























LITERATURA 




SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę, na podstawie samodzielnie napisanych programów. 



Semestr zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:3, Kod: 12.1II16DB02 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Anatomia człowieka 

PROWADZĄCY: Dr hab. Prof. US Krzysztof Dziewanowski 


CEL ZAJĘĆ: Zapoznanie studentów z podstawami fizjologii człowieka 

FORMA REALIZACJI: Wykład i ćwiczenia. 

TREŚCI PROGRAMOWE: Pojęcie, podział i miejsce fizjologii w naukach medycznych. Podstawowe 

wiadomości z fizjologii ogólnej. Praktyczne znaczenia fizjologii. 

Budowa, unerwienie i podobieństwo mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Ważniejsze 

właściwości tkanki mięśniowej. Podstawowe rodzaje skurczów ich rejestracja i analiza. 

Mechanizmy zjawisk bioelektrycznych w mięśniach. Potencjały. Zmęczenie i wypoczynek. Współdziałanie 

całego ustroju z praca mięśni. 

Podział, budowa, właściwości i metabolizm układu nerwowego. Fizjologia przewodzenia w nerwach i 

synapsach. 

Podstawowe właściwości i zjawiska składające się na odruchową czynność układu nerwowego. Podział nerwów 

odśrodkowych i ośrodków nerwowych. 

Budowa i rola układu wegetatywnego. Właściwości włókien i zakończeń wegetatywnych. Odruchy i funkcje 

wegetatywne. 

Krew i jej zadania. Fizyczne właściwości krwi. Układy buforujące. Układ krzepnięcia krwi. 

Składniki morfologiczne krwi. Sedymentacja. Hemoliza. Grupy krwi. 

Antygeny i przeciwciała. Hemoglobina. Ilość krwi w ustroju i możliwości jej uzupełniania. Układ ochronny. 

Ogólny zarys budowy i funkcji krążenia. Podstawowe właściwości mięśnia sercowego. Układ 

bodźco/przewodzący serca. Chemiczne i energetyczne podstawy pracy serca. 

Mechaniczne i energetyczne zasady badania serca u człowieka. Elekrodiagnostyka. Unerwienie serca. Nerwowa

45 

i humoralna regulacja czynności serca. Podstawowe zasady hydrostatyki i hemodynamiki w układzie sercowonaczyniowym 

człowieka. 

Ciśnienie krwi w naczyniach /pomiary, rodzaje/. Istota, przyczyna i rodzaje tętna. Ośrodki sercowo-naczyniowe i 

ich działanie 

Oddychanie mechanizmy i sprawność przewietrzania płuc. Sposoby pomiarów wymiany gazów w płucach. 

Regulacja procesu oddychania. 

Automatyzm ośrodka oddechowego. Ważniejsze objawy niewydolności oddechowej. Mechanizmy 

przystosowania oddychania do warunków specjalnych. Organ głosu i mowa. 

Trawienie i wchłanianie Budowa i działanie przewodu pokarmowego u człowieka. Wstępna obróbka pożywienia 

w jamie ustnej. Połykanie. Budowa i funkcja żołądka. 

Fermenty i wydzielanie soku żołądkowego. Wymioty. Trawienie w jelitach cienkich. Motoryka jelit. Defekacja. 

Wchłanianie pokarmowe. 

Przemiana materii i energii. Odżywianie. 

Termoregulacja. Wydalanie. Fizjologia nerek. Skład i właściwości wytwarzanego moczu. 

Wydzielanie dokrewne. Przysadka mózgowa. Szyszynka. Tarczyca. Grasica. 

Wydzielanie wewnętrzne nadnercza. Wewnątrzwydalnicza funkcja trzustki i gruczołów płciowych. 

Ośrodkowy układ nerwowy. Podział CUN. Rdzeń kręgowy, przedłużony, most i śródmózgowie, 

międzymózgowie, podwzgórze, układ pozapiramidowy. 

Ośrodkowy układ nerwowy. Funkcja półkul i kory mózgowej. Ośrodki czuciowe, ruchowe, analizatory. 

Pobudzenie i hamowanie. Analiza, synteza, sen. 

Zasady badania narządów czucia, próg pobudliwości, próg różnicy, przebieg adaptacji. Oko jako obwodowa 

część analizatora wzrokowego, akomodacja, wady refrakcji i ich poprawa. 

Narządy czucia. Dno oka, pole widzenia. Ucho jako część analizatora słuchowego i narządu równowagi. Czucie 

powierzchniowe i głębokie. Czucie smaku i powonienia. 

Powtórka wybranych części materiału. Omówienie zasad egzaminu końcowego. 

LITERATURA 

1. W. Z. Traczyk: Fizjologia człowieka w zarysie. Wyd. VII. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2000. 

2. J. Bullock, J. Boyle III, M. B. Wang: Fizjologia . Urban & Partner. Wrocław 2000. 

3. W. Z. Traczyk; Słownik fizjologii człowieka.Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa 2000. 

4. E. Miętkiewski: Kurs wykładów fizjologii człowieka. PZWL Warszawa 1995. 

SPOSÓB ZALICZENIA: zaliczenie ćwiczeń na ocenę, egzamin z materiału wykładowego, zaliczenie ćwiczeń 

jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu..

46 















LITERATURA 





wykładowego. 





















LITERATURA 










10. J. Karniewicz, T. Sokołowski, Podstawy fizyki laboratoryjnej.

47 


















LITERATURA 
























LITERATURA 





48 

Fizyka biomedyczna, 2 rok 
























LITERATURA 






Fizyka biomedyczna, fizyka biomedyczna, fizyka z ekonomią; drugi rok 


Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 2 godz. tygodniowo, ECTS:3, kod: 11.3II16B111 










LITERATURA 




49 

Fizyka biomedyczna drugi rok 

Astronomia 



fizyka 












LITERATURA 





SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne ćwiczeń na ocenę. Egzamin. 









LITERATURA 








Biochemia 

Semestr letni, wykład 2 godz. tygodniowo, ECTS:2, kod: 13.3II16.M.BC.4E

50 

Fizyka środowiska z Ekonomią, semestr 1. 













LITERATURA: 




Fizyka środowiska z ekonomią, , pierwszy rok 


Semestr zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo, ćwiczenia 3 godz. tyg., ECTS:11, kod: 13.2II16B102 










LITERATURA 



















51 





oznaczonej. 

LITERATURA 










































dziedziczenia, choroby molekularne). 

LITERATURA 



1988. 

SPOSÓB ZALICZENIA: Egzamin.

52 





















LITERATURA 














multimedialnego.

53 
















LITERATURA 



















LITERATURA 












TREŚCI PROGRAMOWE: Statystyka jako narzędzie do pozyskiwania, prezentacji i analizy danych.

54 












LITERATURA 






2001. 









Ekonomia 

Semestr letni, wykład 2 godz. tyg., ćwiczenia 2 godz. tygodniowo, ECTS:3,kod: 14.3II16DC05 

WYMAGANIA WSTĘPNE : Znajomość podstawowych zasad ekonomii. 

WYKŁADOWCA: 



SPOSÓB ZALICZENIA: zaliczenie ćwiczeń na ocenę na podstawie kolokwium, egzamin z materiału 

wykładowego. Zaliczenie ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu.

55 


Fizyka środowiska z ekonomią, drugi rok 




Fizyka 














LITERATURA 



















LITERATURA 





56 

















LITERATURA 






zadań 











TREŚCI PROGRAMOWE: W ciągu 3. semestru student wykonuje 12 ćwiczeń. 











LITERATURA 












sprawozdań z ćwiczeń, pozytywne zaliczenie kolokwium.

57 
















LITERATURA 




SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie na ocenę, na podstawie samodzielnie napisanych programów. 


Fizyka środowiska 

Semestr 3 - zimowy, wykład 3 godz. tygodniowo,ECTS:3, Kod: 13.2II16.DC01 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy fizyki w zakresie 1 roku studiów 

WYKŁADOWCA: dr Jadwiga Mrozek-Lejman 

RODZAJ KURSU: Wykład 

TREŚCI PROGRAMOWE: Elementy środowiska przyrodniczego i ich współoddziaływanie. Człowiek w 

środku „kosmicznej cebuli” i jego wpływ na środowisko. Fizyka środowiska atmosferycznego: skład i 

struktura atmosfery; rozkład ciśnienia, stratyfikacja termiczna. Promieniowanie słoneczne - główne źródło 

energii w atmosferze. Bilans energetyczny; zerowymiarowy model cieplarniany. Oddziaływanie 

promieniowania z atmosferą: Efekt cieplarniany. Efekt ozonowy. Elementy dynamiki atmosfery: siły 

działające w atmosferze. Ruch laminarny i turbulentny. Wiatr. Podstawowe wiadomości o cyrkulacjach 

atmosferycznych. Gazowe, stałe i ciekłe zanieczyszczenia atmosfery i ich rozprzestrzenianie się. 

Zanieczyszczenie hałasem. Fizyka hydrosfery: Mechanika przepływów wód powierzchniowych. Przepływ 

ustalony i nieustalony. Dynamika koryt rzecznych – zdolność transportu strumienia. Termika wód. Bilans 

cieplny. Transport zanieczyszczeń w wodzie. Monitoring wody. Problem oczyszczania wód. Fizyka 

przypowierzchniowej warstwy litosfery: Struktura gruntu i gleb. Zjawiska fizyczne związane transportem 

wody w glebie. Transport zanieczyszczeń w glebie i roślinach. Energia w środowisku człowieka: 

Nieodnawialne źródła energii i ich przetwarzanie w różne formy energii użytkowej (energia cieplna, 

elektryczna, mechaniczna). Wpływ energetyki na stan środowiska (spalanie, energochłonność). Sposoby 

zapobiegania skutkom negatywnym (elektrofiltry, odsiarczanie, zmiany technologii spalania) Odnawialne 

źródła energii (energia słoneczna, wodna, wiatru, pływów, biomasy) i ich wykorzystanie. Energia jądrowa - 

bezpieczeństwo i zagrożenia (odpady promieniotwórcze, awarie). Promieniowanie elektromagnetyczne i 

jego wpływ na środowisko człowieka. 

LITERATURA: 

E. Boeker, R. Van Grondelle , Fizyka środowiska. PWN, Warszawa, 2002 

T.Z. Dworak , Fizyka środowiska atmosferycznego, wyd.AGH, Kraków, 1994 

Z. Engel, 2001, Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. WNT, W-wa. 

J.V. Iribarne, H.R. Cho, Fizyka atmosfery. 

S.P. Chromow, Meteorologia i klimatologia. 

W. Hermanowicz, W. Dożańska, J. Dojlido, B. Koziorowski, Fizyko-chemiczne badania wody i ścieków, 

Arkady, Warszawa 1976. 

J. Grzywacz , Fizyka dla ochrony środowiska, UG, Gdańsk 

E. Pyłka-Gutowska, 2000, Ekologia z ochroną środowiska. PWN, W-wa. 

M. Siemiński, 1994, Fizyka zagrożeń środowiska. PWN, W-wa. 

SPOSÓB ZALICZENIA: egzamin z materiału wykładowego

58 















LITERATURA 





wykładowego. 











TREŚCI PROGRAMOWE: W ciągu 4. semestru student wykonuje 12 ćwiczeń. 










LITERATURA 








8. Nozdriewa, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki ogólnej .

59 




















LITERATURA 
























LITERATURA 





60 

Fizyka środowiska z ekonomią, 2 rok 
























LITERATURA 








Semestr letni, wykład 1 godz. tygodniowo, laboratorium 2 godz. tygodniowo, ECTS:3, kod11.3II16B111 










LITERATURA 




61 

Fizyka środowiska z ekonomią drugi rok 

Astronomia 



fizyka 












LITERATURA 





SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne ćwiczeń na ocenę. Egzamin. 









LITERATURA 








Fizyka morza 

Semestr letni, wykład 2 godz. tygodniowo, ECTS:2, Kod: 13.2II16DC03 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy fizyki, fizyka środowiska w zakresie 1i 2 roku studiów 

WYKŁADOWCA: dr Jadwiga Mrozek-Lejman 



Definicje oceanu i morza. Rozwój badań oceanograficznych. Woda morska jako ośrodek fizyczny: struktura i 

właściwości molekuły wody (moment dipolowy, oddziaływanie dipol- dipol (asocjacja) oraz dipoljon(hydratacja), 

model struktury ciekłej wody Franka i Wena. Zasolenie wody morskiej; przewodnictwo 

elektryczne wody morskiej jako wskaźnik jej zasolenia. Substancje organiczne w wodzie morskiej i ich wpływ 

na własności optyczne wody. Cząstki zawiesin morskich, ich koncentracje i rozmiary. Gazy w wodzie morskiej. 

Przemiany termodynamiczne i ich wpływ na gęstość wody morskiej. Parametry makroskopowe stanu wody 

morskiej. Równanie stanu wody morskiej. Rozszerzalność cieplna, ściśliwość i kontrakcja zasoleniowa wody

62 

morskiej. Rozkłady gęstości, temperatury i zasolenia jako charakterystyki mas wodnych. Siły wymuszające 

ruch mas wodnych. Równanie ruchu wód Naviera – Stokesa. Falowanie: parametry charakterystyczne fali; 

Podział fal, Falowanie wiatrowe – charakterystyka, Fale stojące – sejsze, fale wewnętrzne, fale długie. Pływy 

astronomiczne. Cyrkulacja powierzchniowa i głębinowa mas wodnych; siły tarcia wiatru o powierzchnię morza 

- naprężenie styczne wiatru t o na powierzchni morza, Struktura pola prędkości przepływu wywołanego 

działaniem wiatru (spirala Ekmana). Klasyfikacja prądów morskich, Cyrkulacja głębinowa (prądy geostroficzne 

i gradientowe, upwelling równikowy i przybrzeżny, cyrkulacja Langmuira). Oddziaływanie światła ze 

składnikami wody morskiej. Równanie przenoszenia energii promienistej w morzu. Procesy oddziaływania 

morza i atmosfery oraz ich wpływ na strukturę mas wodnych w morzu. Strumienie wymiany energii i masy 

pomiędzy morzem i atmosferą. Bilans energii akwenu. Modele morza uwarstwionego i warstwy wymieszanej. 

Akustyczne właściwości morza: Prędkość rozchodzenia się dźwięku w morzu. Pochłanianie i rozpraszanie 

energii fal akustycznych w morzu 

LITERATURA: 

Dera J. - Fizyka morza, PWN, Warszawa,2003 

Encyklopedia geograficzna świata, T. VII- Oceany i Morza, OPRES, Kraków 1997, 

Łomniewski K. – Oceanografia fizyczna, PWN, Warszawa, 1967 

Thurman H.C. - Zarys Oceanologii, PWN , Warszawa, 1980 

Majewski A. - Oceany i morza, PWN, Warszawa, 1992 

Perry A. H., Walker J.M, - System ocean- atmosfera, Wyd. morskie, Gdańsk. , 1982 

Jerlov N.G. - Marine optics. Elsevier Sci. Publ. Comp., Amsterdam, Oxford, New York, 231pp., 1976 

SPOSÓB ZALICZENIA: egzamin

63 

Fizyka medyczna, studia zaoczne, rok 1. 

Fizyka medyczna, studia zaoczne , pierwszy rok 


Wykład 60 godz. rocznie, ćwiczenia 45 godz. rocznie., ECTS:16, kod: 13.2II16B102 










Elektryczność i magnetyzm: Ładunki elektryczne, ładunek elementarny. Prawo zachowania ładunku. Prawo 

Coulomba. Pole elektrostatyczne. Strumień pola. Prawo Gaussa. Potencjał. Przewodniki w polu 

elektrostatycznym. Kondensatory. Energia pola elektrycznego. Dielektryki. Prąd elektryczny. Prawo Ohma. 

Prawo Joule'a - Lenza. Siła elektromotoryczna. Prawa Kirchhoffa. Oddziaływanie wzajemne przewodników z 

prądem. Pole magnetyczne. Prawo Ampere'a. Siła Lorentza. Magnetyczne własnosci materii. Indukcja 

elektromagnetyczna, prawo Faradaya. Indukcja wzajemna i własna. Prądy zmienne. Energia pola magetycznego. 

Fale. Rodzaje fal. Opis matematyczny fali. Fale harmoniczne. Długość fali. Prędkość fazowa. Interferencja. 

Dudnienia. Paczki fal i prędkość grupowa. Zjawisko Dopplera. 

LITERATURA 








Wykład 60 godz. rocznie, ćwiczenia 60 godz. rocznie, ECTS:18, kod: 11.1II16B103 


WYKŁADOWCA: Dr Paweł Andrzejewski 








pochodnych. Różniczka funkcji i jej zastosowania. Pochodne i różniczki wyższych rzędów. Podstawowe 





oznaczonej. 

LITERATURA 




4. J. Kubala, E. Smaga, T. Stanisz, Elementy algebry liniowej 




64 



Wykład 15 godz. rocznie, ćwiczenia 15 godz. rocznie, ECTS:4, Kod: 11.2II16B108 
















LITERATURA 






2001. 










Wykład 20 godz. rocznie, laboratorium komputerowe - 20 godz. rocznie, ECTS:3, kod: 11.3II16A101 




TREŚCI PROGRAMOWE: Główne bloki komputera i ich funkcje. Zasada działania komputera. Typy 

programowania. Ogólna charakterystyka języka C++. Elementarna struktura programu. Stałe, zmienne proste; 

typy danych. Podstawowe instrukcje; wyrażenia arytmetyczne i logiczne. Instrukcje warunkowe. Biblioteka 

math.h; stałe matematyczne, funkcje. Zmienne złożone; tablice i struktury. Funkcje, referencje, rekurencje. 

Pętle. Algorytmy. Przykłady obliczeń. Obsługa plików. 

LITERATURA 



SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie wykładu na ocenę – test.

65 



Wykład 40 godz. rocznie., ćwiczenia 15 godz. rocznie, ECTS:6, kod: 12.1II16D101 

WYMAGANIA WSTĘPNE : Znajomość podstawowej budowy morfologicznej najważniejszych układów i 

narządów ciała ludzkiego. 

WYKŁADOWCA: Dr Brygida Więcław 


TREŚCI PROGRAMOWE: Najważniejsze okresy nauk o budowie człowieka. Znaczenie rozwoju anatomii 

człowieka dla innych gałęzi nauk przyrodniczych. Zmienność morfologiczna człowieka. Charakterystyka 

biernego i czynnego układu ruchu. Układy narządów wewnętrznych: układ oddechowy, układ krwionośny i 

chłonny, układ pokarmowy. Podstawowe metody badawcze stosowane w anatomii człowieka. 

Cechy paleogeniczne, mammalogeniczne, antropogeniczne i eugeniczne w budowie anatomicznej człowieka. 

Budowa szkieletu człowieka. Budowa układu mięśniowego człowieka. Metody badania przyżyciowego 

niektórych mięśni powierzchniowych. Układ rozrodczy-etapy dojrzewania płciowego. Ocena wieku 

biologicznego z zastosowaniem testów antropologicznych. 

LITERATURA: 

W. Sylwanowicz (red.), Anatomia człowieka, PZWL, Warszawa 1970. 

A. Michajlik, W. Romantowski, Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa 1994. 

A. Krechowiecki, F. Czerwiński, Zarys anatomii człowieka, PZWL, Warszawa 1997. 

SPOSÓB ZALICZENIA: zaliczenie ćwiczeń na ocenę na podstawie kolokwium, egzamin z materiału 

wykładowego. Zaliczenie ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu. 



Wykład 40 godz. rocznie, ćwiczenia 15 godz. rocznie, ECTS:6 , Kod: 12.1II16D102 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Anatomia człowieka 

PROWADZĄCY: Dr hab. Prof. US Krzysztof Dziewanowski 


CEL ZAJĘĆ: Zapoznanie studentów z podstawami fizjologii człowieka 

FORMA REALIZACJI: Wykład i ćwiczenia. 

TREŚCI PROGRAMOWE: Pojęcie, podział i miejsce fizjologii w naukach medycznych. Podstawowe 

wiadomości z fizjologii ogólnej. Praktyczne znaczenia fizjologii. 

Budowa, unerwienie i podobieństwo mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Ważniejsze 

właściwości tkanki mięśniowej. Podstawowe rodzaje skurczów ich rejestracja i analiza. 

Mechanizmy zjawisk bioelektrycznych w mięśniach. Potencjały. Zmęczenie i wypoczynek. Współdziałanie 

całego ustroju z praca mięśni. 

Podział, budowa, właściwości i metabolizm układu nerwowego. Fizjologia przewodzenia w nerwach i 

synapsach. 

Podstawowe właściwości i zjawiska składające się na odruchową czynność układu nerwowego. Podział nerwów 

odśrodkowych i ośrodków nerwowych. 

Budowa i rola układu wegetatywnego. Właściwości włókien i zakończeń wegetatywnych. Odruchy i funkcje 

wegetatywne. 

Krew i jej zadania. Fizyczne właściwości krwi. Układy buforujące. Układ krzepnięcia krwi. 

Składniki morfologiczne krwi. Sedymentacja. Hemoliza. Grupy krwi. 

Antygeny i przeciwciała. Hemoglobina. Ilość krwi w ustroju i możliwości jej uzupełniania. Układ ochronny. 

Ogólny zarys budowy i funkcji krążenia. Podstawowe właściwości mięśnia sercowego. Układ 

bodźco/przewodzący serca. Chemiczne i energetyczne podstawy pracy serca. 

Mechaniczne i energetyczne zasady badania serca u człowieka. Elekrodiagnostyka. Unerwienie serca. Nerwowa 

i humoralna regulacja czynności serca. Podstawowe zasady hydrostatyki i hemodynamiki w układzie sercowonaczyniowym 

człowieka. 

Ciśnienie krwi w naczyniach /pomiary, rodzaje/. Istota, przyczyna i rodzaje tętna. Ośrodki sercowo-naczyniowe i 

ich działanie 

Oddychanie mechanizmy i sprawność przewietrzania płuc. Sposoby pomiarów wymiany gazów w płucach. 

Regulacja procesu oddychania. 

Automatyzm ośrodka oddechowego. Ważniejsze objawy niewydolności oddechowej. Mechanizmy 

przystosowania oddychania do warunków specjalnych. Organ głosu i mowa.

66 

Trawienie i wchłanianie Budowa i działanie przewodu pokarmowego u człowieka. Wstępna obróbka pożywienia 

w jamie ustnej. Połykanie. Budowa i funkcja żołądka. 

Fermenty i wydzielanie soku żołądkowego. Wymioty. Trawienie w jelitach cienkich. Motoryka jelit. Defekacja. 

Wchłanianie pokarmowe. 

Przemiana materii i energii. Odżywianie. 

Termoregulacja. Wydalanie. Fizjologia nerek. Skład i właściwości wytwarzanego moczu. 

Wydzielanie dokrewne. Przysadka mózgowa. Szyszynka. Tarczyca. Grasica. 

Wydzielanie wewnętrzne nadnercza. Wewnątrzwydalnicza funkcja trzustki i gruczołów płciowych. 

Ośrodkowy układ nerwowy. Podział CUN. Rdzeń kręgowy, przedłużony, most i śródmózgowie, 

międzymózgowie, podwzgórze, układ pozapiramidowy. 

Ośrodkowy układ nerwowy. Funkcja półkul i kory mózgowej. Ośrodki czuciowe, ruchowe, analizatory. 

Pobudzenie i hamowanie. Analiza, synteza, sen. 

Zasady badania narządów czucia, próg pobudliwości, próg różnicy, przebieg adaptacji. Oko jako obwodowa 

część analizatora wzrokowego, akomodacja, wady refrakcji i ich poprawa. 

Narządy czucia. Dno oka, pole widzenia. Ucho jako część analizatora słuchowego i narządu równowagi. Czucie 

powierzchniowe i głębokie. Czucie smaku i powonienia. 

Powtórka wybranych części materiału. Omówienie zasad egzaminu końcowego. 

LITERATURA 

1. W. Z. Traczyk: Fizjologia człowieka w zarysie. Wyd. VII. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2000. 

2. J. Bullock, J. Boyle III, M. B. Wang: Fizjologia . Urban & Partner. Wrocław 2000. 

3. W. Z. Traczyk; Słownik fizjologii człowieka.Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa 2000. 

4. E. Miętkiewski: Kurs wykładów fizjologii człowieka. PZWL Warszawa 1995. 


jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu.. 


Biofizyka 

Wykład 30 godz. rocznie, ćwiczenia 15 godz. rocznie, ECTS:6, kod: 13.4II16D103 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Znajomość fizyki w zakresie licencjatu 

WYKŁADOWCA: dr Barbara Pawlak 


TREŚCI PROGRAMOWE: Zasady termodynamiki w procesach biologicznych. Procesy oksydoredukcyjne. 

Mechanizmy transportu ciepła. Straty cieplne. Termografia. Niektóre zagadnienia teorii informacji (przepływ 

informacji, kodowanie). Sterowanie i regulacja. Homeostaza. Ogólne właściwości żywych komórek jako 

układów fizycznych. Energetyka komórki. Transport przez błony komórkowe. Potencjał spoczynkowy. Model 

elektryczny błony komórkowej. Biofizyka tkanki nerwowej (potencjał czynnościowy komórki, zjawiska 

zachodzące na synapsach, przetwarzanie informacji w procesie odczuwania bodźca, przetwarzanie informacji 

przez sieci neuronowe. Mechanizm powstawania skurczu komórek mięśniowych. Właściwości mechaniczne 

mięśnia. Energetyka mięśnia. Właściwości dielektryczne tkanki łącznej. Główne układy ruchu człowieka. Aparat 

kostno – stawowy. Praca i moc człowieka. Podstawowe zagadnienia i prawa związane z odkształceniami. 

Tkanka kostna jako materiał anizotropowy. Uogólnione prawo Hooke’a. Właściwości biomechaniczne tkanki 

kostnej. Wytrzymałość tkanki kostnej a ciężar ciała (obciążenie). Modele reologiczne materiałów lepko – 

sprężystych i sprężysto – lepkich. Właściwości biomechaniczne mięśni. Ucho jako układ przekazujący 

informacje. Droga fali akustycznej w układzie słuchowym. Proces przetwarzania. Percepcyjna analiza dźwięku 

w układzie słuchowym. Wytwarzanie dźwięków mowy. Analiza dźwięków mowy. Wady słuchu i ich korekcje. 

Widzenie. Zdolność rozdzielcza oka Energetyka procesu widzenia. Widzenie stereoskopowe. Oko i okulary. 

Mechanizm wentylacji płuc. Praca wykonywana przez układ oddechowy. Moc oddechowa. Wymiana gazowa. 

Procesy transportu między układem krwionośnym a układem chłonnym. Energetyka serca. Właściwości 

biomechaniczne i geometryczne naczyń krwionośnych. Właściwości reologiczne krwi i ich rola. Elektryczna, 

magnetyczna i mechaniczna aktywność serca. Metody badawcze. 

Literatura: 

Pilawski, (red.), 1985, Podstawy biofizyki, PZWL, Warszawa, 

Bryszewska W., Leyko W., (red.), 1997, Biofizyka dla biologów, PWN, Warszawa, 

Jaroszyk F. (red.), , 2001, Biofizyka, PZWL, Warszawa 

Jóźwiak J. Z., Bartosz G. (red.), 2005, Biofizyka. Wybrane zagadnienia wraz z ćwiczeniami, PWN, Warszawa, 


jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu..

67 

Fizyka medyczna, studia zaoczne, rok 2. 

Fizyka medyczna, studia zaoczne, drugi rok 




WYKŁADOWCA: dr. hab. Prof. US Ryhor Fedaruk 


TREŚCI PROGRAMOWE: Fale elektromagnetyczne. Przepływ energii i wektor Poyntinga. Ciśnienie 

promieniowania. Optyka geometryczna. Odbicie i załamanie. Zwierciadła płaskie i sferyczne. Cienkie soczewki. 

Przyrządy optyczne (lupa, mikroskop, teleskop). Interferencja. Zasada Huygensa. Doświadczenie interferencyjne 

Younga. Interferencja w cienkich warstwach. Dyfrakcja i falowa teoria światła. Dyfrakcja na pojedynczej 

szczelinie, otworze kołowym i dwóch szczelinach. Siatki dyfrakcyjne. 

Zjawisko fotoelektryczne. Równanie Einsteina. Pęd fotonu. Efekt Comptona. Fale materii. Dualizm 

korpuskularno-falowy. 

Równanie Schródingera. Funkcja falową. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Zjawisko tunelowe. Budowa 

atomu. Reguła lokalizacji przestrzennej. Energia elektronu w pułapce. Atom wodoru. Model Bohra. 

Właściwości elektryczne ciał stałych. Poziomy energetyczne w krysztale. Izolatory. Metale. Opór właściwy. 

Poziom i energia Fermiego. Półprzewodniki. Złącze p-n. 

Właściwości jąder. Nukleony. Izotopy. Energia wiązania jądra. Spin jądra i magnetyzm. Siły jądrowe. Rozpad 

promieniotwórczy. Rozpad a. Rozpad b. Modele jądrowe. Rozszczepienie jądra. Reaktor jądrowy. Synteza 

termojądrowa. 

Cząstki elementarne. Leptony. Hadrony. Model kwarkowy. Oddziaływania podstawowe i cząstki pośredniczące. 

LITERATURA 

1. D. Halliday, R. Resnick, J. Wallker. Podstawy fizyki. T. 4-5. PWN Warszawa 2003. 




Fizyka medyczna, studia zaoczne , drugi rok 




WYKŁADOWCA: Dr Paweł Andrzejewski 



LITERATURA 




4. J. Kubala, E. Smaga, T. Stanisz, Elementy algebry liniowej 




68 

Fizyka medyczna, studia zaoczne, drugi rok 

Astronomia 

Wykład 30 godz. rocznie, ECTS:4, kod: 13.3II16B105 


fizyka 









LITERATURA 





SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie pisemne wykładu na ocenę. 



Wykład 20 godz. rocznie, laboratorium komputerowe - 20 godz. rocznie, ECTS:3, kod: 11.3II16A101 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawowa znajomość języka C++ 



TREŚCI PROGRAMOWE: Klasy i obiekty w C++. Wprowadzenie do środowiska C++ Builder 6.0. Metodyka 

programowania w C++ Builder. Przegląd palety komponentów. Forma i moduł. Budowanie aplikacji; menu, 

pasek narzędzi. Kompilacja, lokalizacja i poprawianie błędów. Aplikacje wielomodułowe. Współpraca z 

plikami. Aplikacje graficzne i bazodanowe. Aplikacje obliczeniowe. 

LITERATURA 



3. K. Reisdorph , C++ Builder 6 dla każdego, Helion 2003 

SPOSÓB ZALICZENIA: Zaliczenie wykładu na ocenę – test. 



Laboratorium, 60 godz. rocznie, ECTS:5, Kod: 13.2II16C101 


PROWADZĄCY: dr Jadwiga Mrozek-Lejman 










za pomocą wahadła fizycznego. Badanie prędkości przepływu cieczy i gazów. Wyznaczanie

69 





sprzężonych. Badanie ruchu obrotowego bryły - zależność e(m). Badanie ruchu obrotowego bryły - zależność 


LITERATURA 












sprawozdań z ćwiczeń, pozytywne zaliczenie kolokwium sprawdzającego stopień teoretycznego przygotowania 

studentów do ćwiczeń. 


Biochemia 

Wykład 30 godz. rocznie, ECTS:5, kod: 13.6II16D104 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy chemii 

WYKŁADOWCA: Prof. zw. dr hab. Alina Joanna Hłyńczak 

RODZAJ KURSU: wykład 

TREŚCI PROGRAMOWE: Diagnoza choroby. Prawidłowe i nieprawidłowe wyniki. Układ pomiarowy i 

wielkości mierzone. Błędy. Kontrola dokładności. Dobór badań i interpretacja wyników. Główne parametry 

biochemiczne i analityczne. Narkomania. Alkoholizm i nikotynizm. Aminokwasy-wiadomości ogólne. 

Zaburzenia przemian aminokwasów. Węglowodany-wiadomości ogólne. Zaburzenia przemian węglowodanów. 

Lipidy-wiadomości ogólne. Zaburzenia przemian lipidów. Nukleotydy-wiadomości ogólne. Zaburzenia 

przemian nukleotydów. Enzymopatie. Zaburzenia przemiany pirolowej. Zaburzenia przemian w układzie 

nerwowym 




Wykład 30 godz. rocznie, laboratorium 15 godz. rocznie ECTS:4, kod: 12.0II16D105 



Wykład 30 godz. rocznie, laboratorium 15 godz. rocznie ECTS:4, kod: 12.0II16D106 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy fizyki, anatomia człowieka. 

WYKŁADOWCA: dr hab. Krzysztof Dziewanowski 


TREŚCI PROGRAMOWE: Informacja o przedmiocie. Rys historyczny. Pomiary ciśnienia w medycynie. 

Pomiar i ocena tętna. 

Elekrtodiagnostyka ciała człowieka (EKG, EEG, EMG, ERG). 

Aparatura kardiologiczna i jej zastosowanie w praktyce (badanie polikardiograficzne, badanie Holterowskie, 

defibrylatory, rozruszniki serca, strzykawki automatyczne, cewniki dosercowe, stenty). 

USG - przedłużone ręce lekarza.

70 

Hemodializa. Dializa otrzewnowa. Inne techniki dializy. 

Rentgenodiagnostyka podstawowa. Inne badania rentgenodiagnostyczne (badania RTG przewodu 

pokarmowego, EPCW, układu moczowego, arteriografia, CUN). 

Tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa spiralna, badania izotopowe. 

Kardiologia interwencyjna (ablacje, balonoterapia, stenty, by-passy, rewaskularyzacja, sztuczne serce, 

transplantacja). 

Diagnostyka układu oddechowego, oddech wspomagany, oddech sztuczny (badania spirometryczne, aparat 

Ambu, intubacja, respiratory). 

Aparatura gastrologiczna oraz urologiczna i jej zastosowanie kliniczne (gastroskopia, cystoskopia, 

elektroresekcja, ESWL, PCNL). 

Aparatura medyczna i jej zastosowanie w fizykoterapii. 

Podsumowanie wiadomości o klinicznym zastosowaniu aparatury medycznej i o dializie. Egzamin testowy. 

Literatura: 

Pilawski, (red.), 1985, Podstawy biofizyki, PZWL, Warszawa, 

Bryszewska W., Leyko W., (red.), 1997, Biofizyka dla biologów, PWN, Warszawa, 

Jaroszyk F. (red.), , 2001, Biofizyka, PZWL, Warszawa 

Jóźwiak J. Z., Bartosz G. (red.), 2005, Biofizyka. Wybrane zagadnienia wraz z ćwiczeniami, PWN, Warszawa, 

SPOSÓB ZALICZENIA: zaliczenie laboratorium na ocenę, test z materiału wykładowego. 



Wykład 30 godz. rocznie, ćwiczenia 20 godz. rocznie, ECTS:8,Kod: 13.2II16C102 

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy Fizyki, Matematyka wyższa 

WYKŁADOWCA: Dr hab. Adam Bechler, prof. US 


TREŚCI PROGRAMOWE: Zasady dynamiki Newtona. Pęd i moment pędu. Energie kinetyczna i potencjalna. 

Siły zachowawcze. Drgania harmoniczne. Równania Lagrange,a. Zagadnienie dwóch ciał. Elementy mechaniki 

bryły sztywnej. 

Zasada względności Einsteina. Dylatacja czasu. Kontrakcja długości. Transformacja Lorentza. Pęd i energia w 

mechanice relatywistycznej. 

LITERATURA 

1. J. R. Taylor, Mechanika klasyczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.

UNIWERSYTET SZCZECIÅSKI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

UNIWERSYTET SZCZECIÅSKI