Program Ochrony Przyrody na lata 2010-2019 - Państwowe ...

156
Warto też wykorzystać możliwość pozostawienia gruntu porolnego czy połąkowego
sukcesji wtórnej. Szczególnie grunty na uboższych siedliskach zarastają lasem stosunkowo
łatwo. Aby jednak takie działanie było merytorycznie uzasadnione grunt przeznaczony do
sukcesji musi sąsiadować z dobrze zachowanym lasem rosnącym na takim samym siedlisku.
Bliskie sąsiedztwo ma umożliwić przedostawanie się gatunków leśnych. Jeśli np.
powierzchnia przeznaczona do sukcesji jest zadarniona trzcinnikiem to będzie on w tym
wypadku tzw. inhibitorem sukcesji. Aby stworzenie zbiorowiska leśnego nastąpiło
w rozsądnym czasie można więc trzcinnik usunąć.
Mimo, że powstanie lasu drogą sukcesji naturalnej trwa dłużej niż jego sztuczne
ukształtowanie, powstałe zbiorowisko cechuje się bogactwem gatunków i zróżnicowaniem
struktury przestrzennej.
8.9.3. Przebudowa drzewostanów na gruntach porolnych
W ubiegłym dziesięcioleciu w Nadleśnictwie Starogard praktykowano wprowadzanie
docelowego drugiego piętra w porolnych drzewostanach. W planie na następne 10-lecie ta
wielkość jest podobna. Wynika to głównie z zasobności siedlisk, większość gruntów
porolnych występuje na siedliskach lasowych.
Dostrzegając przejaw regeneracji ekosystemu leśnego, którym może być np.
spontaniczne pojawianie się w drzewostanie porolnym nalotu dębowego czy bukowego
należy zastanowić się nad możliwością zostawienia go do samoistnej „przebudowy” i nie
wprowadzania tam sztucznie innych gatunków.
Problem przebudowy drzewostanów będzie aktualny przez najbliższe dziesięciolecia,
warto więc także śledzić rozwój wiedzy leśnej w tym zakresie.
8.9.4. Pozostawianie drzew do naturalnego rozkładu
Jest formą zachowania miejsca życia wielu ksylobiontów. Nie jest obojętne jakie
drzewa się w lesie zostawia. Biorąc pod uwagę biologię chrząszczy i ich wymagania
należałoby pozostawiać leżące kłody i strzały (ochrona biegaczowatych), żywe drzewa
stojące z martwicami bocznymi, zwłaszcza w miejscach silnie nasłonecznionych, drzewa
dziuplaste oraz martwe drzewa stojące z grubą korą lub jej fragmentami i owocnikami
grzybów.
Należy też pamiętać, że na pozostawionym grubym drewnie dębowym i bukowym
żyje najwięcej gatunków chrząszczy. Nie można jednak jednoznacznie stwierdzić ile i jakie
drzewa należy w lesie pozostawić. W § 220 „Instrukcji Ochrony Lasu” w czynnościach
nieobowiązkowych mówi się o pozostawieniu 5 drzew na 1 ha lasu. Zapis jednak jak
przystało na instrukcję jest ogólny i nie precyzuje, czy mają to być drzewa cienkie czy grube
oraz nie odnosi się do zasobności czy siedlisk. Wydaje się zatem, że optymalnym
rozwiązaniem byłoby indywidualne podejście odpowiednio przeszkolonego leśniczego do
każdego kompleksu leśnego.
Zgodnie z „Zasadami Hodowli Lasu” na zrębach także należy pozostawiać fragmenty
starodrzewu o powierzchni łącznej nie mniejszej niż 5% powierzchni manipulacyjnej
i powierzchni jednostkowej nie mniejszej niż 5 – 10 arów.
Wymienione wyżej działania są już przez pracowników Nadleśnictwa Starogard
realizowane – dobra praktyka wymaga więc kontynuacji.
8.9.5. Gospodarka łowiecka
Wielu leśników jest jednocześnie myśliwymi, dlatego Nadleśnictwo powinno mieć
wpływ na np. gatunki roślin jakie są obsiewane na tzw. poletkach łowieckich.