Program Ochrony Przyrody na lata 2010-2019 - Państwowe ...

139
6.4.1. Stan, zanieczyszczenie i zagrożenia powierzchni ziemi
Grunty, na których położone jest Nadleśnictwo Starogard, ze względu na brak dużych
emitentów związków organicznych (pestycydy, detergenty, retardanty), metali ciężkich
(ołów, miedź, rtęć, kadm, arsen) i soli (azotany, siarczany, chlorki), nie są w sposób
szczególny narażone na zanieczyszczenia. Strefa granicy polno-leśnej może być miejscem
kumulacji w glebie związków pochodzących ze środków ochrony roślin i nawozów.
Stosowanie gnojowicy może również negatywnie wpływać na ten ekoton.
Zakwaszenie gleb, będące skutkiem kwaśnych deszczy (mokra depozycja), powoduje
wymywanie z wierzchnich warstw gleby trudno rozpuszczalnych substancji mineralnych
łącznie z rozpadem minerałów. Narusza również równowagę składników pokarmowych
i uruchamia substancje toksyczne. Jest to aktualnie w Polsce zjawisko powszechne, jednak na
terenie Nadleśnictwa nie przybiera wielkości budzących niepokój. Pewne zagrożenie
powierzchni ziemi występuje w czasie wykonywania czynności gospodarczych w lesie
(zakładanie zrębów, ciężki sprzęt). Skutki tego zjawiska, dzięki nadzorowi doświadczonych
pracowników Nadleśnictwa, są minimalizowane. Częstym problemem nasilającym się
systematycznie w ostatnich latach jest penetracja lasów przez poszukiwaczy z wykrywaczami
metali. Rozkopywanie na terenie Nadleśnictwa nie stanowi jednak dotąd istotnego
zagrożenia. Śladowy wpływ na stan powierzchni ziemi ma erozja. Erozja wodna występuje w
dolinach większych rzek, a wietrzna na odkrytych powierzchniach w miejscach najuboższych
siedliskowo. Źródłem zanieczyszczeń mogą być również składowiska odpadów.
6.4.2. Stan i zanieczyszczenie powietrza
Większość terenów Nadleśnictwa położonych jest w strefie kwidzyńsko-tczewskiej
według podziału stosowanego przy ocenie powietrza przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony
Środowiska w Gdańsku. Obejmuje ona swym zasięgiem powiaty tczewski i starogardzki.
Według danych pomiarowych za rok 2008 dla tej strefy (na terenie powiatu starogardzkiego
i tczewskiego istnieje 10 stacji pomiarowych) średnie stężenie dwutlenku siarki wahało się
w granicach 3,8 – 9,8 g/m 3 (maksymalne dobowe 18,7–42,8 g/m 3 ), dwutlenku azotu 11,6–
28,4 g/m 3 (maksymalne dobowe 33,2–75,0 g/m 3 ), pyłu zawieszonego 14,8–34,9 g/m 3
(maksymalne dobowe 78–192 g/m 3 ), tlenku węgla średnio rocznie 350,8–619,4 g/m 3
(maksymalne średnie z 8 godzin 2830,5 g/m 3 ), benzenu 0,3–3,0 g/m 3 , ołowiu 0,02 g/m 3 ,
kadmu 0,4 g/m 3 , niklu 5,1 g/m 3 , arsenu 1,3 g/m 3 . Poziomy stężeń przekraczają
dopuszczalne tylko dla pyłów zawieszonych. Powyższe parametry oceny jakości powietrza
posłużyły do zaliczenia ze względów na ochronę zdrowia terenów Nadleśnictwa do klasy
jakości C – poziom jednej substancji przekracza poziom dopuszczalny. Ze względu na
ochronę roślin tereny Nadleśnictwa zostały zaliczone do klasy A, jak cały teren
województwa.
6.4.3. Stan i zanieczyszczenie wód
W 2007 roku nastąpiła zmiana w sposobie prowadzenia monitoringu wód
powierzchniowych. Badania prowadzone były w ramach nowo zaprojektowanej sieci
punktów diagnostycznych i operacyjnych. Podstawowym elementem całego systemu wód
powierzchniowych jest obecnie jednolita część wód przyporządkowana do określonego typu
abiotycznego w obszarze dorzecza. Kryteria wyboru jednolitych części wód dla
poszczególnych rodzajów monitoringu określa projekt rozporządzenia Ministra Środowiska
w sprawie form i sposobu prowadzenia monitoringu jednolitych wód powierzchniowych
i podziemnych. Lokalizacja i ilość punktów zależy między innymi od rangi cieku i wielkości
jego zlewni, oddziaływań wynikających z działalności człowieka (zanieczyszczenia