Program Ochrony Przyrody na lata 2010-2019 - Państwowe ...

129
W lasach tutejszych borowacenie występuje dość powszechnie i jest następstwem
stosowanych w przeszłości sposobów zagospodarowania (rębnie zupełne i odnawianie
gatunkami iglastymi), a także zalesienia gruntów porolnych głównie sosną. Należy jednak
w tym miejscu oddać sprawiedliwość, bowiem Nadleśnictwo od dłuższego już czasu
stopniowo przebudowuje drzewostany dostosowując ich składy gatunkowe do
przewidzianych w typach gospodarczych.
6.1.2. Monotypizacja
Monotypizacja polega na ujednoliceniu gatunkowym i wiekowym drzewostanu,
uproszczeniu struktury warstwowej oraz nieznacznym zubożeniu gatunkowym zbiorowisk.
Główną przyczyną monotypizacji jest zrębowy sposób zagospodarowania lasu, odnawianego
sztucznie lub z częściowym wykorzystaniem odnowienia naturalnego.
W Nadleśnictwie Starogard drzewostany z przejawami monotypizacji to zbiorowiska
głównie monokultur sosnowych występujące na terenie całego Nadleśnictwa.
Zestawienia takie wykonuje się dla kompleksów powyżej 200 ha z uwzględnieniem
grup wiekowych drzewostanów (od 1 – 40 lat, od 41 – 80 lat oraz powyżej 80 lat), oraz
podziału drzewostanów na: sosnowe + świerkowe i pozostałe. Monotypizację wyróżnia się w
tym przypadku, gdy drzewostany jednogatunkowe lub jednowiekowe występują w zasadzie
na zwartych powierzchniach (ok. 100 ha).
Wyróżniamy:
monotypizację częściową, gdy:
o udział drzewostanów jednego gatunku i jednej (20-letniej) klasy wieku wynosi
50-80%
o udział jednej klasy wieku drzewostanów różnych gatunków w jednej klasie
wieku przekracza 80%
monotypizację pełną, gdy udział drzewostanów jednego gatunku i jednej klasy wieku
wynosi ponad 80%
Na terenie Nadleśnictwa brak odpowiadających tym kryteriom fragmentów lasów.
W obrębie leśnym Starogard istnieją kompleksy, które w poprzednim Programie Ochrony
Przyrody zostały zakwalifikowane do monotypizacji częściowej. Na podstawie analizy GIS,
w tej rewizji nie zaliczają się do obszarów objętych monotypizacją.
6.1.3. Neofityzacja
Neofityzacja czyli wnikanie lub wprowadzanie gatunków obcego pochodzenia do
składu gatunkowego drzewostanów jest formą degeneracji, która występuje w Nadleśnictwie
Starogard na nieznacznej powierzchni. Głównie jako drzewostany z gatunkami obcymi
w składzie (dąb czerwony, daglezja, akacja, topola). Najwięcej jest takich drzewostanów w
obrębie Pelplin, potem w obrębie Starogard i Mestwinowo. Spotyka się dość często gatunki
obcego pochodzenia w drzewostanach w formie niewielkiej domieszki, a także sporadycznie
w podsadzeniach. Rzadko występują w podszytach. W uzupełnieniu dodać należy, że
niektóre z nich w tutejszych warunkach odnawiają się np. akacja, czeremcha amerykańska.