ŚciÄ gnij PDF - Knights of Columbus, Supreme Council

Jeruzalem. Kiedy Żydzi po raz pierwszy weszli do Ziemi
Obiecanej za panowania Jozuego, około piętnastu stuleci
przed Chrystusem, zastali tam pogańskie pokolenia
Kananejczyków, które wykorzystywały tę dolinę do składania
bożkom ofiar ze swoich własnych dzieci palonych żywcem.
Żydzi postrzegali to jako tak dalece nadnaturalne zło, iż
odmówili zamieszkania w tym przeklętym miejscu i używali
owej doliny jedynie do palenia śmieci w ogniu, który płonął
dniem i nocą.
Ogień jest naturalnym obrazem piekła z tego względu, iż
ogień niszczy. Chrystus mówi nam: „Nie bójcie się tych,
którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się
raczej tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mt
10, 28). Ogień piekielny nie musi być fizycznym i
zewnętrznym ogniem, ale niewątpliwie jest duchowym,
autodestrukcyjnym ogniem pychy, egotyzmu, samolubstwa
czy buntu – innymi słowy, autodestrukcyjnym stanem
zasklepienia się w samym sobie, niszczącym człowieka przez
odmowę dawania samego siebie w wierze, nadziei i miłości.
Żadna dusza, która nie obumrze dla swojej własnej woli i nie
będzie żyła wolą Boga, nie będzie również mogła żyć z
Bogiem w niebie. Jest to związane z faktem, iż najgłębszą
istotą życia Bożego i zarazem istotą nieba jest właśnie
obumieranie dla własnej woli i życie nieegoistyczną miłością.
Utożsamienie wiecznego zbawienia z nieegoistyczną miłością
nie jest jedynie „wariantem” dla „ludzi religijnych”. Jest
koniecznością dla każdej osoby, ponieważ zależy nie od
zmiennego wyboru, ale od niezmiennej natury Boga. Skoro
samo-udzielająca się miłość jest istotą natury życia Stwórcy i
Projektanta wszystkich ludzkich dusz, to jest również źródłem
życia dla każdej duszy, zarówno w czasie jak i w wieczności.
-16-