Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH

możliwe spełnienie warunku wg (5.1), wówczas próbki należy pobierać w czasie, gdy partia znajduje się w
ruchu (w czasie załadunku lub wyładunku). W tym przypadku próbki pobiera się z wybranych losowo
umownych części partii, w czasie gdy są one w ruchu.
Jeżeli podczas pobierania próbek nawozów ciekłych z pojemników powyżej 100 kg nie jest możliwe
spełnienie warunku wg (5.1), wówczas próbki należy pobierać, w czasie gdy partia nawozu znajduje się w
ruchu (w czasie załadunku lub wyładunku).
6.2.2. Nawozy stałe i płynne w opakowaniach o zawartości 100 kg i mniej
Wybrać zgodnie z (5.2) wymaganą liczbę opakowań i z każdego wybranego opakowania pobrać próbkę.
Tam gdzie to konieczne, próbki można pobierać po wysypaniu nawozu z opakowania.
6.3. Przygotowanie próbki ogólnej
Wszystkie próbki pierwotne pobrane z partii nawozu połączyć razem i dokładnie wymieszać.
6.4. Przygotowanie próbek końcowych (średnich próbek laboratoryjnych)
Materiał zawarty w próbce ogólnej należy dokładnie wymieszać 11. Jeżeli to konieczne, próbkę ogólną
należy pomniejszyć do co najmniej 2 kg za pomocą rozdzielacza mechanicznego lub metodą kwartowania.
Następnie przygotować co najmniej trzy próbki końcowe mające w przybliżeniu taką samą masę,
spełniającą wymagania
wg (5.4). Każdą próbkę końcową umieścić w hermetycznym pojemniku. Próbka końcowa do testów wg
załącznika III część 1 i 2 powinna być przechowywana w temperaturze od 0°C do 25°C. Należy zachować
wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć jakichkolwiek zmian pierwotnych własności próbki.
7. PAKOWANIE PRÓBEK KOŃCOWYCH
Pojemniki lub opakowania próbek końcowych powinny być czyste, suche i szczelne. Każdy pojemnik lub
opakowanie należy zaopatrzyć w etykietę i pieczętować (plombować) w taki sposób, aby nie można go
było otworzyć bez uszkodzenia pieczęci (plomby). Etykieta powinna być włączona do systemu zamknięcia
pojemnika zawierającego próbkę.
8. PROTOKÓŁ POBIERANIA PRÓBEK
Z każdego przeprowadzonego pobierania próbek należy sporządzić protokół pozwalający zidentyfikować
partię nawozu, z której zostały pobrane próbki.
9. PRZEZNACZENIE PRÓBEK
Z każdej partii nawozu, z której pobrano próbki, co najmniej jedna próbka końcowa powinna być jak
najszybciej przekazana do upoważnionego laboratorium w celu przeprowadzenia badań.
(Patrz spis treści s.2)
B. METODY ANALIZ NAWOZÓW
UWAGI OGÓLNE
Sprzęt laboratoryjny
W opisach metod nie określono ściśle powszechnie stosowanego sprzętu laboratoryjnego, z wyjątkiem
rozmiarów kolb i pipet. We wszystkich przypadkach sprzęt laboratoryjny powinien być dokładnie oczyszczony,
zwłaszcza wtedy gdy mają być oznaczane małe ilości pierwiastków.
Badania kontrolne
Przed wykonaniem analiz należy upewnić się czy cały sprzęt działa prawidłowo i czy technika analityczna jest
stosowana poprawnie, użyć, tam gdzie jest to właściwe, związków chemicznych o znanym składzie
(np. siarczan amonu, monofosforan potasu, itd.). Tym niemniej jeżeli technika wykonania analiz nie będzie
ściśle przestrzegana, otrzymane wyniki analizowanych nawozów mogą wykazywać niewłaściwy skład
chemiczny.
Z drugiej strony, pewna liczba oznaczeń to oznaczania empiryczne i dotyczące produktów o złożonym składzie
chemicznym. Zaleca się aby tam gdzie to możliwe laboratoria stosowały znormalizowane nawozy mineralne
jako wzorce o ściśle określonym składzie.
11 Wszelkie zbrylenia należy rozdrobnić i w razie potrzeby oddzielić.