Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
5.3. Oznaczanie<br />
5.3.1. Przygotowanie roztworu badanej próbki i roztworu ślepej próby<br />
Rozcieńczyć roztwór badanej próbki (5.1) i roztwór próby ślepej (5.2) kwasem chlorowodorowym o<br />
stężeniu 0,5 mol/l (3.3) do stężenia miedzi odpowiadającego optymalnemu zakresowi pomiarowemu<br />
spektrofotometru. Zwykle nie zachodzi potrzeba rozcieńczania.<br />
5.3.2. Przygotowanie roztworów wzorcowych<br />
Rozcieńczając roztwór wzorcowy(3.6.1) roztworem kwasu chlorowodorowego o stężeniu 0,5 mol/l<br />
(3.3), przygotować co najmniej pięć roztworów wzorcowych odpowiadających optymalnemu zakresowi<br />
pomiarowemu spektrofotometru (0 do 5 mg/l Cu). Przed dopełnieniem roztworów do kreski dodać do<br />
każdego z nich roztworu azotanu amonu (3.4) w ilości dającej stężenie 100 mg/ml.<br />
5.4. Pomiar<br />
Ustawić spektrofotometr (4) na długość fali 324,8 nm. Zastosować utleniający płomień acetylenowopowietrzny.<br />
Rozpylać kolejno, trzykrotnie, roztwór wzorcowy (5.3.2), roztwór próby i roztwór próby<br />
ślepej (5.3.1), przemywając przyrząd wodą destylowaną między kolejnymi operacjami rozpylania.<br />
Wykreślić krzywą wzorcową, odkładając na osi rzędnych średnie wartości absorbancji otrzymane dla<br />
każdego roztworu wzorcowego, a na osi odciętych odpowiadające im stężenia miedzi w μg/ml.<br />
Odczytać z krzywej wzorcowej stężenie miedzi w próbce końcowej i roztworze próby ślepej.<br />
6. Wyrażanie wyników<br />
Obliczyć zawartość miedzi w próbce, uwzględniając masę badanej próbki, rozcieńczenia wykonane w<br />
trakcie analizy i wynik ślepej próby. Wynik wyrazić w mg Cu/kg.<br />
4. Oznaczenie odporności na detonację<br />
4.1. Zakres i dziedzina zastosowania<br />
Niniejszy dokument określa procedurę oznaczania odporności na detonację nawozów o wysokiej zawartości<br />
azotu na bazie azotanu amonu.<br />
4.2. Zasada<br />
Badaną próbę umieszcza się w stalowej rurze i poddaje szokowi detonacyjnemu za pomocą ładunku<br />
detonującego. Rozprzestrzenianie się wybuchu jest określone stopniem zgniotu cylindrów ołowianych, na<br />
których podczas testu spoczywa poziomo rura z badaną próbką .<br />
4.3. Materiały<br />
4.3.1. Plastyczny materiał wybuchowy zawierający 83 do 86 % pentrytu<br />
Gęstość: 1500 do 1600 kg/m 3<br />
Prędkość detonacji: 7300 do 7700 m/s<br />
Masa: 500 (±1) g.<br />
4.3.2. Siedem odcinków elastycznego lontu detonującego w osłonie niemetalowej.<br />
Masa wypełniacza: 11 –13 g/m<br />
Długość każdego odcinka lontu detonującego: 400 (±2) mm.<br />
4.3.3. Sprasowana pastylka wtórnego materiału wybuchowego z wgłębieniem na umieszczenie detonatora<br />
Materiał wybuchowy: heksogen/wosk 95/5 albo tetryl lub podobny wtórny materiał wybuchowy, z<br />
dodatkiem lub bez dodatku grafitu.<br />
Gęstość: 1500 do 1600 kg/m 3<br />
Średnica 19 do 21 mm<br />
Wysokość: 19 do 23 mm<br />
Centralnie umieszczone wgłębienie na umieszczenie detonatora: średnica 7 do 7,3 mm, głębokość 12 mm.<br />
4.3.4. Rura stalowa bez szwu odpowiadająca specyfikacji ISO 65 – 1981 – Ciężka Seria, o nominalnych<br />
wymiarach DN 100 (4”)<br />
Średnica zewnętrzna: 113,1 do 115,0 mm<br />
Grubość ścianki: 5,0 do 6,5 mm<br />
Długość: 1005 (±2) mm<br />
4.3.5. Płytka denna<br />
Materiał: stal o dobrych własnościach zgrzewalnych<br />
Wymiary: 160 x 160 mm<br />
Grubość: 5 do 6 mm.<br />
4.3.6. Sześć cylindrów ołowianych<br />
Średnica: 50 (±1) mm<br />
Wysokość: 100 do 101 mm<br />
Materiały: miękki ołów, o czystości co najmniej 99,5 %.<br />
4.3.7. Blok stalowy<br />
Długość: co najmniej 1000 mm<br />
Szerokość: co najmniej 150 mm<br />
Wysokość: co najmniej 150 mm
Change language