Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH

odporności na detonację dla nawozów prostych i wieloskładnikowych o wysokiej zawartości azotu na
bazie azotanu amonu.
Metody zamkniętych cykli termicznych, zgodne z opisem w niniejszej sekcji, uważane są za
wystarczające symulacje warunków, które należy uwzględniać w zakresie stosowania tytułu II,
rozdziału IV, jednakże metody te niekoniecznie odtwarzają wszystkie warunki zachodzące podczas
transportu i przechowywania.
2. Cykle termiczne wymienione w załączniku III-1
2.1. Dziedzina zastosowania
Niniejsza procedura dotyczy cykli termicznych stosowanych przed oznaczaniem retencji oleju w
nawozie.
2.2. Zasada i definicja
Podgrzać próbkę w kolbie Erlenmeyera od temperatury otoczenia do temperatury 50 °C i utrzymywać
w tej temperaturze przez dwie godziny (faza w 50 °C). Następnie schłodzić próbkę do temperatury 25
°C i pozostawić w tej temperaturze na dwie godziny (faza w 25 °C). Kombinacja następujących po
sobie faz w 50°C i w 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu badanej próbki dwu cyklom
termicznym, przechowuje się ją w temperaturze 20 ± 3 °C w celu oznaczenia retencji oleju.
2.3. Aparatura
Standardowa aparatura laboratoryjna, a w szczególności:
− łaźnie wodne z termostatem ustawionym odpowiednio na 25 (± 1) i 50 (± 1) °C,
− kolby Erlenmeyera o pojemności 150 ml każda.
2.4. Sposób postępowania
Umieścić każdą badaną próbkę o masie 70 (± 5) g w kolbie Erlenmeyera, którą następnie zamknąć
korkiem.
Co dwie godziny przekładać kolby z łaźni wodnej o temperaturze 50 °C do łaźni o temperaturze 25 °C i
odwrotnie.
Utrzymywać wodę w każdej łaźni w stałej temperaturze i ciągłym ruchu, szybko mieszając, aby
zapewnić utrzymanie poziomu wody nad poziomem próbek. Korki okryć kołpakami z gumowej pianki,
aby zapobiec kondensacji.
3. Cykle termiczne stosowane zgodnie z załącznikiem III-2
3.1. Dziedzina zastosowania
Niniejsza procedura dotyczy stosowania cykli termicznych przed wykonaniem testu wybuchowości.
3.2. Zasada i definicja
Próbkę umieścić w wodoszczelnym naczyniu i podgrzać od temperatury otoczenia do temperatury 50
°C i utrzymywać w tej temperaturze przez 1 godzinę (faza w 50°C). Następnie ochłodzić próbkę do
temperatury 25 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez godzinę (faza w 25 °C). Kombinacja
następujących po sobie faz w 50 °C i w 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu wymaganej
liczbie cykli termicznych, przechowuje się badaną próbkę w temperaturze 20 ± 3 °C do czasu
przeprowadzenia testu detonacyjnego.
3.3. Aparatura
− Łaźnia wodna termostatowana w zakresie temperatur od 20 do 51 °C o minimalnej szybkości
ogrzewania i chłodzenia równej 10 °C/h, albo dwie łaźnie wodne, jedna o temperaturze 20 °C, a
druga 51 °C. Wodę w łaźni(ach) należy stale mieszać; pojemność łaźni powinna być wystarczająco
−
duża, by zapewnić wystarczającą cyrkulację wody.
Pojemnik ze stali nierdzewnej, całkowicie wodoszczelny, zaopatrzony wewnątrz w termoelement.
Zewnętrzna szerokość pojemnika powinna wynosić 45 (± 2) mm, a grubość ścianki 1,5 mm (patrz
rys. 1). Wysokość i długość pojemnika można tak dobrać, by odpowiadały wymiarom łaźni wodnej,
np. długość 600 mm, wysokość 400 mm.
3.4. Sposób postępowania
Włożyć określoną ilość nawozu, wystarczającą do przeprowadzenia pojedynczej detonacji, do
pojemnika i zamknąć jego pokrywę. Umieścić pojemnik w łaźni wodnej. Podgrzać wodę do
temperatury 51 °C i zmierzyć temperaturę w środku próbki nawozu. Godzinę po osiągnięciu wewnątrz
próbki temperatury 50 °C, wodę ochłodzić. W godzinę po obniżeniu wewnątrz próbki temperatury do
25 °C podgrzać wodę by rozpocząć drugi cykl. W przypadku korzystania z dwu łaźni wodnych,
przenosić pojemnik z łaźni do łaźni po każdym okresie podgrzewania/ochładzania.