Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH

Z krzywej odczytać stężenie odpowiedniego mikroskładnika (x s ) w roztworze badanym (6.2) i stężenie (x b )
w roztworze próby ślepej (7.1), w μg/ml.
8. Wyrażenie wyników
Zawartość procentową mikroskładnika pokarmowego (E) w nawozie obliczyć ze wzoru:
lub jeśli zastosowano Metodę 10. 3:
E (%) = [(x s - x b ) x V x D] / (M x 10 4 )
E (%) = [(x s - x b ) x V x 2D] / (M x 10 4 )
gdzie:
E - zawartość mikroskładnika w nawozie, wyrażona w procentach;
x s - stężenie mikroskładnika w roztworze badanym (6.2.), μg/ml;
x b - stężenie mikroskładnika w roztworze próby ślepej (7.1), μg/ml;
V - objętość ekstraktu, otrzymana wg Metod 10.1 lub 10.2, ml;
D - współczynnik odpowiadający rozcieńczeniu wykonanemu w 6.2;
M - masa badanej próbki, pobrana zgodnie z Metodą 10.1 lub 10.2, w g.
Obliczanie współczynnika rozcieńczenia D: jeśli (a 1 ), (a 2 ), (a 3 )... (a i ) i (a) są kolejnymi porcjami, natomiast
(v 1 ), (v 2 ), (v 3 ) ... (v i ) i (100) są objętościami w ml, odpowiadającymi ich odpowiednim rozcieńczeniom, to
współczynnik rozcieńczenia D wyraża się wzorem:
D = (v 1 /a 1 ) x (v 2 /a 2 ) x (v 3 /a 3 ) x ... x (v i /a i ) x (100/a)
Metoda 10.5
Oznaczanie zawartości boru w ekstraktach nawozowych metodą miareczkową
1. Dziedzina
Niniejsza Metoda określa sposób wykonania oznaczenia zawartości boru w ekstraktach nawozowych
2. Zakres stosowania
Niniejszy sposób wykonania stosuje się do ekstraktów nawozowych otrzymanych Metodami 10.1 lub 10.2,
dla których deklaracja odnośnie zawartości ogólnego i/lub rozpuszczalnego boru wymagana jest w
załączniku 1 E do niniejszego rozporządzenia.
3. Zasada metody
Kompleks mannitoborowy tworzy się według następującej reakcji boranu z mannitem:
C 6 H 8 (OH) 6 + H 3 BO 3 → C 6 H 15 O 8 B + H 2 O
Kompleks miareczkuje się roztworem wodorotlenku sodu do wartości pH = 6,3.
4. Odczynniki
4.1. Czerwień metylowa, roztwór wskaźnika:
Rozpuścić 0,1 g czerwieni metylowej (C 15 H 15 N 3 O 2 ) w 50 ml etanolu (95% w kolbie pomiarowej o
pojemności 100 ml). Dopełnić do 100 ml wodą. Dokładnie wymieszać.
4.2. Kwas chlorowodorowy, roztwór rozcieńczony o stężeniu około 0,5 mol/l
Zmieszać 1 objętość kwasu chlorowodorowego HCl (d 20 =1,18 g/ml) z 20 objętościami wody.
4.3. Wodorotlenek sodu, roztwór mianowany o stężeniu około 0,5 mol/l,
Roztwór nie zawierający dwutlenku węgla. Rozpuścić 20 g wodorotlenku sodu (NaOH) w postaci pastylek
w kolbie pomiarowej o pojemności 1 l zawierającej około 800 ml przegotowanej wody. Po ochłodzeniu
roztworu dopełnić przegotowaną wodą do objętości 1000 ml i dokładnie wymieszać.
4.4. Wodorotlenek sodu, roztwór mianowany o stężeniu około 0,025 mol/l
Roztwór nie powinien zawierać dwutlenku węgla. Rozcieńczyć roztwór wodorotlenku sodu (4.3) o stężeniu
0,5 mol/l przegotowaną wodą w stosunku 1:20 i dokładnie wymieszać. Ustalić miano roztworu w
przeliczeniu na bor (B) wg (9).
4.5. Roztwór wzorcowy boru (100 µg/ml B)
Rozpuścić w wodzie 0,5719 g kwasu borowego (H 3 BO 3 ), odważonego z dokładnością do 0,1 mg, w kolbie
pomiarowej o pojemności 1000 ml. Dopełnić wodą do kreski i dokładnie wymieszać. Przenieść do butelki z
tworzywa sztucznego i przechowywać w lodówce.
4.6. D-mannit (C 6 H 14 O 6 ), sproszkowany
4.7. Chlorek sodu (NaCl)
5. Aparatura
5.1. Pehametr z elektrodą szklaną
5.2. Mieszadło magnetyczne
5.3. Zlewka o pojemności 400 ml z pałeczką teflonową