Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
8 Oznaczanie<br />
Oznaczanie każdego mikroskładnika przeprowadzić w odpowiedniej objętości roztworu do badań zależnej<br />
od Metody oznaczania danego pierwiastka.<br />
Metod 10.5, 10.6, 10.7, 10.9 i 10.10 nie można stosować do oznaczania mikroskładników pokarmowych<br />
znajdujących się w postaci schelatowanej lub w formie kompleksu. W tych przypadkach należy przed<br />
właściwym oznaczeniem usunąć związki organiczne, stosując Metodę 10. 3.<br />
W przypadku oznaczań metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej (Metody10.8 i 10.11), postępowanie<br />
takie może nie być konieczne.<br />
Metoda 10.3<br />
Usuwanie związków organicznych z ekstraktów nawozowych<br />
1. Dziedzina<br />
Niniejsza Metoda określa sposób usuwania związków organicznych ekstraktów nawozowych.<br />
2. Zakres stosowania<br />
Niniejszy sposób wykonania stosuje się do nawozów ekstrahowanych według Metod 10.1 i 10.2, dla<br />
których w załączniku I E do niniejszego rozporządzenia jest wymagane deklarowanie całkowitej i/lub<br />
rozpuszczalnej w wodzie zawartości mikroskładnika.<br />
Uwaga:<br />
Obecność niewielkich ilości substancji organicznych zwykle nie wpływa na oznaczanie przeprowadzane<br />
metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej.<br />
3. Zasada<br />
Związki organiczne zawarte w porcji ekstraktu do oznaczania utlenia się przy pomocy nadtlenku wodoru.<br />
4. Odczynniki<br />
4.1. Kwas chlorowodorowy (HCl), roztwór rozcieńczony o stężeniu około 0,5 mol/l<br />
Zmieszać 1 objętość kwasu chlorowodorowego (d 20 =1,18 g/ml) z 20 objętościami wody.<br />
4.2. Nadtlenek wodoru (H 2 O 2 ), roztwór 30 %, (d 20 =1,11 g/ml) nie zawierający mikroskładników<br />
pokarmowych.<br />
5. Aparatura<br />
Elektryczna płytka grzejna z regulacją temperatury.<br />
6. Sposób postępowania<br />
Pobrać 25 ml ekstraktu uzyskanego Metodą 10.1 lub 10.2 i umieścić w zlewce o pojemności 100 ml. W<br />
przypadku Metody 10.2, dodać 5 ml roztworu kwasu chlorowodorowego (4.1). Następnie dodać 5 ml<br />
roztworu nadtlenku wodoru (4.2). Przykryć szkiełkiem zegarkowym i zostawić w temperaturze pokojowej<br />
na około 1 godz. Następnie roztwór stopniowo doprowadzić do wrzenia i gotować przez 30 min. Jeśli to<br />
konieczne, po ochłodzeniu dodać kolejne 5 ml nadtlenku wodoru. Ponownie zagotować w celu usunięcia<br />
nadmiaru nadtlenku wodoru. Zostawić zawartość zlewki do ochłodzenia i przenieść ilościowo do kolby<br />
pomiarowej o pojemności 50 ml i uzupełnić do kreski. Jeśli to konieczne, przesączyć.<br />
To rozcieńczenie należy uwzględnić przy pobieraniu porcji roztworu do oznaczania i obliczaniu<br />
procentowej zawartości mikroskładnika w nawozie.<br />
Metoda 10.4<br />
Oznaczanie mikroskładników pokarmowych w ekstraktach nawozowych metodą atomowej spektrometrii<br />
absorpcyjnej (procedura ogólna)<br />
1. Dziedzina<br />
Niniejszy dokument opisuje procedurę ogólną oznaczania zawartości żelaza i cynku w ekstraktach<br />
nawozowych metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej.<br />
2. Zakres stosowania<br />
Niniejszy sposób wykonania stosuje się do nawozów ekstrahowanych wg Metod 10.1 i 10.2, dla których w<br />
załączniku I E do niniejszego rozporządzenia jest wymagane deklarowanie zawartości całkowitego i/lub<br />
rozpuszczalnego w wodzie żelaza i cynku. Dostosowanie tej procedury do różnych mikroskładników<br />
pokarmowych jest podane szczegółowo w metodach określonych specjalnie dla każdego mikroskładnika.<br />
Uwaga:<br />
W większości przypadków obecność niewielkich ilości substancji organicznych nie ma wpływu na<br />
oznaczanie metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej.<br />
3. Zasada<br />
Po poddaniu ekstraktu obróbce, w celu zredukowania wpływu lub usunięcia zakłócających związków<br />
chemicznych, ekstrakt rozcieńcza się tak, aby jego stężenie było w optymalnym zakresie pomiarowym<br />
spektrometru przy długości fali charakterystycznej dla oznaczanego mikroskładnika.