Rozporzadzenie UE 2003/2003 - K+S KALI GmbH

Uwaga:
Ekstrakcja ta jest procesem empirycznym i może nie być ilościowa. Zależy od własności produktu lub
innych składników nawozowych. W przypadku niektórych tlenków manganu, wyekstrahowana ilość tego
pierwiastka może być znacznie mniejsza niż całkowita jego zawartość w nawozie. Na producentach
nawozów spoczywa odpowiedzialność, że zadeklarowana zawartość rzeczywiście odpowiada
wyekstrahowanej ilości w warunkach właściwych dla danej metody.
4. Odczynniki
4.1. Kwas chlorowodorowy (HCl), roztwór rozcieńczony o stężeniu około 6 mol/l
Zmieszać 1 objętość kwasu chlorowodorowego (d 20 =1,18 g/ml) z 1 objętością wody.
4.2. Amoniak, roztwór stężony (NH 4 OH, d 20 =0,9 g/ml)
5. Aparatura
5.1. Elektryczna płytka grzejna umożliwiająca regulację temperatury
5.2. Pehametr
Uwaga:
Gdy w ekstrakcie ma być oznaczana zawartość boru, nie należy stosować naczyń ze szkła
borokrzemowego.
Zalecane są naczynia laboratoryjne teflonowe lub kwarcowe, ponieważ Metoda przewiduje gotowanie.
Jeśli naczynia szklane były myte w detergentach zawierających borany, należy je dokładnie wypłukać.
6. Przygotowanie próbki
Patrz Metoda 1
7. Sposób postępowania
7.1. Próbka do badań
Odważyć 1-2 g badanego nawozu z dokładnością do 1 mg, w zależności od zadeklarowanej zawartości
mikroskładnika w produkcie. Poniższą Tabelę należy stosować do określenia końcowego rozcieńczenia
roztworu do badań, w którym stężenie oznaczanego pierwiastka mieści się w zakresie pomiarowym
podanym dla każdej metody:
Deklarowana zawartość mikroskładnika w nawozie (%) >10200400