ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
سپري شود، نسل ها عوض شود و رژيم ها جا به جا شوند بي آن كه آمران و عاملان جنايات در جايگاه متهم بنشينند<br />
و به حكم ستمديدگان مجازات شوند. اما تا وقتي كه جنايتكاران بزرگ هنوز بر مسند قدرتند و به ستم و استثمار و<br />
فريبكاري ادامه مي دهند، فراموش نكردن و نبخشودن جنايات، اهميت ويژه اي پيدا مي كند.<br />
يادآوري كشتار سال<br />
1367<br />
و بازگو كردن علل وقوع آن براي نسل هاي بعدي، انگيزه مبارزاتي امروز مردم را محكمتر و عميقتر مي كند.<br />
كشتار هزاران زنداني سياسي كه سال ها از اسارت و محكوميتشان مي گذشت به دستور مستقيم سران رژيم<br />
اسلامي انجام شد. اين زندانيان در محاكمه هاي<br />
شان، محكوم به مرگ شدند.<br />
2 – 3<br />
كشتار 1367<br />
دقيقه اي، به جرم پايداري بر نظرات ايدئولوژيك و سياسي<br />
به نمونه و نمادي از ماهيت ارتجاعي، ضد مردمي و اصلاح ناپذير جمهوري<br />
اسلامي تبديل شد. همه مقامات، همه رهبران جناح هاي آن زمان و دوره هاي بعد رژيم، در آن جنايت شريك بودند.<br />
”اصولگرايان“ و“اصلاح طلبان“ امروز، در سال 67 يا خود بازجو و حاكم شرع و جلاد بودند؛ يا توجيه گر مطبوعاتي و<br />
منبري و رسانه اي آن كشتار.<br />
كشتار 67<br />
در يك دوره چرخش و گذار تاريخي انجام گرفت. جنگ ارتجاعي ايران و عراق در شرايطي پايان<br />
مي يافت كه ضعف و از هم گسيختگي به صفوف رژيم راه يافته بود و بسياري از حاميان و پايه هاي جمهوري اسلامي از<br />
آن روي برگردانده بودند. معمولا در همين دوره هاي چرخش و گذار است كه خطر بي ثباتي، رژيم ها را تهديد مي كند<br />
و آنها را به چاره جويي بر مي انگيزد. كشتار زندانيان سياسي در سال 67 بخشي از تدابير رژيم اسلامي براي فرار از<br />
بي ثباتي بود. جمهوري اسلامي نمي خواست كه هزاران مبارز زنداني در پايان دوران طولاني محكوميشان به جامعه<br />
برگردند و باعث درد سر شوند. جمهوري اسلامي نمي خواست در فرداي يك جنگ خانمانسوز و بيهوده، و نوشيدن<br />
جام زهر شكست، در انظار عمومي ضعيف جلوه كند. اما در اين ميان، آنچه مشوق و ياور رژيم اسلامي در انجام اين<br />
جنايت بزرگ شد، سكوت معني دار قدرت هاي امپرياليستي و رسانه هاي بين المللي در اين مورد بود. آمريكا و اروپا<br />
كه خاتمه جنگ و موضع ضعيف جمهوري اسلامي در آن مقطع را فرصت بسيار مناسبي براي دست يافتن به امتيازات<br />
و قراردادهاي پر سود با ايران مي ديدند، آن روزها نه از ”حقوق بشر“ حرفي مي زدند و نه از ”دمكراسي“ و ”مبارزه با<br />
تروريسم“. اين يك بده بستان آگاهانه ميان جمهوري اسلامي و شريكان و حاميان بزرگ بين المللي اش بود.<br />
جمهوري اسلامي از زمان برملا شدن اين جنايت در همان سال، همه تلاش خود را به كار برد تا داد خواهان و<br />
در درجه اول، بازماندگان آن جانباختگان و بقيه خانواده هاي زندانيان سياسي را از افشاي كشتار باز دارد. آنان را
Change language