سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

فكر نكنيد اين حرفها زيادي بدبينانه است و يا حدس و گمان هايي بعيد است.‏ نشانه ها و نمونه هايي از اين نوع
اقدامات در كشورهاي تحت سلطه اي مانند ايران قبلا انجام شده,‏ يا هم اينك در حال انجام است.‏ نتيجه فوري اجراي
اين طرح ها,‏ معمولا وقوع شورش هاي گرسنگان
)
يا به قولي شورش نان)‏ بوده است.‏ سوال اينست كه آيا كارگران و
زحمتكشان در ايران در برابر اجراي چنين طرح فلاكت زايي مقاومت و مبارزه خواهند كرد يا نه؟ آيا به نيروي عزم و
اراده مبارزاتي خود,‏ دولت سرمايه دار و طرح ريزان نهادهاي جهاني را به عقب نشيني يا به تعويق انداختن اجراي اين
طرح ها وادار خواهند كرد يا نه؟ آيا وقوع شورش هاي نان در ايران محتمل نيست؟ اوضاع به سرعت در چنين جهتي
در حركت است.‏ بايد به اين احتمالات فكر كرد و براي پيشبرد اهداف ضد استثماري و ضد ستمگرانه طبقه كارگر و
تامين خواسته هاي بر حق توده هاي مردم,‏ هر چه متحدتر و متشكل تر تدارك ديد.‏
فردا ازآن طبقه كارگر است
دو پرسشي كه پيرامون مساله سركوب و اعدام مبارزان در رژيم جمهوري اسلامي و راهكارهاي مقابله با آن مطرح است
دوستان عزيز*،‏ مي خواستيم به دو پرسشي كه پيرامون مساله سركوب و اعدام مبارزان در رژيم جمهوري اسلامي و
راهكارهايي براي مقابله با آن مطرح كرده بوديد پاسخ دهيم.‏ بعد از اين كه شما،‏ اين نوشته را روي سايت خود قرار
داديد،‏ ما نيز آن را در وبلاگ خود منعكس خواهيم كرد.‏
از اينجا شروع كنيم كه چرا رژيم اسلامي عليرغم فشار افكار عمومي داخلي و بين المللي،‏ ناگزير به صدور احكام
اعدام براي برخي از مبارزان و مخالفان خود است؟ دوستان سايت گزارشگران،‏ اين پرسش را مشخصاً‏ در مورد مبارزان
كرد مطرح كرده اند،‏ اما از نظر ما صدور حكم اعدام به موقعيت خاص كردستان مربوط نمي شود؛ هر چند كه اين
موقعيت را بايد به طور ويژه مد نظر قرار داد.‏
براي مثال،‏ طي دو سه ساله اخير،‏ ما شاهد صدور حكم اعدام در
خوزستان و بلوچستان هم بوده ايم.‏ علاوه بر اين،‏ از شكل هاي اعدام غير رسمي
) قتل در اسارت كه تحت عنوان
سكته،‏ ايست قلبي،‏ خودكشي و يا ضربات ‏”غير عمدي“‏ بازجو انجام مي گيرد)‏ نبايد غافل بود.‏