سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

بيانيه بعد از اين زمينه چيني،‏ توجه جنبش كارگري ايران را به يك نيروي ‏”قابل دسترس“‏ كه براي اتحاد و پشتيباني
از طبقه كارگر ايران قدم جلو گذاشته،‏ جلب مي كند.‏ اين نيرو،‏ ‏”اتحاديه هاي آزاد جهاني“‏ نام دارد كه به اختصار
هاي سياست كند نمي تلاش حتي ندارد؛ نيرو اين سابقه توضيح به چنداني علاقه بيانيه شود.‏ مي خوانده
ITUC
عمومي
چه نيرو اين مورد در بيانيه از ما دهد.‏ نشان ما به دنيا كنوني اوضاع در را جهاني“‏ آزاد هاي ‏”اتحاديه
دستگيرمان مي شود؟ اول اين كه نويسندگان بيانيه و شماري ديگر از علاقمندان و فعالان ايراني جنبش كارگري در
يك حمايت ‏”جلب هدف با خودشان قول به اند:‏ داشته هايي همكاري نيرو اين با اخير سالهاي طي كشور حارج
اتحاديه اروپايي“.‏ دوم اين كه ‏”اتحاديه هاي آزاد جهاني“‏ يك جريان يكدست نيست و بر مبناي تناسب قواي دروني
اش،‏ سياست هاي گاه متناقض اتخاذ مي كند.‏ از نظر بيانيه،‏ بعصي از اين اتحاديه هاي كارگري غرب همبستگي بين
المللي را در چارچوب منافع سرمايه خودي تبيين مي كنند،‏ و بعضي ديگر بر اساس منفعت طبقاتي مشترك جهاني
كارگران.‏ بيانيه به ما مي گويد كه در صفوف اين نيرو ‏”مجموعه اي از اتحاديه هاي مبارز و طيف وسيعي از فعالين چپ
و سوسياليست در حال مبارزه اند“‏ كه در راه همبستگي جهاني كارگران“از فداكاري هاي كوچك و گاه بزرگ نيز ابايي
ندارند.“‏ سوم اين كه،‏ مجموعه اين اتحاديه ها
” رب بستر رفرميسم قرار داشته و در چهارچوب هاي حفظ نظم موجود
مبارزه مي كنند.“‏
بيانيه به ما نمي گويد كه ‏”اتحاديه هاي آزاد جهاني“‏
حداقل طي سه دهه ‏(‏‎1990‎
(1960
يك ابزار
تبليغ بسيج و
سياسي در بين كارگران به نفع بلوك غرب سرمايه داري عليه بلوك شرق سرمايه داري بود.‏ از آنجايي كه بلوك شرق
خود را در سطح بين المللي نماينده طبقه كارگر وانمود مي كرد،‏ فعاليت ‏”اتحاديه هاي آزاد جهاني“‏ براي سرمايه داري
غرب اهميت زيادي داشت.‏ يكي از كارهاي مهم اين جريان،‏ پشتيباني از اعتراضات كارگري در بلوك شوروي بود.‏
خصوصا در مورد لهستان و اتحاديه ‏”سوليدارنوش“‏ ‏(همبستگي)‏ كه توانست نقش سياسي مهمي در تضعيف و ايجاد
شكاف در جوامع اروپاي شرقي بازي كند.‏ بيانيه به ما نمي گويد كه ‏”اتحاديه هاي متمايل به چپ از نوع چي جيله در
ايتاليا و ث ژ ت در فرانسه“‏ در دو دهه
1960
و ‎1970‎ميلادي به مثابه چماق سركوب عليه نيروهاي كمونيست و چپ
انقلابي در اين دو كشور مورد استفاده دولت سرمايه داري امپرياليستي قرار گرفتند.‏ در آن سالها،‏ اين دو اتحاديه
بخش مهمي از كارزار سياسي بورژوازي خودي عليه به اصطلاح ‏”تروريسم“‏ ‏(يعني كل جنبش كمونيستي و انقلابي)‏ را