سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

گرد هم آيي ها و تظاهرات امسال در شرايطي برگزار شد كه دولت حامي سرمايه دار فشار زيادي را براي تضعيف
جنبش كارگري اعمال مي كرد.‏ دستگيري فعالين اين جنبش و مشخصا محمود صالحي چهره سرشناس و محبوب
كارگران كردستان،‏ اعزام گسترده افراد حراست كارخانه ها به تجمعات كارگري با هدف ايجاد رعب و وحشت،‏ استقرار
نيروهاي انتظامي و پست هاي بازرسي،‏ تهيه عكس از توده هاي كارگر و خانواده هاي آنان به قصد پرونده سازي،‏
بخشي از اقدامات دولت عليه جنبش كارگري بود.‏ اوج اين اقدامات را در روز
11
ارديبهشت شاهد بوديم.‏ از يك طرف
به كمك گردانندگان ‏”خانه كارگر“‏ كوشيدند خواسته ها و مطالبات كارگران را محدود،‏ و نارضايتي و خشم كارگران
جان به لب رسيده را مهار كنند.‏ و از طرف ديگر،‏ نيروهاي سركوب را با ابزار و تاكتيك هاي مختلف،‏ گروه گروه به
خيابان فرستادند تا صداي مقاومت و حق طلبي جنبش كارگري را خاموش كنند.‏ اما موفق نشدند.‏ به هيچ وجه موفق
نشدند.‏ تظاهرات اول ماه مه در تهران و سنندج برگزار شد.‏ جنبش كارگري به ميدان آمد و شعارهايش را فرياد كرد.‏
مورد هجوم و ضرب و شتم قرار گرفت.‏ دستگيري داد.‏ ولي پا پس نكشيد.‏
اول ماه مه امسال،‏ در درجه اول آزمون عزم و اراده مبارزاتي براي جنبش كارگري بود و از اين آزمون سر بلند بيرون
آمد.‏ مبارزات اين روز نشان داد كه ظرفيت نهفته مبارزاتي توده هاي كارگري چقدر بالاست و با تكيه به آن چه كارها
كه نمي توان كرد!‏
اول ماه مه امسال،‏ صحنه شكل گيري اتحاد فعالين جنبش كارگري و همراهي بخش قابل توجهي از كارگران معترض و
مبارز در عمل بود.‏ حضور و اعلام همبستگي گروهي از دانشجويان و زنان و معلمان آگاه و آزاديخواه در اين تظاهرات
باعث تقويت اين اتحاد مبارزاتي شد.‏
اول ماه مه امسال،‏ نمايانگر ضعف و دردسرهاي حاميان و حافظان نظام استثمار و ستم هم بود.‏ ابزار سركوب و نمايش
هاي رزمي آنها،‏ زحمتكشان مصمم را به وحشت نمي انداخت.‏ هجوم پليس به تظاهرات براي پراكنده كردن صفوف
فشرده مردم و دستگير كردن مبارزان را جمعيت با هوشياري و قاطعيت پاسخ مي داد و ناكام مي گذاشت.‏ توجه و
همدلي رهگذران نسبت به كارگران و مخالفت آنان با سركوب و ضرب و شتم،‏ دست و پاي نيروي انتظامي و واحدهاي