ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
همين سياست از سوي نهادهاي ضد كارگري و وابسته به حكومت نظير ”خانه كارگر“ و ”كانون شوراهاي اسلامي كار“<br />
تبليغ و به اجراء گذاشته شده است. هر كارگري كه از كارفرما به مراجع حل اختلاف ”سه جانبه“ شكايت برده است و<br />
به قول معروف گذارش به دباغ خانه افتاده، با نتيجه عملي اين سياست به خوبي آشناست. كارگران به چشم خود ديده<br />
اند كه عموما راي با فشار و يا ”ريش سفيدي“ دولتي ها به نفع سرمايه دار صادر مي شود. افرادي كه به عنوان نماينده<br />
كارگر در اين مجامع حضور مي يابند (حتي اگر واقعا مستقل و با حسن نيت هم باشند) عملا هيچ كاري ازپيش نمي<br />
برند و درواقع حكم ماشين امضاء را بازي مي كنند. در مورد تصميم گيري هاي اساسي تر نظير تعيين سطح<br />
دستمزدها، وضع از اين هم بدتر است. در اين جور كارها، معمولا حتي نمايندگان به اصطلاح كارگر وابسته به خود را<br />
هم بازي نمي دهند. يعني نمايندگان دولت و سرمايه داران بزرگ بخش خصوصي بر مبناي منافع كل نظام سرمايه<br />
داري، خودشان مي برند و مي دوزند. حالا در جامعه اي كه جنبش كارگري اش چنين تجارب روشن و دست اولي دارد،<br />
بخشي از فعالين سنديكايي پرچم دفاع از سياست ”سه جانبه گرايي“ را بلند كرده اند!<br />
اين ها واقعياتي بديهي است و براي فهم و قبول كردنشان نيازي به داشتن يك مغز پيچيده نيست. پ س چه چيز باعث<br />
شده كه حرف از سياست ”سه جانبه گرايي“ به ميان آيد؟ ما در شرايطي به سر مي بريم كه نظام جهاني سرمايه داري،<br />
تهاجم لجام گسيخته اي را در عرصه استثمار نيروي كار و غارت منابع در سراسر دنيا آغاز كرده است. بر اين تهاجم،<br />
نام ”جهاني سازي“ يا گلوباليزاسيون گذاشته اند. معني اين حركت كه از اوايل دهه ميلادي به راه افتاده،<br />
برداشتن موانع دست و پا گير حقوقي و گمركي و تنظيم و تغيير قوانين داخلي كشورها به نفع حركت آزادانه،<br />
بيرحمانه و بدون مرز سرمايه هاي بزرگ امپرياليستي است. گلوباليزاسيون و آزاد سازي سرمايه، استثمار كارگران و<br />
زحمتكشان همه كشورها به ويژه كشورهاي تحت سلطه را فوق العاده تشديد مي كند. اين حركت با بيكارسازي هاي<br />
گسترده، گسترش فقر، پايين رفتن سطح معيشت، حذف امكانات رفاهي، و فراگير شدن فلاكت و فحشا و ديگر<br />
مصائب اجتماعي همراه است. فشارهاي كمرشكن گلوباليزاسيون كه روند رو به رشد خصوصي سازي را به همراه دارد،<br />
1990<br />
بدون شك مقاومت و شورش را در جوامع مختلف دامن مي زند. روشن است كه نظام سرمايه داري جهاني براي اعمال<br />
اين فشارهاي كمرشكن بر صدها ميليون زن و مرد زحمتكش در دنيا، مثل هميشه در درجه اول به زور دولتي و نيروي<br />
تفنگ خود اتكاء مي كند. اما فقط اين نيست. سرمايه داري ازمدتها پيش مي داند كه براي كنترل نيروي كارگران و<br />
زحمتكشان، بايد با پنبه هم سر ببرد. سرمايه داري مي خواهد به طبقه كارگر بقبولاند كه با اين طبقه ”منافع مشترك“<br />
دارد و به نفع هر دو طرف است كه با صلح و آرامش سر يك ميز بنشينند و با هم كنار بيايند. سرمايه داري مي خواهد<br />
به طبقه كارگر اثبات كند كه بهترين كار، قبول قواعدي است كه استثمارگران براي ”بازي كار و سرمايه“ تعيين كرده<br />
اند. بنابراين كارگران راهي ندارند جز اين كه در همين زمين بازي كنند. و گرنه، در مقابل گردباد بنيان كن ”جھانی<br />
” سازی“ و<br />
آزاد سازی ”و“ خصوصی سازی ”تاب تحمل نخواھند داشت.<br />
همين فشارها و پيشنهادهاي همزمان سرمايه داري جهاني است كه خواه ناخواه گرايشي را در صفوف جنبش كارگري<br />
همه كشورها به وجود مي آورد: گرايش ترس و ابهام نسبت به آينده تيره و تاري كه در شرف تكوين است. گرايش<br />
چنگ انداختن به هر ريسماني كه در اين شرايط در دسترس قرار مي گيرد (يا خيال مي كنيم كه در دسترس مان قرار<br />
دارد). بخشي از جنبش كارگري براي فرار از فقر و فلاكت و بيكاري بيسابقه اي كه بر مبناي دستورهاي اقتصادي بانك<br />
جهاني و سازمان تجارت جهاني فرا خواهد رسيد، به بازي كردن در زمين حريف تمايل پيدا كرده اند. طنز اينجاست<br />
كه تشديد فشارها به مقاومت بيشترورشد جنبش خودانگيخته كارگري مي انجامد. اما بخشي از فعالان جنبش
Change language