سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

طبقه كارگر و مساله ‏”كنترل كارگري“‏
بخش اول
به عنوان مقدمه
بحث در مورد ‏”كنترل كارگري“‏ مدتي است كه در سطح جهاني و درون جنبش چپ و كارگري ايران به شكل هاي
مختلف جريان دارد.‏ بعضي نيروهاي چپ تلاش مي كنند با رجوع به مباحث دوران انقلاب اكتبر روسيه و دهه هاي ‎20‎و
ميلادي در جنبش كارگري اروپا،‏ راهكارهايي را براي جنبش كارگري امروز ارائه دهند.‏
هدف از اين راهكارها،‏
30
مقاومت سازمان يافته تر و موفق تر كارگران در مقابل تهاجمات سرمايه داري و فلاكت فزاينده است.‏ بعضي حكومت
هاي سرمايه داري كه چهره ‏”عوام گرا“‏ دارند تلاش مي كنند براي تقويت پايگاه توده اي خود در ميان كارگران،‏ طرح
هايي را تحت نام تعاوني كارگران و يا كنترل كارگري به اجراء درآورند.‏ بعضي از جريانات انقلابي كه خود را به تجربه
اكتبر و لنينيسم پايبند مي دانند،‏ به لحاظ تئوريك از ‏”كنترل كارگري“‏ دفاع مي كنند ولي هنوز ربط مشخصي ميان
اين بحث با مبارزات كنوني طبقه كارگر برقرار نكرده اند.‏ با يك نگاه كلي به مباحثي كه اينك حول كنترل كارگري در
ميان نيروهاي چپ و كارگري در ايران و دنيا جريان دارد مي توان گفت كه عليرغم تفاوت ها و سايه روشن ها،‏ رد پاي
رفرميسم و اكونوميسم در همه آنها به چشم مي خورد.‏ يعني از محتوا و اهداف كنترل كارگري به صورتي كه پس از
انقلاب اكتبر در روسيه مطرح شد و تجاربي كه در اين زمينه در جريان ساختمان سوسياليسم در شوروي و چين به
دست آمد،‏ فاصله گرفته است.‏
در حال حاضر،‏ بحث كنترل كارگري
عمدتا بين اهداف اصلاح طلبانه و سياستهاي
اكونوميستي از يكسو،‏ و مقاصد عوامفريبانه كورپوراتيويستي ‏(ادغام گرايانه)‏ دولتهاي ارتجاعي و امپرياليستي از سوي
ديگر،‏ در نوسان است.‏
ما نوشته زير را با هدف بررسي مفهوم كنترل كارگري از ديدگاه هاي متفاوت و نتيجه عملي هر يك از آنها ارائه مي
كنيم.‏ به عقيده ما،‏ پرداختن به اين بحث مي تواند به روشن تر شدن اهداف و سياستهاي جنبش كارگري در ايران
كمك كند.‏ از اين رو،‏ از همه فعالان جنبش كارگري و چپ دعوت مي كنيم كه در اين بحث شركت جويند و نظرات