ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
”در حال حاضر خريداري حاضر شده مبالغي را در اختيار هيئت گرداننده بگذارد و آمادگي خود را جهت خريد كارخانه و پرداخت<br />
مطالبات كارگري اعم از سنوات و بدهي ها را اعلام كرده است...... خواسته ديگري كه مي تواند مد نظر باشد حفظ بخشي از سهام<br />
كارخانه و شريك شدن با خريدار جديد است.“ ) تاكيد از ما (<br />
كمي دقت به ما نشان مي دهد كه منظور فعال كارگري از ”خريدار“ همان سرمايه دار است! كافي است به<br />
جاي كلمه خريدار همان سرمايه دار را در متن بگذاريد و دوباره جملات بالا را بخوانيد و ببينيد چه احساسي به شما<br />
دست مي دهد: ”درحال حاضر يك سرمايه دار حاضر شده مبالغي را در اختيار ما بگذارد.... خواسته ديگري كه مي<br />
تواند مد نظر باشد... شريك شدن با سرمايه دار جديد است“! ديگر قضاوت با خواننده است كه اين جملات فعال<br />
كارگري را نتيجه همنشيني با سرمايه داران بداند يا نشانه معذب بودن از بيان يك واقعيت تلخ: همراهي با سرمايه<br />
داري.<br />
به عنوان نتيجه گيري: تجربه چيني گيلان اگر چه با اقدامي از نوع آرژانتيني در عكس العمل به خطر بيكاري<br />
و از دست رفتن حقوق معوقه آغاز مي شود اما سريعا از همان ابتدا با ايده هاي رفرميستي و كورپوراتيويستي پيوند<br />
مي خورد. از دو حالت خارج نيست، يا اين كارخانه درچارچوب شرايط كنوني پتانسيل سود دهي و ادامه كار دارد، يا<br />
اين كه چنين نيست و بعد از يك دوره فعاليت به بن بست خواهد رسيد و ورشكسته خواهد شد. درهردو حالت،<br />
كارگران اين كارخانه از نظر ايدئولوژيك و سياسي چيزهاي مهمي از دست مي دهند. اين اقدام، ادامه و نتيجه منطقي<br />
يك مبارزه رزمنده كارگري نيست. مثلا اينگونه نيست كه كارگران چيني سازي گيلان در پي اشغال كارخانه و درگيري<br />
با مقامات وزارت كار يا صنايع به شكلي از كنترل كارگري در شرايط عقب نشيني بورژوازي و دولت سرمايه دار دست<br />
يافته باشند. پايه اين حركت به سرعت از زنده كردن دستمزدهاي معوقه به سودآور كردن كارخانه تغيير مي كند.<br />
اينجاست كه ديگر پاي منطق سود و ملزومات انباشت به ميان مي آيد. قرار نيست كه يك چيني سازي سوسياليستي<br />
تحت كنترل كارگري ساخته شود؛ بلكه بايد توليد سود كرد تا كارخانه تعطيل نشود و كارگران همچنان سر كار بمانند.<br />
بايد از خود سوال كنيم كه آيا اين تفكر و عمل مي تواند سرمشقي براي جنبش كارگري ايران باشد؟ بدون شك تمايل<br />
به رفرميسم و اكونوميسم، و نوميدي نسبت به امكان وقوع انقلاب اجتماعي و ضرورت سازماندهي و رهبري آن، زمينه<br />
ساز شكل گيري چنين تفكر و عملي است.
Change language