سالنامه از سال 1385 تا 1388
Share Embed Flag
Download ePaper

سالنامه از سال 1385 تا 1388

سالنامه از سال 1385 تا 1388 سالنامه از سال 1385 تا 1388

k.en.com
16.03.2014 Views

جاي صداي مشترك طبقه كارگر عليه مضحكه انتخابات خالي است!‏ طي دو سال گذشته،‏ بخش هاي مختلف فعالاني كه در ارتباط با جنبش كارگري مبارزات خود را به پيش مي برند،‏ تمايل بيشتري به حركات مشترك از خود نشان مي دهند.‏ اين تمايل گاه به شكل ايجاد تشكل هاي نسبتا با دوام،‏ و گاه به صورت تشكيل كميته هاي برگزار كننده تظاهرات،‏ به نمايش در مي آيد.‏ نزديكترين اين تلاش ها،‏ اقدام به صدور قطعنامه مشترك به مناسبت اول ماه مه اقتصادي،‏ سياسي و اجتماعي را بازتاب مي داد.‏ 1388 بود كه درجه اي از توافق نظر بر سر خواسته هاي گوناگون پرسشي كه اينك به اضطرار به ذهن هر فعال آگاه جنبش كارگري نيش مي زند اينست كه آيا دامنه اين تلاش ها بايد به مناسبتي خاص نظير روز جهاني كارگر محدود باشد؟ آيا تلاش براي موضع گيري مشترك از سوي نيروهاي مرتبط با جنبش كارگري را نمي توان بر سر موضوعات پر اهميت ديگر،‏ موضوعات فراگير سياسي ) نظير انتخابات رياست جمهوري اسلامي)‏ نيز به پيش برد؟ ما عميقا اعتقاد داريم كه بسياري از كارگران چنين انتظاري از تشكل هاي مرتبط با جنبش كارگري دارند و مي خواهند صداي مشترك خود را از اين جانب بشنوند و به گوش جامعه برسانند.‏ در همين چند روزي كه از آغاز رسمي كارزار ارتجاعي رياست جمهوري مي گذرد،‏ شخصيت ها و گروه ها و گرايش هاي سازشكار و مسالمت جو ‏(از ملي مذهبي گرفته تا به اصطلاح سكولارهاي ‏«واقع بيني»‏ كه در صفوف دشمنان مردم به دنبال امامزاده اي براي دخيل بستن مي گردند)‏ بر تبليغات خود در سطح جامعه افزوده اند.‏ اينان با هزار و يك توجيه و زير پرچمي كه خود نامش را ‏«مطالبه جويي»‏ گذاشته اند،‏ مي كوشند مردم را با سياست خود همراه كنند و نهايتا به نفع يكي از نامزدهاي نظام سرمايه دار و دولت مستبد مذهبي به پاي صندوق هاي راي بكشانند.‏ ايدئولوژي اينها ‏«انتخاب از ميان بد و بدتر»‏ است و اين معنايي ندارد جز اينكه راهي جز دست و پا زدن در منجلاب فلاكت و بردگي و نهايتا به خرده ريزي قانع شدن در چارچوب همين نظام،‏ وجود ندارد.‏ مي دانيم كه درحال حاضر برخي از تشكل ها و گروه هاي چپ،‏ به طور جدي براي اعلام صداي مشترك خود در ضديت با مضحكه انتخابات كوشش مي كنند.‏ اما اين كافي نيست.‏ بايد دامنه اين نوع اقدامات،‏ گسترده تر شود.‏ بايد صداي مخالفت و مقاومت،‏ رساتر و فراگيرتر شود.‏ ما در اين راه،‏ در حد توان خود تلاش خواهيم كرد و از همه گروه ها و تشكل ها و عناصر مبارزي كه در سطح جنبش هاي طبقاتي و اجتماعي فعالند مي خواهيم كه در روزهايي كه باقي است،‏ به طور جدي در اين راستا بكوشند.‏ ‏«جمعي از فعالين كارگري»‏ (JAFK) خرداد 88

اميد نااميدان بازي فريبكارانه انتخابات رياست جمهوري با پيروزي از قبل تعيين شده احمدي نژاد به پايان رسيد.‏ مردمي كه طي دو هفته گذشته با اميد بسيار و آرزوهاي كوچك به خيابان آمده بودند و گمان مي كردند كه ‏"اينبار فرق مي كند"‏ مبهوت و سرخورده شده اند.‏ نيروهاي سازمان يافته امنيتي و انتظامي و جناحي از دستگاه روحانيت شيعه كه مهره وقيح و دروغگوي خود را طبق نقشه قبلي دوباره به حكومت رسانده اند،‏ در آماده باش كامل به سر مي برند.‏ اگر آدم با چشمان باز به آنچه در حاشيه كارزارهاي انتخاباتي مي گذشت مي نگريست و فقط به شور و شوق ساده دلانه دختران و پسران جوان در خيابان ها اكتفا نمي كرد،‏ مي توانست تقلب بزرگ را پيش بيني كند.‏ به عوامل اطلاعاتي جمهوري اسلامي پيشاپيش اطمينان داده شده بود كه احمدي نژاد پيروز انتخابات است.‏ تبليغ شايعه سازان اطلاعاتي و كساني كه از سوي دستگاه حاكمه به نظر سنجي در سطح جامعه مشغول بودند،‏ از دو هفته قبل اين بود كه:‏ ‏"مقام رهبري با احمدي نژاد است پس او حتما برنده است."‏ تهديدهاي مقامات نيروي انتظامي عليه برگزاري تظاهرات هاي بدون مجوز كه درست در آستانه راي گيري انجام گرفت،‏ خبر از سازماندهي چنين تقلبي مي داد.‏ آيا آنچه در مقابل چشم جامعه مي گذرد،‏ سندي ديگر مبني بر عدم مشروعيت جمهوري اسلامي است؟ آيا سازشكاران و مرتجعان ‏"دمكرات"‏ شده اي كه ذهن مردم را طي چند هفته گذشته بمباران كردند و تعداد بسيار زيادي را به اميد تغيير به پاي صندوق هاي راي كشاندند،‏ امروز حرفي براي گفتن دارند؟ واقعيت اينست كه نظام حاكم مثل هميشه برنده انتخابات بود.‏ شركت گسترده مردم،‏ به حساب مشروعيت نظام نوشته شد.‏ اين هدف اصلي از برگزاري بازي انتخابات بود.‏ قانع كردن و يا واداشتن توده هاي ناراضي به شركت در اين بازي ارتجاعي،‏ نكته مشتركي بود كه نه فقط جناح هاي مختلف جمهوري اسلامي بلكه قدرت هاي امپرياليستي نيز موافقش بودند.‏ به مردمي كه مدتها بود اعتماد و اطميناني به دستگاه حاكمه نداشتند،‏ اين فريب را قبولاندند كه نه فقط مجبوريد از بين بد و بدتر يكي را انتخاب كنيد،‏ بلكه خوشحال باشيد كه اينبار ‏"بد پيروز خواهد شد"!‏ كافيست به تبليغات سه هفته گذشته ‏«صداي آمريكا»‏ و ‏«بي بي سي فارسي»‏ دقت كنيد كه چگونه دست در دست رژيم اسلامي در تنور انتخابات دميدند و مردم مردد و بي اعتماد را متقاعد كردند كه با دخيل بستن به حرم موسوي و كروبي مي توان وضع را بهتر كرد.‏ و همين رسانه هاي امپرياليستي را ببينيد كه بعد از انتشار نتايج آراء،‏ حالا با تمام قوا مي كوشند كه جوانان خشمگين را از اعتراض و شورش باز دارند.‏ آيا نفوذ تفكرات سازشكارانه و سياست هاي توهم آفرين در ميان مردم آنقدر بوده كه نيروي اعتراض را اخته كند و آتش مبارزه عليه اين مستبدان وقيح را فرو نشاند؟ همه اين وقايع اگر هيچ فايده اي براي توده هاي مردم نداشته باشد اين نفع را دارد كه به توهم و خوشخيالي ضربه مي زند.‏ جواناني كه روز و شب شعار مي دادند و مي خواندند و مي رقصيدند و اميد به شكافتن ديوار ستم و استبداد را داشتند،‏ آيا به اين بيدادگري گردن خواهند گذاشت؟ و در اين ميان،‏ سوال ما از كارگران مبارز و فعالان آگاه مرتبط با

جاي صداي مشترك طبقه كارگر عليه مضحكه انتخابات خالي است!‏<br />

طي دو سال گذشته،‏ بخش هاي مختلف فعالاني كه در ارتباط با جنبش كارگري مبارزات خود را به پيش مي برند،‏<br />

تمايل بيشتري به حركات مشترك از خود نشان مي دهند.‏ اين تمايل گاه به شكل ايجاد تشكل هاي نسبتا با دوام،‏ و<br />

گاه به صورت تشكيل كميته هاي برگزار كننده تظاهرات،‏ به نمايش در مي آيد.‏ نزديكترين اين تلاش ها،‏ اقدام به<br />

صدور قطعنامه مشترك به مناسبت اول ماه مه<br />

اقتصادي،‏ سياسي و اجتماعي را بازتاب مي داد.‏<br />

<strong>1388</strong><br />

بود كه درجه اي از توافق نظر بر سر خواسته هاي گوناگون<br />

پرسشي كه اينك به اضطرار به ذهن هر فعال آگاه جنبش كارگري نيش مي زند اينست كه آيا دامنه اين تلاش ها بايد<br />

به مناسبتي خاص نظير روز جهاني كارگر محدود باشد؟ آيا تلاش براي موضع گيري مشترك از سوي نيروهاي مرتبط با<br />

جنبش كارگري را نمي توان بر سر موضوعات پر اهميت ديگر،‏ موضوعات فراگير سياسي<br />

)<br />

نظير انتخابات رياست<br />

جمهوري اسلامي)‏ نيز به پيش برد؟ ما عميقا اعتقاد داريم كه بسياري از كارگران چنين انتظاري از تشكل هاي مرتبط<br />

با جنبش كارگري دارند و مي خواهند صداي مشترك خود را از اين جانب بشنوند و به گوش جامعه برسانند.‏<br />

در همين چند روزي كه از آغاز رسمي كارزار ارتجاعي رياست جمهوري مي گذرد،‏ شخصيت ها و گروه ها و گرايش<br />

هاي سازشكار و مسالمت جو ‏(از ملي مذهبي گرفته تا به اصطلاح سكولارهاي ‏«واقع بيني»‏ كه در صفوف دشمنان<br />

مردم به دنبال امامزاده اي براي دخيل بستن مي گردند)‏ بر تبليغات خود در سطح جامعه افزوده اند.‏ اينان با هزار و<br />

يك توجيه و زير پرچمي كه خود نامش را ‏«مطالبه جويي»‏ گذاشته اند،‏ مي كوشند مردم را با سياست خود همراه<br />

كنند و نهايتا به نفع يكي از نامزدهاي نظام سرمايه دار و دولت مستبد مذهبي به پاي صندوق هاي راي بكشانند.‏<br />

ايدئولوژي اينها ‏«انتخاب از ميان بد و بدتر»‏ است و اين معنايي ندارد جز اينكه راهي جز دست و پا زدن در منجلاب<br />

فلاكت و بردگي و نهايتا به خرده ريزي قانع شدن در چارچوب همين نظام،‏ وجود ندارد.‏<br />

مي دانيم كه درحال حاضر برخي از تشكل ها و گروه هاي چپ،‏ به طور جدي براي اعلام صداي مشترك خود در<br />

ضديت با مضحكه انتخابات كوشش مي كنند.‏ اما اين كافي نيست.‏ بايد دامنه اين نوع اقدامات،‏ گسترده تر شود.‏ بايد<br />

صداي مخالفت و مقاومت،‏ رساتر و فراگيرتر شود.‏ ما در اين راه،‏ در حد توان خود تلاش خواهيم كرد و از همه گروه ها<br />

و تشكل ها و عناصر مبارزي كه در سطح جنبش هاي طبقاتي و اجتماعي فعالند مي خواهيم كه در روزهايي كه باقي<br />

است،‏ به طور جدي در اين راستا بكوشند.‏<br />

‏«جمعي از فعالين كارگري»‏<br />

(JAFK)<br />

خرداد 88

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!