سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

شركت در انتخابات:‏
انتخاب فقر،‏ بيكاري،‏ استبداد!‏
روي سخن با شماست!‏ ھمه شما.‏ نه فقط زنان و مردان كارگر،‏ كه ھمه زحمتكشان.‏ روي سخن با زنان ستمديده و حق
طلب،‏ دانشجويان آزاديخواه،‏ معلمان مبارز،‏ دانش آموزان و جوانان عصيانگر،‏ روشنفكران ترقيخواه و ھنرمندان مردمي
ھم ھست.‏ ھمه ما بار ديگر در برابر اين پرسش قرار گرفته ايم كه در مورد نمايش فريبكارانه انتخابات رياست جمھوري
چه خواھيم كرد؟ بار ديگر حاكمان،‏ ‏«كارزار انتخاب»‏ ھميشگي شان را به راه انداخته اند تا مردم را به ‏«انتخاب»‏ از
ميان ستمگران وادار كنند.‏ بار ديگر جدال ھاي لفظي،‏ افشاگري ھاي جناحي و شخصي،‏ وعده و وعيدھا و تھديدھا در
فضاي پر تنش جامعه پراكنده مي شود.‏ بار ديگر لحن سركوبگران نرم مي شود؛ دست ھاي خون آلود با دستكش
سفيد پوشانده مي شود؛ و نامزدھاي رقيب كه سر تا پايشان به ستم و جنايت سي ساله آغشته است،‏ خود را به ما
تحميل مي كنند و نامش را ‏«انتخابات»‏ مي گذارند.‏
روز 22 خرداد،‏ روز انتخابات دوره دهم رياست جمهوري حكومتي است كه بيش از سي سال جامعه ي بحران زده ي
قبل از انقلاب 57 را همچنان در شرايط بحراني نگاه داشت و نه تنها قدمي در برآورده كردن خواسته هاي انقلابي توده
ها براي آزادي و زندگي بهتر بر نداشت،‏ كه از همان آغاز،‏ با اعمال ديكتاتوري سرمايه داري و استبداد مذهبي،‏
سياست هاي سرمايه جهاني را در سركوب و به شكست كشاندن انقلاب دنبال كرد.‏ هيئت حاكمه جمهوري اسلامي،‏
نماينده نظام سرمايه داري اي تمركز يافته و انحصارهاي خصوصي و دولتي اي است كه تشنگي شان براي قدرت و
ثروت بيشتر،‏ حتي توان مسالمت با جناح هاي ديگر سرمايه داري را از ايشان سلب كرده است.‏ ديديم كه چگونه پس
از سركوب همه جانبه مقاومت هاي انقلابي،‏ چون گرگي گرسنه به رمه زدند و تا به امروز تمامي منابع طبيعي و انساني
ايران را در تمركز گروه هاي اقتصادي وابسته به خود در آورده اند.‏
گو اينكه مهمترين عامل بقاء و استمرار اين حكومت،‏ سركوب قهرآميز مبارزات مردمي و بخصوص طبقه كارگر بوده
است،‏ اما،‏ متاسفانه ، بقاياي توهمات مذهبي و ناسيوناليستي و خوفِ‏ پدرسالارانه ي رايج در فرهنگِ‏ مردم نيز به تداوم
وضع غير قابل تحمل امروز كمك كرده است.‏ ما بايد از خود سوال كنيم كه چنين حكومتي كه بيش از سه دهه
جولانگاه گروه هاي زالو صفت سرمايه داري بوده و همواره حافظ منافع اين چند هزار نفر در برابر مقاومتِ‏ اكثريت
70
ميليوني كارگران و زحمتكشان بوده است!‏ و عناصر حكومتي اي كه با زور اسلحه،‏ بند و زندان و اعدام شرايط پر شدن
ميلياردي حساب هاي بانكي خود و عواملشان را مهيا ساخته و مردم را در بيكاري و فقر و اسارت فرو برده اند،‏ چه
حق انتخابي براي ما گذاشته اند؟ آيا اگربه زندگينامه ي اين چهار چهره،‏ احمدي نژاد،‏ كروبي،‏ موسوي و رضايي رجوع
كنيم،‏ كارنامه اي جز اعمال خشونت و سركوب و خونريزي عليه مردم و كارگران مي يابيم؟ فكر مي كنيد