سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

از سوي ديگر،‏ ماه عسل جمهوري اسلامي و آمريكا اروپا هم نمي توانست زياد ادامه پيدا كند و نكرد.‏ چرا كه
آمريكا در پي اين بود كه رژيم نوبنياد اسلامي را آن طور كه منافع همه جانبه اش ايجاب مي كند،‏ شكل دهد.‏ ترميم
ساختار وابسته اقتصادي و سياسي و نظامي كه زير ضربات انقلاب مردم آسيب ديده بود بايد به سرعت و مطابق منافع
منطقه اي آمريكا انجام مي شد.‏ نيازها و تدابير آمريكا،‏ ائتلاف حكومتي جديد ايران را زير فشار قرار داده بود و آن را
تغيير شكل مي داد.‏ بعضي نهادها و سياست هايش مي بايد تضعيف مي شدند،‏ و بعضي ديگر بايد رو مي آمدند و
تقويت مي شدند.‏ رژيم اسلامي بايد شكل و شمايل يك دولت بورژوا دلال و تحت سلطه را به خود مي گرفت.‏
زير اين فشار دوگانه از پايين و بالا بر جمهوري اسلامي بود كه سفارت آمريكا در روز
1358 آبان 13
به وسيله
جمعي از حزب الهي هاي دانشگاه هاي كشور اشغال شد و كليه كاركنانش گروگان گرفته شدند.‏ خميني و همدستانش
در راس جمهوري اسلامي،‏ شركت در اين قمار مخاطره آميز را به جان خريدند تا سلطه سياسي و ايدئولوژيك خود بر
جامعه را محكم كنند.‏ آن ها شرايط جديد را وسيله فريب و بسيج توده ها و سركوب نيروهاي مخالف و انقلابي و
جنبش هاي حق طلبانه انقلابي،‏ و كنار زدن رقيبانش درون دستگاه دولتي كردند.‏ نتيجه نهايي اين قمار،‏ پذيرش
زبونانه مفاد قرارداد الجزاير از سوي رژيم اسلامي و آزاد كردن گروگان هاي آمريكايي بود.‏ در عين حال،‏ رژيم در
عرصه داخلي از اشغال سفارت سود زيادي برد.‏ مخالفان خود را نزد توده هاي ناآگاه،‏ به عنوان مامور و مزدور آمريكا
معرفي كرد.‏ جنبش هاي انقلابي و اعتراضي كارگري و دهقاني،‏ زنان و ملل ستمديده را ستون پنجم بيگانه جلوه داد.‏
قدرت رقيبان ملي مذهبي خميني را در دستگاه حكومتي به طور جدي كاهش داد.‏ به شكرانه همه اين ها و براي
ادامه فريبكاري به اصطلاح ‏“ضد امپرياليستي”،‏
13
آبان به يك مناسبت مهم در جمهوري اسلامي تبديل شد:‏ به
فرصتي براي سخنراني هاي كليشه اي مقامات حكومتي عليه آمريكا و غرب،‏ احتمالا كمي قبل يا بعد از اينكه
امضايشان زير قراردادهاي اسارت بار نفتي و گازي،‏ تجاري و نظامي امنيتي با اين يا آن قدرت امپرياليستي نقش
ببندد!‏ به ميداني براي به صف كردن مشتي عربده كش خشك مغز و نشئه خرافات مذهبي در خيابان ها.‏
اما امسال بعد از سال ها قرار است كه 13 آبان متفاوتي برگزار شود.‏ قرار است كه مردم،‏ اين مناسبت ربوده شده و
تحريف شده را دوباره از آن خود كنند.‏
امسال 13
آبان بر متن خيزش توده هاي مردمي كه از استثمار و ستم
31 ساله
رژيم اسلامي به حد انفجار رسيده اند برگزار مي شود.‏ 13 آبان مي تواند و بايد فرصتي باشد براي تشديد مبارزه عليه
حاكمان كودتاگر كه خون تازه نداها و سهراب ها و ترانه ها بر دستانشان مي درخشد و داغ ننگ شكنجه و كشتار
31
ساله مردم را بر پيشاني دارند.‏ 13 آبان روز اعلام انزجار عمومي از باند مذهبي نظامي امنيتي ِ كلان سرمايه داران
ديكتاتور است.‏ روز كساني است كه جمهوري اسلامي را نمي خواهند،‏ نه يك كلمه بيش نه يك كلمه كم!‏ كساني كه
فريب جناح هاي مختلف رژيم استبداد مذهبي را نخورده اند و نخواهند خورد.‏ كساني كه مي خواهند در صف اول
مبارزه عليه نظام بيدادگر سرمايه داري و اربابان و حاميان امپرياليستش بايستند.‏ كساني كه چشم اميد به امامزاده