ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ترقيخواه بورژوايي خرده بورژوايي بود. چنين حزبي نمي خواست و نمي توانست يك انقلاب عميق اجتماعي را در<br />
مسير سوسياليسم برنامه ريزي و رهبري كند. اين حزب حتي نمي توانست رهبر مردم در يك تحول دمكراتيك<br />
انقلابي، فراتر از چارچوب انقلابات بورژوايي نوع كهن، باشد. معمولا در جنبش چپ ايران با اين جمعبندي ناقص روبرو<br />
مي شويم كه اشكال كار حزب توده را يك دوره «چپ روي» و يك دوره «راست روي» در قبال بورژوازي ليبرال ايران<br />
و جبهه ملي به رهبري دكتر مصدق مي داند. در حالي كه اشكال اصلي نه در تاكتيك هاي سياسي در قابل بورژوازي،<br />
بلكه دورنما و ماهيت و اهداف طبقاتي آن بود. اين حزب براي انقلاب درازمدت نقشه نمي كشيد؛ ابزار لازم براي كسب<br />
قدرت سياسي را فراهم نمي آورد؛ و از محدوده هاي ضد فاشيستي ضد استبدادي فراتر نمي رفت. وقتي هم كه<br />
كودتاي 28<br />
مرداد اتفاق افتاد، آنهمه مبارزان صادق اعم از كارگر و روشنفكر و معلم و دهقان كه زير چتر حزب توده<br />
متشكل بودند، نمي دانستند كه چكار بايد بكنند و چرا؟ آيا بايد در مقابل يورش باند شاه، زير شعار «زنده باد مصدق»<br />
جمع شوند؟ يا بايد دسته هاي مسلح كارگران و زحمتكشان را براي در هم شكستن كودتا و البته با هدف كسب قدرت<br />
سياسي تشكيل دهند؟ آنچه در<br />
1332 مرداد 28<br />
و روزها و ماه هاي بعد از آن گذشت، تاكيدي بر اين اصل<br />
ماركسيستي بود كه بدون حزب رهبري كننده انقلابي، بدون ارتش انقلابي مردم، و بدون سامان دهي اتحاد انقلابي<br />
طبقات و قشرهاي ستمديده جامعه، انجام انقلاب پيروزمند اجتماعي ناممكن است.<br />
28 دومين<br />
مرداد در تاريخ معاصر ايران به سال<br />
1358<br />
بر مي گردد؛ يعني چند ماه بعد از سقوط رژيم سلطنتي و<br />
برقراري رژيم جمهوري اسلامي. اين نيز يك تحول مهم در تاريخ مبارزات مردم بود كه در يك دوره تاريخي تعيين<br />
كننده اتفاق مي افتاد. جنبش انقلابي در كردستان بعد از سقوط رژيم شاه يكباره رشد و گسترش يافته بود. نيروهاي<br />
چپ انقلابي درون اين جنبش موفق به سازماندهي توده هاي محروم در روستاها و شهرها شده بودند و با حركت براي<br />
تشكيل نهادهاي مردمي به صورت شوراهاي محلي، اتحاديه هاي دهقاني و... ارتجاع تازه به قدرت رسيده اسلامي و<br />
سياست هاي سركوبگرانه اش را به چالش گرفته بودند. توطئه هاي خونين نيروهاي رژيم با مقاومت مسلحانه پيشمرگه<br />
روبرو مي شد. روز<br />
28<br />
مرداد سال<br />
58<br />
بود كه خميني فرمان حمله نظامي به كردستان با استفاده از همه نيروهاي<br />
مسلح دولتي را صادر كرد. مقاومتي كه در برابر اين يورش ارتجاعي انجام گرفت در فاصله كوتاهي ورق را به نفع مردم<br />
برگردانند و تاثير سياسي و روحي زيادي بر كل جامعه گذاشت. مقاومت كردستان، رژيم اسلامي را مجبور به عقب<br />
نشيني موقتي و پيش گذاشتن طرح آتش بس كرد.<br />
دومين 28<br />
مرداد، براي طبقه كارگر و نيروهاي چپ انقلابي، درس هاي زيادي داشت. علت هجوم جمهوري اسلامي به<br />
كردستان اين بود كه نسبت به دوره هاي گذشته در تاريخ معاصر ايران، اين بار كمونيست ها و چپ هاي انقلابي موفق<br />
شده بودند كه تشكل هاي مستقل خود را با اهدافي نسبتا روشن و پيشرو، بدون چشمداشت و يا توهم جدي نسبت به<br />
اين يا آن جناح بورژوازي، ايجاد كنند و بخش وسيعي از توده هاي مردم را به سمت سياست هاي خود جلب كرده،<br />
متشكل شان كنند. هجوم جمهوري اسلامي براي اين بود كه از تبديل كردستان به يك چراغ راهنما و الگو براي مردم
Change language