ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
هايي مي زند، نشان از وحشت هيئت حاكمه از گسترش آگاهي و برانگيزي امواج مقاومت دارد. به راستي كدام رژيم<br />
مقتدر و با ثباتي است كه براي حفظ نظم و آب از آب تكان نخوردن، چنين رسوايي ها را به جان بخرد؟!<br />
به نظر ما براي مراسم اول ماه مه مي شد كه نيروهاي مختلف فعال در جنبش كارگري و همراهانشان مشتركا به نقشه<br />
ريزي و تقسيم كار و تعيين شعارها بپردازند. هر يك از اين نيروها، محله اي كارگري و زحمتكشي و نيز نقطه معيني از<br />
شهر را انتخاب مي كرد و به طور مستقل، و بدون گل و گشاد بازي، گروه هاي كوچكي از افراد متعهد و مطمئن را<br />
سازمان مي داد. اين گروه ها، با ارزيابي و نقشه و تدارك قبلي، در آن مكان ها به اجراي آكسيون هاي كوتاه مدت<br />
تبليغي مي پرداختند. آكسيون هايي كه از يك طرف براي نيروهاي رژيم غافلگيرانه بود؛ و از طرف ديگر، امكان واقعي<br />
ارتباط و بحث با مردم را در مورد اول ماه مه و خواسته هاي جنبش كارگري و مسائل مهم سياسي روز منجمله كارزار<br />
فريب انتخاباتي، ايجاد مي كرد. آكسيون هايي كه مي توانست با موفقيت به انجام برسد و باعث تقويت همبستگي و<br />
روحيه مبارزاتي شركت كنندگان و مخاطبانش بشود. بخشي از تدارك آكسيون هاي روز اول ماه مه، مي توانست و مي<br />
بايست شعارنويسي بر ديوارها، آويزان كردن پارچه نوشته هاي بزرگ، پخش شب نامه ها و تراكت هاي تبليغي در<br />
امكان مناسب باشد. چه بسا برگزاري چنين آكسيون هاي در محلات زحمتكشي، خود فرصتي براي بروز اعتراضات<br />
خودجوش هر چند محدود مردم محل مي شد. اينها كارهايي عجيب و غريب و نشدني نيست. حتي بخش هايي از<br />
فعالان جنبش كارگري، تجربه نزديك چنين كارهايي را دارند. كافيست كه تجربيات چند ساله گذشته شان را مرور<br />
كنند و از آن، طرح و نقشه بيرون بكشند. براي نمونه مي توانيم به آكسيون تبليغي اول ماه مه سال 85 در ترمينال<br />
اتوبوسراني ميدان آزادي كه با شعار مركزي آزادي فعالين كارگري و كليه زندانيان سياسي، با حضور بيش از<br />
نفر 30<br />
انجام شد اشاره كنيم: اكسيوني موفق و تاثيرگذار در نوع خود. جالب است كه خود رژيم فكر مي كند كه قاعدتاً<br />
فعالان جنبش كارگري و چپ به چنين كارهايي دست خواهند زد؛ به همين خاطر به افراد بسيج در محلات هشدار<br />
داده كه گوش به زنگ باشند؛ ولي خود ما زياد در اين باغ ها نيستيم!!<br />
با وجود همه اين واقعيات عيني غير قابل انكار، ممكنست كه كماكان بعضي ها بگويند اين حرفها، خيالبافي و ذهني<br />
گري است. ممكنست كماكان پاي خود را در يك كفش كنند كه تنها كاري كه مي شد انجام داد (در واقع انجام نداد!)<br />
همان بود كه اتفاق افتاد. به هر حال، جلو اين جور فكر كردن ها را نمي شود گرفت. ولي سعي مي كنيم خودمان را<br />
جاي اين دوستان قرار دهيم تا ببينيم در چارچوب ديدگاه آنها از سازماندهي مراسم پارك لاله، آيا مي شد بهتر از<br />
اين عمل كرد يا نه؟ براي مثال، با توجه به تجارب چند ساله گذشته، حدس زدن اين مساله دشوار نبود كه تعدادي از<br />
افراد در جريان يك تجمع غير قانوني دستگير خواهند شد و مشكل وثيقه هاي سنگين پيش خواهد آمد. آيا تعيين<br />
يك سياست مشخص براي حل اين مشكل، از قبل ممكن نبود؟ به نظر ما بود. بايد اين كار را به مثابه جزيي از سياست<br />
تدارك كلي برگزاري تجمع اول ماه مه انجام مي داديم. براي چنين مواقعي مي بايد از پيش، سياست مشتركي را براي<br />
دستگير شدگان تعيين كرد. مثلا اينكه تا آزادي بدون قيد و شرط همه كساني كه دستگير شده اند، وارد اعتصاب غذا
Change language