ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
موجود در رهبرانش توجه كرد. آنها اعتقاد داشتند كه تنها اتحاديه هاي مستقل كارگري مي توانند محل مناسبي براي<br />
عمل انقلاب باشند. آنها بدنبال يك نظم خودبخودي بودند، نه يك دولت انقلابي نوين. هدف آنها در هم شكستن<br />
قدرت دولتي بود، اما نقشه اداره دولت نوين انقلابي را در اختيار نداشتند.<br />
در سال 1875 "اتحاديه مركزي كارگري" قطعنامه اي را به تصويب رساند. در بخشي از اين قطعنامه آمده بود: ما فورا<br />
از طبقه كارگر مي خواهيم كه مسلح شود. تنها با ابزار قهر مي توان در مقابل استثمارگران صف آرائي كرد. اين<br />
قطعنامه به روي كاغذ نماند. طولي نكشيد كه دهها واحد از توده هاي مسلح كارگر تشكيل شد. وقتي بورژوازي متوجه<br />
ماجرا شد، عناصر مبارز را اخلال گر ناميد.<br />
بدين ترتيب صفوف جنبشي كه پس از سركوب سال 1877 مجددا سربلند كرد، حول ايده قهر گسترش يافت. در عين<br />
حال يك مطالبه معين به مركز مطالبات كارگران تبديل شده بود و آن خواست روزكار هشت ساعته بود. در سال<br />
1884<br />
يكي از چند شبكه سراسري اتحاديه ها فراخوان روز مبارزه را اعلام نمود. اين سازمان، "فدراسيون صنف<br />
سازمان يافته و اتحاديه اي كارگران" نام داشت. اين فراخوان با پشتيباني عظيمي روبرو شد. جنبش عظيمي براه<br />
افتاد. بطور مثال تعداد اعضا سازمان "رسته هاي كار" در عرض يكسال از 100هزار به<br />
700<br />
هزار نفر در تابستان 1886<br />
افزايش يافت. دليل اين استقبال عظيم توده اي واضح بود. در آن دوران 18ساعت كار در روز معمول بود. كارگران تا<br />
سرحد مرگ كار مي كردند. بيكاري، گراني و گرسنگي بيداد مي كرد. كارگران برانگيخته شده در خيابانها اين سرود را<br />
مي خواندند:<br />
مي خواهيم همه چيز را واژگون كنيم/ از زحمت كشيدن براي هيچ خسته ايم/ از بدست آوردن لقمه اي ناچيز/ تنها<br />
براي روز بعد، بدون حتي ساعتي براي تفكر، خسته ايم.<br />
درسال 1885<br />
اعلاميه زير در صفوف كارگران آمريكا دست بدست مي گشت. اين اعلاميه از طبقه كارگر آمريكا مي<br />
خواست كه در اول ماه مه 1886دست به عمل بزند: "يك روز شورش<br />
-<br />
نه آرامش. روزي كه حرف، حرف سخنگويان<br />
لاف زن نيست. روزي كه طبقه كارگر قوانين خويش را بر پا مي دارد و قدرتش را بكار مي برد كه اين قوانين را به اجرا<br />
درآورد. قوانيني كه تماما خلاف رضايت و موافقت ستمگران و حكمراناني است كه سرنوشت كارگران را در دست<br />
دارند. روزي كه نيروي عظيم زحمتكشان متحد در برابر قدرتي كه امروز بر سرنوشت همه خلقها حكم مي راند صف<br />
آرائي مي كند. روزي كه لذت هشت ساعت كار، هشت ساعت استراحت و هشت ساعت براي هر كاري به اختيار خود<br />
ما، احساس مي شود."<br />
سال 1886 سالي "ديوانه وار" بود. اعتصابات همه جا را فرا گرفت. همانطور كه مورخان اذعان مي دارند از دو ماه قبل<br />
از اول ماه مه، همگان بارها عبور واگنهاي پر از مهمات و مسلسل را به چشم مي ديدند. خيلي ها تكرار كمون پاريس را
Change language