ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
استثمار و غارت و فساد را به بكارگيري سركوب سياسي و فرهنگي و ايدئولوژيك و با توجيهات شرعي و فقهي به<br />
پيش مي برد. پيشبرد تهاجم جديد سرمايه داري بحران زده، نيازمند ابعاد گسترده تري از سركوب سياسي <br />
ايدئولوژيك عليه توده هاي مردم است. حاكمان دارند براي مقابله با مقاومت مردم جان به لب رسيده تدارك مي<br />
بينند. مانورهاي نيروهاي انتظامي و نظامي و وظايف تازه بسيج براي مقابله با شورش هاي شهري طراحي شده است.<br />
در مقابل، يكي از شروط هرگونه مقاومت و مبارزه جدي از پايين، تقويت روحيه و همبستگي مبارزاتي توده ها و بسط<br />
شكل ها و سطوح مختلف سازمانيابي از طريق نشر آگاهي سياسي و ايدئولوژي پيشرو و انقلابي در جامعه است.<br />
برگزاري مراسم اول ماه مه، واقعه اي مجرد از اين اوضاع و وظايفي كه با تاكيدي بيش از پيش در مقابل فعالان جنبش<br />
طبقه كارگر قرار مي دهد نيست. اول ماه مه فقط يك سنت نيست كه به برگزاري يك جشن محدودش كنيم. اول ماه<br />
مه فرصتي است براي گرد هم آمدن كارگران و زحمتكشان و ستمديدگان در يك ابراز وجود مبارزاتي. اين كيفيت<br />
براي مراسم اول ماه مه ضروري است. فلسفه وجودي اول ماه مه جز اين نيست. اول ماه مه، روز شيريني خوران تعداد<br />
زيادي كارگر و خانواده هايشان نيست. تهديدها، دستگيري ها، شلاق زدن كارگران برگزار كننده مراسم اول ماه مه<br />
براي اين نيست كه مي خواسته اند “جشن” بگيرند. پايين آوردن سطح توقع خود و كارگران از مراسم اول ماه مه، بيان<br />
يك “تاكتيك” مناسب براي به خيابان آوردن وسيع ترين توده ها و به اين ترتيب، خلع سلاح كردن رژيم نيست. اين<br />
در واقع به معني پايين آوردن آگاهي مبارزاتي كارگران و محدود كردن دامنه تاثير سياسي و اجتماعي مبارزه طبقه<br />
كارگر است.<br />
جالب اينست كه طرفداران اين “تاكتيك” مي خواهند از سطح توده هاي وسيع كارگر حركت كنند تا با اين كار، بخش<br />
بزرگي از كارگران به راحتي بتوانند با مراسمي كه آنان تدارك مي بينند همراهي كنند؛ اما خود به روشني در سطحي<br />
پايينتر از مقاومت و اعتراض خودجوش امروز بسياري از كارگران قرار گرفته اند. ما در روزهايي به سر مي بريم كه<br />
بخشي از كارگران با تشخيص فجايع و فلاكتي در امسال در پيش است، به درستي با شعار “اصلاح الگوي مصرف با<br />
اخراج كارگران!” به ميدان مي آيند؛ روزهايي كه شمار روز افزوني از كارگران، هيچ معنايي جز مقاومت و اعتراض براي<br />
زندگي خويش نمي يابند و مقاومت و اعتراض مي رود كه به شرط ادامه زندگي آنان تبديل شود. در اين اوضاع، حتي<br />
برگزاري جشن هاي بي آزار دار و دسته مرتجع “خانه كارگر” مي تواند به صحنه بروز اعتراضات كارگران بيكار و<br />
گرسنه تبديل شود. آن وقت چگونه مي توانيم صرفا به دنبال برگزاري جشن و تبريك گفتن و شيريني خوردن و آواز<br />
خواندن باشيم و ادعاي پاسخ گفتن به انتظارات جنبش كارگري را هم داشته باشيم. آيا براي مثال، امسال كارگران و<br />
خانواده هايشان در مراكزي نظير هفت تپه كه درگير مبارزات ادامه دار است، نبايد اول ماه مه را به فرصتي براي ابراز<br />
وجود و نمايش قدرت مبارزاتي و طرح شعارها و مطالبات كوچك و بزرگ خود تبديل كنند؟ آيا شركت دادن توده هاي<br />
كارگر در تعيين سياست ها و شعارهاي مراسم اول ماه مه، و تبديل اين روزها به فرصتي براي تبليغ و ترويج و انتقال<br />
آگاهي سياسي طبقاتي و انترناسيوناليستي به شمار بيشتري از كارگران، كاري ناممكن است؟
Change language