ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
در سال هاي متعاقب انقلاب اكتبر، موجي از مبارزات رزمنده كارگري تحت رهبري و تاثير نيروهاي كمونيست در<br />
كشورهاي مختلف اروپايي به پا خاست. اين مبارزات تا سطح قيام هاي مسلحانه در آلمان و مجارستان پيش رفت كه<br />
توسط حكومت بورژوازي به خون كشيده شد. اما در منطقه شمالي ايتالياي دهه<br />
1920 جنبش<br />
ايجاد شوراها و اشغال<br />
كارخانه ها اتفاق افتاد. اين جنبش پاسخ توده هاي كارگر به بحران اقتصادي و فشارها و اجحافات كارفرمايان بود. آنان<br />
در مقابل خطر اخراج و گرسنگي، كارفرمايان را از كارخانه اخراج كرده، يا گروگان گرفته و صحن كارخانه را به اشغال<br />
خود در مي آوردند. جناحي از دولت سرمايه داري در مواجهه با خيزش كارگري و براي خالي كردن شانه نظام خود از<br />
زير بار بحران، در مجلس پيشنهاد ”مشاركت كارگري“ در امر برنامه ريزي اقتصادي را داد. آنتونيو گرامشي از رهبران<br />
حزب كمونيست ايتاليا در دهم فوريه<br />
چنين نوشت:<br />
1921<br />
به تحليل از اين موقعيت ويژه و اهداف بورژوازي از اين طرح پرداخت و<br />
”بورژوازي براي تقسيم مسئوليت خود و شريك كردن نيروي ديگري در وظيفه تضمين و توسعه شرايط زندگي توده ها، حاضر<br />
است خود را تحت كنترل و نظارت قرار دهد. از نظر بورژوازي بسيار مفيد است كه ضامني نظير پرولتاريا بيايد و در مقابل توده ها<br />
شهادت بدهد كه هيچكس مسئول ويراني اقتصادي كنوني نيست. و وظيفه همگان است كه صبورانه تحمل كنند و سخت كار<br />
كنند و منتظر ترميم شكاف ها و ساختن يك بناي جديد بر ويرانه هاي امروز بنشينند.“ (8)<br />
گرامشي تلاش كرد با استفاده از ضعف طبقه حاكم و عقب نشيني هايش، جنبش اشغال كارخانه ها را با بحث كنترل<br />
كارگري پيوند بزند و از شرايط بحران نظام در جهت تقويت و تربيت صفوف طبقه كارگر، متشكل شدن طبقه و تشديد<br />
مبارزه طبقاتي استفاده كند. به گفته او طبقه كارگر در شرايط اعتلا و بحران انقلابي مي تواند بر سر مساله كنترل<br />
توليد و اداره كارخانه وارد يك مبارزه سياسي با بورژوازي شود. هدف از اين مبارزه، كسب رهبري طبقاتي توده مردم<br />
است. گرامشي بر اين باور بود كه:<br />
”اگر طبقه كارگر در اين ميدان، رضايت و اعتماد مردم را جلب كند مي تواند دولت را بسازد و نهادهاي حكومتي را با شركت همه<br />
طبقات ستمديده و تحت استثمار سازمان دهد.“ (9)<br />
در عين حال، گرامشي مي گفت كه: