ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
و گرم روزگار چشيده آذربايجاني و از فعالان اصلي "خانه كارگر" انقلابي، يعني زنده ياد بختيار، معلوم مي شود. او<br />
قبل از قيام در بحث با طرفداران خميني در مقابل دانشگاه تهران فرياد مي كشيد: "آقا! من كافر هستم!"<br />
مساله ديگري كه در مقطع قبل از قيام بهمن اتفاق افتاد، بي ثباتي و تعطيلي تعدادي از واحدهاي توليدي و فرار<br />
كارفرماها به همراه سرمايه هاي نقدي شان به خارج بود. در چنان وضعيتي كه كار و معيشت بسياري از كارگران در<br />
شهرهاي مختلف به خطر افتاده بود، مبارزه و اعتراض كارگري به صورت تحصن در واحدهاي توليدي و برگزاري<br />
ميتينگ ها و مجمع عمومي ها انجام مي گرفت. فعالان چپ، اعضا و هواداران گروه هاي كمونيستي و انقلابي كه<br />
بسياري از آنها دانشجو بودند، در اين جمع هاي كارگري شركت مي كردند و به بحث و تبادل نظر و ارائه پيشنهاد مي<br />
پرداختند. در حال حاضر به كم و كيف آن بحث ها و پيشنهادها كاري نداريم، و فكر مي كنيم آنچه مطرح مي شد نمي<br />
توانست چيزي متفاوت و يا فراتر از درك عمومي آن زمان جنبش كمونيستي از چگونگي تكامل و تشكل جنبش<br />
كارگري باشد. اما يك نكته در همان تجربه آشكار شد: تمايل شديد به دنباله روي از حركت خودبخودي كارگران و<br />
بروز جوانه هاي كارگريستي از سوي بخشي از كمونيست ها. در شرايطي كه در خيابان ها با خون مردم، و در جلسات<br />
پشت پرده با زد و بند سران جريان مذهبي و مقامات ارتش و فرستادگان امپرياليستها، تكليف قدرت سياسي داشت<br />
معين مي شد، بخشي از انقلابيون با گروهي از كارگران، بي خبر در اين يا آن كارخانه تحصن كرده بودند. اينان نمي<br />
دانستند كه تربيت سياسي ايدئولوژيك كارگران و متشكل كردن طبقه كارگر در چنان روزهايي مي تواند و مي بايد<br />
در جريان نقشه ريزي و يورش براي تسخير مراكز قدرت، و مبارزه براي تثبيت دستاوردهاي اين اقدام براي طبقه<br />
كارگر و زمينه سازي براي گام هاي آتي انقلاب، انجام بگيرد. بحث هاي فراواني كه بعد از قيام بين چپي ها بر سر<br />
"شورا يا سنديكا" راه افتاد (و تا به امروز هم به شكلي جريان دارد)، اگر تجربه ايجاد تشكل هاي متنوع كارگري براي<br />
كسب قدرت (و مشخصا شوراهاي كارگري در مفهوم گسترده انقلابي اش) را پشتوانه خود داشت، بدون ترديد بعد از<br />
قيام، ثمربخش تر و سازنده تر از آنچه ديديم پيش مي رفت.<br />
به هر حال، بحران انقلابي<br />
57<br />
كه باعث تضعيف و از هم گسيختگي دستگاه سركوب و كنترل رژيم شاه شد، فرصت<br />
هاي جديدي را براي انتشار ايده ها و افكار كمونيستي و آشنايي تعداد بسيار گسترده تري از كارگران را با ديدگاه ها<br />
و سياست هاي چپ، نسبت به سال هاي اختناق، فراهم كرد. و اين فرصتي است كه هميشه به هنگام بروز بحران هاي<br />
عميق و موثر سياسي مي تواند به وجود آيد. بحث ها و مجادلات پر شوري از سوي عناصر فعال كمونيست و انقلابي، و<br />
ميان گرايش هاي مختلف سياسي، در محل هايي كه به مركز تجمع توده هاي مردم تبديل شده بود، جريان يافت.<br />
بدين ترتيب در فاصله اي كوتاه، كارگران تشنه آگاهي سياسي با موضوعات و مواضع گوناگون و مسائل مورد مشاجره<br />
تئوريك آشنا شدند. بحث در صحن دانشگاه ها، در سالن هاي اجتماعات، در مقابل شركت ها و واحدهاي توليدي، در<br />
گوشه خيابان ها و پارك ها، بسياري از كارگران پيشرو را به خود جلب مي كرد. هنگام پخش اعلاميه ها و نشريات<br />
گروه هاي سياسي، همين كارگران بودند كه از هم سبقت مي جستند و نوشته هاي انقلابي را روي هوا از دست هم مي
Change language