سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

اثبات كنند كه ‏"طي اين 30 سال چقدر حال و روز مردم بهتر شده است."‏ حراستي ها ما را زير نظر مي گيرند و چشم
غره مي روند،‏ گشتي هاي امنيتي و انتظامي شمشير را از رو مي بندند و در خيابان ها جولان مي دهند،‏ و زندانبانان و
بازجويان سه شيفت زحمت مي كشند،‏ تا به ما نشان دهند كه ‏"اين نظام سي ساله چقدر مردمي است و توده ها زير
سايه رژيم اسلامي چقدر آزادند."‏ در مقابل،‏ ما چكار مي كنيم؟
_
بي توجه و بي تفاوت از كنار همه اينها مي گذريم؟
_
زير لب فحشي نثار زمين و زمان مي كنيم و به خود دلداري مي دهيم كه ‏"اين نيز بگذرد"؟
_
يا همه اين گستاخي ها و دروغ ها،‏ ما را به فكر مي اندازد كه به موضوعات مهمتري فكر كنيم؟
يعني ما را وادار مي كند كه در هر فرصتي از هم بپرسيم:‏ انقلاب بهمن 57 چه ربطي به طبقه كارگر داشت؟
‏_آيا ما بوديم كه انقلاب كرديم؟
‏_آيا مي توانستيم كاري بكنيم كه آن انقلاب متعلق به ما شود؟
‏_حضور طبقه ما در تحولات سال 57 چگونه بود و چه تاثيري داشت؟
‏_تاثير اعتلاي انقلابي بر ما چه بود؟
كارگراني كه اينك درگير مبارزه شبانه روزي براي تامين معاش،‏ حفظ شغل و دستيابي به حقوق پايمال شده خود
هستند،‏ ممكنست اين سوال ها را بي ربط بدانند.‏ ممكنست بگويند جواب دادن به اينها چه دردي از دردهاي بي
حساب امروز ما دوا مي كند؟ بله.‏ كارگران جواني كه واحدهاي توليدي و خدماتي بزرگ و كوچك با نيروي كار و
زحمت آنها مي چرخد،‏ آن روزها را به چشم نديده اند.‏ آن كارگراني كه انقلاب را ديدند،‏ اگر بخت با آنها يار بود و در
آن سال هاي توفاني،‏ توان و امكان كار كردن را از دست ندادند،‏ اينك ديگر بازنشسته اند.‏ ولي پاسخ به سوال هاي
بالا،‏ نبايد فقط مساله كارگراني باشد كه تجربه شركت در انقلاب 57 را دارند.‏ فكر كردن،‏ بحث و جدل كردن،‏ و عميق
شدن در نقش و عملكرد طبقه كارگر در آن انقلاب،‏ مسائلي را جلو مي كشد و امكان رسيدن به جمعبندي هايي را به
وجود مي آورد،‏ كه به دورنما و جهت گيري و سرنوشت طبقه كارگر و مبارزه طبقاتي ربط مستقيم دارد.‏
نقش و عملكردي كه كارگران مي توانند در يك انقلاب داشته باشند،‏ كاملاً‏ به ميزان آگاهي و تشكل آنها مربوط است.‏
وقتي كه جامعه ما از اواسط سال
1356
با نشانه هاي گردباد بحران روبرو شد،‏ كارگران سال ها بود كه از تشكل هاي
مستقل خود محروم بودند.‏ فقط چند سازمان فرمايشي و زرد وجود داشت كه توسط نمايندگان و ماموران رژيم شاه