ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
روابط حسنه اي دارند، مي تواند پشتوانه خوبي براي موفقيت اين تدبير اقتصادي باشد. آيا "كميته هماهنگي" در<br />
صورتي كه به فرض محال كارگران يك كارخانه موفق شدند دولت را به انتقال مديريت كارخانه به آنان يا<br />
نمايندگانشان، ارائه مواد اوليه رايگان، و بالاخره كمك در بازاريابي و عرضه كالاها در سطح داخلي و خارجي قانع<br />
كنند، احساس نمي كنند كه به مهره اي در يك طرح بزرگتر اقتصادي دولت تبديل شده اند؟ آيا احساس نمي كنند كه<br />
طرحشان بر تدابير اقتصادي حكومت براي تبديل خطرات به فرصت ها منطبق خواهد شد؟ آيا احساس نمي كنند كه<br />
آن كارگران يا نمايندگان كارگري در مقام "مديريت واحد توليدي" دارند با توليد كالاهاي ارزان، گوشه اي از روابط<br />
حسنه مورد نظر جمهوري اسلامي را با مصرف كنندگان جهاني مي بافند؟ و بايد تاكيد كنيم كه توليد و عرضه ارزانتر<br />
كالاها به معني استثمار شديدتر كارگران آن واحد توليدي است؛ و نه فقط آنان. اين به معني حفظ و تثبيت شرايط<br />
استثمار شديد در كل جامعه نيز هست كه همه كارگران را در بر مي گيرد. پرداختن به اين نكته را تا همين حد كافي<br />
مي دانيم.<br />
اما برگرديم به يك سوال منطقي كه طراحان "اشغال كارخانه" بعد از همه اين بحثها مي توانند در برابر ما قرار دهند:<br />
اگر اشغال كارخانه نه، پس چه؟ مگر نه اينست كه جنبش كارگري خيلي راه ها و روش هاي مبارزاتي را امتحان كرده<br />
است ولي نتوانسته معضلات و خطرات بزرگ را از برابر پاي توده هاي كارگر كنار بزند؟ پاسخ ما كوتاه است: شكل ها و<br />
شيوه هاي مبارزاتي كه بستر حركت و بروز جنبش كارگري مي شوند هميشه متنوع و متعدد هستند. با توجه به<br />
شرايط مختلف شكل گيري هر مبارزه، و با توجه به سطوح متفاوت آگاهي مبارزاتي كارگران و سوابق اعتراضات آنان،<br />
ما هميشه با شكل هاي مختلف اعتراض روبرو مي شويم. بسياري اوقات، نحوه عكس العمل دولت و كارفرمايان به يك<br />
اعتراض بر چگونگي ادامه آن تاثير مي گذارد و شكل هاي مبارزاتي جديدتر (و گاه راديكال تري) را باعث مي شود.<br />
يكي از اين شكل هاي مبارزاتي كه بارها ديده ايم، حبس كردن مسئولين كارخانه، بيرون كردن حراست و اشغال<br />
محوطه واحد توليدي توسط كارگران مبارز بوده است. اين نوع اشغال كارخانه با آنچه مد نظر "كميته هماهنگي"<br />
است كاملاً تفاوت دارد. در اين حالت، كارگران براي موثرتر كردن اعتراض خود و براي نشان دادن ميزان جديت و<br />
پايداري خود بر خواسته هاي بر حقشان، يك شكل راديكال تر مبارزه را انتخاب مي كنند؛ يا در مواردي به صورت<br />
خودبخودي به اين سمت رانده مي شوند. هدف آنان از اشغال كارخانه، هماني است كه هنگام اعتصاب يا تحصن در<br />
مقابل وزارت كار و يا ايجاد راهبندان دنبال مي كنند: اعلام رساي خواسته هاي خود و اعمال فشار بر دولت سرمايه دار<br />
و كارفرمايان براي تحقق آنها. چنين مبارزاتي همانند ساير شكل هاي اعتراض و مقاومت كارگري بايد مورد پشتيباني<br />
همه بخش هاي طبقه كارگر و تشكل هاي مبارز قرار بگيرد؛ از دستاوردهاي اين مبارزات حفاظت شود؛ از آنها<br />
جمعبندي شود و درس هاي مثبت و منفي آنها براي كل طبقه كارگر مشخص شود.<br />
عين همين مساله در مورد تشكل هاي جنبش كارگري نيز صدق مي كند. يعني اينكه ظرف تشكيلاتي مناسب و ممكن<br />
براي اتحاد كارگران و پيشبرد و تداوم مبارزات كارگري، بر حسب سطح و شكل مبارزه جاري، سطح آگاهي كارگران
Change language