ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
ساÙÙا٠٠از سا٠1385 تا 1388
- TAGS
- ituc
- www.k-en.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
حتي مساله دستيابي به مواد اوليه نيز معمولا جور ديگري حل مي شود. وقتي كه نظام سياسي حاكم در حال بحران و<br />
تضعيف و از هم گسيختگي باشد، مي توان انبارهاي مواد اوليه را مصادره كرد. در آن شرايط، نيازي به تحويل رايگان<br />
اين مواد توسط دولت نيست! اما بگذاريد اين نكته را هم فقط براي تحريك افكار مطرح كنيم: در مقاطعي از دوران<br />
اعتلاي انقلابي، شايد چسبيدن به كارخانه خود و تلاش براي اعمال كنترل كارگري در آنجا، ضروري ترين اقدام نباشد.<br />
اتفاقا ممكنست كه متشكل شدن كارگران در صفوف گاردهاي انقلابي كه بيرون از چارچوب كارخانه به اعمال قدرت<br />
سياسي مي پردازند، ضرورت و تاثير بيشتري بر سرنوشت و آينده انقلاب و طبقه كارگر داشته باشد. حتي در زمينه<br />
“اقتصادي”<br />
نيز ممكنست اعمال كنترل كارگري بر انبارهاي كالاهاي اساسي مورد نياز توده ها، اعمال كنترل و<br />
سازماندهي توزيع آنها، و جلوگيري از خرابكاري و احتكار و دزدي در اين زمينه، تعيين كننده تر از تلاش براي<br />
سازماندهي و مديريت چند واحد توليدي بزرگ باشد. در دوران اعتلاي انقلابي، فراخوان هايي نظير اينكه "نفتگران!<br />
شيرهاي نفت را ببنديد!" نه در چارچوب محدودي كه امروز "كميته هماهنگي" به آن مي انديشد (يعني حمايت از<br />
خواست هاي كارگران براي به راه انداختن توليد در يك يا چند كارخانه اشغال شده)<br />
بلكه در خدمت پيشبرد<br />
استراتژي انقلابي و براي تسريع سرنگوني قدرت سياسي مي تواند صادر شود و ثمربخش باشد. به عقيده ما، امروز<br />
جامعه در شرايط اعتلاي انقلابي به سر نمي برد و طرح هايي كه تحت عنوان "اشغال كارخانه" يا 'كنترل كارگري" در<br />
شرايط كنوني جلو گذاشته مي شود، عملاً ظرفي براي چانه زني و نهايتا سازش و مصالحه گروهي از نمايندگان و فعالان<br />
جنبش كارگري با دولت سرمايه داري است. اينها طرح هايي رفرميستي هستند كه صرفا پوششي آناركو راديكال بر<br />
تن كرده اند.<br />
ما رك و راست طرح اشغال كارخانه "كميته هماهنگي" را سرمايه دارانه مي دانيم؛ حتي اگر به نام كارگران مطرح<br />
شده باشد؛ حتي اگر تعدادي كارگر در گوشه اي سعي كنند آن را عملي كنند. اين در واقع الگو برداري از همان طرح<br />
هايي است كه تحت عنوان "كنترل كارگري" در نقاط مختلفي از دنياي امروز به اجراء گذاشته شده است. همانطور كه<br />
قبلاً در مقاله بررسي كنترل كارگري نشان داديم، اين قبيل طرح ها يا بي سرانجام اند و در ميانه راه با تضادهاي جدي<br />
و قابل پيش بيني روبرو مي شوند و به شكست مي انجامند؛ و يا به مثابه جزيي از برنامه كلي دولت هاي بورژوايي در<br />
شرايط بحران عمل مي كنند و در دو زمينه (كاهش فشارهاي بحران از طريق انتقال آن بر دوش جامعه، و كاهش بي<br />
اعتمادي و خشم توده هاي كارگر نسبت به وضع موجود) عصاي دست بورژوازي حاكم مي شوند. براي اطلاع بيشتر در<br />
مورد چند و چون اين نوع از "كنترل كارگري" در دوران بحران اقتصادي و همراهي حساب شده دولت هاي بورژوايي<br />
با آن، مي توانيد به طرح جاري مشاركت اقتصادي "كارگري" با دولت امپرياليستي اسپانيا رجوع كنيد. "كميته<br />
هماهنگي" چيزي فراتر از اين دورنما ارائه نمي كند. در اين زمينه خوبست به آرزوهاي "كميته هماهنگي" براي<br />
عرضه مستقيم محصول (بهتر است بگوييم كالا) به دست توده هاي مصرف كننده در سطح ايران و دنيا نيز نگاهي<br />
بيندازيم. "كميته هماهنگي" در خيال خود، تشكيل يك بازار انحصاري جديد در كنار بازارهاي موجود را تصور مي<br />
كند كه قادر است مشتريان بيشتري را با تبليغ "همبستگي كارگري" به سوي خود جلب كند. مثلاً كارگران هفت تپه،
Change language