سالنا٠ه از سال 1385 تا 1388

نظام سرمايه داري امپرياليستي تا به حال دو جنگ بزرگ جهاني و شمار زيادي جنگ هاي منطقه اي و نيابتي را
براي حفظ و گسترش منافعش در كارنامه خود دارد.‏ اين هم نهايت خوشخيالي است كه فكر كنيم ديگر امكان تكرار
جنگ هاي مخرب و بزرگ تحت سرمايه داري از ميان رفته است و قدرت هاي سرمايه داري ، به سر عقل آمده اند.‏
جنون و بي منطقي،‏ كاركرد طبيعي اين نظام است.‏
و بالاخره از نكته مثبت اين بحران بگوييم!‏ اين بحران،‏ نه فقط زيانبار بودن ادامه حيات اين نظام استثمارگر را به
شمار هر چه بيشتري از اهالي دنيا گوشزد مي كند و بسياري را به فكر پيدا كردن راه حل اساسي مي اندازد ‏،بلكه
باعث مي شود كه كارگران و زحمتكشاني كه توسط مرزهاي ملي و قومي در سراسر دنيا تقسيم شده اند،اين مرزها را
كمرنگ تر از پيش ببينند و بيشتر به فكر هم بيفتند.‏ كاركرد بحراني و مخرب نظام بين المللي سرمايه داري،‏
زمينه را براي درك مفهوم طبقه واحد و جهاني كارگر،‏ و بسط معنا و اهميت حياتي انترناسيوناليسم پرولتري فراهم
مي كند.‏ اما اين فقط يك زمينه سازي عيني است.‏ براي تبديل اين گرايش و زمينه به يك جزء حياتي از آگاهي انقلابي
طبقاتي،‏ پيشروان طبقه كارگر بايد در عرصه تئوري و عمل فعالتر و نقشه مندتر ظاهر شوند و رشته هاي
پيوند ميان كارگران و زحمتكشان و ستمديدگان را در جريان مبارزات طبقاتي و انقلاب اجتماعي در راستاي هدف و
دورنماي انقلاب جهاني محكمتر ببافند.‏
جنبش كارگري و ايده ‏"اشغال كارخانه ها"‏
دور جديدي از بحث و جدل بر سر طرح و شعار ميان فعالاني كه خود را مدافع منافع كارگران مي دانند،‏ آغاز شده
است.‏ دو عامل،‏ به روشني محرك اين تشكل ها و فعالان است.‏
يكم،‏ گسترش تعرض دولت سرمايه داري ايران و كل نظام حاكم به سطح معيشت و امنيت شغلي توده هاي كارگر،‏ و
نيز ادامه سركوب و فشارهاي سياسي بر كل مردم و نفي ابتدايي ترين حقوق و آزادي ها،‏ كه گسترش امواج مقاومت
طبقه ما را در پي داشته است.‏
دوم،‏ به مشكل خوردن طرح ها و شعارهاي پيشين فعالان جنبش كارگري.‏