روزش٠ارکارگری سه ٠اهه چهارÙ

اتحاد بين المللی در حمایت از کارگران در ایران
بھمن ژانویه
٢٠١٢ ٢۵ -١٣٩٠ ۵
info@workers-iran.org
http://www.etehadbinalmelali.com
گرامی باد یاد و خاطره جان باخته گان معدن مس خاتون آباد !
ھشتمين سالروز کشتار وحشيانه کارگران در معدن مس خاتون آباد در شرایطی فرا میرسد که
سایه شوم بيکاری و اخراج ھمچنان بر سر خيل عظيمی از کارگران سنگينی میکند و ھست و
نيست آنان را به فنا و نابودی میکشاند.‏
،١٣٨٢ حدود ٢٠٠
نفر از کارگران اخراجی این معدن،‏ به
در چنين روزی،‏ در چھارم بھمن ماه سال
ھمراه خانواده ھای شان،‏ با خواست برخورداری از حق داشتن شغل برای گذران زندگی و
دراعتراض به بيکارسازی و اخراج کارگران،‏ پس از چند روز تحصن و عدم نتيجه گيری،‏ به سوی
فرمانداری شھر بابک حرکت میکنند و در مقابل این فرمانداری تجمع مینمایند.‏ اما مسئولين و
نيروھای انتظامی به جای پاسخگویی به کارگران،‏ در نھایت شقاوت آنان را با استفاده از ابزارھای
سرکوب ، از جمله یک فروند ھليکوپتر،‏ از زمين و ھوا به گلوله میبندند ودر خون غرقه میکنند.‏ در
این حمله ناجوانمردانه چھار نفر از کارگران به نامھای مھدوی،‏ ریاحی،‏ مومنی و جاویدی به ھمراه
دانشآموزی به نام پور امينی،‏ جان خود را از دست میدھند و تعداد زیادی نيز زخمی و دستگير
میشوند و روانه زندانھا میگردند.‏
کارگران خاتون آباد چه میخواستند که این گونه با آنھا رفتار شد؟ آنان میخواستند که بر سر کار
خود باقی بمانند و اخراج نشوند؛ کارگران میخواستند که کارفرمایان،‏ در پناه قوانين و قراردادھای
ضدکارگری ھمچون قراردادھای موقت و سفيد امضای کار و انواع و اقسام شرکتھای پيمان کاری ،
ھر لحظه با تمسک به یک بھانه و ترفند،‏ شرایط کاریشان را مختل ننمایند و امنيت شغلی شان را
به بازی نگيرند؛ کارگران میخواستند که اضطراب و نگرانی ناشی از اخراج و بيکاری را در لحظه
لحظهی زندگیشان احساس نکنند و ھر آن در خطر اخراج و بيکارسازی نباشند؛ کارگران می-‏
خواستند که شغل داشته باشند و کار کنند.‏ اما عوامل و کارگزاران سرمایه به جای پاسخگویی به
این خواستھای برحق و انسانی،‏ آنان را مورد یورش قرار دادند و به خاک و خون کشيدند.‏ تھاجم
وحشيانه عوامل سرمایه به کارگران خاتون آباد،‏ آن ھم به دليل دفاع از ابتداییترین حقوق خود،‏
بالفاصله،‏ موجی از خشم و نفرت را در ميان کارگران و فعالين کارگری و ھمه انسانھای آزادی خواه
و عدالت طلب جامعه برانگيخت.‏ تا آنجا که طی بيانيهھایی آن را محکوم کرده و خواستار محاکمه
عاملين و آمرین آن واقعه اسفناک شده و مجازات آنان را طلب کردند.‏
متإسفانه پس از گذشت ھشت سال،‏ ھنوز به کيفرخواست کارگران توجھی نشده و بسياری از
خواستھا و مطالبات این طبقه مثل جلوگيری از اخراج و بيکارسازی کارگران و حق برخورداری از کار
و شغل مناسب؛ تعيين حداقل دستمزد کارگران،‏ متناسب با ميزان تورم واقعی در کشور و پرداخت
حقوق و مزایای کارگران در موعد مقرر؛ برخورداری از انواع بيمهھای اجتماعی؛ برخورداری از حق
اعتصاب،‏ حق تشکل،‏ حق آزادی بيان و نشر و تجمع و تحصن و راھپيمایی و . . . ؛ لغو قراردادھای
موقت و سفيد امضای کار ھمراه با الغای شرکت ھای پيمانکاری و . . . بی پاسخ مانده و کارگران و
فعالينی چون علی نجاتی،‏ رضا شھابی،‏ ابراھيم مددی،‏ بھنام ابراھيمزاده،‏ شيث امانی و بسياری
دیگر،‏ تنھا به جرم دفاع از حقوق و مطالبات کارگران در زندان بسر میبرند و یکی پس از دیگری از
کار اخراج میشوند.‏ ھنوز پس از گذشت ھشت سال از کشتار کارگران در معدن مس خاتون آباد،‏
کارگران از حق اعتصاب و تشکل برخوردار نيستند و سرمایه در صدد تحميل بی حقوقی بيش تر به
کارگران،‏ از طریق طرحی با نام ‏"اصالح قانون کار"‏ است تا یکسره این طبقه را به روز سياه بنشاند و
تا آن جا که ممکن است استثمار کند.‏ سرمایه پس از گذشت ھشت سال از جنایتی که در حق
کارگران مرتکب شده است،‏ حتی از سفره خالی کارگران در نمیگذرد و در صدد تحميل بی حقوقی
مطلق به این طبقه است.‏
تھاجم به کارگرانی که از حقوق پایهای و مسلم خویش دفاع میکنند ھدفی جز حفظ منافع
سرمایه و افزایش سوداوری این طبقه را دنبال نمیکند و به طور قطع برای تمکين کارگران به
وضعيت فالکت بار موجود تدارک دیده میشود.‏
ما کارگران باید بدانيم که برای به کرسی نشاندن تمامی این خواستھا و مطالبات،‏ راھی جز اتحاد
و مبارزه وجود ندارد.‏ طبقه کارگر این توانایی را دارد که با اتکا به نيروی اتحاد و ھمبستگی طبقاتی
و استفاده از قدرت آگاھی و تشکل،‏ ضمن فائق آمدن بر مشکالت و معضالت پيش ِ رو،‏ رو در رو با