روزش٠ارکارگری سه ٠اهه چهارÙ

زنان با استناد به آن خود را توانمندتر مييابند واعتماد به نفس مبارزاتي شان تقويت ميگردد.‏
در نمايي ديگر مبارزه براي يك قانون كار مترقي ميتواند زمينه ھاي اتحاد بين كارگران و ساير
زحمتكشان و به خصوص پيشروان جنبش ھاي موجود)‏ مثل پرستاران،‏ معلمان و ... را نيز دامن زده و
تقويت كند.‏ بسيار واضح است كه در شرايط اتحاد عمل وكار مشترك وعمل فعاالن،‏ نيز ميتواند و
ميبايد از ابعاد وسيعي برخوردار شود.‏
نكتهاي ھر چند تكراري كه الزم به يادآوري مجدد ميباشد آن است كه ما به قانون كار و قانون گذاران
فعلي ھيچ توھمي نداريم و جايگاه ھر كدام نيز روشن است و ميدانيم كه در شرايط تشديد بحران
اقتصادي جنگ و تجاوز و به ھم خوردن توازن قوا و...‏ دستخوش تغييرات سريع و چشمگير ميشود.‏
مثال تحميل قانون سن بازنشستگي جديد و پرداخت بيمه بيكاري در فرانسه،‏ يونان و...)‏ مشخصا
ميدانيم كه سيستم كنوني ھيچ گونه پاي بندي به ھيچ كدام از بندھا و مفاد قوانين خود ندارد.‏ و
مرتبا با جمالت مبھم و دو پھلو و با به كارگيري اما و اگرھا و لغاتي تفسير بردار سعي در فريب و تفرقه
در بين صفوف كارگران كرده و از آن به نحو احسن بھره برداري ميكند.‏ به رغم اين ھمه،‏ بايد مصر
باشيم كه يك قانون كار مترقي بر روابط كار و سرمايه و با تاكيد فراوان بر شموليت تمام كارگران و
حقوق بگيران و فرودستان وجود داشته باشد تا نتوانند كارگران را به راحتي پراكنده ساخته و يا از اتاق
ھاي وزارت كار مستاصل و پريشان و نااميد و عصباني بيرون شان كنند و بدانند كه براي اقدامات
ضدكارگري خويش بايد پاسخگو باشند.‏
با توجه به اين موانع و دست انداز ھا و...‏ مطمئنا كارگران ميتوانند راه ھاي مناسب را براي مخالفت و
مبارزه با قانون كار فعلي پيش نويس اصالحيه قانون كار در جمع ھاي خود پيدا كرده و در شرايط
مناسب با تحميل خواسته ھاي و نمايندگان منتخب خويش زمينه تحقق يك قانون كاري را فراھم كنند
كه بيانگر منافع آنان باشد.‏ حداقل اين منطق خيلي ساده كه داشتن آن قانون از نداشتن آن بھتر است
ھمين.‏
ھمان طور كه در زمان بررسي اليحه خانواده در مجلس تعداد بسيار زيادي از اقشار مختلف با اجتماع
جلوي مجلس صداي اعتراض خود را به گوش ھمه رساندند و كارگران نيز با اتخاذ چنين تدابيري وحتا با
جمع آوري طومار و امضا و يا از طرق ديگر ميتوانند دست به يك مقاومت دسته جمعي بزنند و آن را به
نقطه ي شروعي براي دور جديدي از به ميدان آمدن و تبديل شدن به يك نيروي بالفعل سراسري براي
دفن نظام سراپا مصيبت و بدبختي سرمايهداري گردند.‏
براي تحقق چنين خواست و امري طبقه ي كارگر بايد بتواند:‏
تمام قواي خود را به حركت در آورده و با حضور ميليون ھا كارگر زن و مرد و پرستار و معلم با خانواده
ھايشان و ھمچنين مشاركت فكري وعملي تمام تئوريسين ھا و روشنفكران اقتصاددانان و حقوق دانان
و ھواداران طبقه ي كارگر گرمي و شادابي خاصي به اين مبارزه سراسري ببخشد.‏
سوم بھمن ماه ١٣٩٠
یاد کارگران مبارز خاتون آباد گرامی باد!‏
)١٣٨٢
٢٠٠
در پی اخراج نفر از کارگران مجتمع مس خاتون آباد در شھرک بابک کرمان در سال ژانویه
کارگران اخراجی به ھمراه خانواده ھایشان دست به اعتصاب و تحصن زدند.‏ کارگران بعد از به
نتيجه نرسيدن این حرکت اعتراضی،‏ جاده خاتون آباد به شھر بابک را بستند،‏ اما نيروھای سرکوب گر
جمھوری اسالمی از جمله با استفاده از ھلی کوپتر خود را به محل رساندند،‏ به کارگران ھجوم بردند
و با ضرب وشتم،‏ آنان را پراکنده کردند.‏ کارگران سپس در مقابل فرمانداری شھر بابک تجمع کردند.‏
نيروی ھای سرکوب رژیم این بار کارگران را به گلوله بستند و چھار نفر از کارگران و یک کودک راکشتند
.
اتحاد بين المللی در حمایت از کارگران در ایران،‏ خبر کشتار کارگران خاتون آباد توسط رژیم اسالمی
سرمایه را بالفاصله در سطح بين المللی منتشر کرد و کارزاری عليه این جنایت رژیم به راه انداخت.‏ ا
ین کارزار با ھم یاری بسياری از فعالين و سازمانھای کارگری گسترش یافت؛ تجمع ھا و تشکل ھای
کارگری در سطح بين المللی جنایت جمھوری اسالمی را محکوم کردند و توجه کارگران در بسياری
از کشورھا به جنبش کارگری ایران جلب شد.‏
رژیم جمھوری اسالمی در دفاع از نظم سرمایه داری تا کنون از ھيچ جنایتی کوتاھی نکرده است.‏
کارگران،‏ این توليد کنندگان ثروت جامعه،‏ در تمام طول عمر ننگين این حکومت،‏ مورد حمالت غير
انسانی آن قرار داشته اند.‏ آمرین و عاملين سرکوب و کشتار کارگران باید بدانند که یاد جان باختگان
خاتون آباد ھيچگاه از اذھان کارگران پاک نخواھد شد و دیر یا زود آنھا باید پاسخگوی طبقه کارگر ایران
باشند.‏
(٢٠٠۴