نولیبرالیس٠در بوته ي نقد

نهادهاي مالی جهانی و دموکراسی 88
این نهادها به شکل شرکتهاي سهامیاي عمل میکنند که بر پایهي سازوکار ‏«یک کشور یک رأي»‏ یا ‏«یک فرد
یک رأي»‏ عمل نمیکنند بلکه وزن رأي هر یک از اعضاي ‏(کشور)‏ آن به اندارهي سرمایهي مالی اي است که در
آن سرمایهگذاري میکند.‏ گروه هشت کشور صنعتی
(G8)
چهل و نه درصد حق رأي در صندوق بینالمللی
پول و به طور میانگین چهل و هشت درصد رأي در چهار آژانس اصلی وابسته به بانک جهانی دارند.‏ اساسنامهي
هر دو این سازمان تضمین میکند که تمام تصمیمات عمده مستلزم کسب حداقل هشتاد و پنج درصد آراست.‏
این در حالی است که فقط ایالت متحده داراي هفده درصد رأي در صندوق بینالمللی پول و میانگین هجده
درصد رأي در چهار آژانس بانک جهانی است ‏(مونبیو،‏
‏«وتو»‏ کند.‏
در سال
چین
(109 :1388
2010
میلادي بیشترین میزان قدرت رأيدهی در بانک جهانی به آمریکا
و قادر است هر قانونی را در این دو نهاد
،(%15.86) ژاپن ،(%6.84)
،(%4.42) آلمان ،(%4) بریتانیا (%3.75)
و فرانسه
(%3.75)
تعلق داشت.‏ ایالات متحده نه تنها داراي
بیشترین سهم رأي و حق وتو در بانک جهانی میباشد بلکه رئیس بانک جهانی همواره فردي آمریکایی است که
توسط وزیر خزانه داري آمریکا پیشنهاد میشود.‏ همچنین هر دو نهاد بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول در
واشنگتن دي سی واقعاند.‏
علیرغم این بانک ضمن آن که وانمود میکند یک نهاد غیر سیاسی است همواره نشان داده است که رژیمهایی
را ترجیح میدهد که بیشترین همسویی را با واشنگتن و هم پیمانان آن داشته باشند مثل موبوتو ‏(زئیر)،‏
مارکوس ‏(فیلیپین)،‏ پینوشه ‏(شیلی)،‏ سوهارتو ‏(اندونزي)،‏ تونتون ماگوت ‏(هائیتی)،‏ یلتسین ‏(روسیه)،‏ مبارك
‏(مصر)،‏ بن علی ‏(تونس)‏ و
...
بدون این که مسئلهي دموکراسی یا جریانهایی از قبیل فساد و رشوه خواري این