نولیبرالیس٠در بوته ي نقد

یعن
يها
یعن
یاب
چقدر باید فقیر بود تا ‏«فقیر»‏ بود؟؛ حتی گداها چندان فقیر نیستند!‏ 142
اما اگر این معیارها را تا سطح هزینه
استاندارد بینالمللی ی
1.25
تعدیل شده)‏ بالا ببریم،‏ کمیسیون برنامه ریزي تخمین میزند که حدود
است.‏ اگر این معیار را تا حد درآمد
45
2
دلار در روز افزایش دهیم،‏ بر اساس آن
دلار در روز ‏(بر اساس قدرت خرید
درصد جمعیت هند به شدت فقیر
80
درصد جمعیت هند فقیر است.‏
از مقایسهي این ارقام با کشورهاي توسعه یافته میتوانیم ارتباط شاخص زیر خط فقر را بفهمیم.‏ براي مثال در
ایالات متحده به سختی با روزي یک دلار یا دو دلار در روز میتوان زندگی کرد.‏ ایالات متحده خط فقر ملی
خود را دارد که بر اساس آن درآمد بیش از
خوبی بالاتر از خط فقر بینالمللی ی
26000
1.25
دلار در سال براي یک خانوادهي پنج نفره است که این به
دلار در روز است.‏
پس آنچه از وضعیت کمیسیون برنامهریزي میتوانیم بفهمیم این است که تصمیم آن یا ناشی از جهل مطلق از
واقعیات است و یا بر اساس یک سنجش استراتژیک حساب شده میباشد؟
اگر سطح فقر را نمیتوان کاهش داد،‏ با پایین آوردن معیار به مقداري که بیشتر فقرا خارج از تخمین قرار
خواهند گرفت و بنابراین با گزارش نکردن آنها به عنوان فقیر،‏ نهایتاً‏ مسئله نادیده گرفته میشود یا حداقل
توجه لازم به آن نمیشود.‏
اما همه به اندازهي آمارهاي کمیسیون برنامهریزي واقعیت را نادیده نمیگیرند.‏ دادگاه عالی پیش از این یکبار
ناکافی بودن معیار کمیسیون براي اندازهگیري سطح خط فقر را اعلام کرده است.‏ دادگاه به کمیسیون دستور
داده است که ضوابطش براي اندازه گیري فقر در سرتاسر کشور را مورد ارزی
دوباره قرار دهد.‏
ضمن تشکر از دادگاه عالی،‏ در صورت عدم مداخلهي آن در این مورد،‏ فقرا از گرسنگی و بی سرپناهی خواهند
مرد در حالی که کمیسیون برنامهریزي میگوید آنان به اندازهي کافی فقیر نیستند!‏
پینوشت:‏
1- سالنامه آماري ایران،‏ سایت مرکز آمار ایران،‏
http://www.amar.sci.org.ir
*
این مقاله در شماره 68 ‏(تیر و مرداد
(90
نشریه چسم انداز ایران منتشر شده است.‏