سا٠ا٠ÙÙ - ketab farsi
سا٠ا٠ÙÙ - ketab farsi
سا٠ا٠ÙÙ - ketab farsi
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ملك الشعراي بهار در سال 1323 براي شركت در جشن بيست و پنجمين سالگرد حكومت<br />
آذربايجان شوروي به باكو ميرود و پس از ديدار از اين كشور قصيده اي صدبيتي زير عنوان "هدية<br />
باكو"<br />
ميسرايد كه قسمتي از آن در زير نقل ميشود:<br />
هديه باكو<br />
روز آدينه ببستيم ز ري رخت سفر<br />
از بر گيلان رانديم به دريا و كه ديد<br />
مركب آرام و هوا روشن و دريا خاموش<br />
يازده ساعت از آن روز چو بگذشت، فتاد<br />
آبشوران كهن، كز پدر پير مغان<br />
شهرباكو نه كه دردانة تاج مشرق<br />
خاك باكويه عزيز است و گرامي برما<br />
خاك او صنعت و آبش هنر و بذرش كار<br />
صبح برجسته ز جا كارگران از پي كار<br />
مرد دهقان ز سر شوق برد آب به دشت<br />
باغبان تاك نشانده زسر رغبت و شوق<br />
كارگر كار كند روز وچو خور چهره نهفت<br />
هيچ مرد وزن بيكار نباشد آنجا<br />
نه گدا ديدم آنجا و نه درويش و نه دزد<br />
اندرآن مملكت از دربدري نيست نشان<br />
دربدر نيست كس آنجا بجز از باد صبا<br />
مزد بخشند به ميزان توانائي و زور<br />
برتر از مزد، دراين ملك مكان يابد و جاه<br />
مزد هر فرد به ميزان شعور است و خرد<br />
اندر اين ملك بود ارزش هر چيز پديد<br />
شاعران ديدم آنجا و هنرمنداني<br />
چون رود كار به اندازه و نظم آيد پيش<br />
عدل بايد كه ستمكار شود مانده ز كار<br />
اين چنين قاعده و نظم من اندر باكو<br />
اگر اين نظم شود در همه عالم جاري<br />
نه يكي منعم بر خيل فقيران سالار<br />
نيمة دوم اٌردي است به باكو و هنوز<br />
ليك ما تازه گل سرخ فراوان ديديم<br />
بگذشتند ز پيش رخ ما بيست هزار<br />
دختراني همه بر لاله فرو هشته كمند<br />
دختران سرو قد و لاله رخ و سيم اندام<br />
اندر آن خطه كه با حيلت و دستان و فريب<br />
مرد بي حيلت و آزاده در آن خوار شود<br />
نظم چون گشت خطا مرد تبهكار دني<br />
طمع وحرص وحسد راتو يكي مزرعه دان<br />
بسپرديم ره ديلم و درياي خزر<br />
سفر دريا بي گفت و شنود بندر<br />
خلوتي بود و سكوتي ز خرد گوياتر<br />
راه ما بر سر خاكي كه بود كان هنر<br />
دارد اند دل او آتش جاويد مقر<br />
خاك كوبا نه كه دروازة صلح خاور<br />
كه زيك نسل وتباريم و ز يك اصل وگهر<br />
شجرش علم و شكوفه شرف و ميوه ظفر<br />
زير پا واگن برقي و توكل در سر<br />
كه شريك است در آن مزرعة جان پرور<br />
چو كند باغ و كشد زحمت و برگيرد بر<br />
به نمايش رود و جامه كند نو در بر<br />
جز نقوشي كه نكارند به ديوار و به در<br />
نه فريبندة دختر نه ربايندة زر<br />
اندر آن ناحيت از گرسنگي نيست اثر<br />
گرسنه نيست كس آنجا بجز از مرغ سحر<br />
وآنكه بيمار و ضعيف است پزشكش دربر<br />
هر هنرپيشه و هر عالم و هر دانشور<br />
شغل هرشخص به اندازة هوش است وفكر<br />
ارزش كار فزون، ارزش فكر افزون تر<br />
كه نبدشان شمر خواستة خويش ز بر<br />
نز حسد بيني آثار و نه از بخل خبر<br />
نظم بايد كه طمع ورز شود رانده ز در<br />
ديدم و يافتم از گمشدة خويش اثر<br />
نه تني فربه بيني نه وجودي لاغر<br />
نه يكي نادان بر مردم دانا سرور<br />
ننموده است گل سرخ سر از غنچه به در<br />
ويژه روز رژه بر ساحل درياي خزر<br />
لعبتاني ز گل و سرو چمن زبياتر<br />
پسراني همه بر سرو نشانيده قمر<br />
پسران شير دل و تهمتن و كند آور<br />
مال گردآيد و جاه و شرف و قدر و خطر<br />
و اهل خيرات نسازند در آن ملك مقر<br />
هست پيوسته به عزّ و به شرف مستبشر<br />
كاندران كينه بكارند و دهد جنگ ثمر<br />
فصلنامه سامان نو – شماره سوم – مهرماه<br />
2007 اكتبر – 1386<br />
42
Change language