ش٠اره ٢٨

160
صفحه میشوم:‏
تنها دوباره میرود.‏ و میگوید تنگی
این در چرا نمیفهمیدم من،‏ گلفرهاد آسمان
از برایم و بیاییم ساحل به باید وقت و
برگشتی بزنی.‏ حرف پارهابرهایش و ستاره،‏
گفتی،‏ و کردی نگاه صورتم توی پیراهنم
نشستم.‏ و شدم بلند کجایی؟ مهرو،‏ توی
و بود چسبیده تنم به ماسهها نم از بود.‏
برپا آشوبی بیراه فکرهای از سرم دیگر
حرفهای پرسیدم،»نمیخواهی نپرسیدم،‏
و گذاشتم جگر روی دندان بزنی؟«‏ آسمان؟«‏
و ابر از زدن حرف وقت چه ‏»حاال مکنیکل
میزند.پروفسور در یکی دوباره میخواهد
و آمده پیش مهمی کار برایش است.‏ و
بگردانم را جلسه او نبود در میتوانم بداند پروژه
این بفرستم.‏ برایش را نهایی نتیجهی را
دستش ولی…‏ دارد برایش خاصی اهمیت میگوید،‏
و میکند فرو سفیدش موهای میان نوهدار
دارم بار اولین برای میدانی،‏ داک،‏ از
است.‏ خودم دختر از یکی این میشوم.‏ میزند.‏
غنج دلش که است آشکار صدایش من
مال یکی این ولی دارد نوه تا دو زنم دوست
هم را آنها ندارد.‏ هم فرقی البته است.‏ زایمان
سر میخواهد دلم خب…‏ ولی دارم دلواپس…‏
دیگر سوی از باشم.‏ دخترم ار این میشود.‏ نوهدار بهزودی میدانستم پیش
که فرصتی هر و میگوید ماههاست میریزد.‏
بیرون را هیجانهایش میآید من
برو،‏ میگویم و میکنم آسوده را خیالش با
میفرستم.‏ برایت را نهایی نتیجهی و هستم داستان:‏
به برمیگردم میرود.‏ شوق شدی
بلند هم تو جان؟ فرهاد میآید یادت به
که کوچکی موج لب تا برهنه پای با و هوا
برگشتی.‏ و رفتی میآمد سمت این ساحل
به را موجهایش نرم دریا و بود آرام رپ پرنده حتا نبود،‏ آنجا هیچکس میفرستاد.‏ دیگر
بگویم،‏ میخواست دلم خیلی نمیزد.‏ نمانیم…‏
اینجا برای
میافتد؛ کامپیوتر گوشهی زمان به نگاهم میبندم.‏
را صفحه نمانده.‏ وقتی دیگر هم من آماده
میتینگ برای و میکنم جمع را کاغذها برمیگردم،‏
اتاقم به جلسه از پس میشوم.‏ ایمیلهایی
میزنم.‏ مجازی دنیای به سری داستانش
میخواهد ایران از دوستی‏ رسیده؛ مقالهام
آخرین که دیگری دوست و بخوانم را چندیست
چرا که است گلهمند خوانده،‏ را هیچوقت
که هم اخبار ننوشتهام.‏ چیزی دیگر طبل
همیشه؛ از بدتر اینبار و نیست خوب نیست.‏
بیصدا ایران اتمی تاسیسات به حمله باید
میکنم فکر میدهم.‏ دست از را تمرکزم میدانم
فقط نمیدانم.‏ کاری؟ چه کرد.‏ کاری و
میکنم جمع را بساطم باشد.‏ همگانی باید 1391
مهر 28 شماره هفته مجله میافتم.‏
بهراه خانه بهسوی جایی
و است شلوغ همیشه از بیش قطار تاریکی
به و میایستم نمیبینم.‏ نشستن برای بخواهم
میشوم.بیآنکه خیره پنجره پشت به
ناگهان اما میروم.‏ فرو داستانم دنیای به رختهای
چشمهایم جلو میبینم و میآیم خود هوا
در شده جدا دستوپاهای و تکهوپاره آویزان،‏
سوختهی گوشتهای میچرخند،‏ حتما
ماندهاند.‏ آوار زیر مادرها و بچهها و ریلهای
روی کهنه قطار جیغ صدای به
رسانده،‏ قرمز آژیر به مرا صدساله دگرگون
حالم هیروشیما…‏ به چرنوبیل،‏ پنجره
پشت سیاهی از را سرم میشود.‏ بهسوی
را ذهنم میکوشم و برمیگردانم که
را چیزهایی و بکشانم فرهاد و ستاره و میایستد قطار کنم.‏ جمعبندی بنویسم باید باز
نشستن برای جایی و میروند نفر چند درمیآورم
را دفترم و قلم مینشینم.‏ میشود.‏ میدهم:‏
ادامه همانجا از و موج
لب تا برهنه پای با و شدی بلند هم تو و
رفتی میآمد سمت این به که کوچکی دیگر
بگویم،‏ میخواست دلم خیلی برگشتی.‏ پرویز
میترسم گلفرهاد.‏ نمانیم،‏ اینجا تو
اما بیاید.‏ دنبالمان و باشد شنیده تابهحال زانو
دو روی میرفتی،‏ راه همیشه از آرامتر رسیده
راه از موجهای سر بر و مینشستی میکشیدی.‏
دست بازم
نوشتن از یکی نفس خسخس صدای و میکنم جمع را میدارد.دفترودستکم و درمیآورم کتابی میدهم.‏ او به را جایم که
خانه به میخوانمش.‏ خانه ایستگاه تا کسی
هنوز و شده تاریک همهجا میرسم و میشوم شام تهیهی بهکار دست تند نیامده.‏ و
میکنم آماده را همه فردای ناهار شتابان مینشینم:‏
کامپیوترم پشت دوباره چهقدر
روز آن تو جان فرهاد میآید،‏ یادت کام
تا الم همیشه بهرغم من و زدی حرف نگفتم؟
اب نمیشود میبینم.‏ زیادی را جملهها این پاکشان
پس گرفت.‏ پی را داستان اینها میدهم:‏
ادامه اینطور و میکنم به
هم گاهی که جان فرهاد میآید یادت پیدا
سنگریزهای همیشگیات عادت که
میانداختی آب سطح روی و میکردی از
و مینشست دوباره و برمیخاست بارها بسترش
بر که را موجهایی میخواستی من روی
دلم ولی میشمردم بشمارم؟ میسازد،‏ نداشت…‏
قرار و بود آب باید
است.‏ روزالین میبینم میزند.‏ زنگ تلفن من
به هیچوقت او باشد؛ داشته واجبی کار بهرغم
برمیدارم.‏ را گوشی نمیزند.‏ زنگ ماهیست
چند چرا؟ است.‏ ماتمزده همیشه آورده.‏
فیلیپین از را دخترش و شوهر که میترکد:‏
بمب مثل شده؟ چه دیگر میپرسم،‏ راه
از چشمبهراهی و دوندگی سال پنج از پس نمیخواهد
و گذاشته ناسازگاری سر نرسیده حرفهایش
به خوب کند…‏ زندگی ما با این
در که راهی دو یکی و میدهم گوش پیش
میرسد،‏ نظر به اصولی موقعیتها گوشی
و میشود خوشحال میگذارم.‏ پایش یکی
میزنم.‏ سر آشپزخانه به میگذارد.‏ را انجام
خانه آنجای و اینجا کوچک کار دو بازمیگردم:‏
کارم به و میدهم آورد.‏
خود به را تو دور از ماشینی صدای میآمد.‏
ما سمت به تند که بود قارقارکی ستاره!«‏
‏»بدو گفتی،‏ آمده
میکنم میزند.فکر را خانه در یکی که
دیشبی زن مثل بفروشد.‏ من به چیزی بلند
بفروشد.‏ من به را مذهبش بود آمده فشار
را زنگ دگمهی دوباره نمیشوم.‏ لولهکش
بود قرار که میآید یادم میدهد.‏ دستشویی
میکنم.‏ باز را در و میدوم بیاید.‏ برمیگردم.‏
کارم به و میدهم نشان او به را قطع
را خانه آب میخواهد و میکند صدایم میبندم.‏
را آب و میدوم زیرزمین ته تا کنم.‏ چیزی
دوباره مینشینم میز پشت همینکه میکند
عذرخواهی دیگر دمی اما میگوید.‏ روی
نمیتوانم شد.‏ حل مشکلش میگوید،‏ و برآن
پس نمیگذارند.‏ یعنی کنم.‏ تمرکز کارم ترجمه
مدتیست که اثری روی که میشوم از
قدیمی بسیار جملهای کنم.‏ کار میکنم،‏ برگردانش
که است آن در روزنامه بریدههای سراغ
به و برمیدارم را کتاب نیست.‏ آسان نگاه
سفیدش موهای به میروم.‏ لولهکش معنی
بتواند باید او میگویم خود با و میکنم کافیست
بداند.‏ را کهن روزگار جملهی این هیچ
میپرسم،‏ باشد.‏ بوده روزنامهخوان فقط به
و میکند نگاه کتابم به شنیدهای؟ را این سانسکریت
زبان به گویی طوریکه خودم،‏ و روغنی‏ دستهای با میگویم.‏ سخن کی و میگیرد من از را کتاب دودهگرفتهاش که
چیزهایی با میفهمد.‏ جمله از چیزهایی میشود.‏
کامل معنیاش باالخره میفهمم من مسئولیت
میشوم؛ خوشحال میرسد.‏ همسرم هنوز
میروم.‏ و میسپارم او به را لولهکش ببخشید
میگوید،‏ که ننشستهام میزم پشت میدانی
تو میشوم،‏ مزاحمت که عزیزم کجاست؟
خریدم پارسال که زانوییای آن میرود
که لولهکش میآورم.‏ برایش و میروم آنها
با را ساعتی میآیند.‏ یکی یکی بچهها میکنم.‏
گوش حرفهایشان به و میگذرانم مارتین
مام،‏ داری خبر میگوید،‏ یکیشان ساخته؟
فیلم کودکان برای هم اسکورسیزی میان
دخترک میدهد.‏ توضیح را فیلم قدری