laboratorium systemów łączności w transporcie - Transportu

Ćw. nr 3 – Usługi centrali abonenckiej DGT 2010-02-21
PoniŜszy rysunek (rys. 2.3a) przedstawia strukturę hierarchiczną typowej sieci
telekomunikacyjnej.
Rys. 2.3a Przykład hierarchicznej struktury sieci telekomunikacyjnej
2.4 Numeracja sieci
Do dziś istnieją dwa róŜne sposoby numeracji sieci telekomunikacyjnych. Pierwszym
rozwiązaniem była numeracja jawna, powszechnie stosowana w centralach biegowych, gdzie
sterowanie było bezpośrednio związane z kaŜdą kolejną cyfrą wybieranego numeru. Z
czasem, gdy wprowadzono centrale elektroniczne, a sterowanie w sieci było bardziej
inteligentne zaczęto stosować numerację skrytą. Dziś ten rodzaj numeracji jest najbardziej
popularny w sieciach publicznych PSTN (ang. Public Switching Telecommunication
Network). Wyjaśnijmy sobie, na czym polegają te dwa typy numeracji.
− Numeracja jawna polega na jawnym, czyli świadomym zestawianiu połączenia
przez abonenta sieci. Abonent wybierając kolejne cyfry decyduje się, którym
łączem ma być kierowana jego rozmowa. Numeracja ta znalazła zastosowanie w
sieciach resortowych. Przykład wybierania numeru w sieci z numeracją jawną
przedstawia rysunek (rys. 2.4a).
− Numeracja skryta zakłada, iŜ abonent nie zna topologii sieci, a jedynie obszar
numeracyjny. Wybierając numer wewnątrz obszaru nie musi się troszczyć o to
którędy jego połączenie zostanie skierowane. Jedynie, gdy abonent znajduje się
poza naszym obszarem musimy przed jego numer wprowadzić prefiks strefy
Laboratorium Systemów łączności w transporcie
Zakład Telekomunikacji w Transporcie Wydziału Transportu Politechniki Warszawskiej
6