laboratorium systemów łączności w transporcie - Transportu

Ćw. nr 3 – Usługi centrali abonenckiej DGT 2010-02-21
−
−
nawet do 1,1 mm. śyły abonenckie grupuje się w pary, a następnie w wiązki. W
jednym kablu znajduje się zazwyczaj 10, 20 lub 40 par miedzianych.
Kable światłowodowe – dzięki swoim naturalnym własnościom (odporność na
zakłócenia elektromagnetyczne, mała tłumienność, szerokie pasmo transmisyjne)
stały się najczęściej, obecnie, stosowanym rodzajem łączy telekomunikacyjnych
na średnie i duŜe odległości. Oznacza to, iŜ są opłacalne na łączach
międzycentralowych oraz przy konieczności stosowania łączy o duŜych
przepływnościach transmisyjnych.
Łącza radiowe – najczęściej stosowane na skraju sieci telekomunikacyjnych do
łączenia abonentów ruchomych.
Na poniŜszym rysunku (rys. 2.1a) przedstawiono zasadnicze elementy sieci
telekomunikacyjnej.
Rys. 2.1a Ogólna struktura sieci telekomunikacyjnej
2.2 Struktury sieci
W dzisiejszych sieciach telekomunikacyjnych moŜemy wyróŜnić cztery typy struktur
sieci:
− Struktura kratowa (ang. mesh), dawniej nazywana „kaŜdy z kaŜdym” zakłada,
iŜ kaŜdy węzeł sieci jest połączony z kaŜdym innym węzłem tej sieci.
Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania jest duŜa niezawodność struktury, gdyŜ
uszkodzenie dowolnego łącza pomiędzy węzłami nie powoduje utraty z nim
łączności. Niewątpliwą wadą będzie tu duŜa nadmiarowość w ilości łączy. Jak
Laboratorium Systemów łączności w transporcie
Zakład Telekomunikacji w Transporcie Wydziału Transportu Politechniki Warszawskiej
3