1 Podstawy logiki rozmytej i regulatorów rozmytych

Podstawy logiki rozmytej i regulatorów rozmytych 10
µ(y)
1
C 1
C 2
C 3
µ(y)
C 1
C 2
C 3
1
y min
y
C1*
y
C3*
y maks
y y *=y
y *=y y
a) y
C1*=y min, y
C3*=ymaks b) y
C1*=y min, y
C3*=ymaks
Rysunek 1-15. Zawężenie zakresu defuzyfikacji w pierwotnej metodzie środka ciężkości (a) i usunięcie
tej wady w rozszerzonej wersji metody (b).
C1
min
C3
maks
W pierwotnej wersji metody środka ciężkości, nawet jeżeli nastąpi maksymalna
aktywizacja brzegowych zbiorów rozmytych konkluzji reguł C 1 lub C 3 wyjście y
modelu (regulatora) rozmytego nie może osiągnąć minimalnej (maksymalnej) wartości
możliwego zakresu nastaw. Regulator nie mógłby więc wygenerować większych
sygnałów sterujących, co obniżyłoby jakość regulacji. Wadę tę można usunąć przez
rozszerzenie brzegowych zbiorów rozmytych (Patrz rysunek 2.15b.), dzięki czemu
współrzędne środka ciężkości tych zbiorów pokrywają się z granicami zakresu
działania y min , y max .
• Nieczułość metody w przypadku aktywizacji tylko jednej funkcji przynależności
wyjścia. Jeżeli kilka reguł ma identyczną konkluzję lub aktywizowana jest tylko jedna
reguła (Patrz rysunek 2.16.), to mimo zmiany stopnia aktywizacji zbioru wynikowego,
współrzędna środka ciężkości y w nie zmienia się. Oznacza to nieczułość metody na
zmiany wejścia.
1
µ(y)
C 1 C 2
µ(y) C 1 C 2
1
a)
y* w
y
Rysunek 1-16. Metoda środka ciężkości przy aktywizacji tylko jednego zbioru rozmytego C 2 (y)
wyjścia modelu.
b)
y* w
y
• Zmniejszenie czułości metody środka ciężkości przy dużym zróżnicowaniu wielkości
nośników zbiorów wyjściowych. Problem przedstawiony jest na rysunku 2.17.