Adaptacja produkcji rolnej w wojewodztwie podlaskim do ...

Rys. 22. Rozdzielczoœæ modelu ICTP-RegCM na przyk³adzie rozk³adu temperatury powietrza
na wysokoœci 2 m w styczniu 2071 r. (scenariusz A2, symulacja ICTP, siatka CRU)
Do przechodzenia ze skali modeli ogólnej cyrkulacji do skali regionalnej stosuje
siê g³ównie dwa podejœcia: empiryczno-statystyczne oraz dynamiczne [Wilby
i in. 2004].
W podejœciu empiryczno-statystycznym wykorzystuje siê zwi¹zki empiryczne miêdzy
zmiennymi wielkoskalowymi (predyktorami) a lokalnymi (predyktandami). Predyktory
s¹ okreœlane na podstawie symulacji globalnych modeli klimatu. G³ównym
wymogiem dla wszystkich technik empiryczno-statystycznych jest dostêpnoœæ danych
obserwacyjnych badanego parametru, wa¿ne jest te¿, aby predyktor by³ zmienn¹,
która jest w³aœciwie symulowana przez globalne modele klimatu. W podejœciu tym
zak³ada siê, ¿e modele statystyczne opracowane dla przesz³oœci bêd¹ dzia³a³y równie¿
w zmienionych warunkach klimatycznych.
W podejœciu dynamicznym wykorzystuje siê regionalne modele klimatyczne
o wysokiej rozdzielczoœci przestrzennej, obecnie w zakresie 10–50 km, w których
warunki pocz¹tkowe i brzegowe s¹ pobierane z globalnych projekcji klimatycznych.
Modele regionalne, uwzglêdniaj¹ce geograficzne szczegó³y regionu (np. topografiê,
u¿ytkowanie terenu), umo¿liwiaj¹ opisanie zjawisk klimatycznych (np. cyrkulacji powietrza
w skali regionalnej) zwi¹zanych z tymi szczegó³ami, które nie s¹ symulowane
42