Mospilan 20 sp - Sumi Agro

Żółte naczynia chwytne – nieodzowny pomocniczy środek
sygnalizujący pojawienie się szkodników rzepaku ozimego
Cel stosowania
Żółte naczynia chwytne gwarantują skuteczny nadzór nad
pierwszymi i kolejnymi nalotami niektórych szkodników
rzepaku ozimego. Ich wspólną cechą jest barwa żółta,
będąca dla owadów najbardziej atrakcyjnym i wabiącym
czynnikiem. Są środkiem pomocniczym i pierwszym
źródłem informacji o ruszeniu nalotów niektórych szkodników
na brzeżną strefę plantacji rzepaków ozimych.
Pojawienie się w żółtych naczyniach pierwszych szkodników
jest dzwonkiem alarmowym do podjęcia bardziej
szczegółowej lustracji roślin rzepaku w brzeżnej i dalszej
strefie plantacji. Wykonywane obserwacje służą do
wyznaczenia dla szkodników tzw. progów szkodliwości, to
jest określenia na plantacji liczby szkodników, której
przekroczenie powoduje podjęcie decyzji o konieczności
ekonomicznie uzasadnionego wykonania zabiegu zwalczania
zalecanym insektycydem.
Użytkowanie
Naczynie (po ustawieniu w wybranym miejscu) należy
uzupełnić wodą do połowy pojemności, dodając w okresie
wczesnowiosennym (podczas występowania nocnych
przymrozków) np. kilka łyżek płynu do odmrażania szyb
samochodowych. Natomiast po ustąpieniu przymrozków
dodajemy środek zwilżający najbardziej dostępny, np. 2-3
krople płynu do mycia naczyń. Zaleca się wywiercenie
w naczyniu żółtym na jego obwodzie małych otworków
o średnicy 1-2 mm, w liczbie 6-8, około 6 cm od górnej
krawędzi – w celu odpływu nadmiaru wody podczas
ulewnych lub długotrwałych deszczy.
Wybór miejsca ustawienia
Od strony leży zimowych i spodziewanego nalotu,
tj. od strony lasów, zadrzewień, stanowisk po roślinach
krzyżowych, miedz, dróg polnych, nieużytków, plantacji
traw nasiennych; w miejscach nienarażonych na wiatry;
w okresie jesiennym – w małym dołku (zagłębieniu) do
połowy wysokości naczynia; w okresie wiosennym – na
wysokości górnych liści rzepaku. W miarę wzrostu rzepaku
podstawiać pod naczynie np. cegły.
Kontrola naczyń
W warunkach codziennej kontroli należy je sprawdzać rano
lub pod wieczór, w zależności od przebiegu warunków
atmosferycznych, o stałej godzinie, by móc określić
liczebność szkodników w ciągu dnia. Każdorazowo należy
wymieniać wodę wraz z zalecanymi dodatkami
i utrzymywać jej poziom do około połowy naczynia.
UWAGA, promocja!
W 2011 roku do specjalnego
opakowania MOSPILAN RZE-PAK
zawierającego trzy
600-gramowe opakowania
Mospilanu bezpłatnie dodawane
jest żółte naczynie chwytne!
Problem –
zapobieganie odporności szkodników rzepaku na insektycydy
Uprawa rzepaku wymaga dużego nakładu, jeśli chodzi o użycie środków ochrony roślin, co wynika
z wyjątkowo dużej ilości agrofagów atakujących rzepak w całym okresie jego wegetacji. Na skutek zmian
klimatycznych wpływających na biologię agrofagów oraz narastania zjawiska ich odporności coraz częściej
pojawiają się trudności w ich efektywnym zwalczaniu. Wzrost niebezpieczeństwa powstawania odporności
szkodników wywołuje konieczność wprowadzenia do praktyki rolniczej skutecznej strategii zapobiegającej
powstawaniu odporności preparatów na szkodniki. W Polsce strategię w tym zakresie opracował IOR
Poznań. Kluczowym elementem strategii jest właściwy dobór odpowiednich insektycydów.
Środki ochrony roślin do zwalczania słodyszka rzepakowego
Obecnie do zwalczania słodyszka rzepakowego w Polsce zarejestrowane są insektycydy oparte na 13
substancjach aktywnych. W grupie neonikotynoidów zarejestrowane są dwie substancje aktywne – acetamipryd
(Mospilan 20 SP) i tiachlopryd (Proteus 110 OD). Acetamipryd wykazuje dobre działanie w zwalczaniu
słodyszka rzepakowego i jest bezpieczny dla pszczół. W związku z tym ta substancja aktywna może być
stosowana do ochrony rzepaku przed słodyszkiem rzepakowym we wszystkich fazach rozwoju. Tiachlopryd
zastosowano w mieszaninie z deltametryną, w związku z czym istnieje duże ryzyko zatrucia pszczół.
Preparat
Substancja aktywna
Zagrożenie wystąpienia
odporności słodyszka
Toksyczność w stosunku do
słodyszka
IOR-PIB Poznań
* Na podst. „Strategii zapobiegania odporności słodyszka rzepakowego w Polsce”, IOR Poznań, IV 2009 r.
Zagrożenie dla pszczół
Optymalna temperatura
działania [°C]
NEONIKOT YNOIDY
Mospilan 20 SP acetamipryd średnie wysoka nie ma zagrożenia obojętna
MIESZANINA NEONIKOT YNOID + PYRETROID
Proteus 110 OD tiachlopryd + deltametryna duże wysoka bardzo duże ≤ 30
MIESZANINA FOSFOROORGANICZNE + PYRETROID
Nurelle Max 515 EC chloropiryfos + alfacypermetryna
małe bardzo wysoka bardzo duże 15–25
ETERY ARYLO-PROPYLOWE
Trebon 30 EC etofenproks małe wysoka duże
< 20
PYRETROIDY
Fastac 100 EC alfa-cypermetryna duże słaba bardzo duże < 20
Bulldock 025 EC beta-cyflutryna duże słaba bardzo duże < 20
Talstar 100 EC bifentryna średnie wysoka bardzo duże < 20
Cyperkill Super 25 EC cypermetryna duże średnia bardzo duże < 20
Sherpa 100 EC cypermetryna duże średnia bardzo duże < 20
Decis 2,5 EC deltamertryna bardzo duże słaba bardzo duże < 20
Patriot 100 EC deltametryna bardzo duże słaba bardzo duże < 20
Sumi-Alpha 050 EC esfenwalerat bardzo duże słaba duże < 20
Rapid 060 CS gamma-cyhalotryna duże słaba bardzo duże < 20
Karate Zeon 050 CS lambda-cyhalotryna duże słaba bardzo duże < 20
Fury 100 EW zeta-cypermetryna bardzo duże słaba bardzo duże < 20
Ammo Super 100 EW zeta-cypermetryna bardzo duże słaba bardzo duże < 20
Minuet 100 EW zeta-cypermetryna bardzo duże
słaba
bardzo duże < 20
Titan 100 EW
Rage 100 EW
zeta-cypermetryna
zeta-cypermetryna
bardzo duże
bardzo duże
słaba
słaba
bardzo duże
bardzo duże
< 20
< 20
Mavrik 240 EW tau-fluvalinat średnie wysoka nie ma zagrożenia < 20
Mospilan 20 SP spełnia najważniejsze warunki stosowania w ramach strategii zapobiegającej
powstawaniu odporności preparatów na szkodniki, ze względu na:
niewielkie ryzyko generowania odporności
wysoką toksyczność w stosunku do szkodników (słodyszek, chowacze)
całkowite bezpieczeństwo dla pszczół i innych owadów zapylających
14
Mospilan 20 SP ŚRODEK OWADOBÓJCZY zabójczy dla szkodników, bezpieczny dla pszczół! 15